Przyroda, strona 54

Czerniaczek alpejski Allantoparmelia alpicola popielata, gęsto pakowana drobnymi blaszkami, okrągła lb owala pleca, blaszki są nierówe, przypominają korę drzew, ściśle do siebie przylegają, w środku plechy są miseczkowate owocniki.
Cienik wełnisty Pseudophebe minuscula plamiste, ciemno popielate, nieregularne plechy, sa skorupiaste, nieregularne, przypominają pomarszczoną korę, miseczkowate owocniki mają taki sam kolor jak reszta plechy.
Cienik kędzierzawy Pseudophebe pubescens szara, prawie czarna nitkowata, mocno rozgałęziona plecha, strzępki sa okrągłe na przekroju, rozgałęzione, nitkowate.
Kobiernik Arnolda Parmotrema arnoldii zielona, liściasta plecha, brzegi postrzępione, rozgaęłzione, nieregularne rozgaęłzienia sa w pewnej odległości od siebie.
Kobiernik orzesiony Parmotrema chinense oliwkowo zielona liściasta, odstająca od drewna plecha, brzegi plechy nieregularne, postrzępione, rozgałęzione, blaszki plechy zwinięte.
Kobiernik postrzępiony Parmotrema citrinum zielona, liściasta plecha o nieregularnych brzegach, odstaje od drewna.
kobiernik wyblakły Parmotrema stuppeum szara, mosno pofałdowana i rozgaęłziona, odstająca od drewna plecha, blaszki karbowane, karby okrągłę.
Koralinka rozgałęziona Allocetraria madreporiformis zielona, mocno rozgaęłziona, zaokrąglona plecha, gałązki rynienkowato zwinięte do dołu, rozgałęzienia zaokrąglone, gałązki odstają od drewna.
Mąklik otrębiasty Pseudevernia furfuracea krzaczkowata plecha, gałązki rozgałęzione, nitkowate, zwinięte rynienkowato do dołu, silnie rozgaęłzione, odstają od drewna.
Nibypłucnik wątpliwy Cetrelia olivetorum zielona, listkowata plecha, duże blaszki plechy, na brzegach piłkowane, odstające, nieregularne.
Oskrzelka rynienkowata Flavocetralia cucullata zielona, krzaczkowata plecha, szerokie, rozszerzające się u nasady i przy nasadzie rynienkowato zwinięte blaszki plechy rozgałęziają się ku górze, całe blaszki są zwinięte, odstają pod kątem prostym od drewna, brzegi karbowane, powierzchnia blaszek nierówna.
Pawężnik Laurera Tuckenaria laureri krzaczasta plecha o postrzępionych brzegach, ma rozgaęłzienia.
Płaskotka reglowa Parmeliopsis hyperopta krzaczkowata, szarozielona, mocno rozgałęziona plecha, gałazki sa cienkie, rynienkowato zwinięte, rozgałęzione, odchodzą promieniście od środka okrągłej plechy.
Płaskotka rozlana Parmeliopsis ambigua szarozielona, mocno rozgałęziona plecha, gałazki cienkie, rynienkowato zwinięte, rozgałęzione na końcach, plecha okrągła.
Płucnica płotowa Cetraria sepincola okrągłe, brązowe, dyskowate, na brzegach pogięte, odstające pod kątem ostrym blaszki plechy.
Płucnica zielonawa Cetraria chlorophylla krzaczkowata plecha w kolorze moro, blaszki drobne, odstające od podłoża, maja postrzępione i karbowane brzegi, plecha tworzy plamy na drzewie.
Płucniczka Delise'a Cetrariella delisei krzaczkowata, brązowo-beżowa plecha, ma rynienkowato zwinięte i silnie rozgałęzione, włosowate gałązki, plecha odstają od drewna pionowo w górę.
Płucnik modry Platismatia glauca zielona, rozgałęziona plecha, ma krbowane brzegi, blaszki plechy szerokie, pomiędzy okrągłymi karbami są okrągłe odstępy, blaszki przypominają liście sałaty, odstają pod kątem od drzewa.
