dlaczego polskie storczyki są rzadkie? I...

Rege zadała mi pytania zawarte w tytule. Storczyki w Polsce są ściśle chronione, dlatego, że są rzadkie, a rzadkie są gdyż sa wrazliwe na zmiany środowiska, dane gatunki potrzebuja konkretnych owadów zapylających oraz obecności określonych grzybów w glebie. Każda zmiana w środowisku np. wytrzebienie zapylacza czy grzyba wskutek np. konkurencji z innymi gatunkami zawleczonymi przez ludzi uniemozliwia kiełkowanie storczyka, zniknięcie zapylacza uniemozliwia rozmnażanie. Dla owadów, grzybów oraz samych storczyków groźna jest chemia rolna, która z wiatrem rozprzestrzenia się na znaczne odległości. dla owadów zagrożeniem są zwierzęta owadożerne i inne owady konkurujące z nimi.
Druga sprawa storczyki są przystosowane do konkretnych środowisk, a ludzie poprostu zabierali im siedliska pod pola uprawne, budowy itd. Także osuszanie terenów podmokłych, melioracja niszczą naturalne siedliska. Ponadto zarastanie krzewami i drzewami formacji trawiastych-drzewa i krzewy zasłaniaja roslina zielnym słońce i uniemozliwiają rozwój. Szkodza im zaorywanie miedz i łak, budowa dróg, zapór wodnych, utwardzanie gruntów. Storczyki są tez wrazliwe na nadmiar minerałów czyli przenawożenie związane z zanieczyszczeniem organicznym.
Storczyki mimo iż wytwarzają dużo nasion słabo się rozmnażają ze względu na małe prawdopodobieństwo trafienia nasionka na odpowiednie warunki. Po za tym nasionka zanim wykiełkuja leża w glebie wiele lat, podczas, których może dojść do ich zjedzenia przez zwierzęta lub zmiany siedliska, w którym juz nie wykiełkują, wystarczy brak odpowiedniego grzyba mikoryzującego z danym storczykiem.
Wycinka lasów z kolei zagraża storczykom leśnym, w ostatnim stuleciu powierzchnia lasów znacznie się zmniejszyła, podobnie jak łaki, które zarosły, gdy zaniechano wypasania trzody i bydła [http://www.pts-orchis.pl/konkurs].
Cebula to podziemny, skrócony pęd tworzący piętkę, wyrastają z niego zgrubiałe liście dolne pełniące funkcje spichrzowe-u tulipana, lilii złotogłów, szachownicy, moga to być pochwy lisciowe obumarłcyh liści-u cebuli lub obie naraz-u hiacynta i lilii białej. Na zewnątrz sa martwe ochronne łuski, u szczytu piętki jest pęd wierzchołkowy, wiosna wyrasta pęd naziemny z liśćmi zdolnymi do fotosyntezy i kwiatami, gdy cebula obumiera z pączka leżącego w kącie łuski cebulowej rozwija sie nowa.
Cebula to przetrwalnik służy przetrwaniu niekorzystnych warunków, występuje głównie u jednoliściennych roślin, odpowednie warunki jak natężenie światła, temperatura gleby itd. aktywują merystemy pędu wierzchołkowego, z które wytwarzają organy nadziemne jak zdolne do fotosyntezy liście i potrzebne do rozmnażania kwiaty. W krótkim zasie roslina żyję pełnią zycia, fotosyntetyzuje, wytwarza kwiaty i owoce, po dojrzeniu owoców nadziemne części obumierają, w cebuli zostają zgromadzone materiały zapasowe potrzebne do kolejnego wytworzenia nadziemnych części oraz dla komórek samej bulwy, które korzystają z nich w czasie oczekiwania na kolejne wypuszczenie częsci nadziemnych, jest to stan anabiozy.
Cebula w czasie wegetacji wytwarza tez korzenie, którymi ciągnie wodę i minerały z gleby, po obumarciu części nadziemnych, korzenie tez obumierają, cebula w czasie oczekiwania nie pobiera wody ani minerałów, dlatego mozna wykopać cebulki roślin ozdobnych i przetrzymywać je z daleka od gleby. Metabolizm komórek cebuli zwalnia w czasie anabiozy. Wykorzystywane sa materiały zgromadzone w czasie wegetacji.