Embriologia roślin 9

Budowa ścian zależy od taksonu u Brassicaceae ściany są robione, gdy jest od kilkunastu do kilkudziesięciu jąder. U traw w stadium kilku tysięcy jąder. Trawy mają długo stadium cenocytu. Budowa ścian może być po dwóch mitozach. Wakuola maleje, wypiera ją cytoplazma.  W czasie podziałów w cytoplazmie są małe wakuole, potem powstaje drugie pasmo jąder, jest pod pierwszym. Potem jest cytokineza. Cytokineza może byc równoczesna, gdzie wszystkie jądra otaczają się ścianą równocześnie lub stopniowa: najpierw buduje ściany biegun chalazalny albo mikropelarny. W stadium dwóch warstw komórek jest budowa ścian zawsze budowane są od brzegó cenocytu. U wielu roślin część chalazalna lub mikropylarna zostaje bez ścian i tworzy haustoria. Chalazalna tworzy boczne haustoria. HAustoria rosną w okół tkanek woreczka zarodkowego i ściągają związki pokarmowe dla zarodka. Typ komórkowy tworzy ściany po każdym podziale, Po pierwszej mitozie jest cytokineza, zachodzi zależnie od ułożenia wrzeciona cytokinetycznego. Wrzeciono jest poziome lub pionowe, kolejne komórki również maja mitozy z cytokinezą. Komórki przy powierzchni bielma tworzą haustoria. Mogą być w części środkowej, chalazalnej lub mikropylarnej. Jedna z komórek rośnie jest jądro i cytoplazma, jądro dzieli się. Haustoria są cenocytowe lub komórkowe po cytokinezie. Endosperma helobilna pośredniczy pomiędzy tymi typami. Po pierwszym podziale jest budowana ściana komórkowa poprzecznie do długiej osi woreczka zarodkowego. Ściana jest budowana przy biegunie chalazalnym, blisko antypod. Jest tu duża część mikropylarna i mała chalazalna. Te dwie komórki tworzą komory, każda ma inny rozwój. Mikropylarna ma wolne podziały jądra, trwa to długo, potem jest celularyzacja. Powstaje wiele jednojądrowych komórek. Chalazalna może być jednojądrowa, ma endoreplikację. Rośnie stopień ploidalności. Komórka chalazalna robi chaustoria, jedno jądro ma kilka mitoz, zostaje cenocytem, rozrasta się, może mieć dużo mitoz. Kariologia bielma, ma endoreplikację, rośnie stopień ploidalności, są inne procesy zwiększające ploidalność np. zaburzenia mitoz. Zwykle chromosomy rozchodzą się rególarnie na bieguny, ale chromatydy mogą się nie rozdzielić lub podzielićza późno, są mosty anafazowe i telofazowe. W anafazie możę być nierównomierne rozchodzenie chromosomów, gdy chromosomy nierónomiernie się rozejdą, robi się otoczka jądrowa i jest jądro restytucyjne o większym stopniu ploidalności. Gdy w ko,mórce są dwa jądra i dzielą się równocześnie powstają wrzeciona i płytki metafazowe, jądra mogą dzielić się już na biegunach, wskutek tego jeden biegun ma jedno jądro, drugi ma kilka. Połączenie płytek i wrzecion daje jądra płatowate. Są tryz rodziny, gdzie nie ma bielma lub hamowany jest jego rozwój. Jest pdowójne zapłodnienie i degeracja bielma, może nie być kokmóki centralnej. U storczykowatych Orchidaceae wcześnie degeneruje, zarodekjest odżywiany przez wieszadełko. U kotewkowatych Trapaceae np. kotewka orzech wodny Trapa natans bielmo przestaje sie rozwijać, zarodek odżywia wieszadełko. U zasennikowatych Podostemaceae nie ma bielma, komórki ośrodka rozrastają się, tworzą cenocyt, który jest pod zarodkiem i robią haustoria, którymi odżywiają zarodek. Jest to fałszywy woreczek zarodkowy. Jest celularyzacja komórek, mają one materiały zapasowe: węgklowodany, białko i tłuszcze. Mogą być w jednej komórce lub każda komórka ma inny związek. Białka tworzą w komórce ciała bialkowe, tłuszcze ciała lipidowe, węglowodany są jako skrobia. Ściany mogą mieć zapasową hemicelulozę. Związki te powstają ze związkó pobranych ze środowiska.Transportowane są wiązką przewodzącą, synteetyzowane w ciele rośliny i idą do bielma i zarodka. Skłąd chemiczny bielma zmienia się w toku rozwoju. Wczesne stadium bielma ma płynną postać, ziarna kukurydzy mają stadium