Zieleń miejska

Wiele razy ten temat byl poruszany jednak to bardzo ważny tematwięc warto go omówic. Zieleń to ta część roslinności, którą świadomie można wprowadzać, pielęgnować, formować i chronić, są tu lasy, użytki zielone: łąki, pastwiska, drzewa i krzewy, zadarnienia w otwartym terenie, rosliny przy drogach, rowach, rzekach na podwórkach, działkach, ogrody, parki, sady i inne. Zieleń miejska to układ roslinnosci w mieście lub na osiedlu, który powstał wskutek świadomej działalności człowieka.
Zieleń miejska może być w sytemie pierścieniowym, który powstał na miejscu starych fortyfikacji, które obchodzily miasto do okoła lub krzyzowym (promienistym) na skrzyżowaniach dróg komunikacyjnych, kliny zieleni rozdzielone są pasami, promieniście rozchodzą się z centrum miasta, może być klinowo-promienisty, to połączenie systemu krzyżowego o pierścieniowego i pasmowy w miastach o budowie opartej na prostokątnej siatce ulic, tu proste,równoległe pasy zieleni przedzielone sa pasami zabudowań. Najczęściej spotykany jest system plamowy (rozproszony), tereny zielone tworzą plamy, zieleń jest dosadzana w czasie rozbudowy miasta, ten system jest chaotyczny.
Typy terenów zielonych w mieście to: parki: parki leśnie, parki spacerowe, parki kultury i wypoczynku; lasy komunalne; zieleńce; ogrody: ogródki działkowe, ogródki jordanowskie, ogrody dydaktyczne, botaniczne, zoologiczne,. alpinaria, arboreta; tereny sportowe; zieleń cmentarna; zieleń szlaków komunikacyjnych; zieleń osiedlowa; pola uprawne; łąki, pastwiska, sady; nieużyutki, zieleń na dachach. 
W miastach idealne są pnącza, tworzą zielone elewacje, upiększają budynki, tworzą zielone parawany, izolują ludiz od ruchu ulicznego. Ozdabiają domy, ulice, harmonizują przestrzeń miejską, zasłąniają surowy, brzydki, brudny wygląd domów, zajmują małą powierzchnię, rozrastają się na murze, potrzebują niewiele gruntu do ukorzenienia, rozrastają się pionowo, co ważne w mieście, latem chłodzą, fasada z kłączami słabiej sie nagrzewa, są mniejsze wahania temperatur na elewacji, efekt komina, kłącza oddają ciepło do góry, z dołu napływa zimne powietrze, zima utrzymuja ciepło, nierchome warstwy powietrza pomiędzy budynkiem a kłączem zachowują ciepło, fasady porośniętych budynków są suche, więc wolniej odparowują ciepło. Łagodzą hałąs np. pnącza porastająće ekrany akustyczne przy drogach szybkiego ruchu, zasłaniają i izolują, otaczają szalety miejskie, śmietniki, garaże, ozdabiają, chłoną zapachy i zasłaniają. W Krakowie zieleń otwarta stanowi 48% całej zieleni, tereny zainwestowane 34%, tereny zieleni urządzonej 18%.
Struktura zieleni miejskiej w Krakowie: zabodowania, drogi, koleje-20%, lasy-6%, łąki-7%, pola uprawne-14%, ugory i odłogi-21%, zieleń urządzona-18%, przydomowe ogródki-14%.
W Warszawie: parki i ogrody historyczne-3% powierzchni miasta, zieleń osiedlowa-2%, cmentarze-0.8%, tereny sportowe-0.9%, lotniska 3,5%. ogródki działkowe-1,9%, grunty uprawne, sady i ogrody-24,6%, lasy-11,8%, nieużytki-6,5%, razem 55%.
Najwięcej proc. zieleni urządzonej ma Bratysława, potem Gdańsk, Toruń, Hanover, Zurych, Bruksela, Praga, Budapeszt, Kraków, Helsinki, Rotterdam, Amsterdam, najmniej ma Kijów. Wskaźnik zieleni miejskiej dla całosci terenó zielonych w mieście zalicza się wskaźnik 8-15m2 zieleni urządzonej na 1 mieszkańca. Wielkośc tego wskaźnika określka się po poznaniu warunków naturalnych miasta, zaludnienia, mikroklimatu, zasobów zieleni ogółem i stopnia zanieczyszczeń.
Powierzchnia terenów zieleni miesjkiej: parków, zieleńców i zieleni osiedlowej wg. wojewódstw z 2006 r.
