Kategoria

Przyroda, strona 102


sie 30 2021

kilka pojęć związanych w wulkanizmem


Komentarze (0)

Erupcja freatyczna, czyli erupcja pary wodnej spowodowana kontaktem wody z parą wodną, dotyczą podwodnych wulkanów oraz tych wulkanów, których kratery stanowią jeziora, w kontakcie z magmą rosnie temperatura wody, jej ciśnienie, w końcu para uchodzi na zewnątrz formułując kształt grzyba, para zawiera też materiał piroklastyczny, zaleznie od wielkości zbiornika wodnego i ilości wody różna jest ilośc pary wodnej, której temperatura sięga ponad 100 stopni. Taka temperatura niszczy wszystko w okolicy zasięgu erupcji pary, podczas takiej erupcji powstają maary, czyli wyrwane przez parę zagłebienia w ziemi przypominające lejki. Maar może gromadzić wodę i zmienić się w jezioro maarowe.  Ciekawostka-czlowiek jest w stanie przeżyc kontakt z temperutą pary 100 st. C i niższą taka temperatura panująe w saunie. a sam czas trwania fali pary w takiej temperaturze trwa krótko i temperatura spada wraz z odległościa od wulkanu. Dłuższy czas w temperaturze gazu (para wodna to gaz) przekraczającej 100 st. może poparzyć.

Powódź glacjalna/lodowcowa, islandzki-jökulhlaup, angielski-glacier outburst flood, kiedy woda wylewa się z koryta rzeki zalewając sąsiednie tereny, wodę z rzeki zasilają wody powstającew wyniku topnienia lodowców, aktywnośc wulkaniczna m. in. wody hydrotermalne, które podnosząc sie roztapiają lodowiec oraz podnosząca się magma z gorącymi gazami wulkanicznymi, które też topią lód. Lód topniejąc spływa zasilając rzeki, zalewając doliny rzeczne i dalsze tereny, woda płynie w korytach i z góry na dół pod wplywem grawitacji, tak samo wody glacjalne spływają do rzek, które płyną w zagłebieniach, gdy ich za dużo jest powódź, często gdy topnieje wieczna zmarźlina np. w 2010 roku podczas wybuchu wulkanu Eyjafjöll w Islandii do wód spływaja osady z podłoża, gleby, kamyki itd. Takżde odwodnienie jezior zatamowanych przez lodowiec sprzyja powodzi glacjalnej.
Spływ/potop/lawina piroklastyczny, nie jest to spływ lawy, a spływ pyłów wulkanicznych, materiału piroklastycznego i gazów wulkanicznych, który spływa niczym lawina zabierając i paląc wszystko po drodze. Spływ zawiera tez kamienie, okruchy skalne i zabrane materiały, które nie zdąża sie spalić-stopione metale np. z samochodów itd. Lawina osiąga temp. do 1000 st. C, nad nia unosi sie chmura gazów poruszająca się z prędkością 300 km/h. Często jedynym miejscem, gdzie ludzie sa zdolni przeżyc sa dobrze zabezpieczone, podziemne miejsca, jak piwnice, dawne lochy, winiarnie. Wybuch Montagne Pelée na Martynice przeżył więzień, który zatkał mokrymi ubraniami wszelkie dziury w celi.
Lahar czyli spływ popiołowy gdy skraplająca się para wodna powstała w wyniku wybuchu ściąga popioły na ziemię, które plyną wraz z wodą lub roztopiony snieg, który zbiera popioły, powstaje rzeka, która zbiera kamieni, głazy, drzewa, fragmenty budynków, porusza się z prędkością 100 km.h, nie ma dużej temperatury, ale jest niebiezpieczna ze względu na prędkość i niesione materiały, często duże i ciężkie. Porywa też zywe organizmy.
Wahania pogody, pyły i para wodna ograniczają dostęp promieni slonecznych do Ziemi, problem lokalny, ale chmury pyłu mogą przelecieć w inne miejsce, takie zablokowanie promieni slonecznch obniża temperaturę powietrza, ogranicza lub blokuje syntezę witaminy D, para wodna z czasem się skrapla powodując opady, równice temperatur powodują wyładowania atmosferyczne, burze, gwałtowne wiatry spowodowane róznicą cisnień, ochłodzenie temperatury powietrza, generalnie wulkany zmieniaja pogode na niekorzyść. 

