Codzienność, strona 29

Pojawiła się moda na opalanie ciała w różne wzory, tzw. słoneczne tatuażę. Cudowna sprawa. Ludzie opalając się bez filtra produkują witaminę D, światło widzialne przeciwdziała depresji, ludzie leżą wiele godzin na słońcu, dzięki czemu wytwarzają taką dawkę witaminy D, jakiej potrzebuja ich ciała. Ale to nie tylko to. Takie tatuaże nawet, gdy się znudzą to same schodzą w przeciągu roku. Co roku można wybierać inny wzór. Nie ma problemu z usunięciem, nie ma ryzyka zakażenia HIV, żółaczką, zakażeń bakteryjnych skóry, gdyż nie dochodzi do przerwania jej ciągłości. I można taki tatuaż zrobić wszędzie i za darmo. wystarczy leżak lub ręcznik, balkon, działka, ogródek, podwórko, łąka, leśna polana, plaża, dach bloku mieszkalnego i trochę czasu. Tatuaże są calkowicie bezpieczne, sama od lat opalam sie bez filtra w godzinach 10-15, jeśli czas i pogoda pozwoli. Dzięki temu mam prawidlowe stężenie witaminy D w osoczu (badanie po lecie). Być może takie opalanie we wzorki wygląda nienanaturalnie, w końcu czlowiek opala się równomiernie, chyba, że ubranie przeszkadza, ale przecież wzorek zejdzie, to jest tylko ozdoba. Tymczasem zwykły tatuaż zostanie na zawsze. A jak uzyskać takie tatuaże? Wystarczy założyc korokową koszulę, lub przykryć skórę papierowymi albo zrobionymi z tkaniny wzorkami. Napisy i bardziej niestandardowe wzorki można wykleić plastrem. Są specjalne plastikowe bransoletki i opaski na szyję, które nadają wzorek podczas opalania. sa też specjalne szablony do naklejenia na skórę

Samo bibułkarstwo to sztuka znana w Małopolsce i na Podkarpaciu, najwięcej dzieł znajdziemy w Muzeum Folkloru w Sanoku oraz we wsi Tokarnia, która jest największym centrum myślenickiego bibułkarstwa. Tradycja ta zaczęłą sie od ozdabiania domów bibułą głównie z powodu świąt kościelnych oraz ślubów. Zimowe wieczory, które w tamtych czasach trudniej było przetrwać wtedy niż dzisiaj zaradni ludzie wykorzystywali do tworzenia ozdób z bibuły, głównie kwiatów, co pozwoliło się im czymś zająć, było pretekstem do spotkań towarzyskich i pozwalało cieszyć się kolorami lata oraz kwiatami, których zimą cierpimy potężny niedosyt. Kwiaty wykorzystywano do wieńców na Wszystkich Świętych, ozdobienia palm Wielkanocnych, kwiatów i bukietów wykorzystywanych podczas procesji, bukietów dla druhen, wianuszków dla panien młodych i wionącek, czyli przypinanych do ubrań gości weselnych ozdób. Bukieciarstwem zajmowąły się głównie kobiety-kwiaciarki, które inspirowały się górską przyrodą. W bibułkarstwie pojawiały się głównie motywy maków, stokrotek, chabrów, niezapominajek i dzwonków.

