Piękny dom i ogród, strona 33

Tym razem przedstawię ekologiczne sposoby na mszycę.
Zanim przejdę do źródeł podam stary przepis, posypywanie roslin popiołem z kotłowni lub z papierosów, trzeba zebrać popiół, popiół z kotłowni musi być pozbawiony węgla, sam pył, którym mozna polerować łyżeczki. Popiołem sypiemy na liście. Można użyc popiołu z ogniska lub grilla.
http://www.wymarzonyogrod.pl/pielegnacja-ogrodu/ochrona-roslin-szkodniki-i-choroby-roslin/ekologiczny-sposob-na-mszyce-co-na-mszyce-zwalczanie-mszyc,14_342.html podaje
-wyciąg z czosnku rozdrobnione ząbki zalewamy wodą np. 200 g na 100 l i zostawiamy na noc lub wyciąg, tu masę gotujemy, potem przelewamy do spryskiwacza i pryskamy rosline, skuteczne na mszyce i inne szkodniki, nie rozcieńczamy.
-wywar z cebuli, 75 g na 10 l wody i zagotować, potem spryskujemy, nie rozcieńczamy.
-preparat z mniszka lekarskiego- np. 400 g liści zalewamy 10 l wody i odstawiamy na 3 godziny, nie rozcieńczamy
-preparat z pokrzywy np. 1 kg lisci zalany 10 l wody zostawiony na 24 godziny stosowany bez rozcieńczenia do spyskania roślin.
-gnojówka, ziele roślin przed kwitnieniem np. 1 kg ziela na 10 l wody zostawiamy na 2-3 tygodnie mozna rozcieńczyć 0.5 l na 10 l wody.
W ogródku warto posadzic pomiędzy grządkami cebule, czosnek, miętę, które sa tez przyprawami i lawendę.
Dobrym sposobem jest zalanie tytoniu z wydrążonych papierosów wodą i odstawienie na kilka godzin lub zagotowanie i spryskanie roztworem roslinek np. 2 łyżeczki tytoniu-mozna kupić sam bez tutki zalewamy 0.5 l wrzątku i czekamy aż wystygnie.
wyciągi stosujemy od razu, wywary mogą leżec 2 miesiące.
http://poradnikogrodniczy.pl/domowe-sposoby-na-mszyce.php podaje jeszcze roztwór w stosunku 1:1 mleka prosto od krowy i wody, ciężko dostać, ale mozna użyc pełnotłustego z kartoniku.
Kolejny sposób ze strony to roztwór 200 g szarego mydła ogrodniczego w 1 l wody. Szare mydło potasowe mozna dostac w sklepach ogrodniczych.
http://domowe-sposoby-na-wszystko.blogspot.com/2011/08/domowe-sposoby-na-mszyce-skuteczne-i.html#axzz3a25dAGuO podaje jeszcze rozcieńczenie łyżeczki płynu do mycia naczyń na pół litra wody i mieszankę wody z coca-cola w stosunku 1:1.
Mechanicznie można spłukać mszyce silnym strumieniem wody pod kranem w małych doniczuszkach lub z węża ogrodowego większe okazy, zielne można polać z wiadra lub konewki.

