rośliny kopalne

Tym razem tylko ogólne informacje, ale warto je przybliżyć.
Pionierskimi roslinami lądowymi były psylofity Psilophyta, rozgałęziała się dychotonicznie, miały zarodnie na kocach rozgałęzień, nie miały liści i korzeni, były tu 3 gromady: pierwszą znaną rośliną lądową jest kuksonia Cooksonia sp. należąca do ryniofitów Ryniophyta. Nie znaleziono całej rośliny. Ryniofity pojawiły się w sylurze, pierwsze okazy znaleziono w miejscowości Rhynie w Szkocji. Ryniofity miały prostą budowę, do podłożą przytwierdzały sie chwytnikami, kłącze znajdowało się pod wodą, pędy rozgałęziały się dychotomicznie (widlasto), na szczytach łodyg były zarodnie, nie miały liści, zarodnie nie miały mechanizmów otwierających, pkały i wysypywały się zarodniki, dominował sporofit, na łodygach były guzki z tkanką, nie wiemy co to było, wiązka przewodząca to protostela, wiązka drewna otoczona łykiem, miały korę pierwotną. Znaleziono ich plemniostany, podejrzewa się, że guzki były rodniami. Z ryniofitów powstały trimerofity Trimerophyta i zosterofilofity Zosterophyllophyta. Trimerofity nie miały liści rozgałęziały się widlasto, pęd główny rozgałęział się na 2 części, 1 spychana na bok rosła wolniej, 2 rosła jako pęd głóny, na pędach bocznych były zarodnie, miały chwytniki i endarchiczny walec osiowy, na epidermie były wyrostki zwiększająće powierzchnię fotosyntezy. Zosterofilofity tworzyły darnie, łodygi miały na szczytach grona zarodni, zarodnie miały krótkie trzoneczki, pękały podłużną linia i uwalniały zarodniki, mają epiermę, egzarchiczny walec osiowy, emergencje liści, wyrostki zwiększająće powierzchnie fotosyntezy, tu jest przedstawicielem Conioria andrychoviensis z Polski, jest bardzo rozgałęziona, ma kolczyste wyrostki epidermy, miała workowate zarodnie, zosterofilofity dały początek widłakom.
Kopalne widłaki to łuszczydłowce Lepidophytales to był rząd widłaków, tu był rodzaj lepidodendron Lepidodendron miały puste pędy, rozgałęziały sie dychotonicznie wielokrotnie, dychotoniczne, dochodziły do 50 m wys. i 2 m. średnicy, na powierzchi rozgałęzień, na pow. pędów były liście podbne do szpilek, miały poduszeczki podzielone na część górną, środkową i dolną, górna miała pole ligullarne, z niego wyrastały ligulle, u podstawy liscia była pozostałość wiązki przewodzącej, która w łodydzebyła otoczona tkanka transfuzyjną, po bokach liści były dolne i górne parychnos, ujścia tkanki przewietrzającej, korzenie lepidodendronów, rozgałęziały się dychotonicznie tworząc stigmaria, czyli rozgałęzione wiązki korzeniowe. Tu były sigilarie Sigillaria sp. z rodziny sigilariowatych Sigillariaceae, 20 m wys, i 2 średnicy, korona rozgałęziała się dychotonicznie, epiderma miałą szparki, była zielona, pęd rozgaęłział sie dychotonicznie, pęd był pusty, miały korzenie, pod nimi były stigmariopsis, dychotonicznie rozgałęzione twory, iglaste liście z języczkami. Ich przodkowie to prawidłakowce Asteroxylales miały kłącze, korzenie, niskie łodygi, wiązka przewodząca to aktynostela, zarodnie były nerkowate, nie zachowało się wiele skamielin. Przodkami lepidodendronowców były pralepidodendronowce Protolepidodendrales miały na końcu łodygi długie, cienkie, rozwidlone na końcu liście, na liściach były ligulle. 