Było o kociej miłości, teraz będzie o psiej. Chory na autyzm James Isaac z Wellington w nowej Zeladnii dopuszcza do siebie tylko swojego psa, labradora Mahe. Piesek towarzyszy dziecku nawet na badaniach, gdy James trafił do szpitala pies leżał obok niego na łóżku. Mahe uspokajał przyjaciela, gdy podawano mu zastrzyk, potem leżał obok chlopca. Dlaczego, gdy czlowiek zawodzi zwierzę sobie poradzi? Zwierzę nie ocenia, akceptuje pana (przyjaciela) takim jakim jest, to co dla nas jest niezrozumiałe np. zachowanie chorego właściciela, dla jego zwierzęcia jest normalne. Człowiek nie wie co czuje np. dziecko z autyzmem, pies dzięki doskonałemu węchowi wyczuwa wszelkie zmiany chemiczne w organizmie, tak jak człowiek odbiera swiat poprzez wzrok, tak pies poprzez węch i wyczuwa zmiany emocji np. strach, radośc, smutek, wtedy podchodzi, pociesza, tuli się, ciepło jego ciała rozluźnia, pies wyczuwa chore miejsca poprzez substancje wytwarzane w czasie toczącego się tam stanu zapalnego. Tuląc się nagrzewa, łagodzi ból, wyższa temperatura usprawnia procesy odpornościowe, dzięki czemu szybciej organizm zwalcza infekcję i co najważniejsze, pies rozpoznaje niewidoczne gołym okiem stanyemocjonalne, człowiek może zachować pokerową twarz, ale nie zatrzyma procesów biochemicznych zachodzących w ciele, wszystko to wiąże się z niewyczuwalną dla nas zmianą zapachu. Pies to wyczuwa, dlatego rozpoznaje uczucia osób, z którymi cżlowiek nie potrafi nawiązac kontaktu, dlatego zachowuje się stosownie do tych uczuć, bawi się, pociesza, przytula, łasi, każe się głaskać, psu latwiej jest nawiązać kontakt z dziecmi chorymi na autyzm. Pies jako zwierzę społeczne jest zdolne do rozumienia uczuć innych, nie jak my poprzez to co widzimy i słyszymy, ale poprzez to co czuje, te zmiany są szybsze i subtelniejsze tj. potrafi rozpoznać emocje czlowieka zanim ten je okaże, dzięki takiej empatii szybciej dociera do człowieka i dostosowuje się do jego uczuć. My nie potrafimy wczuc się w psychikę czlowieka chorego na autyzm, ale pies czy kot to potrafi. Zwierzę przywiązuje sie do czlowieka, do danej osoby, jest wierne, dlatego daje człowiekowi poczucie wyjątkowości, jest cierpliwe i akceptuje czlowieka takim jekim jest, nie ocenia, nie próbuje zmieniać. Dlatego pies jest idealnym przyjacielem, tak samo jak kot i inne zwierzę, zwierzęta potrafią przyjaźnić się ze soba, grzać się, łasic, pocieszać, bawić ze sobą np. pies i kot, pies i sowa, pies i koń. Te same zalezności jakie łaczą 2 psy czy koty, czy zwierzę i czlowieka wiążą też przedstawicieli róznych gatunków zwierząt. Szanujmy więc i kochajmy nasze pieski, zwierzęta potrzebują naszej opieki i pomocy, te domowe sobie bez nas nie poradzą.

Już od pół roku mam przyjemność karmić bezdomne koty, których właścicielka zmarła, codziennie, bez względu na pogodę. Przez ten czas przywiązaliśmy się do siebie i polubiliśmy. Koty ocierają się o nogi, pozwalają brać na ręce, mrucza, gruchają, gdy je głaskam. 16-letnia kotka przynosi czasem myszy, nie wiem czy mnie jako oznakę wdzięczności czy swojemu 1,5-rocznemu synowi. do dokarmianych kotów przychodza inne z całej okolicy, pewnie przychodzą do kotki, ale tez ocieraja się o mnie, mrucza i dają głaskać. Na przełomie sierpnia i września wyrwałam jednemu z kocurów kleszcza. Koty równiez ocierają się o siebie, liżą się po pyszczkach, tulą i wąchają. Po zjedzeniu, daje im czas na spokojny posiłek, bawię się z nimi, tulę je i głaskam. Gdy wracam do domu one odprowadzają je, czasem jeden, czasem oba, czasem wszystkie. Koty równiez czekaja na mnie 80 m. przed domem, jak widzą, że idę biegną w moja stronę, rozkładają się przede mną i łaszą.

Błędne ogniki czyli światła unoszące się nad bagnami, mokradłami i torfowiskami, w mitologii słowiańskie mają mistyczne pochodzenie, w rzeczywistości są to świetliki, robaczków świętojańskich, które błskami światła przywabiaja partnerów rozrodczych, samice niktórych gatunków wysyłają światła przywabiające przedstawicieli innych gatunków, by ich zjeść. Światło powstaje w wyniku rozkładu białka licyferyny przy omocy enzymu lucyferazy. Jesyt to bioluminescencja. Każdy organizm emitujący światło jak ryby głebinowe, glony, małżoraczki, kałamrnice, widłonogi, parzydełkowce, promienice, organizmy planktonowe, bakterie, grzyby, świetliki mają inną konformację lucyferyny i lucyferaz, charakterystyczną dla gatunku. W przypadku bęłdnych ogników liczy się bioluminescencja świetlików. Świetliki są ruchome i widoczne na duże odleglości. Lucyferyna jest w fotocytach, czyli komórkach połozonych części odwłoka pod płtykami pancerza pozbawionymi pigmentu. Są też komórki zawierające kryształki kwasu moczowego, który odbija światło i wzmacnia jego jasność. Badania nad tym porcesem rozpoczął w 1885 r Rahaël Dubois. Samice niektórych gatunków są bezkrzydłe, często jednak świetliki świecą latając lub siedzą na roslinach.