Uprawiane rodzaje kaktusów 1

Peireksia Peireskia Mill. Z Tropikalnej Ameryki, ulistnione krzewy, P. aculeata to podkładka do szczepienia zygokaktusów i innych.

Peireskiopsis Peireskiopsis Br. et. R. z Meksyku, Gwatemali, podobny do peireskii kaktus z podrodziny Opuntioideae, jest krzewiasty, ma liście, P. velutina i P. spathulata to podkładki dla wielu gatunków siewek, które szybko na nich rosną i bujnie się rozgałęziają.

Pelecyfora Pelecyphora Ehrenb. Z Meksyku, małe rośliny, brodawki są z 2 stron ściśnięte, areole są długie i wąskie, ciernie ułożone grzebieniasto, pędy twarde, uprawa wymaga dużego doświadczenia, są 2 gatunki P. asseliformis ciernie z areolami przypominają stonogi i P. pseudopectinata z rzadszymi, grzebieniastymi cierniami, najbardziej osobliwy rodzaj.

Pilozocereus Pilosocereus Byl. Et Rowl. Z meksyku, do pn Peru i ze środkowej Brazylii, kolumnowe kaktusy, kwiaty w miejscu osadzenia porastają gęste, wełniste włoski, kwiaty są dzwonkowate, potrzebują ciepła latem i zimą, ziemia musi być przepuszczalna i żyzna, jest 60 gatunków, najpiękniejsze maja włoski w areolach poza strefą kwitnienia, jeden z najpiękniejszych i najczęstszych gatunków to P. palmeri.

Pseudolobiwia Pseudolobivia Bckbg. Z pn Argentyny, Boliwii, górskie kaktusy podobne do lobiwii, ich kwiaty przypominają kwiaty echinopsisów, jest 25 gat. P ancistrophora ma białe kwiaty, P.aurea ma złotożółte, P. hermesina karminowe, najdłuższe ciernie ma P. ducis-pauli, łatwa w uprawie jest P. pojoensis, ma czerwone kwiaty, kwitnie od wiosny do jesieni.

Pyrrokaktus Pyrrocactus Berg. Z zachodniej Argentyny, kulisty do cylindrycznego, ma gęste ciernie, kwiaty maja owłosioną rurkę i zalążnię, nawet szczepione wolno rosną, latem chronimy przed silnym słońcem, silnie je wietrzymy, najpopularniejszy jest P. straussianus z gęstymi, tęgimi cierniami, P. catamrcensis ma zakrzywione w górę ciernie, najwrażliwszy jest P. umadaeve, rzadki jest P. subaianus.

Rebutia Rebutia K. Sch. Z pn Argentyny, Peru, bujnie kwitnące, kuliste, lekko spłaszczone kaktusy, pęd ma małe brodawki, kwiaty wyrastają z bocznych areol, ciernie są krótkie i miękkie, górskie rośliny rosnące na zacienionej stronie skał, tworzą bite poduszki, znoszą lekki cień, dobrze rosną w uprawach, słońce znoszą tylko wysoko w górach, jest ponad 20 gatunków i wiele odmian, najczęstsze to R. minuscula o czerwonych kwiatach i R. marsoneri o żółtych kwiatach.

Ripsalidopsis Rhipsalidopsis Br. et. R z pd Brazylii, jedyny gatunek to epifit-R. rosea, podobny do zygokaktusa, uprawia się mieszańce o różnych kwiatach, do kwitnięcia potrzebuje zimą 3 miesięcy w 10 st, dobrze rośnie na własnych korzeniach, można szczepić na peireskii.

Ripsalis Rhipsalis Gartn. Z tropikalnej Ameryki, Cejlonu, Afryki, Madagaskaru, ten rodzaj i Hatiora i Lespimium to epifity do upraw w witrynie dla epifitów.

Rodencjofila Rodentiophila Ritt. Z Atacamy w Chile, kuzyni eriosyce, są 4 gatunki, w kolekacjach są R. atacamiensis, jest twarda, pokryta tęgimi jasnymi cierniami, najlepiej szczepić na Trichocereus pasacana, najlepiej się przyjmuje.

Sklerokaktus Sclerocactus Br. et. R. z Arizony, Utah, Kolorado, trudne w uprawie rośliny o pięknych cierniach, uprawiany na mineralnych kruszywach, skąpo podlewany, w uprawach są S. polyancistrus S. whiplei i S. intermedius.

Selenicereus Selenicereus Br. et. R. z tropikalnej Ameryki, ma płożące 4-żebrowe pędy i wielożebrowe pędy z korzeniami powietrznymi, którymi czepia się drzew, kwiaty maja do 30 cm średnicy i 25 cm długości, zimując wymaga ciepła, jest 30 gatunków, najbardziej znany to S.grandiflorus-królowa nocy, jest wiele mieszańców.

Serenzja Soehrensia Bckbg. Z Argentyny, ma kwiaty podobne do lobiwii, gruby, kulisty lub niskocylindryczny pęd, uprawiamy jak lobiwie, piękne gatunki to S. bruchii, S formosa o długich, kolorowych cierniach.

Solizja Solisia Br. et. R. z Puebla i Oaxaca w Meksyku, 1 gatunek S. pectinata podobny do Pelecyphora pseudopectinata, tylko kwiaty wyrastają z boku pędu, jest wrażliwa, najlepiej rośnie szczepiona na Eriocereus jusbertii, bywa atakowana przez przędziorka chmielowca.

Spegacina Spegazzina Bckbg. To Weingartia Werd.