 

Dlaczego wulkanom towarzyszą pioruny-róznica temperatur pomiędzy powietrzem a gazami wulkanicznymi i parą wodną powoduje pioruny, para wodna ochladzając się skrapla się i powstają chmury burzowe, także naładowane cząsteczki pyłu powodują wyładowania elektryczne.
sie 30 2021

Odkleszczowe choroby kotów


Komentarze (0)

O chorobach odkleszczowych u psów napisano wiele prac, natomiast wszystkie kręgowce chorują na te same choroby bakteryjne i wiele chorób pasozytniczych. Tak psy jak koty sa narażone na choroby odkleszczowe, oba gatunki berdziej od ludzi ze względu na futro, czlowiek ma większa powierzchnię skóry łysą, można więc łatwozobaczyc i usunąć kleszcza, zwierzę trzeba regularnie sprawdzać. Kleszcze wbijają sie tam, gdzie skóra jest cienka i mają blisko do naczyń rkwionosnych, u kotów to kark, szyja, pierś, lopatki i skóra pomiędzy nimi, ramiona, pachy, pachwiny, głowa, podbródekale też na lapkach, ogonie, całych plecach, brzuchu. Ciężko uchwycić kleszcza ze względu na futro i ruchy zwierzaka, kot broni sie przed bolem, często czlowiek ciągnąć za kleszcza wyrywa mu wlosy, a kot na dolnej stronie ciała ogranicza dostęp do kleszcza, uniemozliwia odsunięcie wlosów, im dłuższy czas przyczepienia kleszcza i kontakt ze sliną, tym więcej bakterii i pierwotniaków przedostaje sie do ustroju, małą ich liczbę ogranizm może zwalczyć, im więcej tym gorzej.

Choroby odkleszczowe kotów to babeszjoza wywoływana przez pierwotniaki z rodzaju Babesia sp. które wnikaja do wnętrza czerwonych krwinek i niszczą je, powoduje uszkodzenia wielu narządów wewnętrznych np. serca, nerek, anemię, objawy to osłabienie, gorączka, żółtaczka, częsciowe zatrzymanie moczu, biegunka, bladość błon śluzowych, niewydolnośc oddechowa, babeszjozę przenoszą kleszcz łakowy Dermacentor reticulatus, psi Rhipicephalus sanguineus i koci Ixodes ricinus.
Borelioza wywołuja ja krętki Borrelia sp. gł. Borrelia burgdoferi przenoszą kleszcze z rodzaju Ixodes sp. objawy to obrzek wokół miejsca wkłucia, rumień wędrujący, bóle stawów, nadwrażliwość skóry, zaburzenia neurologiczne i uszkodzenie mięśnia sercowego. Leczenie to antybiotyki, długotrwała kuracja, trzeba obserwować miejsca po kleszczu i od razu zaprowadzić kotka do weterynarza.
Anaplazmoza czyli choroba bakteryjna wywołana przez Anaplasma phagocytophilum, które atakuja granulocyty i Anaplasma platys atakująca płytki krwi, oba szczepy roznosza kleszcze Ixodes sp. objawy to gorączka, bóle mięśni, biegunki, wymioty, duszność, kaszel, zaburzenia krzepliwości, krew w moczu i krwawienia z nosa, leczenie odpowiednimi antybiotykami.
Hepatozoonoza wywoływana przez pierwotniaka Hepatozoon sp. atakuje kości, wątrobę, naczynia włosowate mięśnia sercowego, objawy to powiększenie węzłów chłonnych, gorączka, brak apetytu, krwista biegunka, objawy neurologiczne, przeczulica skóry, matowienie sierści.