Wrzosowisko w ogródku zajmują wrzosy i wrzośce, rosną szybko, mogą rosnąć w pobliżu innych roślin, pojemników i jako duże połacie. Wrzoście kwitną od lutego do kwietnia, mają igiełkowate, prostopadłe do łodyg liście i dzbanuszkowate kwiaty, wrzosy latem i jesienią, mają łuseczkowate liście, ustawione pod kątem i kieliszkowate kwiaty. Nie tolerują zwykłej ziemi, marnieją na niej, potrzebują kwaśnej gleby, przed posadzeniem wrzosowiska trzeba ją przygotować, rozkładamy kwaśny torf, skompostowaną korę i piasek, potem przekopujemy na głębokość szpadla, gleba musi być lekka, próchnicza, przepuszczalna, kwaśna, o pH 3,5-5. Przed posadzeniem do ziemi zanurzamy doniczkę w wodzie na 2 godziny, pilnujemy by gleba przykryła wszystkie korzenie, sadzimy je wiosną lub we wrześniu, natomiast nadziemne pędy muszą być nad ziemią. Warto zastosować szczepionki mikoryzujące dla wrzosów. Rośliny sadzimy w grupach co 40 cm na dużej przestrzeni, potem ściółkujemy glebę kilkucentymetrową warstwą kory sosnowej, która nada kwaśnego pH i zapobiegnie wysychaniu i zarastaniu gleby, wrzosowisko podlewamy mało, a często, w sezonie kwitnienia nawozimy nawozami wolno działającymi. Musimy regularnie usuwać u nasady przekwitłe kwiatostany, wrzośce ścinamy po przekwitnięciu w kwietniu lub maju, a wrzosy wiosną następnego roku. Te gałązki okryją je zimą, na zimę okrywamy tez gałązkami świerkowymi i włókniną, unikamy słomy i liści, bo nie przepuszczają powietrza. Obok wrzosów można sadzić kwaśnolubne rośliny rododendrony, azalie, iglaki, kalmie, pieris japoński, trawy jak trzcinnik i trzęślica, owoce borówki i jarzębiny, kwiaty goździki i astry. Wrzosy lubią słońce [https://poradnikogrodniczy.pl/wrzosowisko.php].

Szklarnia jest potrzebna do uprawy wrażliwszych warzyw i owoców, a niedługo będzie potrzeba do uprawy większości roślin uprawnych, małe szklarenki dla zaspokojenia potrzeb rodziny i duże na skalę przemysłową są nam potrzebne. Jeśli budowa szklarni nie narusza sąsiednich działek ani na nie nie wpływa i zajmuje do 25 m2 w mieście i 35 m2 powierzchni, 5 m wysokości przy dachach stromych i 4 m przy dachach płaskich na wsi trzeba zgłosić budowę w urzędzie miasta lub gminy albo w starostwie 21 dni przed budową, jeśli nie ma odpowiedzi odmownej można budować. Większa budowa lub rozbudowa domu potrzebuje pozwoleń. Większe szklarnie potrzebują pozwolenia danej instytucji.

Szkielet najlepiej zbudować z drewna, jest lekkie, łatwe w obróbce, bezpieczne, ale delikatne i wrażliwe na uszkodzenia np. przez wiatr, stal jest wytrzymała, ale ciężka i nieporęczna, tanie i lekkie jest aluminium. Do wypełnienia nadaje się folia, tania, lekka, ale trzeba ją wymieniać co kilka lat, podatna na darcie, szkło jest wytrzymalsze, ale kruche, lepsze szkło hartowane, szkło jest ciężkie, poliwęglan jest lekki, tani, ale łatwo go zarysować i trudno czyścić, poliwęglan dobrze izoluje ciepło, w cieplejsze okresy można szklarnię wietrzyć, ale zimą przepuszcza za mało światła, którego i tak jest wtedy mało, poliwęglan w ogóle mniej przepuszcza światła niż szkło, które jest odporne na wiatr.

Szklarnia musi być daleko od drzew, budynków, osłonięta od wiatru, stać w słonecznym miejscu, zaleca się ustawienie długim bokiem w kierunku północ-południe. Teren pod szklarnię musi płaski. Budynek musi stać minimum metr od sąsiedniej działki. Nieogrzewana szklarnia musi mieć korytarzyk, wiatrołap na zimę i otwierane, przewietrzające okienka na lato lub maty cieniujące przed nagrzaniem

