Komunikacja owadów

Owady komunikują się ze sobą. Niespołeczne informują osobniki płci przeciwnej o gotowości do rozrodu oraz informują drapieżniki o tym, że są trujące lbu niesmaczne. Owady społeczne dzielą się wieloma informacjami,
Sygnały dźwiękowe mają świerszcze, szarańcza, cykady, barwne motyle, chrząszcze, pluskwiaki, dotykowe świerszcze, szarańcza, cykady, świetlne świetliki, zapachowe motyle, mrówki, pszczoły, taniec pszczoły, kiedy robotnica znajdzie kwiecistą łąkę informuje o tym inne pszczoły. Zawiadowczyni potrafi dokładnie wskazać miejsce nektaru, informacje odbywają się w ulu za pomocą tańca na plastrach, są 3 punkty odniesienia: ul, słońce i źródło pożywienia. Taniec ma odpowiednie kroki i ruchy odwłoka, energia i zaangażowanie świadczą o ilości nektaru, liczba obrotów w czasie mówi o odległości, kierunek pokazują odpowiednim ruchem, środkowa linia dzieląca półkola ósemki zakręślanej przez pszczołę w tańcu tworzy z linią pionową plastra kąt, który pokazuje położenie źródłą nektaru względem słońca, kiedy pszczoła tańczy reszta dotyka jej czułkami, potem wszystkie lecą w pokazanym kierunku, taniec kolisty wskazuje źródło pokarmu w odległości mniejszem niż 80 m od ula, taniec wibrujący pokazuje, że źródło nektaru jest ponad 80 m od ula.
Feromony większośc owadów, także kręgowce i rośliny, nawet grzyby porozumiewają się za pomocą sygnałów chemicznych zwanych feromonami, które mogą docierać na duże odległości, są to lotne związki chemiczne odbierane zmysłem węchu, tak samica motyla informuje samca o gotowości do rozrodu, dlatego wiele motyli ma rozwinięte czułki z podwójnym grzebieniem, dzieki temu narządowi wychwytują sygnały chemiczne z wielu km. Gdy urządli pszczoła wysyła sygnał chemiczny dla innych pszczół by oszczec je i zlokalizować ofiarę, więc człowieka urządlonego blisko ula zaatakuje wiele pszczół. Mrówki robotnice porozumiewają się feromonami, uwalniają je w czasie zagrożenia jako sygnały oszczegawcze lub by dotrzeć do najbliższego mrowisku źródłu pokarmu, podczas zwiadu robotnice zostawiają sygnały zapachowe na ziemi, gdy znajdą dobre źródło pożywienia wracają tą samą drogą do mrowiska i pokazują trasę zbieraczkom, któreidą tą drogą zabrać pokarm do mrowiska, ślady feromonów mogą utrzymać się przez kilka tygodni, robotnice przemierzają ten odcinek wielokrotnie.
Mrówki porozumiewają się przez dotyk czułek, w czasei eksperymentu powieszono grzebień w pewnej odległości od mrowiska, na jednym z ząbków umieszczono pokarm, pierwsza mrówka, która odkryła pozywienie przekazała innym położenie jedzenia, pokazała dany ząbek, gdy zastąpiono grzbień innym bez jedzenie druga mrówka szukała go w tym samym miejscu, które wskazała poprzednia, wniosek mrówki mogą obok sygnałów chemicznych porozumiewać sie uderzeniami czułek.