Przewaga umysłu nad materią, rzeczywistość...

Według mechaniki kwantowej obserwacja eksperymentu zmienia jego wynik np. inaczej przebiega proces podczas obserwacji, wiele procesów tłumaczy się oddziaływanie samych urządzeń pomiarowych np. wpływ strumienai elektronów w mikroskopie elektronowym na preparat. Na poziomie subatomowym jest cos takiego jak paradoks pojedynczego fotonu, 2 szczeliny w ekranie pokazują wzór, foton przechodzący przez szczeline zostawia plamkę na drugim ekranie za tym z dziurkami. Położenie szczelin i fotonów daje obraz. Gdy ekran z dziurkami jest blisko fotonów zasła niając jedną szczelinę powstanie obraz z drugiej np. zasłaniając prawą zostanie obraz z lewej, ale gdy ekran jest daleko prążki interferencyjne, które uniemozliwiaja odczyt, która dziurka była zasłonięta. W obu przypadkach elektron jest w stanie superpozycji, czyli 2 mozliwości przejścia przez lewą lub prawą szczelinę, w bliskiej odległości oba stany są odseparowane przestrzennie, pojedynczy foton w bliskiej odległości zostawia 1 plamkę na drugim ekranie i superpozycji nie widać, w przypadku dalszego ekranu także nie widac superpozycji, dalsze badania pokażą przejście albo przez jedną albo przez drugą szparkę. A wg. fizyki foton może przejść jednocześnie przez obie dziurki, ale pomiar pokazuje tylko jedna opcję, paradoks Schrödingera, czyli eksperyment z kotem w komorze z radioizotopem, jesli izotop sie rozpada kot umiera, jeśli nie kot żyje. Obserwacja czyli otwarcie komory pokazuje stan kota, wg Schrödingera w komorze kot jest zywy i martwy jednocześnie. Ale czy to działa w makroswiecie? Czy to nie jest współczesny odpowiednik paradoksu żółwia i Achillesa (Achilles nie dogoni żółwia ze względu na wcześniejszy start gada, zanim Achilles przebiegnie dany odcinek drogi, żółw przebiegnie swój itd.)?

Zasada nieoznaczoności Heisenberga, która mówi, że niemozliwy jest jednoczesny pomiar położenia cząstki i jej pędu, im dokładniej określimy pęd tym trudniej określić położenie i odwrotnie. Im dokładniej zmierzymy energię cząstki, tym mniej dokładnie wiemy, w jakim czasie cząstka tę energię miała.

Czyżby w przypadku wiary działał efekt obserwatora, czyli zmiany jakie wywołuje obserwacja? Czy samo wyobrażanie sobie zdrowienia albo czasu po wyzdrowieniu możemy nazwać obserwacją? Czy ludzkie organizmy to skłądowa wielu superpozycji, które sami ludzie wybierają? Dlaczego obserwacja nie tyczy zewnętrznego świata? Może dlatego, ze w sprawie zewnętrznego świata obserwatorami są wszyscy, którzy widzą daną rzecz lub zjawisko, wynik obserwacji to składowa ich efektów, a dlaczego grająć w lotto nie wygrywa każdy? Może tu decyduje obserwacja osób o najsilniejszych osobowościach? Czy przed dokonaniem pomiaru istnieją jednocześnie rózne opcje? Czy pomiar można zmienić np. zanik nieuleczalnej choroby? By to było mozliwe trzeba dopuścić istnienie wieloświatu, którego istnienie neguje wielu fizyków. Istnienie wielu wymiarów rzeczywistości, czyli opcji, które powstają z każdym naszym wyborem kiedyś było teoria naukową, czy nasza obserwacja to wybór jednej z opcji?

Pozytywne myslenie nie zaszkodzi, na pewno poprawia komfort psychiczny, dzięki czemu spada poziom stresu, którego przewlekły stan jest niekorzystny dla organizmu, więc nasze zdrowie i rokowania sie poprawiają, na pewno optymistycznie nastawione człowiek jest bardziej przyjazny i opanowany dzięki czemu lepiej zjednuje sobie ludzi i łatwiej odnieść mu sukces. Zwieksza poczucie własnej wartości, dzięki czemu czlowiek jest przyjazny wobec innych ludzi. To ważne. Nawet jeśli bezpośrednie efekty fizyczne są bardzie legenda niż rzeczywistością, to pośrednie efekty wynikające z lepszego samopoczucia są tego warte.