Kopalne skrzypy to m. in. kalamity Calamites rząd skrzypów drzewiastych, miały członowane pędy, z węzłami, gdzie wiązki przewodzące rozgałęziały sie widlasto i rosły wąskie, długie, zebrane w okółkach liście oraz międzywęźla, korzenie i pędy wyrastały z podziemnych kłączy. Drugi rząd skrzypów to klinolisty Sphenophyllales w węzłach były okółki liści z dychotoniczne rozgałęzioną wiązką przewodzącą, wiązka yła trójkątna na przekroju poprzecznym, łodygi wyrastały z podziemnego kłącza, na końcach łodyg były kłosy zarodnionosne. Ich przodkami były praskrzypy Hyeniales tu liście asymilacyjne były wąskie, igiełkowate, widlasto podzielone, wyrastały z węzłów.
Pleurmejowce Pleuromeiales to kopalne paprotniki mają krótkie korzenie, system wiązkowy, gruba, długa łodyga i cienkie, lancetowate liście otaczają ją w górnej częsci, na szczycie są strobile.
Paprocie kopalne osiągały kilka m wys. na czubku długiej kłodziny był pióropusz liści z podzielną blaszka liściową, były to gromada paprocie nasienne Pteridospermatophyta miały pierzaste liście, na końcach liści były zalążki. Kladoksyklony Cladoxylophyta miały nieregularnie rozgałęzione łodygi z wachlarzowatymi tworami, emergencjami liści, na sporofilach były szczytowe zarodnie.
Następne były pranagozalążkowe Progymnospermophyta występowały w dewonie i dały początek nasiennym, miały prosty pień z piórupuszem podwójnie pierzastych, bardzo długich liści.
Pierwsze nagonasienne benetyty Bennettitopsida żyły od triasu do końca kredy, kuliste pnie pokrywały resztki ogonków liściowych, miały nibykwiat, gdzie były zalązki i pylniki, były owadopylne, na końcu łodygi był pióropusz długich, zwykle pierzastych liści. Kordaity Cordaitopsida to drzewa z karbonu i dewonu, miały osobne kwiatostany męskie i żeńskie, długie, języczkowate, zaostrzone liście tworzyły piórupusz na czubku długiej łodygi, przodkowie szpilkowych.
Lebachiowate Lebachiaceae to kopalni przedstawiciele sosnowców, miały dychotonicznie rozgałęzione liście, przylegające do gałązek, wolcjowate Voltziaceae też, miały wielokrotnie rozgałęzione gałązki z krótkimi, grubymi szpilkami i walcowate szyszki. Cheirolepidaceae miały rozgałęzione gałazki pokryte grubymi spzilkami, zyły w mezozoiku, miały pękate szyszki. Prasosnowate Protopinaceae to przodkowie sosnowatych z ich żywicy jest bursztyn.
Do żywych skamielin zaliczamy rzą gniotowce Gnetales neleżą do nagozalążkowych, mają zawsze liście naprzeciwległe, kwiatistany są zebrane w kątach liści, są to rosliny dwupienne.
Kolejną żywą skamieliną jest klasa miłorzębowe Ginkgopsida jest tu jeden gatunek miłorząb dwuklapowy Ginkgo biloba korona młodych drzew stożkowata, starszych cylindryczna, szarobrązowa, bruzdkowana kora, szerokie wachlarzowate liście, męskie mają katrbowaną krawędź, żeńskie mają wypukłą krawędź, są ogonkowe, na krótkopędach są okółkowe, na długopędach skrętoległe, męskie kwiaty top żółe kotki w kątach liści, żeskie to 2 nagie zalązki na długiej szypułce, żółe nasiona otoczone mięsistą, żółtą osnówką, prażone nasiona sa jadalne, biel jasnobrązowy, twardziel żółta, roslina lecznicza uszczelnia naczynia krwionośne, łagodzi skutki starzenia. Żeńskie drzewo ma walcowate wyrostki kory. Roslina ozodbna.