Popilak pylasty Imshaugia aleurites zielonosina plecha, jest okrągła, składa się z przylegających, cienkich, rynienkowato zwiniętych, na końcach rozgaęłzionych gaąłzek, które do siebie przylegają, końce rozgaęłzień są zaokrąglone.
Przylepka czarniawa Melanelia commixta rozgaęłzione, szare, przylegające do sibie, zaokrąglone gałązki plechy.
Przylepka oddzielona Melanelia disjuncta bure, okrągłe, przylegające do siebie i muru gałązki okrągłej plechy.
Przylepka wytworna Melanelia elegantula zielona, plamista, przylegająca do muru plecha, skłąda się z przylegających, rozgałezionych gałązek.
Przylepka łuseczkowata Melanelia exasperulata zielone, liściaste plechy, listki zebrane w plamki mają nieregularne brzegi, odstają od muru, powierzchnia plechy nierówna.
Przylepka szorstka Melanelia exasperata zielonobrązowe, przylegające plechy, mają nieregularne brzegi, w środku są miseczkowate owocniki, plecha skorupista, przylega do kamieni.
Przylepka okopcona Melanelia fuliginosa skorupiasta, zielona, przylegająca do podłoża plecha, ma nieregularne brzegi, elementy plechy przylegają do siebie i podłoża.
Przylepka łysiejąca Melanelia glabra plamista, brunatna, przylegająca do drzewa plecha o nieregularnych brzegach.
Przylepka wątrobiasta Melanelia hepatizon brunatnozielona plecha, pokrojem przypomina korę drzewa ma nieregularne brzegi, w środku są miseczkowate owocniki.
Przylepka listeczkowata Melanelia laciniatula brunatna, przylegająca do drzewa plecha z blaszkami o nieregularnych brzegach, blaszki łuskowato zachodzą na siebie.
Przylepka oliwkowa Melanelia olivacea blecha o mozno karbowanych, pałskich brzegach, środek ma miseczkowate owocniki i przyylegającedo siebie elementy plechy, brzegi to karbowane blaszki o zaokrąglonych karbach, plecha brązowa, brzegi zielone.
Przylepka strzępiasta Melanelia panniformis szara plecha, przylega do podłoża, wygląda jak plamka o nieregularnych brzegach, brzegi maja pojedyncze gaąłzki, w środki gaąłzki przylegają do siebie.
Przylepka sorediowa Melanelia sorediata szare, okrągłe plechy ze ścieśle przylegajacych do siebie i podoża gaąłzek.
Przylepka żałobna Melanelia stygia szare, nieregularne, okrągłe plechy ze ściśle przylegających do siebie gałązek, całe plechy postrzępione.
Przylepka brodawkowata Melanelia subargentifera okrągła, szarozielona plecha, ma ściśle przylegające do siebie gałązki nieznacznie dostające od podłoża, gaąłzki sie rozgaąłeziają sa płaskie, rozgałęzienia zaokrąglone. 
Przylepka złotawa Melanelia subaurifera brunatna, okrągła plecha, w środku jej elementy przylegają do siebie, brzegi mają rozgałęzione, płaskie gałazki, rozgałęzienia są okrągłe, plecha okrągła.
Przystrumyczek pustułkowy Hypotrachyna revoluta liściasta plecha, ma zielony kolor, blaszki odstają od drzewa pod kątem, są rozgałezione, karbowane, karby zaokrąglone, listki plechy rozszerzają się od wąskiej nasady, tworzy plamy na drzewach.
Pustułka brunatniejąca Hypogymnia austerodes zwinięte rynienkowato pogięte, rozgaęłzione listki plechy na koncach są proste i rozgałęzione, rozgaęłzienia sa zaokrąglone, plecha brunatna, jej środek przypomina korę.
Pustułka Bittera Hypogymnia bitteri zielona, okrągłe plecha zbudowana z rozgałęzionych, rynienkowato zwiniętych gałazek, plecha okragła.
