Piękny dom i ogród, strona 39

japońska sztuka układania kwiatów-ikebana. Jej historia sięga końca VI w. n. e. początkowe bukiety z kwiatów i gałązek były proste, tu kwiaty skierowane były ku niebu, bardziej złożone kompozycje pojawiły się w XVI w. Najbardziej znany mistrz to Senkei Ikenobō. W tych bukietach ważny jest każdy szczegół jak gatunek, kolor uzytych roslin, kształt kwiatów, gałęzi, czy użytych w kompozycji kamieni, światło i miejsce położenia bukietu, ikebana ma symbolikę, ukazuje 3 elementy: ludzkość, niebo i ziemię, początkowo używano 3 kwiatów lotosu, najdłuższy symbolizował niebo, niższy czlowieka, najniższy ziemię, czyli cżlowiek jako istota pomiędzy niebiem a ziemią. Obecnie róniez rosliny symbolizują ludzi, którzy rodzą się, dojrzewaja i starzeją, a naczynie ziemie, na której żyjemy, z której czerpiemy energię i siły (człowiek i istoty żywe są zbudowane z tych samych pierwiastków co gleba, czyli ziemia, rosliny pobieraja z ziemi biogeny, ludzie jedzą rosliny i zwierzęta jedzące rosliny lub inne zwierzęta, pierwiastki są w tym zamknietym obiegu). Wszystkie elementy są skierowane do nieba, co oznacza obowiązek rozwoju ludzkości, rozwoju duchewego i intelektualnego, obok ciała jest dusza i rozum. Dla ludzi z innych kultur ikebana ma charakter ozdobny.

Draceny to popularne rośliny doniczkowe, które mają zebrane w pióropusz liście, które są albo skierowane w górę albo opadające, zielone lub kolorowe. Najpopularniejsze draceny to dracena obrzeżona Dracaena marginata, która jest odporna, ma rozgałęzioną łodygę i sztywne, lancetowate liście skierowane w górę. Lubi wilgotne powietrze, dobrze jest zatem zraszać roślinę, szczególnie w ciepłe dni. Najlepiej postawić ją w jasnym miejscu, ale tak, aby nie padały na nią bezpośrednie promienie słoneczne. Zimą temperatura nie powinna spadać poniżej 15 st.C. Przesadzamy ją raz na 2-3 lata do doniczki większej o rozmiar od poprzedniej, w sezonie nawozimy ją co dwa tygodnie płynnym nawozem wieloskładnikowym, w czasie spoczynku zaprzestajemy zasilania, rozmażamy przez rozmnóżki wierzchołkowe lub pocięcie lodygi.

Dracena smocza Dracaena draco wysoki, ciemnoszary pień rozgaęłziony na wiele rozgałęzionych gałęzi, które kończą się pióropuszem szablowatych, białozielonych liści tworzących parasol, kwiaty sa zielonobiałe, owoce mięsiste i pomarańczowe.

Jeśli chcemy uniknąć stosowania środków ochrony roślin, które są inne dla róznych grup roślin, możemy posadzić rośliny, które nie zarastają lub są latwe do plewienia. Słabo zarastają rośliny gęste, wysokie, szybko rosnące, które zagłuszają chwasty. Takie rośliny słabo zarastają, a jeśli nawet to są to pojedyncze chwasty łatwe do wyrwania. Do takich roślin ozdobnych należą irysy, liliowce, piwonie, sadźce, hortensje, floksy, frezje, łubiny, zwarte onętki, rozchodniki, astry, cynie, dalie, złocienie, margerytki, gęste i zwarte kępki aksamitek, ogrodowe odmiany maków i bławatków, trzeba je plewić, kiedy młode pędy wyrastają spod ziemi, kiedy się rozrosną, same zagłuszają chwasty. Wysokie malwy i lilie są proste do plewienia ze względu na pojedyncze pędy i wysoki wzrost, można do koła nich kosić. Słabo zarastają rośliny, które same są chwastami jak mięta, barwinek, pierwiosnki, stokrotki, poziomki, niezapominajki. Stokrotki, pierwiosnki i poziomki plewimy do okoła nich, a niezapominajki i mięta rozrastają się tak, że blokują wzrost innych chwastów, tylko nieliczne mogą się przez zwarte kępki przebić, a te łatwo powyrywać. Dobre są wysokie trawy ozdobne i krzewy jak tawuła japońska, pięciornik krzewiasty, migdałek trójklapowy, pigwa pospolita, która kwitnie wiosną. Krzewy owocowe warto prowadzić tak przy nadać im formę drzewek, wtedy łatwo je plewić i zbierać owoce. Tu nadają się wszystkie krzewy owocowe i ozodbne, które można pozostawić gałęzie przy gruncie, wtedy ograniczą rozrost chwastów. Źle plewi się krzewy pokryte cierniami, dlatego, że kłują. Poziomki owocują i wydają kwiaty przez cały sezon, tak samo stokrotki, są odmiany poziomek o kolorowych lub wysokich kwiatach, niezapominajki kwitną wiosną do połowy lipca, potem ich suche pędy kwiatowe i młode kępki liści również ograniczają wzrost chwastów. Wszystkie odmiany mięty bardzo szybki się rozrastają zagłuszając wzrost innych roślin, więc warto ograniczyć jej terytorium specjalnymi ogranicznikami, wszystkie gatunki jasnotowatych rosnące w naszym klimacie się nadają na taki ogródek. Te roślinki oprócz walorów ozdobnych i słabego zarastania oraz łatwego plewienia dodatkowo są przyprawami i mają lecznicze właściwości, a poziomki jadalne owoce, więc te roślinki nam się przydadzą w innych celach niż ozdobne. Dobrym rozwiązaniem są też skalniaczki, gdzie otoczone kamieniami rosną specjalne gatunki roślin, a dla chwastów jest mało miejsca, więc nie rozrastają się tak bardzo jak na dużej powierzchni gleby.

