węgorz

Węgorz Anguilla anguilla żyje w stawach, zbiornikach zaporowych, rzekach, morzach i płytkich jeziorach. węgorze jedzą głównie larwy chruścików i jętek. Węgorze żyją w wodach słodkich, ale rozmnażają się w Morzu Sargassowym, doktórego potrafią dotrzeć lądem. Są w stanie oddychać przez pokrytą gęstym śluzem skórę wykorzystując wilgoć mchów i rosy. węgorze poruszają się dnem lasu i przeważnie wilgotnymi łąkami. kierunek określają za pomocą linii bocznej. Gdy zbliża się pora tarła węgorze opuszczają słodkie wody, które zamieszkuja i udają się do Morza Sargassowego, gdzie składają ikrę. ich wędrówka odbywa się w ciepłe, parne noce, zwykle 4 dni po pełni księżyca. Węgorze poruszają się wężowym ruchem i w ciągu 180–250 dni pokonują 8 tys. km. Ich ciała łatwo przystosowuja się do warunków lądowych i ciśnienia panującego w morzu. Składają one ikrę na głebokości 4000 - 6000 m między marcem a czerwcem. Larwy mają pod dostatkiem planktonu. Wyróżniamy odmiany wąskogłowe i szerokogłowe, wąskoglowe jedzą drobny pokarm jak larwy, pierścienice i robaki, szerokogłowe jedzą duży pokarm jak żaby, ślimaki, małe rybki i raki. Skóra węgorza nie tylko chroni go przed czynnikami środowiska i ułatwia z nim kontakt, ale też bierze udział w wymianie gazowej zarowno w słodkiej wodzie jak i na lądzie. Oddychanie skórne stanowi dla niego 50% oddychania. Jego linia boczna, czyli narząd sejsmomotoryczny reaguje na ruchy wody i drgania podłoża, dzieki,którym określa polożenie i drapieżników i ofiar. Węgorz dzięki długiemu i giętkiemu ciało potrafi manewrować pomiędzy wodna i lądową roslinnością. Węgorze lubią poruszać się lasami, które są dla nich bezpieczne, drzewa i krzewy osłaniają ryby, a podłoże jest miękkie i chroni przed urazami mechanicznymi. Samce węgorzy mierzą do 50–60 cm długości i ważą 200–350 g, ponieważ rozwój narządów płciowych hamuje wzrost, samice osiągają długość 200 cm i mogą ważyć 9 kg. Ciało węgorzy pokrywa się łuskami w piątym roku życia, gdy mają 16–18 cm. Na trawie węgorz porusza się z prędkością 3 km/h, w morzu wytrzymuje ciśnienie 400–600 atmosfer. Jego krew zawiera ichtiotoksynę, która chroni go przed drapieznikami. Węgorze żyją długo, jastarszy okaz żył w Pradze 68 lat. Węgorz jest wrazliwy na wstrząsy, nawet głodny ukrywa się w mule lub piasku i nieruchomieje, kiedy wyczuje najmniejszy wstrząs. Węgorz rozróżnia zmiany temperatury o wartości 0,03°C. węgorze mają bardzo wrażliwy zmysł węchu. Największy węgorz w Polsce został odłowiony 2 października 1994 r. w jeziorze Jaśkowickim mierzył 144 cm i ważył 6,43 kg. Nozdrza ryb mają klapy, które oddzielają obie dziurki i wciskają wodę do nozdrzy, gdy ryba się porusza, woda wpływa zazwyczaj przez pompowanie wywołane przez rybie oddychanie i wędruje do pofałdowanej struktury zwanej rozetą, gdzie są ulokowane wszystkie organy czuciowe. Liczba komórek czuciowych w rozecie wynosi do 500 000 na milimetr kwadratowych. Fałdy tkanki w rozecie tworzą większą powierzchnię dla organów czuciowych. węgorz ma 90 tych fałdek, dla porównania szczupak ma 9.