Pustułka oprószona Hypogymnia farinacea krzaczkowata, okrągła, oliwkowa plecha z rozgałęzionych, rynienkowato zwiniętych, lekko odstających od drzewa gałązek, konce gałązek sa okrągłe.
Pustułka rurkowata Hypogymnia tubulosa zielona, okrągła plecha, lekko zwinięte, rozgaęłzione, odstające od podloża, na koncach prawie płaskie gałązki, rozgaęłzienia rozgaęłzienia.
Pustułka rozdęta Hypogymnia vittata rozgałęzione, odstające od siebie, rynienkowate gałązki plechy, pomiędzy rozgaęłzieniami sa okrągłe kąty.

Obrostnica wysmukła Anaptychia crinalis ma wiele sino zielonych, wielokrotnych rozgałęzień.
Turzynka okazała Heterodermia speciosa ma postać wielokrotnych odgałęzień w kolorze khaki, rozgaęłzienia kilkakrotnie się rozgałęziają.
Odnóżyca bałtycka Ramalina baltica sinozielona, krzaczkowata plecha, podbna do rozwiniętej główki kapusty, blaskzi plechy odstają od siebie i od drzewa, na którym rosną, są pomarszczone, mocno pofałdowane i powyginane.
Odnożyca rynienkowata Ramalina calicaris krzaczasta plecha z cienki, zwiniętych, powyginanych, rozgałęzionych gałązek, są zielone, zerbane w pęczek.
Odnożyca murawkowata Ramalina capitata rozgałęziona plecha z cienkich, płaskich, rozgałęzionych gałązek odstających od drzewa, gałązki tworza kepki, ich brzegi sa nieregularnie pokarbowane.
Odnożyca karpacka Ramalina carpatica pokarbowana, pofałdowana, zielono-czarna plecha, przypomina góry, nieregularne brzegi plechy.
Odnożyca mączysta Ramalina farinacea plecha w postaci długich, zwisających, rozgaęłzionych, zielonych gałązek, wyrastają w kepce, zwisają z drzewa jak włosy.
Odnożyca kepkowa Ramalina fastigiata mocno rozgałeziona, pofałdowana plecha w kolorze sinozielonym, gałązki u nasady są grube, z każdym rozgałęzieniem coraz cieńsze, brzegi gaąłzek gładkie, okrągłe, białawe owocniki.
Odnożyca jesionowa Ramalina fraxinea zielona, rozgałeziona plecha, gałązki u nasady są szerokie, rozgaęłzienia coraz cieńsze, blaszka plechy jest nierówna, krawędzie lekko pofałdowane, plecha jadalna dla zwierząt.
Odnożyca pośrednia Ramalina intermedia sinozielona, krzaczasta plecha złożona z cienkich, rozgaęłzionych gałązek, gałązki są zwinięte rynienkowato do dołu, końce ostatnich rozgałęzień są zaokrąglone.
Odnożyca Motyki Ramalina motykana szarozielona, rozgałęziona plecha, cienkie gałązki.
Odnożyca tępa Ramalina optusata zielona, krzaczasta plecha, przypomina drzewko, z grubej nasady wychodzą cienkie, rozlożyste, rozgałęzione, sinozielone rozgałęzienia.
Odnożyca opylona Ramalina pollinaria sinozielone, cienkie, rynienkowato zwinięte, rozgaęłzione gałązki wychodzące z jednego miejsca, plecha krzaczkowata.
Odnożyca Roeslera Ramalina roesleri zielone, cienkie, rozgałęzione gałązki plechy, są bardzo długie i cienkie, przypominaja włosy, od głównej gałązki odchodzą odgaęłzienia, na końcu sie rozgałęzia na kilka rozgaęłzień.
Odnożyca chińska Ramalina sinensis duża, gruba, żeberkowana plecha na końcu ma kilka mniejszych rozgałęzień, rozgałęzienia mają mniejsze rozgaęłzienia, wcięcia pomiędzy rozgaęłzieniami są szerokie i okrągłe.