dolnośląskie 1,9% pow. miasta, 14,7 m2 na mieszkanca
kujawsko-pomorskie 3,7% pow. miasta, 23,2 km2 na mieszkańca
lubelskie 2% pow. miasta, 18 km2 na mieszkańca
lubuskie 2,3% pow. miasta, 21,7 km2 na mikeszkańca
łódzkie 2,8%pow. miasta, 12,5 km2 na mieszkańca
małopolskie 1,8% pow. miasta, 18,8 km2 na mieszkańca
mazowieckie 2,7% pow. miasta, 14 km2 na mieszkańca
opolskie 1,5% pow. miasta, 19,9 km2 na mieszkańca
podkarpackie 1,4% pow. miasta, 17,1 km2 na mieszkańca
podlaskie 1,1% pow. miasta, 14,5 km2 na mieszkańca
pomorskie 2,1% pow. miasta, 15,1 km2 na mieszkańca
śląskie 2,6% pow. miasta, 25,2 km2 na mieszkańca
świętokrzyskie 2,3% pow. miasta, 24 km2 na mieszkańca
warmińsko-mazurskie 2,8% pow. miasta, 18,6 km2 na mieszkańca
wielkopolskie 2,4% pow. miasta, 14,2 km na mieszkańca
zachodniopomorskie 1,5% pow. miasta, 17,5 km2 na mieszkańca
Polska 1998 r. 2,8% kraju, 24,7 km2 na mieszkańca
1999 r. 2,6% pow. kraju, 22,6 km2 na mieszkańca
2000 r. 2,2% pow. kraju, 19,6 km2 na mieszkańca
W Warszawie jest 909 gatunków niesynantropijnych, są tylko na naturalnych siedlaskach, 898 apofitów, miesjcowych gatunkó zyjących na siedliskach stworzonych przez ludzi, 911 antropofitów, roslin obcego pochodzenia, sprowadzonych przez ludzi. W Warszawie jest 535 gat. grzybów, 160 gat. porostów, 212 gat. mszaków, 1109 gat. roślin naczyniowych, ze zwierząt 50 gat. ssaków, 200 gat. ptaków, 1400 gat. bezkręgowców, razem jest 3566 gat.
Zróżnicowanie drzew pod względem i pochodzenia dla 3 warszawskich terenów zielonych na Cmentarzu Żołnierzy Radzieckich jest 20 gat. rodzimych, 64 obce, w Parku Praskim 25 gat. rodzimych, 55 gat. obcych, w Ogrodzie Saskim 17 gat. rodzimych, 50 obcych.
Geograficzne spektrum flory Opola: z Ameryki pochodzi 15% gat., z Płd. Europy 28%, z Europy Wsch. 16%, z Europy Płd i Azji Zach. 38%, 3% gatunków nieznanego pochodzenia.
Ograniczenia zieleni miejskiej, zanikanie gatunków, rodzajów i rodzin np. turzycowatych, storczykowatych, rdestnicowatych i wyższych jednostek taksonomicznych: widłaków, paproci, porostów i wielu grup grzybów, recesja gatunków związanych z naturalnymi siedliskami wodnymi, torfowiskowymi, bagiennymi, podmokłymi łakami, lasami łęgowymi, borami oraz biotopami antropogenicznymi np. polami uprawnymi, ustępowanie roślin wieloletnich na rzecz gatunków jednorocznych, które sa lepiej dostosowane do szybkich zmian warunków siedliskowych, ograniczenie siedlisk gat. odpornych na urbanizację, powoduje zanik niektórych ekotypów, duża mozaikowatośc siedlisk.
Degradacja roślinności miesjkiej to głównie mechaniczne wycinanie, zabetonowywanie terenów zielonych, zabudowywanie, zamurowywanie, mechaniczne niszczenie: łamanie, wydeptywanie, zasolenie gleb, głównie na poboczach ulic, przeazotowanie gleb-nitryfikacja, zanieczyszczenia, głównie mchy i porosty, sądząc po bioróznorodności w okół czynnych wulkanów ten czynnik nie jest tak szkodliwy, zanieczyszczenia powietrza, wód i gleb czynnikami chemicznymi z fabryk, efekt degradacji to wypieranie przez gatunki synantropijne i inwazyjne.
Zbiorowiska roslinności synantropijnej:
segetalne, zw. z uprawami, ogrodami, sadami, parkami miejskimi, zieleńcami, rabatami, klombami,
ruderalne, biotopy w pobliżu ludzkich siedzib, mogą zajmowac sztuczne pow.-szczeliny w murach, szpary w bruku ulicznym, gruzowiska, szutrowe drogi i torowiska, hałdy przemysłowe i wysypiska śmieci oraz podłoża złożone z gleb i skały macierzystej naturalnego pochodzenia lub zmienionej strukturalnie i chemicznie-ugory, przydroża, przypłocia, dziedzińce, nasypy, utwardzone place skłądowe i przeładunkowe,
zbiorowiska kserotermiczne-na torach i nasypach kolejowych, śieżych nasypach drogowych, szczelinach między nagrzanymi płytami betonowymi,
nitrofilne-zw. z wchłonięciem podmiejskich wsi do miast, na siedliskach bogatych w zw. azotu, pod płotami, przy zabudowaniach gospodarczych, na podwórkach,
bazofilne i kalcyfilne-następstwo antropogenicznego wzrostu odczynu gleb i zawartości węglanu wapnia, na gruzowiskach przemieszanych z ziemią, uboczach gliniastych nasypów i wykopów, na nowych osiedlach.
Funkcje zieleni miejsckiej:
Ekologiczne, zdrowotne i biologiczne-zieleń chroni od pyłów, dymów, osłania dzielnice mieszkaniowe od wiatrów, tłumi hałasy komunikacyjne i kolejowe, oczyszcza powietrze, reguluje wilgotnośc gleby;
Społęczne, psychologiczne, wychowawcze-miejsce odpoczynku, rozrywki, rekreacji, miejsce zbliżenia człowieka do przyrody, zieleń ogrodów botanicznych pełni funkcje dydaktyczną;