Strombokaktus Strombocactus Br. et. R. ze środkowego Meksyku, jedyny gatunek S. disciformis jest płaski od szarozielonego do szarego, kwiaty wyrastają z wierzchołkowych areol, ma delikatne nasiona, odporna, ale uprawa wymaga doświadczenia, najlepiej rośnie szczepiony.

Submatukana Submatucana Bckbg. Z Peru, podobny do matukany, grzbieciste kwiaty z długimi rurkami, łatwy w uprawie, jest 10 gatunków.

Sulkorebutia Sulcorebutia Bckbg. Z Boliwii, kwiaty ma podobne do rebutii, pędy do lobiwii, ma mocne ciernie, uprawiamy jak rebutie, wcześniej był tylko S. steinbachii, teraz jest ponad 30 gatunków, piękne S. candiae, S. aranacea i S. rauchii, S. krugerii z żółtymi kwiatami, S. tiraquensis i S. hoffmanniana z fioletowymi kwiatami, S. caniqueralii ma pomarańczowo-czerwone kwiaty, dobrze rośnie na parapecie.

Telokaktus Thelocactus Br. et. R. z Teksasu, środkowego i pn Meksyku, płaskie, kuliste, niskowalcowate kaktusy, żebra maja bruzdki i brodawki, od areoli ku górze idzie bruzdka, z której rozwija się kwiat, zalążnia ma łuseczki, potrzebuje przepuszczalnej gleby i pełnego słońca, w hydroponice czyste kruszywo ceglane, najlepiej szczepić na echinopsisach i Eriocereus justbertii, jest 20 gatunków, T. fossulatus, T. nidulans, T. lophotele mają szare lub niebiesko oszronione pędy, długie ciernie, T. bicolor ma jedwabiste kwiaty, najbardziej kolorowe kwiaty ma T. schwartzii.

Triksantocereus Thrixanthocereus Bckbg. Z pn Peru, podobny do epostoi, ma inne cefalium, T.blossfeldiorum i T. senilis to najpiękniejsze kaktusy kolumnowe, szczepimy je na dobrych podkładkach, zimujemy w cieple.

Tumeja Toumeya Br. et. R. z Nowego meksyku, pn Arizony, 1 gatunek T. papayaracantha to mały kaktus z płaskimi, elastycznymi cierniami, szczepimy na miękkich podkładkach, głównie na Trichocereus chickendantzii i innych trichocereusach i echinocereusach, latem można uprawiać na nasłonecznionym zagonie, zimą trzymamy w chłodzie, wytrzymuje słabe mrozy, ale nie długo.

Trichocereus Trichocereus Ricc. Ze środkowej Argentyny, Chile po Ekwador, kolumnowe kaktusy kwitnące nocą, kwiaty maja długie rurki, łatwe w uprawie, szybko rosną, T. spachianus, T. Macrogonus, T. pachanoi, T. chickendantzii to podkładki do szczepień, T. pasacana, T. terscheckii w przyrodzie są dużymi kolumnami, najpiękniejszy jest T. chilensis, gównie odmiany długocierniowe jak T. chilensis var. Zizkaanus.

Turbinikarpus Turbinicarpus Buxb. ex. Bckbg. Ze środkowego Meksyku, spokrewniony z tumeją, to małe piękne roślinki, uprawiamy głównie szczepione, jest 8 gatunków, standardowy to T. schmiedeckianus.

Uebelmannia Uebelmannia Buin. Z Minas Gerais w Brazylii, opisany w 1967 r, pęd pokryty brodaweczkami, najpiękniejszy U. pectinifera ma biały, woskowy nalot, U. gummifera wydziela biały, lepki, mleczny sok, potrzebują podłoża o pH 5-6, zimują w 10 st.

Jutahia Utahia Br. et. R. z pn Arizony, jest tylko U. sileri, w przyrodzie rośnie na zwietrzałych gipsowych skałach, jest wrażliwy, najlepszy substrat to kruszywo ceglane z 5% gipsu, rzadko, umiarkowanie podlewamy, zimujemy w chłodnym miejscu.

Waingartia Weingartia Werd. Z Boliwii, pn Argentyny, kuliste kaktusy, kwiaty mają krótkie, nagie rurki, najpopularniejsza W. neocumingii ma żółte lub pomarańczowe kwiaty, W. fidaiana, W. neumanniana rosną w górę, w latach 70 było 15 gatunków.

Wigginsja Wigginsja D. M. Porter z Brazylii, Urugwaju, Argentyny, Kolumbii, kuliste, pojedyncze kaktusy, wierzchołki mają wełniste, gęste włoski, z areol spod włosków wyrastają żółte, talerzykowate kwiaty, w czasie upałów lubią lekki cień, w zimie ziemia musi lekko wyschnąć, zimą muszą mieć chłodno, ale dobrze rosną w naszym klimacie, jest 12 gatunków, niektóre podobne do siebie.

Wilkoksja Wilcoxia Br. et R. z Teksasu, pn i środkowego Meksyku, Półwyspu kalifornijskiego, tworzą małe krzaczki, szczepione na opuncji bujnie kwitną, mają duże kwiaty, jest 8 gatunków, najczęściej uprawiamy W. schmolii o różowych kwiatach, kuzynka echinocereusów.

Zygokaktus Zygocactus K. Sch. Z Brazylii, kaktus Bożego Narodzenia, to małe krzaczki z płaskimi, małymi członami zakończonymi kwiatami, Z truncatus kwitnie w zimie, ozdobne odmiany maja różnobarwne kwiaty kwitnące zimą, dobrze rosną na własnych korzeniach, szczepimy je by nadać im kształt, są łatwe w uprawie, nadają się na parapety w domach.

Polskie prawo zakazuje uprawy lofofory ze względu na narkotyczne właściwości.