 

Europejskie odkleszczowe zapalenie mózgu, choroba wirusowa, inny szczep atakuje ludzi, inny psy, inny koty, to rodzaj Alphavirus sp. z rodziny Flaviviridae. Objawy to gorączka, światłowstręt, nadwrażliwośc na dźwięki, zaburzenia równowagi, bóle kostno-stawowe,  porażenia kończyn, silne bóle głowy, nie ma lekarstwa [http://www.e-lecznica.pl/artykul/choroby-odkleszczowe]. Trzeba też regularnie podawać kotom środki przeciw kleszczom, obróżki, kropelki, zakraplamy im skóre między łopatkami, na środku pleców i nad ogonkiem, w gabinetach weterynaryjnych sa dostępne rózne środki przeciw kleszczom przeznaczone dla zwierząt o róznej masie ciała, jesli uzywamy jednego środka dla psów i kotów, kotu zakrapiamy raz pomiędzy łopatkami, psu 3 razy w górze, dole i środku pleców, taki preparat wysusza obecne już kleszcze, ale można je wyrwać. Preparat zakrapiamy co 3 miesiące lub częściej (zależy od preparatu, informacje sa na pudełku), obrózki też są aktualne jeden sezon. Nic nie chroni w 100%, trzeba kota sprawdzać po powrocie do domu i wyrywać, jesli ktos nie ma wprawnych palców, może użyć obcążek lub specjalnego sprzętu do kupienia w aptekach. Kleszcza łapiemy za odwłok paznokciami trzymając tułów i wyciągamy, można przekręcić lub pociągnąć, wycisnąc można dopiero po wyrwaniu ze skóry. U ludzi wychodzi gładko, u zwierząt może zostać kawałek w ciele. Nie smarujemy niczym kleszcza, odgarniamy sierść, łapiemy i ciągniemy. Resztę trzeba wyjąc, by nie zakażała dalej, sama wyjdzie, ale trzeba ja wyjąć nożyczkami czi pęsetą (nożyczki udają chwytak). Sama wyrywam rekami tak ludziom, jak zwierzętom, u ludzi idzie gładko, pęsetą nigdy nie próbowałam, u zwierząt gorzej ze względu na sierść i ich ruchy, ale w 90% kleszcze wychodzą całe na różnych etapach wypełnienia.
sie 30 2021

Rola witamin w życiu roślin


Komentarze (0)

Witaminy maja równiez znaczenie dla roślin.

Witamina E, jak odkryła Tammy Sage z University of Toronto i Michigan State University umożliwia transport blonowy substancji odżywczych w niskich temperaturach, witamina E wpływa na tworzenie kalozy w komórkach, która uniemozliwa transport składników pokarmowych, dzięki temu rośliny mające duże stężenie witaminy E są lepiej odżywione w nieprzyjaznych warunkach np. wysoko w górach, daleko na północy i południu, rosliny z dostateczną ilością witaminy E robią więcej nasion i produkuja większe owoce, gromadzą więcej materiałów zapasowych. Wzbogacenie roślin nawozami z witaminą E pozwoli lepiej dostosować się roslinom z innych stref klimatycznych zwiększając mrozoodporność, co ważne w ogrodnictwie i sadownictwie.
Witamina B1 stymuluje wzrost korzeni, ułatwia przyjęcie sie zaszczepek, przyspiesza regenerację po zaszczepieniu gałązkami innych gatunków, rosliny wzbogacone witaminą B1 lepiej rosną, są silniejsze i odporniejsze na choroby, spełnia rolę w rozkładzie cukrów zlozonych m. in. skrobii, kalozy na proste węglowodany, jest tez składnikiem akceptora fotonów w czasie fotosyntezy.
Witamina B2 ma udział w procesach energetycznych komórek.
wittamina B3 prekursor NAD i NADP, koenzymów utlaniania i redukcji metabolizmu komorkowego.
Witamina B5 to składnik koenzymu A, który jest waznym enzymem przenoszącym grupy acylowe w cyklu kwasu cytrynowego i fotosyntezie.
Witamina B6 jest składnikiem enzymów biorących udział w metabolizmie tluszczów.
Witamina B9 bierze udział w syntezie kwasów nukleinowych
Witamina B12 pomaga roslinom rosnąc pod wodą, algi tworzą ja same, inne rosliny musza pobierać ją z zewnątrz, w terenie pobierają ja z nawozu organicznego (rozkładających się szczątków).
Witamina C uodparnia na smog, podnosi wydajność fotosyntezy, neutralizuje wolne rodniki, rosliny tworzą ja dzięki enzymowi fosforylazie GDP-L-galaktozy, która także pod wpływem swiatła powoduje magazynowanie tej witaminy, witamina C przyspiesza także wzrost i rozwój roślin.
Witamina D u roslin stymuluje rozwój korzeni i kiełkowanie nasion.
Witamina A jest składnikiem olejków eterycznych i żywicy, wspomaga podział komórek.