Odnożyca włosowata Ramalina thrausta cienkie, okrągłe gałązki plechy są rozgałęzione, od gałązki odchodzą małe rozgaęłzienia, gałązki i rozgałęzienia sa sinozielone i włosowate, zwisają z gałęzi drzew.
Dołczanka dwuzarodnikowa Solorina bispora blaszkowate, okrągławe, uszkowate plechy są zielone, brzegi mają pofałdowane i karbowane, całe blaszki są pofałdowane, sa na nich czarne, owalne owocniki.
Dołczanka szafranowa Solorina crocea zielone, zaokrąglone plechy o pofal.dowanych nasadach, blaszki wyrasają z cienkich nasad, maja kształt płaskich parasolek.
Dołczanka torbiasta Solorina saccata zielona, karbowana, lekko wygięta w dół plecha o cienkie nasadzie, ma kształt płaskiego grzyba, karby są głębokie, głębsze od blaszki, ponad nasadą są brązowe, wklęsłę, owalne owocniki.
Dołczanka gąbczasta Solorina spongiosa skorupiasta, pokryta nierównościami czarno-brązowo-zielona plecha z dużymi, okrągławymi, brązowymi, wklęsłymi owocnikami, blaszki plechy przypominają popekany mur.
Pawężnica brodawkowata Peltigera aphthosa liściastkowata plecha rozgałęziona na wiele okrągłych odcinków, odcinki są karbowane, karby przylegaja do siebie, jest zielona, pilsniowata, żyłkowana strona spodnia, owocniki to miseczki, plecha przylega do drzewa.
Pawężnica psia Peltigera canina okrągła plecha, ze środka wyrastają rozszerzające się ku końcowi blaszki, ich brzegi sa karbowane i pofałdowane, kolor sinozielony.
Pawężnica pagókowata Peltigera collina blaszkowata plecha koloru khaki, blaszki są podłużne, karbowane na zaokrąglone odcinki, oddcinki sa płaskie, na brzegach podwinięte do góry.
Pawężnica Degena Peltigera degenii podłużne blaszki plechy, gęłboko karbowane, karby sa długie, na końcu zaokrąglone, stykają się ze sobą, są brązowo-zielone.
Pawężnica drobna Peltigera didactyla okrągłe, odstające od drzewa, zagięte w rolonik, szare blaszki plechy.
Pawężnica Elżbiety Peltigera elisabethae szare, zwinięte, uszkowate, zaokrąglone blaszki plechy odstają pod kątem ostrym od drzewa.
Pawężnica rozłożysta Peltigera horizontalis czarne, nieregularne, postrzępione, kleksowate blaszki plechy.
Pawężnica sałatowa Peltigera hymenina czarne, wydłuzone blaszki plechy, kabrowane po bokach, lekko pofałdowane.
Pawężnica tarczkowa Peltigera lepidophora ciemnobrązowe, odstające od drewna uszkowate, owalne plechy, gładkie i jasne brzegi blaszek.
Pawężnica żyłkowana Peltigera leucophlebia zielone, wydłużone, płytko karbowane blaszki plechy, blaszki i karby delikatnie pofałdowane.
Pawężnica jabłkowata Peltigera malacea długie, ciemnozielone wpadające w brązowe blaszki maja karbowane, pofełdowane i odstające brzegi.
Pawężnica pergaminowa Peltigera membranacea płasie, czarne plechy o jasnych, pokarbowanych brzegach, czerwone, kuliste owocniki wyrastają na czarnych, walcowatych trzonkach na brzegach blaszek.
pawężnica fortecza Peltigera monticola okrągła plecha z brunatnych blaszek, blaszki sa długie, pokarbowane, karby płytkie i okrągłe, blaszki rozchodzą się promieniście ze środka plechy.
Pawężnica Neckera Peltigera neckeri długie, szare, ciemne, pokarbowane na brzegach i pofałdowane blaszki, karby okrągłe, przylegają do siebie.