Większe szklarnie potrzebują stabilnych fundamentów, do których trzeba ją przytwierdzić w lekkich szklarniach kopiemy doły, instalujemy kotwy, do których przymocujemy szkielet i potem zalewamy betonem, jeśli poziom szklarni jest równy. Większe, drewniane szklarnie potrzebują betonowych fundamentów, potrzebują ich też drewniane szklarnie, by chronić drewno przed wilgocią, tu potrzebna jest ława zbrojona belkami, pozioma izolacja papą, pionowa masą bitumiczną, w tym przypadku głębokość wykopu 80-140 cm głębokości, robimy podkładkę z papy, gdzie ustawiamy stalowe kotwy pod słupy lub słupy, fundament chroni ziemie przed wypłukaniem biogenów. Mając fundamenty budujemy konstrukcję, jej elementy trzeba zaimpregnować, od zachodu robimy drzwi, by wiatr nawiewał do szklarni (cyrkulacja zachodnia). By było najlepsze światło kąt dachu musi mieć 25-35 st, ale dobre są szklarnie półokrągłe. Przykrycie szklarni można zrobić ze szkła lub poliwęglanu, konstrukcja wymaga odpowiednich łączeń ze szkieletem. Szklarnia potrzebuje podłoża albo ze wzbogaconej minerałami ziemi ogrodniczej, którą wymieniamy przy kolejnych uprawach, trzeba ją nawozić albo z mat glebowych. Jeśli uprawiamy rośliny doniczkowe można wylać beton lub położyć kostkę. Szklarnia potrzebuje konserwacji [https://www.homebook.pl/artykuly/3553/budowa-szklarni-jak-zbudowac-szklarnie-ogrodowa]

w zimne okresy sprawdza się poliwęglan jako wypełnienie, który lepiej izoluje ciepło, w cieplejsze okresy można szklarnię wietrzyć. Elementy nośne muszą mieć do 15 cm średnicy, często stosuje się wylewkę.

Szklarnię trzeba ogrzewać, można to robić przy pomocy elektrycznych grzejników, olejowych grzejników lub konwektorowych grzejników, jest to kosztowne, małe szklarenki można ogrzać kablami grzejnymi. Można zapewnić nadmuch ciepłego powietrza, tak jak nawiew klimatyzacji, taki nawiew szybko nagrzeje szklarnię, ale szybko się wychłodzi, kiedy skończymy nawiewać, potrzeba do tego odpowiednich instalacji. Można użyć pieca, trzeba go pilnować i dokładać do niego. W małych szklarenkach można stosować ogrzewanie kanałowe. Można dać ogrzewanie gazowe, ale pod ziemią grozi wybuchem. Szklarnię można ogrzewać wodą z kotła grzewczego poprzez rury, to rozszerzenie c.o. Można zrobić z plastikowych pojemników system grzewczy, pomalować je czarną farbą, wypełnić wodą, zamknąć i ustawić po nasłonecznionej stronie szklarni [https://www.dom.pl/ogrzewanie-szklarni-bez-szkody-dla-srodowiska.html].

Inspekt to skrzynia bez dnia ze szklanym dachem, służąca do upraw wiosną, jesienią i w zimne lata. W inspekcie można hartować rośliny, przyspieszać ich wzrost, rozsadzać, je wydłużać, wysiewać i ukorzeniać. Inspekty trzeba wietrzyć, sprawdzać czy nie ma w nich grzybów, ślimaków i owadów. Inspekt można zbić z desek jak psią budę, zamiast dachu dać otwieraną szybkę, zamiast dnia nogi jak u stołu, można skrzynkę położyć na ziemi, jeśli w środku będą doniczki może mieć dno, jeśli nie to można przykryć nią kawałek gruntu, wierzch musi być przykryty szybka, którą można uchylać, otwierać i zamykać [https://zielonyogrodek.pl/ogrod/warzywnik-i-sad/5062-budowa-inspektu-krok-po-kroku]