 

Witamina K filochinon to akceptor elektronów w procesie fotosyntezy, uczestniczy w szlaku elektronów.
sie 30 2021

Skala porostowa


Komentarze (0)

Tu jest kilka wersji. 

Stopień 0, czyli stężenie SO2 mikrog/m3 powyżej 200, zarówno przy odczynie kory kwaśnym jak zasadowym i obojętnym brak porostów i glonów.
Stopień I, 200 mikrog/m3 SO2, na korze kwasnej pierwotek Desmococcus sp. porasta nasadę pnia. Zasadowa i obojętna pierwotek idzie w górę pnia, taki zielony nalot na drzewie.
Stopień II 170 mikrog/m3 kwaśny odczyn kory pierwotek idzie w górę pnia, misecznica porostowa Lecanora conizaeoides u nasady pnia, zielona skorupka z okragłymi miseczkowatymi apotecjami, rzadziej są liszajec szary Lepraria incana, szary nalot, Bacidia phacodes, zielony nalot, brazowe apotecia, szadziec poprószony Scoliciosporum chlorococcum, zielona plecha, szare, okragłe apotecja. Kora obojętna lub zasadowa często rośnie misecznica porostowa, rzadko brudziec kropkowaty  Buellia punctata, szara plama, czarnawe apotecja, misecznica bledsza  Lecanora expallens, bladozielona plama, misecznica Lecanora sarcopsis, zielona plama, zielone miseczki, liszajec szary, szadziec poprószony.
Stopień III stęż SO2 150 mikrog/m3, kwaśna kora, misecznica porostowa sięga góry pnia, u nasady są chrobotek szydlasty Cladonia coniocraea, zielona plecha, apotecia na zielonych trzoneczkach, C. bacillaris, zielona, grudkowata plecha i trzoneczki apotecjów, chrobotek cienki C. macilenta, szarozielona plecha, czerwone, grudkowate apotecja na szarych trzoneczkach, częste Bacidia phacodes, liszajec szary, szadziec poprószony i Trapelopsis flexuosa. Kora zasadowa i obojętna, częste misecznica porostowa i brodziec kropkowaty, rzadziej misecznica bledsza, Lecanora sarcopsis, szadziec poprószony, rzadkie są obrost wzniesiony Physcia adscendens, krzaczkowata, zielonkawa plecha, karbowane gałązki, rośnie u nasady pni, ma ślady uszkodzenia.
Stopień IV 100 mikrog/m3, na kwaśnej korze rosną pustułka pęcherzykowata Hypogymnia physodes, szara krzaczkowata plecha, rozgałęzione, coraz mniejsze karbowane gałązki, brązowe apotecja, tarczownica bruzdkowana Parmelia sulcata, szara, przylegająca do kory plecha krzaczasta, rozgałęzione gałązki, tarczownica skalna Parmelia saxatilis, rozgałęziona plecha, gałązki w formie odstających łuseczek rosną u nasady pnia, rzadko są misecznica bledsza, trzonecznica rudawa Chaenotheca ferruginea, rdzawe grudki, grzybkowate, czarne owocniki na długich, cienkich trzoneczkach, paznokietnik ostrygowy Hypocenomyce scalaris, szare łuski. Kora zasadowa i obojętna u nasady pnia są orzast kolisty Phaeophyscia orbicularis okrągła, krzaczkowata plecha, gałązki rurkowato zwinięte i rozgałęzione, obrost wzniesiony, obrost drobny Physcia tenella, szarozielone, odstające, rozgałęzione plechy, gaąłzki rurkowato zwinięte, złotorost ścienny Xanthoria parietina, żółte, rozgaęłzione plechy, gałązki zaokrąglone, szerokie na końcach, ciemniejsze miseczki, Xanthoria polycarpa, ciemnożółte grudki i miseczki, rzadkie pustułka pęcherzykowata,  misecznica jaśniejsza Lecanora chlarotera, szara skorupiesta plecha, brązowe miseczki, tarczownica bruzdkowana, soreniec popielaty Physconia grisea, szarozielona plecha, zwinięte rurkowato, rozgałęzione gałązki, ich plechy sa słabo rozwinięte.