dojrzałości mlecznej. Kokos ma mleczko koskowe. Substancje zapasowe są wspólne dla wielu gatunków. Bielmo ma witaminhy, hormony. Gdy bielmo się rozwija, na części mikropylarnej jest zarodek. Zalążek rośni staje się nasieniem, na jego powierzchni powstaje łupina nasienna, są to przekształcone osłonki zalążka. Gdy zalążek staje sięnasieniem są zmiany osłonek, u niekórych gatunków mięśnieją, gdy mają dużo miękiszu. Gdy jest mało miękiszu, dużo tkanek wzmacniających powstają owocnie suche. Owoc to owocnia, z przekształconych ścian zalążka, w środku są nasiona. Całośc stanowi dany typ owocu. Owoc mięsisty ma skórkę egzokarp, miąższ mezokarp i wewnętrzną część endokarp, która okrywa nasiono. Owoc mięsisty to szupinka np gruszka, owoc gruszy Pyrus communis, jabłko: owoc jabłoni Malus sp., część jadalna to zrośnięte dno kwiatowe, owocnia właściwa okrywa nasiona. Skórka okrywa części zmięśniałe. Szupinka powstaje przez obrośnięcie kilku słupków przez dno kwiatowe, dno i słupki mięśnieją, Owoce mięsiste mają owocnię zmięśniałą barwną, słodką i pachnącą, stanowi pokarm zwierząt i ludzi, przystosowanie do endozoochorii. Są tu pestkowce, gdy nasiono jest otoczone zdrewniałą, wewnętrzną częścią owocni (endokarpem), tworzy pestkę, zwykle jednonasienny np. sliwki Prunus sp., czereśnie Prunus avium, wiśnie Cerasus vulgaris, wielonasienny jest u bzu czarnego Sambucus niger. Typ jagoda ma całą owocnię zmięśniałą, owoc jest jednonasienny lub wielonasienny u pomidora Lycopersicon esculentum. Owoc pojedynczy powstaje z jednego słupka, to jagoda i pestkowiec, owoc zlożony powstaje z wielu zalążni znajdujących się w pojedynczym kwiecie. Każda zalążnia przekształca się w pojedynczy, zamknięty owoc, owoce połączone są wspólnym dnem kwiatowym. Owoc złożony to szupinka, kolejny typ to owoc złożony pestkowy np. malina Rubus idaeus, jeżyna Rubus saxatilis, kilka zrośniętych pestkowców leży na wspólnym dnie kwiatowym. Owoc zlożony orzeszkowy, orzeszki są osadzone na zrośniętym i zmięśnialym dnie kwiatowym np. u poziomki Fragaria vesca i truskawki Fragaria ananasa. Hipancjum, gdy orzeszki są otoczone zrośniętym dnem kwiatowym np. owoce róży Rosa sp. Owocostany powstają w wyniku przekształcenia całego kwiatostanu. Wskład owocostanu wchodzą jagody u ananasa Ananas comosus, orzeszki u morwy Morus sp. i figi Ficus carica. Owocostan morwy powstaje z działek kielicha, u figi jest to zmięśniały osadnik kwiaty. Owoce suche mogą być pękające, gdy po dojrzeniu owocnia pęka i uwalnia nasiona oraz niepękające, zamknięte, tu dojrzała owcnia nie otwiera się ale owoc może rozpadać się na mniejsze części, zbudowane z fragmentu owocni i mające nasiono. Owoce pękające tomieszek, powsteje z zalążni zrośniętej z jednego owocolistka, pęka wzdłóż szwu np. jest u kaczeńca Caltha palustris. Strąk powstaje z zalążni zrośniętej z jednego owocolistka, jest wydłuzony i spłaszczony, pęka wzdłóż szwu i nerwu, jest u motylkowatych Papilionaceae. Łuszczyna powstaje z zalążni zrośniętej z dwóch owocolistków, pęka wzdłóż szwów na dwie klapy, jest wydłuzona i spłaszczona, może być krótka i szeroka, wtedy jej długość nie przekracza trójkątnej szerokości, jest to łuszczynka, są u krzyżowych Cruciferae. Torebka powstaje z zalążni zrośniętej z dwóch lub więcej owocolistków, może być spłaszczona, może pękać wzdłóż szwów, otwierać się wieczkiem lub porami, jest u maku Papaver rhoeas. Do niepekających zaliczami owoce mięsiste i suche niepękające, któe mają owocnię suchą, skórzastą lub zdrewniałą. Orzech powstaje z jednokomorowego słupka, w środku, któego rozwija się jedno nasiono, ściana owocni zrasta się z łupiną nasienną, jest silnie zdrewniała, jest u orzecha laskowego, owocu leszczyny pospolitej  Corylus avellana, małe orzechy o słabiej zdrewniałej ścianie to orzeszki.Ziarniak powstaje z jednokomorowego słupka, w