Prostsza i tańsza jest folia, na rośliny jednoroczne jak pomidory, ogórki, sałata, pietruszka, papryka, dynia, cukinia nada się jednoroczna, na wieloletnie byliny folia wieloletnia. Tunel musi mieć stelaż, folia musi przepuszczać 90% światła i rozpraszać 35%, by oświetlić rośliny równomiernie. Na uprawy wczesnowiosenne i późnojesienne nada się folia o wysokiej przepuszczalności światła i małym współczynniku rozproszenia. Folia perforowana nada się dla roślin klimatu umiarkowanego, w środku jest chłodniej, przewiewnie i spada ryzyko rozwoju grzybów. Folia z siatką polipropylenową jest odporna na czynniki mechaniczne, trochę obniża przepuszczalność światła, folia z oknami ma okienka, które można otwierać i zamykać zależnie od pogody, folia wielowarstwowa jest wytrzymała, ale przepuszcza znacznie mniej światła [https://ogrodosfera.pl/blog/jaka-folie-do-tunelu-ogrodniczego-wybrac] do budowy folii potrzebny jest stelaż, może być drewniany lub metalowy z palików wbitych w grunt, folią można przykryć kawałek działki bez wylewki, po prostu paliki stelażu wkopujemy do gruntu, na rusztowaniu rozkładamy folię. W środku dalej trzeba plewić, nawozić, podlewać, usuwać ślimaki i inne szkodniki. Można kupić gotowe stelaże, które kładzie się na działce i rozkłada na nich folię.

Trawnik nadaje się do wypełnienia miejsc pomiędzy kwiatami, zazielenienia podwórka, zrobienia miejsca do opalania, zabaw dla dzieci, wtedy potrzeba odpornej na deptanie i gniecenie mieszanki rekreacyjnej, w słońcu rośnie mieszanka okrywowa, w cieniu wrażliwa na deptanie mieszanka parkowa, mieszanki sportowe są wytrzymałe, łąkowe mają kwiaty np. maki, chabry, dzięki czemu tworzą łąki kwietnie Znając warunki można dobrać mieszankę traw np., słońce parkowa lub okrywowa, cień parkowa Trawnik z samych traw potrzebuje koszenia co kilka tygodni, by ograniczyć rozwój chwastów i pobudzić rozrost traw, ścinając ich merystemy wierzchołkowe, pobudzamy boczne, dzięki czemu trawnik gęstnieje, narażony na deptanie trawnik potrzebuje wytrzymałych gatunków jak życica trwała ziemię pod trawnik trzeba przygotować. Trawnik dekoracyjny ma równomierny kolor traw, krajobrazowy ma gatunki w różnych odcieniach. Na podwórka wybiera się odporne na deptanie, lubiące słońce i tolerujące suszę trawniki użytkowe.

Przed posadzeniem trawnika glebę rozpulchniamy kultywatorem, glebogryzarką lub łopatą na jej głębokość, usuwamy kamienie, korzenie, śmieci i inne rzeczy, do gleby dodajemy torfu lub kompostu, przez kilka dni pozwalamy osiąść ziemi i siejemy nasiona, zależnie od mieszanki 15-20 g/m2, powinno pisać na opakowaniu, grabkami lub pazurkami wciskamy nasiona na głębokość 1 cm, ziemię zraszamy, cały czas musi być lekko wilgotna, pierwsze koszenie robimy, kiedy trawa ma 10 cm wysokości. Następne, gdy urośnie o4-6 cm, ścinamy do 1/3 wysokości Trawnik siejemy wiosną lub późną latem, by ziemia była wilgotna i ciepła Można użyć trawnika z rolki, jest mniej trwały i droższy od klasycznego.

Trawy odporne na deptanie kosimy co tydzień, podlewamy kiedy liście żółkną, ale ścieżki trzeba wyłożyć kamieniami, ponieważ na zbyt często deptanych miejscach trawa zanika, ziemia się ubija. Trawy bardzo odporne na deptanie szybko rosną, mają mocne liście, na ścieżkach kosimy je na wys. 3 cm, by zapełniały luki potrzebują podlewania, nawożenia i dosiewania.

