Psia wierność

W 90 r pies Dżok spacerował z opiekunem po Rondzie Grunwaldzkim. Pewnego dnia jego człowiek dostał ataku serca i zmarł, kiedy przyjechało pogotowie tzeba było odganiać go od karetki. Dżok czekał na swojego opiekuna rok. Ludzi zbudowali mu budę, karmili go i poili. Pies był nieufny, ufał tylko Marii Muller, która wraz z kundelkiem Kajtkiem karmiła Dżoka, po roku pani maria zabrała go do domu, tam żyli kilka lat, aż nowa opiekunka umarła, a psy zabrało towarzystwo Opieki nad Zwierzętami. Kajtek znalazł nowy dom, Dzok uciekł, po dniach poszukiwań okazało się, że wpadł pod pociąg, ciało pochowano na terenie schroniska na Rybnej 3. Krakowinie postawili mu pomnik.
Dżok to kundelek, Kundle, czyli psy bez rodowodu są najwiernejsze i najmądrzejsze, są zdrowe, żyją do 20 lat. Mają różne rozmiary, kolory, długość sierści, łap, charaktery, każdy jest inny. Profesor Wiesław Bogdanowicz twierdzi, że kundle to międzynarodowa rasa psów stanowiąca 75% wszystkich psów, czyli kundle to jedna rasa, mieszańce dwóch lub więcej ras to mieszańce. Kundle mają różny wygląd i charakter, każdy inteligentny, kochający, wytrzymały, przystosowany do środowiska, odporny na choroby, chętny do nauki. Kundle bywaja agresywne, kiedy nie znają ludzi lub doznały krzywdy z rąk ludzi. Kundle ze schroniska są wierne, wdzięczne i kochające. Kundle przywiązuję się do swoich ludzi. Kundle są tanie lub darmowe zależnie od źródła, długowieczne, wdzięczne, kochające. Biorąc szczeniaka nie wiadomo na kogo wyrośnie, ale można go wychować, dorosły pies ma ukształtowany charakter. Psy karmimy gotowymi karmami suchymi i mokrymi, gotowanym mięsem bez przypraw, makaronami, kaszami, gotowanymi warzywami jak marchew, ziemniaki-psy trwawia skrobię, domowa karma to gotowane dowolne mięso z kaszą lub ryżem. Duży pies potrzebuje więcej jedzenia niż mały. Kundle kapiemy, czyścimy uszy, przycinamy pazurki, czeszemy sierść, zapewniamy spacery, uwagę, zabawę.
W 24 r profesor rolnictwa Hidesaburo Ueno przygarnął psa, nie wiemy czy dostał go od studenta czy znalazł. Pies bardzo zżył się ze swoim człowiekiem, odprowadzał go na pociąg na stacji Shibuya i czekał do jego powrotu. W 25 r profesor zmarł na wylew w miejscu pracy. Hachiko 10 lat czekał na niego na stacji kolejowej. Pies tylko siedział, ludzie go karmili, poili, w 32 r pojawił się artykuł o wiernym psie, w 34 dosłonięto jego pomnik. Hachiko umarł w 35 r. w 2009 r powstał film Hachiko z Richardem Geerem
Hachiko to Akita inu ma 70 cm, muskularny, krępy, ma czerokie czoło w piionową bruzdą, trójkątne uszy, zwinięty ogon na plecach, ma twardą szorstką sierść, bułaną, sezamową, pręgowaną, białe znaczenia na policzkach, bokach pyska, szyi, piersi, tułowiu, wewnętrzniej stronie kończyn. Samotnik, potrzebuje bliskości z ludźmi, ale wystarczy mu dwoje opiekunów, cierpliwy i przyjzny wobec dzieci rodziny, nie lubi obcych ludzi i zwierząt, lubi spokój , jest spokojny, samodzielny, wierny, dzięki miłości i cierpliwości pana staje się najlepszym przyjacielem, broni domu i rodziny. Potrzebuje wychowania i socjalizacji. Co tydzień czeszemy, co dzień w czasie linienia, lubi spokojne, długie spacery. Choruje na choroby skóry, wlosia, autoimmunologiczne, postępujący zanik siatkówki, padaczkę, choroby tarczycy, dysplazję stawu biodrowego. Dajemy dobre karmy. Żyje 15 lat. Jedna z najstarszych, spokrewnionych z wilkami ras azjatyckich znanych 5000 lat temu, z Akity rozjechał się po świecie. Po wojnie Amerykanie zabrali kilka psów do własnych hodowli, skrzyżowali je z psami pasterskimi, pierwotnie psy polowały na ptactwo i pilnowały domu
Bobby czuwał przy grobie swojego człowieka, Johna Graya przez 14 lat. Pan Grey mieszkał z żoną o synem w Edynburgu, zarudnił się jako konstabl, bo nie znalazł pracy jako ogrodnik, w pracy pomagał mu urodzony w 1856 r Bobby przygarnięty przez opiekuna w wieku 2 lat. An Gray zmarł w 58 r na gruźlicę. Dzień po pogrzebie Bobby stawił się na grobie ooiekuna i siedział tam 14 lat. Najpierw dozorca cmentarza, James Brown gonił psa, ale z czasem zaakceptował go na grobie opiekuna. Pan Brown karmił Bobbiego, zrobił mu budę. Sir William Chambers, Lord Provost Edynburga zapłacił podatek za bobbiego, kiedy wprowadzono obowiązkowy podatek od psów. Lord kupił psu obrożę. Bobby zmarł 14.01,1872 r pochowano go w bramie cmentarz. Baronowa Angelia Georgina Burdett-Coutts odwiedzająca Bobbiego opłaciła mu fontannę i pomnik. Miłosnicy psów ufundowały panu Grayowi płytę nagrobną, a Szkockie Towarzystwo Pomocy Psom postawiło 13.05.1881 r płytę Bobbiemu.
Bobby to skye terrier pochodzi ze Szkocji, z północno-zachodniego archipelagi, psy w 16 w tępiły szkodniki i towarzyszyły ludziom. W 1873 r ustalono wzorzec, obecny powstał w 87 r-w czasie wojny wiele psów zginęło. Dorosły ma 25026 cm wysokości, od nosa do ogona ma metr, dorosły waży do 18 kg, suczki są drobniejsze. Ma szpiczaste lub delikatne padające uszy, długą głowę, dużę, ciemnobrązowe oczy, długie włosy, 2 razy dłuższe od wysokości psa, krótki wełnisty podszerstek, twardy, prosty, szorstki włos okrywy. W 19 w skrzyżowano z yorkiem go tworząc australian skye terrier, yorkie skye terrier i skye terrier short hair. Towarzyski, miły, uparty, władczy, nie lubi zostawać sam, noeufny i wycowany do innych psów, goni koty i inne zwierzęta, lubi ruch, zabawę, może gonić ptaki, rowery, hulajnogi. Potrzebuje zabawek, nadaje się do mieszkań i domów z ogrodem. Codziennie czeszemy grzebieniem, co miesiąc kapiemy w odpowiednim dla danego typu owłosienia szamponie, czyścimy oczy i uszy. Choruje na dysplazję nerek, chorobę wątroby podobna do choroby Wilsona, nowotwory, anginę, zwłaszcza gdy zmoknie i przemarznie, przedwczesne zamknięcie płytek zwzrostowych, zwichnięcie rzepki, nadwrażliwość na inwermektynę. Dajemy dobre karmy i BARF i gotujemy mu jedzenie. Żyje 11-15 lat, przyjazny wobec dzieci i opiekuna.