floromigracja i wierność kwiatowa

Pszczoła miodna wykazuje wierność kwiatową, tj zapyla jeden gatunek kwiatu w danym sezonie. Wiemy, że jest masowy rozkwit, czyli w danym czasie kwitnie jeden główny gatunek rośliny, dzięki czemu pszczoły doskonale poznają topografię kwiatu, położenie miodników, pręcików i najprostszy dostęp do nich. Dzięki ej wiedzy mogą szybciej i sprawniej zbierać pyłek, dlatego zbierają go więcej w krótszym czasie, dzięki czemu mogą lepiej zaopatrzyć ul, wykarmić larwy i królową. Wierność kwiatowa ma też znaczenie dla kwiatów, pszczoły odwiedzają jeden gatunek nie zanieczyszczają kwiatów obcym pyłkiem, za to sprawniej rozprowadzają pyłek z danego gatunku skutecznie zapylając. Widać to kiedy pszczoły wracają do ula niosąc pyłek w tym samym kolorze. Pszczoła miodna zapyla jeden gatunek dopóki nie zakończy się jego okres kwitnienia. Inne gatunki pszczół, trzmiele, a czasem i pszczoła miodna wykazują floromigrację, czyli zbieranie pyłku z wielu różnych gatunków roślin w jednym sezonie. Jako, że każdy rodzaj ma inny kształt kwiatu, a zapylacz musi dostać się do nektaru i pyłku floromigracja daje wolniejsze zapylanie i zbieranie pożytku niż wierność kwiatowa. Za to, kiedy jeden zapylacz zapyla wiele gatunków, nie tylko jeden sprzyja bioróżnorodności. Kwiaty owadopylne potrzebują zapylaczy by wydać owoce, są do tego przystosowane poprzez produkcję nektaru, który stanowi pokarm dla zapylaczy oraz słodkiego pyłku, który łatwo przenosić, przylepia się do ciał owadów i jest dla nich jadalny, wierność kwiatowa jest skuteczniejsza, ale tylko dla danego gatunku, obroną jest fakt, że jeden rój zapyla jeden gatunek, ale floromigracja pozwala zapylać jednej rodzinie wiele gatunków jednocześnie. Sprzyja też zapyleniu pyłkiem innego gatunku powodując powstawanie mieszańców, które dają początek nowym gatunkom, których cechy pozwalają znosić nowe warunki, floromigracja sprzyja ewolucji. Pszczoła miodna wykazuje floromigrację w przerwach kwitnienia roślin pożytkowych, czyli tych, które zwykle zapylają, czasem w sezonie dany gatunek w danym miejscu przerywa kwitnienie, wydaje owoce i kiedy te dojrzeją wypuszcza nowe kwiaty. Obie te strategie maja swoje zalety i są potrzebne przyrodzie.