Stopień V 70 mikrog/m3 SO2 kwaśna kora, częste na pniu pustułka pęcherzykowata, tarczownica skalna Parmelia saxatilis proste, szare rozgałęzione plechy, tarczownica bruzdkowana, popielak pylasty Imshaugia aleurites szara grudkowata plecha, szerokie gałązki na końcu Lecanora pulicaris szara plamka z brązowymi apotecjami na korze, misecznica grabowa Lecanora carpinea szara plamka, szare miseczki, płaskotka rozlana Parmeliopsis ambigua, szarooliwkowa plecha, drobne, okrągłe, zwarte, okrągłe gałązeczki, rzadkie makla raniowa Evernia prunastri zwisające, rozgałęzione, okrągłe, długie gałazki, płucnik modry Platismatia glauca płaskie, rozgałęzione plechy, kolor zielony, odnożyca mączysta Ramalina farinecea długie, szarozielone, zwisające, zwinięte rurkowato, rozgałęzione gałązki, odnożyca opylona Ramalina pollinaria, zielone, rozgałęzione, rurkowate gałązeczki, zasadowe i obojętne, gatunki 4 stopnia, mąkla tarniowa, misecznica jaśniejsza, misecznica grabowa, Opegrapha rufescens brązowa skorupka, grudkowate, ciemne apotecja, Opegrapha varia szara plama, czarne, grudkowate apotecja, obrost gwiazdkowaty Physcia stellaris szare, rozgałęzione, skorupkowate plechy, soreniec żółtawy Physconia enteroxantha rozgałęziona, tarczowata plecha, szerokie gałazki, zielony kolor, grudkowate, kalafiorkowate owocniki koloru oliwkowego, odnożyca maczysta, pojawia się świetlinka pospolitta  Candelaria concolor, żółte skorupki i gałązki, wabnica kielichowata Melanelia acetabulum, zielone rozgaęłzione, łuskowate plechy, zielone miseczki, przylepka łuzeczkowata Melanelia exasperatula, ciemnozielona, listeczkowata plecha, zielone miseczki.
Stopień VI 50 mikrog/m3 SO2 kora kwaśna ma licznych przedstawicieli misecznicy Lecanora sp., amylki Lecidella sp. szara plama na korze, ciemne owocniki, otwornicy Petrusiaria sp. szare lub oliwkowe plamy na korze, mseczkowate owocniki w kolorze plechy, rzadziejwlostka Bryoria sp. zielonkawe lub szare, zwisające, rozgałęzione, krzaczkowate plechy z rurkowatymi, cienkimi gałązkami, makla odmienna Evernia mesomorpha , krzaczkowate, rozgaęłzione plechy, literat wściekły Graphis scripta szara plama, czarne kropkowate owocniki, mąklik otrębiasty Pseudevernia furfuracea szara, krzaczkowata, rozgałęziona plecha, biedronecznik zmienny Punctelia subrudecta zielona plecha, w postaci rozgałęzionej na łuseczki tarczy, zielone, miseczkowate owocniki, brodaczka kepkowata Usnea hirta rozgałęzione oliwkowe cienkie gałązeczki, brodaczka zwyczajna Usnea filipendula podobna to kępkowanej, gałązki mają wypustki, u nasady pnia pojawia się sąłbo rozwinięta plecha żółtlicy chropowatej Flavoparmelia caperata zielona, łuskowata, rozgałęziona plecha, zielone miseczki, szerokie końce gałązek. Kora obojętna i zasadowa ma często świetlinka pospolita, obrost gwiazdkowaty, soreniec żółtawy, reszta gatunków ze stopnia 5, pojawiają się rzędnica kulista Acrocordia gemmata szara plama, czarne owocniki w postaci kuleczek, obrostnica rzęsowata Anaptychia ciliaris szara, rozgałęziona plecha, cienkie gałązki, szare miseczkowate owocniki, rzędnik dwukształtny Anisomeridium biforme szara plama, czarne owocniki, szarzynka skórzasta Parmelia tiliacea szara, łuseczkowata plecha i szare miseczki, obrost sinawy Physcia aipolia szare gaąłzki i miseczki, plecha przylega do kory, soreniec dachówkowaty Physconia distorta szara, cienkogałązkowa, przylegająca do kory plecha.
