dlaczego cukrzyca jest niebezpieczna

Skoro większość glukozy zostaje wchłonięta do komórek bez udziału insuliny (transport insulinoniezalezny), dlaczego cukrzyca jest niebezpieczna?

Otóż w normalnych warunkach, u zdrowego człowieka w narządach wewnętrznych, komórkach krwi, układzie nerwowym, skórze są receptory glukozowe GLUT, to cała grupa białek transoporterów glukozy, oraz innych cukrów prostych w miejscach,gdzie są do niej izomeryzowane. Tkanka tłuszczowa, wątroba i mięśnie mają receptory GLUT4, które wymagaja insuliny, mięśnie i wątroba mają inne rodzaje bialek GLUT, które je odżywiają. Transport insulinozależny jest ściśle powiązany z materiałami zapasowymi, żółta tkanką tłuszczową i glikogenem. Biorą tu udział insulina i glukagon, hormony trzustki. Insulinę robia komórki A trzustki, glukagon komórki B. Insulina łaczy się z receptorami insulinowymi, otwierając transportery glukozowe, przez które glukoza wnika do komórek, gdzie zostaje spolimeryzowana w glikogen (wielocukier zapasowy zwierząt) lub zmieniona w tłuszcz. Kiedy spada poziom cukru we krwi, trzustka wydziela glukagon, łaczy się on ze swoimi receptorami, inicjując rozpad glikogenu i uwalnianie glukozy, tak jest w ciele zdrowego człowieka. Kiedy zostaje zaburzona praca trzustki lub receptorów glukozowych, insuliny lub glukagonu mamy cukrzycę. Jest jej kilka typów. Najpopularniejsze to typ I i II. Typ I polega na porażeniu pracy trzustki, istnieje teoria,która mówi o chorobie autoimmunologicznej, jednak dieta wysokotłuszczowa i nadmiar alkoholu niszczą trzustkę, szkodzą jej toksyny np. pleśni z jedzenia, chemia z jedzenia, leki, stąd cukrzyca polekowa, Wtedy trzustka przestaje wydzielać swoje hormony, nie może wtedy glukoza dostac się do komórek. Receptory insulinoniezalezne pobieraja tyle glukozy ile potrzebują narządy, reszta idzie w glikogen lub tłuszcz (mit pustych kalorii, jest tylko ich nadmiar). Receptory insuliny wysiadają w cukrzycy typu II, niszczą je metabolity nadmiernej tkanki tłuszczowej. Kiedy nie działa insulina lub są zniszczone jej receptory glukoza nie wnika do mięsni, tk.tłuszczowej i wątroby, tylko krąży w osoczu. Zmienia to gęstość krwi, lepkośc, ciężej ją przesuwać tętnicom i żyłom, serce i naczynia wykonują większą pracę, większa lepkość krwi to utrudniony przepływ, szczególnie do peryferyjnych części ciała, stąd stopa cukrzycowa. Wieksza lepkość krwi to większe pragnienie, organizm chce ją rozrzedzić. Kiedy żoładek opustoszeje człowiek jest glodny, ponowny posiłek to kolejna dawka glukozy, jako, że narządy dostają swoja pulę, dzięki receptorom insulinoniezależnym, cukrzyca nie daje objawów, dlatego trzeba badać poziom cukru co roku. Brak objawów, ale zagęszczona krew uszkadza naczynia, serce, trudniej ją rozprowadzić po ciele, wysiadaja nerwy i tkanki w peryferyjnych częściach ciała, najdalej od serca. Organizm chcąc obniżyc jej poziom wydala ja z moczem, co niszczy nerki, kanaliki nerkowe uszkadza, pęcherz, cukier w moczu to pożywka dla bakterii. Dlatego w czasie cukrzycy ważna jest dieta, żeby utrzymac prawidłowy poziom glukozy i lepkość i przepływ krwi. Czasem się zdarza, że organizm zużyje glukozę z krwi,podczas dlugiego glodu lub wysiłku, u zdrowych ludzi uwalnia się glukagon,kiedy trzustka go nie produkuje, lub jego receptory są zniszczone lub nie ma dostatecznej ilości glikogenu spada poziom glukozy we krwi, wtedy organizm spala tłuszcz, stąd chudnięcie, uwalnia się aceton,który niszczy wątrobe, wzrok, nerki, nerwy, kiedy za mało glukozy niedozywione narządy nie mogą pracować, stąd omdlenia. Zwykle diagnoza jest wtedy,gdy albo poziom cukru jest tak wysoki, że powoduje zatrucie albo tak niski, że człowiek mdleje. Dlatego trzeba się badać. Kiedy za mało hormonów, trzeba je brać z zewnątrz, kiedy są zniszczone receptory,jest możliwa ich regeneracja po schudnięciu. Ruch poprawia insulinowrażliwość, ale nie wyczynowy. Są leki blokujące powrót glukozy z nerek stosowane w cukrzycy typu II, ale jej potrzebują wszystkie komórki, lepsza wczesna diagnostyka i zdrowy styl życia. Ten typ można zarzymać dietą i ćwiczeniami, jesli jest w porę wykryty. Typ I wymaga podawania insuliny. Często przy cukrzycy jest apetyt na słodycze, to mięśnie dają znać, że brak glikogenu, chcą surowca dla niego, zdrowi ludzie po wysiłku,który go zużyje też chcą cukru, ale przy cukrzycy on się nie wchłonie do mięśni. Wszystkie komórki mają receptory dla insuliny i glukagonu, ale nie wszystkie mają kanały GLUT4.