Trawnik potrzebuje dobrych kosiarek, aeratorów i wertykulatorów, które usuwają mech, filc i napowietrzają glebę, przed każdym sezonem narzędzia sprawdzamy i naprawiam. Przy koszeniu ustawiamy noże na 5-6 cm wysokości. W następnych latach pierwsze koszenie robimy, gdy kwitnie forsycja, ostatnie w połowie października, na zimę zostawiamy 4 cm trawy. W sezonie trawy kosimy co tydzień, gdy bujnie rosną co 2-3 dni, wiosną rzadziej niż tydzień, zawsze zostawiamy 1/3 poprzedniej wysokości. Kosimy rano lub wieczorem tylko w słoneczne dni, kiedy jest sucha ziemia. Trawniki użytkowe i sportowe skracamy do 2,5-3,5 cm, rekreacyjne do 5 cm, łąkowe i parkowe do 10-15 cm. Kosimy równolegle, zawracając na końcu trawnika. Pod drzewami i w rogach używamy podkaszarek, po koszeniu podlewamy. Żeby zapobiec parowaniu, zaparzaniu i grzybom podlewamy przed wschodem słońca lub wieczorem. Podlewamy zraszaczami, wężami ogrodowymi, podlewamy raz-dwa razy dziennie, sprawdzamy glebę palcem, nie może wyschnąć do 3 cm. 1 m2 potrzebuje 3 l wody, gleby piaszczyste potrzebują więcej i częstszych podlewań niż gliniaste.

1-2 razy na sezon rozprowadzamy 2 cm kompostu lub używamy wieloskładnikowych nawozów do trawników z dużą ilością azotu, fosforu, potasu, magnezu. Można użyć granulek nawozu mineralnego. 3-5 razy w roku nawozimy, pierwszy raz, gdy jest 5 st, ostatni w połowie sierpnia. Nawozimy, gdy trawnik jest skoszony, suchy i wygrabiony [https://ladnydom.pl/Ogrody/7,162394,21688112,12-sposobow-na-piekny-trawnik.html]. Chociaż zaleca się usuwanie chwastów, to zachwaszczony trawnik ma większą bioróżnorodność oraz jest przyjazny zapylaczom. Nierówny teren może sprzyjać połaciom mchu, tam gdzie zbierać się woda.

Najlepsze trawniki to te samosiewne, naturalne, nie tylko z sama trawą, ale innymi ziołami jak pokrzywa, jasnoty, poziewnik, tobołki, komosa, przetacznik, fiołki, niezapominajki, tasznik, łuskiewnik, przytulia, rdest ptasi, babka wielka i zwyczajna, glistnik jaskółcze ziele, pięciornik gęsi, jaskry, bodziszki, lepnice, krwawnik, rumianek, rumian, bluszczyk kurdybanek, barszcz, podagrycznik, żółtlica, mniszek, mlecz, psianka, podbiał, koniczyna, komonica, szczwoł, dzikie ruderalne trawy. Wiele z tych roślin to warzywa lub rośliny lecznicze, rośliny miododajne, odporne na każdą pogodę, nie wymagające pielęgnacji poza koszeniem. Nawet gdyby zerwać ilość np. lebiody na surówkę dla całej rodziny i tak szybko odbije. Zarastają kretowiny, jedyne łyse place to wydeptane ścieżki, nie straszne im zgniatanie. Takie podwórko ma dużą bioróżnorodność, owoce i nasiona są pokarmem dla ptaków, zielone części dla saren i zajęcy.