Stopień VII 40 mikrog/m3 SO2 kora kwasnia częste żółtlica chropowata Flavoparmelia caperata zielona, rozgałęziona plecha, szerokie, zaokrąglone na końcach gałązki, biedronecznik zmienny Punctelia subrudecta zielone, szerokie, pofałdowane na końcach, płaskie gałązki, pojawiają się nibypłucnik wątpliwy Cetrelia olivetorum ciemnozielona, listkowata plecha, okragłe galazki, Cetrelia cetrarioides szerokie, zielonkawe listkowate gałęzie, przystrumycznik pustułkowy Hypotrachyna revoluta oliwkowe, szarokie, listkowate galazki, Normandina pulchella szare, łuskowate plechy, brodaczka kędzierzawa Usnea subfloridana zielone, rozgałęzione, wlosowate plechy, brodaczka bruzdkowana Usnea florida zielone, rozgalezione, włoskowate plechy, grudkowate, oliwkowe owocniki, inni przedstawiciele brodaczki, odnożycy i wlostki Bryoria sp. zielone, włosowate, rozgałęzione plechy, kora zasadowa i obojetna, liczne Acrocordia gemmata obrostnica rzęsowata, kropnica żółtawa Bacidia rubella zielony nalot na korze, brązowe okrągłe owocniki, obrost sinawy, soreniec dachówkowaty, odnożyca kepkowa Ramalina fastigiata zielone gałązki plechy, miseczkowate owocniki na trzoneczkach i przedstawiciele niższych stopni.
Stopień VIII 35 mikrog/m3 SO2, kora kwaśnia gatunki st. 7 i pustułka rozdęta Hypogymnia vittata szare, rozgałęzione, rurkowate plechy, tarczynka dziurkowana Menegazzia terebrata proste, zielone, rozgałęzione gałązki, kalafiorkowate owocniki na trzoneczkach, kobiernik Arnodla Parmotrema arnoldii szara, rozgałęziona plecha, szerokie, zaokrąglone, lekko pofałdowane  gąłazki, brodaczka rogowata Usnea ceratina szare, zielonkawoszare, rozgałęzione, włoskowate galazki, kora zasadowa i obojętna, gatunki 7 stopnia i jaskrawiec woskowoszary  Caloplaca cerina okrągła, szara plama, brązowe, grudkowate owocniki, jaskrawiec trzcinowaty Caloplaca herbidella pomarańczowa plama z grudek, wgłębniczek pienny  Gyalecta truncigena zielonoszary nalot, pomarańczowe, wulkanowate owocniki, przylepka listeczkowata Melanelia laciniatula zielony nalot na porostach, odnożyca maćzysta.
Stopień IX 30 mikrog/m3, korę kwaśna porastaja gatunki 7 i 8 st. na pniu i gałęziach, są częste, pojawiaja się też granicznik płucnik Lobaria pulmonaria zielone, listkowane, rozgałęzione plechy, ciemnozielone, mają okrągłe dziurki, Pachyphiale cornea brązowa plama, brązowe, rdzawawe pączkowate miseczni, plecha skorupiasta, na korze obojętnej i zasadowej dominuje odnożyca mączysta, gatunki niższych stopni i jaskrawiec okazały Caloplaca aurantia żółta plama, rozgałęzienia na końcach, plecha okrągła, pomarańczowe miseczki w środku i Physcia semipinnata szara rozgałęziona plecha, miseczki brązowe w środku.

