biologia roślin, histologia i biologia komórki...

Liść zawiera miękisz asymilacyjny, w nim jest asymilacja. Epiderma izoluje liśc od środowiska zewnętrznego i zapewnia z nim komtakt. Liśc bierze udział w transpiracji (parowaniu), gutacji (wydalaniu nadmiaru wody wiosną przez szparki wodne) i wymianie gazowej. W epidermie liścia są aparaty szparkowe. Szparki otwierają sie i zamykają. Gdy jest dużo wilgoci komórki szparkowe chłoną wodę, mają turgor, napinają się i otwierają, gdy jest sucho, woda paruje z nich, komórki tracą turgor i się zamykają. Jest to mechanizm ochronny przed utratą wilgoci. Są różne typy aparatów szparkowych: typ Mnium jest u mchów Mnium, na puszkach zarodnionośnych. Typ Helleborus zaobserwowany u ciemiężnika Helleborus sp. Komórki szparkowe maja fasolkowaty kształt. Mają różnie zgrubiałą ścianę komórkową. Ściana brzuszna sąsiadująca z porem jest zgrubiała, grzbietowa, przylegająca to epidermy cienka. Typ Graminae jest tylko u traw (dawna nazwa traw). komórki są biszkoptowate, wydłużone, mają rozszerzone końce z cienkimi ścianami, reszta komórki ma zgrubiałą ścianę. Ze względu na obecność komórek przyszparkowych aparaty dzielą się na amonocytowe, gdy brak komórek przyszparkowych, paracytowe gdy maja jedną komórkę przyszparkową, gdy dwie, z równą osią komórek i prostopadłym ułożeniu do porów są diacytowe, anizocytowe gdy sa trzy komórki przyszparkowe, jedna z nich mniejsza. Kolejna klasyfikacja opiera się na pochodzeniu komórek przyszparkowych. Jeśli cały aparat pochodzi od jednej komórki merystematycznej to aparat mezogenowy, gdy komórki szparkowe pochodzą od jednej komórki, przyszparkowe od innej to typ perigenowy. Mezoperigenowy gdy komórki szparkowe i część przyszparkowych pochodzą od jednej komórki macierzystej, reszta przyszparkowych od innej. Aparaty szparkowe otoczone sa kutyną. Pozwalaja roślinie oddychać. Ich otwieranie i zamykanie kontroluje turgor, gdy duzo wilgoci, jest duży napór na scianę komórkową, komórka rozciąga się, szparka się otwiera. Gdy spada turgor, komórki wiotczeją, szparki się zamykaja. Na stan szparek wplywa ruch powietrza, im większy tym szybsza transpiracja. Jony potasu regulują otwieranie i zamykanie szparek, wnikają do komórki, rośnie ich stężenie, obniża się potencjał wody, komórka pobiera ją z sąsiednich komórek i rosnie turgor, szparki sie otwierają. Wypływ jonów obniża potencjał wody, która ucieka do sąsiednich komórek, turgor spada, szparka się zamyka, Przepuszczalność komórek zależy od hormonów: kwasu abscyzynowego i indolinotrójoctowego. O stanie szparek decyduje też temperatura, im wyższa tym wieksze parowanie i strata wody, szparki zamykaja się by chronić się przed stratą wilgoci i światlo. Jednoliścienna roslina Irys Iris sp. ma typ Helleborus i amonocytowy, epiderma nie ma chloroplastów, asymilacja jest w chlorenchymie. Rosliny wodne, rosliny cienistych środowisk maja chloroplasty w epidermie. Irys ma zwarty układ epidermy, komórki ściśle do siebie przylegają, są zespolone, maja pomiędzy komórkami blaszki środkowe. Pory (szparki) są pomiędzy komórkami szparkowymi. Wpływa na nie stężenie CO2 w powietrzu u roslin C3 (klimatu umiarkowanego) za wysokie i za niskie stężenie CO2 powoduje zamykanie szparek. Komórki epidermy i miekiszu asymilacyjnego są połączone plazmodesmami. Nie ma przerw w ciągłości epidermy. Pszenica Triticum sp. ma typ Graminae. Komórki są wydłużone, zgrubiałe, mają cienkościenne, rozszerzone końce. Są też komórki przyszparkowe, długie i cienkie, to typ paracytowy. Ich osie są równolegle do szparki. Liście traw są ostre bo ich brzegi są inkrustowane związkami krzemu. Wszystkie komórki roślinne mają ścianę komórkową. komórki sparkowe stykają się końcami. U traw sa komórki tylko wypełnione krzemianami. Rozchodnik Sedum sp. Typ anizocytowy i Helleborus. trzy komórki przyszparkowe są w bezpośrednim sąsiedstwie komórek szparkowych. Wpływ na turgor w komórkach szparkowych ma stężenie jonów potasu i hormony. Są dwa etapy fotosyntezy. Faza jasna odbywa się tylokaidach grann i zachodzi przy udziale światła, polega na wybiciu elektronu przez foton z pasma PAR (promieniowania fotosyntetycznie czynnego dł fali 400 - 700 nm) z chlorofilu. Ten foton rozpoczyna cykl reakcji w wyniku, których woda zostaje rozbita na jony. Drugi etap to faza ciemna - cykl Calvina - Bensona, w którym następuje synteza cząsteczki glukozy z jonów powstałych z wody w fazie jasnej i dwutlenku węgla. Faza ciemna zachodzi w stromie. Są trzy typy fotosyntezy C3, C4 i CAM. Rosliny C4 mają fotosyntezę w miękiszu pochwy wiązkowej - miękiszu wieńcowym, C3 w miękiszu asymilacyjnym i palisadowym. CAM mają sukulenty, cykl Calvina - Bensona mają za dnia. Enzymy fotosyntezy C3 Rubisco, włączające CO2 do rybulozo - 1,5 - bisfosforanu mają mniejsze powinowactwo do CO2 niż karboksylaza fosfoenolopirogroniamu u C4, która włącza CO2 do fosfoenolopirogronianu. W CAM są enzymy C4. Enzymy fazy jasnej są w tylokaidach grann, enzymy fazy ciemnej są w stromie. Liście mogą być siedzące, czyli wyrasstające bezpośrednio z łodygi i ogonkowe, wyrastające na ogonkach.