Pawężnica nibypalczasta Peltigera neopolydactyla pierzasto karbowane, długie szarozielone blaszki plechy przylegaja do drzewa.
Pawężnica palczasta Peltigera Polydactylon szare, ciemne, pokarbowane, postrzępione niereularnokształtne blaszki plechy, są podłużne, okrągłe, plamkowate.
Pawężnica węgierska Peltigera ponojensis szare, rozszerzające się ku końcowi, wąskonasadowe blaszki plechy, ułozone promieniście od środka plechy, końce blaszek karbowane, całe blaszki lekko pofałdowane. Blaszki moga być kleksowate o nierówno pokarbowanych brzegach.
Pawężnica łuseczkowata Peltigera praetextata ciemnobrązowe, pofałdowane na brzegach, karbowane i odstające blaski plechy przypomianją kleksy.
Pawężnica rudawa Peltigera rufescens brunatna, czerwonawa plecha o mocno pofaldowanych i karbowanych brzegach, karby oddzielają okrągłe dolinki.
Pawężnica szorstka Peltigera scabrosa brunatnozielone okrągławe, ogrągło i głęboko karbowane blaszki plechy, karby przylegają do siebie.
Pawężnica żeberkowana Peltigera venosa zielone, okrągłe, odstające od drzewa blaszki plechy o lekko karbowanych brzegach.
Pawężnica arktyczna Nephroma arcticum zielone, podwójnie karbowane, okrągłe blaszki plechy odstaja od drzewa, karby pierwszego rzędu są głebokie i przylegają do siebie, drugiego są drobne i płytkie, powierzchnia blaszek nierówna, blaszki na brzegach zaginaja się w górę.
Pawężnica gładka Nephroma bellum szare, drobne, odstające daleko od drzewa, okrągłe, grubo karbowane i mocno pofałdowane blaszki plechy, karby okrągłe.
Pawężnica jasniejsza Nephroma expallidum okrągłe, głęboko pokarbowane blaszki khaki, karby okrągłe, miejsca miedzy karbami są pofałdowane, karby odstają od siebie.
Pawężnica zachodnia Nephroma laevigatum brązowe blaszki plechy o cienkich nasadach i szerokich, rozgaęłzionych końcach, rozgałezienia przylegają do siebie, sa zaokrąglone na końcach, powierzchnia blaszek delikatnie pokarbowana.
Pawężnica sorediowa Nephroma parile brązowe, owalne, rozgaęłzione blaszki o grubych, przylegających do siebie, zaokrąglonych na końcach rozgaęłzieniach, nasady sa cienkie, gałązki zwijają się do dołu w rynienkę.
Pawężnica odwrocona Nephroma resupinatum odstające, pokarbowane, mocno pokarbowane i odstające od drzewa blaszki plechy, zachodzą na siebie łuskowato, brzegi szarobrązowe, spód brązowy.
Puchlinka ząbkowana Thelotrema lepadinum szara, szorstka, skorupiasta plecha z glębokimi, wysokimi, miseczkowatymi owocnikami, owocniki maja małe otworki, plecha przypomina mur.
Biedronecznik zmienny Punctelia subrudecta szara, liściasta plecha, blaszki plechy odchodzą promieniście od środka, u nasady sa wąskie, rozszerzają się i rozgaęłziają, rozgałezienia przylegają do siebie, są zaokrąglone na końcach i pokarbowane, cała plecha okrągława, miseczkowate owocniki.
Biedronecznik wzniesiony Punctelia ulophylla sinozielona, okrągła plecha, ma rozgałezienia, któe do siebie przylegają, są na końcach zaokrąglone, w środku plechy są miseczkowate owocniki, brzegi blaszke plechy są karbowane.
Brunka Delisa Neofuscelia delisei zgniłozielona plecha zlożona z długich, rozgałęzionych gaąłzek, rozgałęzienia są zaokrąglone na końcach, gałązki sa płaskie, rozszerzają się od nasady,rozgaęłziają się, na końcach sa karbowane, plecha tworzy nieregularne kleksy.