Jest wiele drzew, które mogą odrosnąć z jednej gałązki, jesli tylko będą miały dostęp do wody i biogenów oraz do światł słonecznego lub innego o niezbędnej długości fali wypuszczą korzenie, jednym z takich drzew, mało wymagającym i najłatwiej ukorzeniającym się jest wierzba. Wystarczy odciętą zdrową gałązkę wbić w glebę i zapewnić jej odpowiednie warunki. Zwykle najlepszym podłożem jest torf pomieszany z piaskiem. Chociaż często wystarczy po prostu wbić gałazkę w wybranym miejscu. Można użyć ukorzeniacza, czyli preparatu ułatwiającego ukorzenianie się roślin, jest dostępny w sklepie ogrodniczym, zawiera hormony roslinne, gł. auksyny, które przenikną do wiązek przewodzących i rozprzestrzenią sie po roslinie, gdzie będą stymulować jej procesy zyciowe, w tym zawiązywanie nowych korzeni. W ukorzeniaczu zanurzamy tę część sadzonki, która pójdzie do ziemi, tylko trzeba zwilżyć by ukorzeniacz sie trzymał i trzeba uważać, żeby nie zetrzeć go w czasie sadzenia, warto wykopać dolki, do których wkładamy sadzonkę i delikatnie je zakopać, lub bardzo niewielką ilośc sypiemy do dołka na roslinkę. Ukorzeniacz do drzewk i krzewów lisciastych można zdobyć w sklepie ogrodniczym.
Sadzonkom trzeba zapewnic odpowiednie warunki, wierzby lubią wilgoć, trzeba je często podlewać, warto nawozić nawozem dla drzew liściastych, przynajmniej do póki nie zobaczymy, że gałazka się rpzyjęła, ma zdrowe liście, jest sztywna, trzyma się w podłożu, rośnie i poszerza swój obwód.
Portal http://www.pasieka24.pl/wszystkie-nr-pasieki/93-pasieka-2-2013/983-sadzimy-wierzby.htm podaje, że trzeba znaleść drzewo męskie, wierzba jest dwupienna, ale jesli nie chodujemy pszczół, a wierzba ma slużyć innym celom np. ozdobnym można zdobyć sadzonki żeńskie lub mieszane. Zajdujemy odpowiednie drzewo lub krzewo, sa wierzby krzewiaste, tniemy gałązki na 20-30 cm, ale do 3 cm szerokości, czyli młode gałązki na odcinki zwane sztobrami, najlepszy czas na pozyskiwanie sztobrów to czas kwitnienia, u wczesnych gatunków to luty marzec u póznych kwiecień-maj, jeśli sadzimy je wiosną to najlepiej posadzic je jak najszybciej od pocięcia. Przed posadzeniem można sztobry na 10 dni zamoczyć do połowy w wodzie i ustawić je w nieogrzewanym pomieszczeniu. Gdy wierzba puści korzenie, można posadzić sadzonki w przygotowanym miejscu. Miejsce przygotowujemy przez odchwaszczenie i przekopanie ziemi. Portal radzi by wiosna gdy ziemia jest dopowiednio wilgotna nie podlewać sadzonek, ale pogoda u nas rózna, a i czas sadzenia może przypadac na suchsze pory wiosny, więc warto podlewać tak jak inne sadzonki.
Kwitnąca wierzba jest potrzebna pszczelarzom by rozróznili męskie osobniki z miodnikami od żeńskich, tak naprawdę wierzbę posadzić można przez całą wiosnę, bez względu na czas kwitnienia, wtedy postępujemy identycznie, tniemy odpowiednio grube gałazki na 30-centymetrowe odcinki, które trzymamy w wodzie do wypuszczenia korzeni i sadzimy w odchwaszczonym i przekopanym miejscu w ogródku, zaleznie od wilgotności podłoża podlewamy, możemy nawozić odpowiednim nawozem, warto spytać o szczegóły przy zakupie.
Można też wzłożyć do wody pozbawioną bazi, jeszcze nie kwitnąca gałązkę, ale już mającą pąki po pewnym czasie wypuści liście i korznie, taką sadzonkę sadzimy w odchwaszczonej i okopanej glebie i pielęgnujemy zależnie od pogody. Praktycznie nawet zerwane jak do bukiety gałązki z pączkami wypuszczaja korzonki i liście, takie sadzonki również sadzimy w przygotowanej ziemi.