Bibułkarstwo

Samo bibułkarstwo to sztuka znana w Małopolsce i na Podkarpaciu, najwięcej dzieł znajdziemy w Muzeum Folkloru w Sanoku oraz we wsi Tokarnia, która jest największym centrum myślenickiego bibułkarstwa. Tradycja ta zaczęłą sie od ozdabiania domów bibułą głównie z powodu świąt kościelnych oraz ślubów. Zimowe wieczory, które w tamtych czasach trudniej było przetrwać wtedy niż dzisiaj zaradni ludzie wykorzystywali do tworzenia ozdób z bibuły, głównie kwiatów, co pozwoliło się im czymś zająć, było pretekstem do spotkań towarzyskich i pozwalało cieszyć się kolorami lata oraz kwiatami, których zimą cierpimy potężny niedosyt. Kwiaty wykorzystywano do wieńców na Wszystkich Świętych, ozdobienia palm Wielkanocnych, kwiatów i bukietów wykorzystywanych podczas procesji, bukietów dla druhen, wianuszków dla panien młodych i wionącek, czyli przypinanych do ubrań gości weselnych ozdób. Bukieciarstwem zajmowąły się głównie kobiety-kwiaciarki, które inspirowały się górską przyrodą. W bibułkarstwie pojawiały się głównie motywy maków, stokrotek, chabrów, niezapominajek i dzwonków.