superślimak

Morski slimak tyłoskrzelny Elysia chlorotica z rodziny Elysiidae żyjący u wybrzeży Atlantyku ma kształt liścia i podobny, zielony kolor. Jest mały, ma od 20 do 45 mm. Późną wiosną składa jaja, po tygodniu wylęgają się larwy odżywiająće sie glonami, gdy larwa zaabsorbubuje odpowiednią ilość chloroplastów jest przeobrażenie i 11-miesięczny dorosły osobnik składa jaja. Mary Rumpho, naukowiec z  University of Connecticut Department of Molecular & Cell Biology, któa prowadzi badania nad superślimakiem odkryła w komorkach slimaka pochodzące z glonów chloroplasty, dzieki nim ma zdolność fotosyntezy, chloroplasty składowane są wzdłuż układu pokarmowego, w komórkach nabłonka jelita, chloroplasty są pobierane przez komórki uchyłków jelitowych i włączane w nabłonek jelita, powstają struktury kleptoplasty, są obecne w komórkach przez 9 miesięcy, wtedy slimak nie musi jeść. Zjada głownie woszerię Vaucheria litorea i Vaucheria compacta. Superslimak zyje ok. 12 lat. ślimak pobiera nie tylko chloroplasty, ale i geny kodujące białak fotosyntezy i włącza je w swoje DNA. Pierwsza hipoteza mówi, że slimak wchłania geny razem z chloroplastami w czasie trawienia glonów, druga hipoteza mówi, że za zmiany w DNA odpowiada nieznany retrowirus, trzecia to teroia skaczących genów, transpozonów zdolnych przemieszczać się z jednego miejsca w drugie. [http://www.eduscience.pl/blogi/zadziwiaj%C4%85ca-przyroda/wpis/205].
ślimak nie przekazuje zdolności fotosyntezy larwom. Zdolnośc ta przychodzi po aobzorbowaniu odpowiedniej liczby chloroplastów. Osobiście obstawiam pierwszą teorię o przyswajaniu roslinnych genów. Poziomy transfer genów zachodzi u bakteri, jest to wymiana fragmentó materiału genetycznego kodującego daną cechę. Mechanizmy adaptacji istot żywych są nieograniczone. Więc w toku ewolucji taka zdolność mogła powstać u eukarionta i przetrwać by zapewnić slimakowi przetrwanie, umiejętnośc poruszania się pomaga ślimakowi uciec przed drapieżnikami i zdobywac pokarm po wyczerpaniu sie chloroplastów, a fotosynteza pozwala przetrwać gdy brak jedzenia i nie tracić energii na szukanie jedzenia. Każdy organizm dąży do jak najmniejszej straty energii.