środku, któego rozwija się jedno nasiono, ściana owocni jest skurzasta, zrasta się z łupiną nasienną, łupina zrasta się z bielmem wtónym, jest u traw Poaceae. Niełupka powstaje z jednokomorowego słupka, w środku, którego rozwija się jedno nasiono, skurzsat ściana owocni zrasta się z łupiną nasienną, jest u złożonych Compositae. Rozłupnia powstaje ze słupka wielokomorowego,w któym rozwija się dwa lub więcej nasion, dojrzała rozpada się na dwie rozłupki, jest u baldaszkowatych Apiaceae, może być łuszczyna przewięzista, któa po dojrzeniu rozpada się na jednonasienne części. Strąk przewięzisty po dojrzeniu rozpada się na jednonasienne częśći, jets u seradeli pastewnej Ornithopus sativus. Skrzydlak, owocnia ma wyrostki ułatwiające wysiewanie, przystosowanie do wiatrosiewności (anemochorii), może być modyfikacją ziarniaka, orzecha, niełupki jest np u klonu Acer sp. Komórki bielma sa bogate w substancje odżywcze, któe w czasie rozwoju zaodka są w całości zużywane, gdy nasiona są dojrzałe nie ma już bielma. Niektóre rośliny mają bielmo trwałe, jest w dojrzałych nasionach. Bielmo trwałe ma materiały organiczne potrzebne dpo rozwoju siewki. Związki te zasilają siewkę w czasie kiełkowania. Obielmo (perysperma) rozrasta się, gromadzi substancje zapasowe, jest słaby rozwój bielma. Osłonka staje się łupiną nasienną, powstaje perysperma. Są nasiona obielmowe, bielmowe i bezbielmowe. Gdy nasiona są bielmowe mają komórki bielma ściśle wypełnione materiałem zapasowym, zarodek czerpie z niego substancje odżywcze i trawi bielmo. Zarodek jest sercowaty, niezróżnicowany. Nasiona bezbielmowe, zarodek szczelnie wypełnia lupinę nasienną, jest rozwinięty, ma organy, korzeń zarodkowy, hypokotyl, wierzchołek wzrostu, wierzchołek wzrostu pędu. Bezbielmowe ma fasola Phaseolus sp. na powierzchni jest łupina nasienna, pod nią jest zarodek, zmięśniałe liścienie mają skrobię i ziarna aleuronowe z białkami zapasowymi. Zarodek ma korzeń, hypokotyl i bezbarwne, małe liście. Pomiędzy liśćmi jest wierzchołek wzrostu pędu. Nasiona obielmowe ma burak Beta vulgaris, jest silnie rozwinięty zarodek, dookoła ma obielmo. Są resztki endospermy, na czas kiełkowania jest obielmo. Obielmo rozwija się z ośrodka zalążka. Rozwój zarodka to embrigeneza. Prawidłowy rozwój zarodka i bielma/obielma daje powstanie diaspory (nasienia). Żeby powstała diaspora tkanki muszą współpracować, gdyż każda ma inny kod genetyczny. Zarodek ma DNA komórkim jajowej i plemnikowej, komórka centralna też, ale komórki plemnikowe mogą się różnić między sobą składem genetycznym. Zarodek i bielmo mają inny stopień ploidalności. Łupiny nasienne są z tkanki somatycznej sporofitu, czyli rosliny macierzystej. Diploidy mają diploidalne sporofity, ale ich komórki mają inny genom niżkomórki zarodka. W rozwoju roślin jest przemiana pokoleń, zarodek to nowy sporofit. Woreczek zalążkowy to gametofit. Zapłodnienie komórki jajowej rozpoczyna życie zygoty. Jest koniec syngamii (plazmogamii i kariogamii) jest zygota, ta komórka jest spolaryzpwana, wynika to z polaryzacji komórki jajowej. Jądro i cytoplazma są przesunięte na biegun chalazalny, mikropylarny jest zwakuolizowany. Gdy zygota ma jeden cykl życiowy jest replikacja chromatyny jądrowej od ojca i matki, chromatyny mieszają sie, powstaje zygota, rosnie, dziękim uwodnieniu komórki. Po zapłodnieniu spada uwodnienie, potem jest pobieranie wody, wakuolizacja i wzrost komórki. Jądro zostaje przy chalazie. U maku Papaver rhoeas i kukurydzy Zea mys idzie do części mikropylarnej. Rośnie komórka i ilośc cytoplazmy, zygota może mieć pozorny stan spoczynku. W komórkach zygoty rośnie ilośc skrobii i lipidów, rybosomy połączone w polisomy intensywnie robia białka. Pracuje szorstka siateczka śródplazmatyczna, dzielą się mitochondria i plastydy. Są aktywne aparaty Golgiego. Jest reorganizacja ściany komórkowej.