 

Stopień X pon 30 mikrog/m3 SO2 na korze kwasnej sa liczne gatunki 7 i 8 stopnia, też są granicznik tarczowy Lobaria amplissima zilone, rozgałęzione, listkowate plechy, granicznik tarczownicowy Lobaria scrobiculata zielone, widlasto rozgałęzione na końcach plechy liściaste i przedstawiciele rodzajów podgranicznik Sticta sp. zielone, widlasto rozgałęzione plechy, paweżniczka Nephroma sp. zgniłozielone, rozgałęzione plechy listkowate i strzępiec Pannaria sp. Korę obojętną i zasadową porastają gatunki st. 8 i 9 i są zdrowe.
sie 30 2021

sasanki


Komentarze (0)

Sasanki to górskie rośliny Europy i środkowej Azji, czyli stref umiarkowanych należące do rodziny jaskrowatych Ranunculaceae, u nas mamy 6 gatunków sasanek, są to:

Sasanka alpejska Anemone alpina o jedwabistej łodydze, liście odziomkowe zebrane w rozetę, na lodydze są po 3 w okółku, liście są podwójnie trójdzielne, intensywnie zielone, długoogonkowe, liście biało owłosione, 1 dzwonkowaty kwiat na szczyci lodygi ma 6 działek kielicha, brak płatków, wiele skrętoległcyh słupków i pręcików, białe działki u dołu owłosione i sinoniebieskie, kulisty owocostan, owoce mają owłosione wypustki, całość tworzy puszystą kuleczkę, owoc to niełupka, rosnie w szczelinach sklanych zawierających próchnicę, w borówczyskach, na górskich murawach, roslina piętra halnego, lubi podłoże granitowe, na wapiennym potrzebuje grubej warstwy próchnicy.
Sasanka łąkowa Pulsatilla pratensis wystepuje w większości Europy poza Zachodnią, długa, biało owłosiona dlugimi włoskami lodyga, pierzastodzielne liście odziomkowe, odcinki podługowate, pod kwiatami są 3 siedzące przysadki podzielone na róznowąskie łatki, liście biało owłosione, dzwonkowate kwiaty bez płatków, 6 fioletowych działek, kwiaty zwieszone, młode pączki mają białe włoski, wiele słupków i pręcików w kwiecie, owoce to niełupki z pierzastą oscią-aparatem lotnym, owocostan to puszysta kuleczka, porasta świetliste, suche zbocza, słoneczne obrzeża lasów i zarośli, kwitnie od marca do kwietnia, czasem drugi raz jesienią, wiatrosiewność, w Polsce rośnie na niżu i w południowym pasie wyżyn.
Sasanka otwarta Pulsatilla patens u nas ma rozproszony zasięg na niżu i w pasie wyżyn, rośnie w Europie, Azji i Ameryce Pn, owłosiona białymi wloskami łodyga, kilka-kilkanaście liści odziomkowych na długich, pochwiasto rozszerzonych ogonkach, liście potrójnie dłoniastosieczne, listki 2 rzędu są zakończone długimi pojedynczymi ząbkami, pod kwiatami są 3 podsadki podzielone na równowąskie łatki, liście odziomkowe, wszystkie liście biało owłosione, dno kwiatowe, słupki i pręciki żółte, jest ich wiele, 6 fioletowych działek, owocostan klulisty, owoce to niełupki z puszystą, długą oscią, wiatrosiewność, rosnie na  świetlistych, suchych zboczach, słonecznych obrzeżach lasów i zarośli, kwitnie od marca do kwietnia, czasem do czerwca, kiełkując nasiona czynnie wnikają do gleby.