Tym razem przedstawię chronione porosty, które rosną na drzewach i kamieniach, drzew porośniętych tymi porostami nie można wycinać.
Granicznik ślniący Lobaria linita zielona, oliwkowa plecha liściasta, listki mają brzegi podzielne na tępe odcinki, plecha tworzy płaska skorupkę na drzewach, jest pozyłkowana jak liść kapusty, pomiędzy żłkami są wgłębiena, odcinki dzielą sie na kilka mniejszych odcinków,  cała plecha przypomina oliwkowy kleks.
Granicznik płucki Lobaria pulminata pokarbowana, krzaczkowata, tępo postrzępiona plecha, głęboki podział na odcinki, odcinki tępe, poszczególne blaszki plechy zachodza na siebie.
Granicznik wykwintny Lobaria virens liściasta plecha, gładka, w powiększeniu widać fałdki i dołki, odcinki stykają się ze sobą, są pofałdowane, mają karbowane brzegi, plecha błyszcząca, blaszki grzybni rosną jedna nad drugą.
Podgranicznik ponury Sticta fuliginosa czarne, karbowane plechy, plechy podzielone na długie, tępe, zaokrąglone odcinki, plechy pokryte ciemniejszymi karbami, plechy mogą być zwinięte i pogięte.
Pogranicznik leśny Sticta silvatica szara, postrzępiona, z wierzchu ciemniejsza plecha, pokryta ciemniejszymi brodawkami-zarodnikami, odstaje od powierzchni drzewa.
Tarczynka przygraniczna Lobarina scrobiculata szara, pofałdowana, karbowana plecha, blaszki leżą blisko i równolegle drewna, karby tępe, zaokrąglone, odcinki okrągławe.
Kruszownica matowa Umbilicaria aprina czarna, postrzępiona plecha pokryta z wierzchu filcem, karby okrągłe, tępe, pofałdowane w pionie, calośc jest okrągława.
Kruszownica szarawa Umbilicaria cinerascens czarno-czarna, karbowana, pofałdowana plecha.
Kruszownica szaroczerwonawa Umbilicaria cinereorufescens brunatna, karbowana plecha, karby maja kształt uszu są miejscami lekko rozerwane i maja lekko pofałdowane brzegi, w środku sa pofałdowane, małe, podłużne odcinki, cała plecha jest tak ofragmentowana.
Kruszownica skórzasta Umbilicaria crustulosa szara plecha podzielona na owalne odcinki, wygięte ku górze, pokryte czarnymi, okrągłymi, płaskimi zarodnikami.
Kruszownica zwyczajna Umbilicaria cylindrica liściaste, pofałdowane, okrągławe, popielate plechy o pokarbowanych brzegach.
kruszownica żeberkowana Umbilicaria decussata popielate, okrągławe, pofałdowane i karbowane plechy, sa powycinane na brzegach na okrągłe odcinki.
Kruszownica niezwykła Umbilicaria dendrophora szare, uszkowate, zwinięte, mięsiste plechy od spodu pokryte czarnymi owocnikami. Grzbiety plechy są wklęsłe.
Kruszownica strojna Unbilicaria deusta szaro-czarne zwinięte, uszkowate plechy.
Kruszownica szara Umbilicaria grisea plecha w formie szarych, tarczowatych, powyginanych, poszczępionych blaszek.
Kruszownica szorstka Umbilicaria hirsuta szarobrunatna, płaska, na brzegach nieregularnie postrępiona plecha.
Kruszownica północna Umbilicaria hypernorea szara lub brunatna przylegająca do muru lub kamienia plecha ma odstające i nieregularnie karbowane brzegi, przypomina miseczkę, wytwarza czarne plamki kępek owocników.
Kruszownica gładka Umbilicaria laevis szara postrępiona na brzegach plecha.
