Podagrycznik

Podagrycznik Aegopodium podagraria znany jest jako roślina lecznicza i warzywo od starożytności i średniowiecza, należy do rodziny selerowatych, lubi cień, rosnie przy płotach, pochodzi z Europy i Azji, rosnie wszędzie oprócz tropikalnej strefy Afryki i Ameryki Południowej, odrasta z kawałka kłącza. Ma puste w środku łodygi, pierzastozłożone liście, białe baldachy, owoce przypominaja ziarna kminku, dorasta do 1 m. ksiądz Johann Kunzle bardzo cenił podagrycznik. Nazwa gatunkowa to podagrycznik zwyczajny, nazwy ludowe to barszcznica, barszlica, giersz, ger, srocyna, śnitka, kozia stopa, diabelska stopa, ziele biskupa, ziele Gerarda, angielski majeranek, nasiona znaleziono w wykopaliskach na wioskach neandertalczyków. Czu sprzedawano go na targu w czasie głodu-młode liście jedli surowe, stare gotowane. Leczono nim podagrę. Podagrycznik jest gorzkawy, w kosmetykach poprawia oddychanie skóry, rozgrzewa ją. Substancje czynne to olejki eteryczne z mono i diseskwiterpenami, kwas kawowy i chlorogenowy, związki fenolowe, pochodne kwercytyny i kemferolu, cholina, kumaryny, angelicyna, kwas palmitynowy, lektyna, węglowodany, poliacetyleny-falkarinol, falkarindiol, które są u baldaszkowatych, ich ilość zmienia się w danym organie w czasie. Falkarinolu jest najwięcej w liściach, falkarindiolu w kwiatach początkiem kwitnienia, to przeciwutleniacze chroniące dane organy w czasie największej potrzeby. Są tam, gdzie są potrzebne, roślina ma 16,6 mg na 100 g żelaza, miedź, mangan, witaminę C. Kwercytyna i kemferol blokują reakcje alergiczne. Podagrycznika używano na dnę moczanową, rwę kulszową, bóle bioder, trzymano liście przy sobie. Przeciwzapalne i przeciwbólowe są poliacetyleny, któe też zwalczają drobnoustroje-podagrycznik łagodzi ból i stan zapalny, odkaża, zielarze wiedzieli kiedy i które części zbierać, angelicyna i pochodne kumaryn zwalczają grzyby, w tym bielniki Candidia-napar, sok, okłądy zwalczają infekcje. Napar z liści blokuje tworzenie kamieni nerkowych, pomaga w hemoroidach, słabszych zapaleniach pęcherza moczowego i nerek, świeże liście pomagają goić rany i łagodzą ukąszenia przez owady, poprawiają trawienie i metabolizm,. Falkarinol hamuje podział komórek nowotworowych, głównie gruczolaków, wysokie stężenie związku jest toksyczne, ale sama roślina ma go za mało, by się zatruć, jako skłądn ik diety antyrakowej nie zaszkodzi. W celach leczniczych uużywa się naparów, kapsułek, suszu, soku-duża ilość wypitego soku podrażnia żołądek. Surowiec pomaga na eumatyzm, artretyzm, chore nerki, pęcherz, moczowody, cewkę moczową. Przeciwskazania to leczenia podagrycznikiem to ciąża, karmienie piersią, uczulenie na selerowate, nie poleca się go dzieciom. Podagrycznik można pomylić z barszczem zwyczajnym i trującym szczwołem plamistym

na podstawie artykułu Pana Jana Matula z Gazety Natura & Zdrowie nr 1/2025 styczeń-luty, oryginalny tutuł PODAGRYCZNIK-czyli ,,stop podagrze''