Sasanka słowacka Pulsatilla slavica rosnie na Słowacji, w Tatrach Zachodnich, u nas 2 stanowiska w Wielkich i Małych Koryciskach, podziemne kłączę, długa, biało owłosiona łodyga, liście odziomkowe pojedynczo pierzastosieczne z 3 trójklapowych odcinków, klapy 2-3 wrębne, środkowy odcinek jest większy od reszty, krótki ogonek, liście łodygowe okółkowe, siedzące, pierzastosieczne na równowąskie łatki, liście biało owłosione, kwiaty fioletowe lub liliowe, szycztowe, szaro filcowane, okwiat niezróżnicowany na kielich i koronę, wkiaty rozwarte, wiele żółtych słupków i pręcików, proste listki okwiatu, pręciki są 2 razy od nich krótsze, owocostan złożony z niełupek z wydłużona oscią powstałą z pierzastej szyjki słupka, z którą się zrósł, kwitnie od kwietnia do maja, rośnie na suchych półkach skalnych porośniętych trawami i w prześwietlonych lasach sosnowych w reglu dolnym głównie na podłożu wapiennym.
Sasanka wiosenna Pulsatilla vernalis wystepuje w Środkowej Europie, u nas wschodnia granica jej zasięgu, najwięcej w Borach Tucholskich oraz w środkowej i płd Polsce, łodyga owłosiona, pod ziemią silnie rozgałęzione kłacze, zimotrwałe, pojedynczo pierzaste liście odziomkowe zebrane w rozetę, liście łodygowe  nieparzystopierzastosieczne lub nieparzystopierzastowrębne, wszystkie liście są owłosione, duży, szcyztowy kwiat zwieszony w dół, okwiat niepodzielony na płatki i działki, listki fioletowe lub niebieskie na zewnątrz, białe w środku, mogą byc całe białe, z zewnątrz filcowato owłosiony, najpierw dzwonkowaty potem rozpostarty, nitkowato wydłużone znamię słupka, wiele słupków, pręcików i prątniczek, owocostan ma niełupki z pozostała po szyjce słupka jedwabiście owłosioną ością, kwitnie od marca do czerwca w świetlistych borach,  na wrzosowiskach, suchych, trawiastych skarpach, murawach, lubi słońce i okresowy cień, stanowiska świeże i umiarkowanie suche, na glebach piaszczystych, o odczynie od umiarkowanie kwaśnego do obojętnego, roslina ozodbna, uprawiana w przydomowych ogródkach i na skalniakach.
Sasanka zwyczajna Pulsatilla vulgaris rośnie w Europie, srebrzysto owlosiony długimi włoskami kłąbik, kilka łodyg wyrasta z podziemnego, silnego, rozgałęzionego kłacza, liście odziomkowe zebrane w rozetę, są początkowo jedwabisto owlosione potem gładkie, 2-3-krotnie pierzaste, duży, szczytowy, fioletowy, zwiesozny w dół okwiat, biały może być, jest dzwonkowaty później rozpostarty, 2 razy dłuższy od żółtych pręcików, kosmkowato owłosiony, owocostan z niełupek zrośniętych z jedwabistymi szyjkami słupków, kwitnie od marca do początku maja, rosnie w suchych lasach sosnowych, na suchych łakach, na słonecznych zboczach, światłolubny heliofit, roslina ozdobna.

 

Wszystkie sasanki to byliny, każda jest ozdobna, dzięki obecności w ogródkach gatunki przetrwały w Polsce, gdzie w przyrodzie uznawane są za wymarłe. W stanie dzikim wszystkie są objęte ścisłą ochrona gatunkową.