Wiecie, że popiół z opalanych drewnem pieców i kominków nadaje się do użyźniania gleby pod uprawy? Popiół użyźnia zarówno warzywa i owoce jak kwiaty. Możemy nim w bezwietrzne dni podsypywac rośliny lub możemy mieszać go z kompostem. Kopczyki z popiołu zmieszanego ze sproszkowaną korą chronią przed mrozem wrażliwe rośliny, posypane popiołem ściezki nie są sliskie i nie stanowią zagrożenia upadkiem, do posypywania ścieżek nadaje się też popiół z węgla. Podsypanie roślin popiołem stanowi barierę dla ślimaków jedzących te rośliny [http://www.zielonyogrodek.pl/zastosowanie-popiolu-w-ogrodzie]. Popiół drzewny ma fosfor, wapń, potas, magnez i inne biogeny, ale nie ma azotu, który trzeba dodawać np. w postaci saletry amonowej. Popiół to alternatywa dla mineralnych nawozów. wysokie pH popiołu wykorzystujemy do odkwaszania gleb dla roślin, które potrzebują alkalicznych gleb. Twarde drewno z dębu, jesionu czy grabu daje więcej popiołu niż miękkie jak lipina, drewno sosnowe czy brzozowe. Drzewa i krzewy iglaste dają mniej związków mineralnych od liściastych. Przez sezon grzewczy zbieramy popiół, by przez cały sezon wegetacyjny od wiosny do jesieni nawozić nim glebę. Warto go wymieszać z kompostem, popiół z drzew iglastych wymaga więcej kompostu niż z drzew liściastych. Im wyższe pH naszej gleby, tym mniej dajemy popiołu. Popiół lubią rośliny ozodbne takie jak jasminowiec, ligustr pospolity, dereń, głóg i bukszpan wieczniezielony, rośliny kwasolubne jak borówka wysoka, jagoda kamczacka, jagoda goi, różanecznik, azalia, pieris i rośliny iglaste nie znoszą popiołu. Popiołem mozna nawozić też trawnik [http://poradnikogrodniczy.pl/popiol-drzewny-jako-nawoz.php]. Za to powstały podczas spalania węgla, oczyszczony żużel nadaje się pod uprawy hydroponiczne. Rośliny pobierają minerały z ciekłej fazy gleby rozpuszczone w wodzie, w takiej formie są dla nich dostępne. Żużel stanowi bazę dla substratu, którym jest płyn z rozpuszczonego w wodzie nawozu, gdzie mozna sadzić rosliny w szklarniach. Podczas oziębienia klimatu, kiedy potrzeba będzie więcej ogrzewac i wzrośnie zużycie węgla oraz produkcja żużlu, gleba będzie zamarznięa i pod grubą warstwą sniegu, a rośliny będzie można uprawiać jedynie w szklarniach, wtedy będzie można użyć żużlu jako podłoża dla roślin. Wadą jest to, że żużel potrzebuje mieszanki z torfem, o który wtedy będzie trudno, wręcz zmarzlina i snieg uniemożliwią jego wykopanie i odnawianie. ale dzisiaj w domach możemy uprawiać w ten sposób doniczkowe rośliny ozdobne m. in. kaktusy czy epifityczne sotrczyki i kózkowate. Wysadzamy do tej mieszanki siewki podobnie jak do ziemi i co jakiś czas spryskujemy preparatem z nawozem, wodnym roztworem odpowiedniego dla danej rośliny nawozu, który zaspokoi jej potrzeby żywieniowe. A doniczkę z rosliną umieszczamy w takim oświetleniu i temperaturze, jakiej dany gatunek potrzebuje. Siewki bardzo dobrze ukorzeniają się w żużlu zmieszanym z torfem. Mieszanka ta stwarza też większą wilgotność niż ziemia [http://dzialkowiec.pixelart.com.pl/hydroponika-technika.html]. Taki zużel trzeba najpierw przygotować, wypłukać i zneutralizować, że mozna go było wymieszać z torfem.