Kruszownica popekana Umbilicaria leiocarpa czarna, szara, odstająca od muru plecha, ma postrzępione brzegi, strzępy zaokrąglone, plecha może być zgięta w górę jak parasol lub w dół jak miseczka.
Kruszownica drobnolistkowa Umbilicaria microphylla plecha szara lub czarna, postrępiona, strzępy nieregularne, pokrywa sie czarnymi skupieniami owocników.
Kruszownica Nylandera Umbilicaria nylanderiana szare, płaskie, lekko odstające od podłoża plechy, maja kształt uszek lub tarczek, wyginają się w strone spodu lub wierzchu.
Kruszownica wielolistkowa Umbilicaria polyphylla czarne lub szaro-brunatne, mocno pstrzępione i powyginane plechy, maja czarne owocniki.
Kruszownica rzęsista Umbilicaria polyrrhiza brązowe, pokryte maleńkimi rowkami plechy, maja prawie gładkie brzegi, prawie całobrzegie, okrągławe, mają czarne plamy owocników.
Kruszownica pomarszczona Umbilicaria proboscidea szara, okrągława, przylegająca do podłoża lub odstająca na brzegach lub w środku plecha, okryta szarymi owocnikami.
Kruszownica rdzawa Umbilicaria spodochroa różowa, pękata, o brzegach mocno zwiniętych w dół plecha, pokryta czarnymi, okrągłymi owocnikami.
Kruszownica wygładzona Umbilicaria subglabra szara plecha o brzegach podwiniętych w dół, brzegi mocno postrzępione, plecha gładka.
Kruszownica wygładzona Umbilicaria torrefacta szara lub czarna, podwinięta na kształ parasola plecha, brzegi postrzępione, są kuliste owocniki.
Kruszownica sztywna Umbilicaria vellea okrągława, szara, miseczkowato zgięta plecha, brzegi pokarbowane, karby okrągłe, gładkie, plecha gładka.
Pęcherzyca nadobna Lasallia pustulata szara, miseczkowato zgięta plecha, brzegi karbowane, plecha okrągła,ma czarne, okrągłe plamki owocników.
Obrostnica mchowa Anaptychia bryorum zielona, krzaczkowata, rozgaęłziona plecha, przylega do podłoża , brzegi wielokrotnie się rozgałęziaja, rozgaęłzienia odchodza promieniście od środka plechy.
Obrostnica rzęsowata Anaptychia ciliaris odstająca od drzewa plecha krzaczkowata, ma wiele cienkich, rozgąłęzień, rozgałęzia się wielokrotnie, rozgaęłzienia zwisają jak gażłki drzew, ma zielony kolor.

Przez cały czas są cyklicznie suche i mokre lata, śnieżne i bezśnieżne zimy, ciepłe i słoneczne oraz deszczowe i pochmurne wiosny i jesienie, więc dlaczego akurat teraz zostały zaburzone stosunki wodne? Rzeka ma koryto, którym płynie, brzegi wystające ponad wodę, dolinę, która może być okresowo zalewana i teren zalewowy, który gromadzi wodę w czasie ulewy.

Budownictwo, powojenne przekształcenia krajobrazu, budowanie osiedli, fabryk, hut, szpitali i rożnych innych budynków wymagało odrolnienia, a często i odwodnienia gruntów, osiedla i budynki budowano na bagnach, na terenach zalewowych, które stanowiły naturalny zbiornik wodny w czasie opadów, przystosowując te tereny do zabudowań przekierowano wodę na inne miejsca, podczas silnych deszczów te miejsca i tak są zalewane, a część wody płynie w miejsca, gdzie przekierowano wodę z tych osiedli.

Podnoszenie terenu, żeby go woda nie zalewała skierowało wodę w inne dotąd niezalewane miejsca. Często przekopywano rzeki, żeby zmienić ich koryta, polegało to na tym, że wykopywano nowe koryta, a zakopywano stare, żeby rzeczka płynęła w innym miejscu, a woda płynie zgodnie w polem grawitacyjnym i o ile małej rzeczce wystarczy nowe koryto o tyle większy strumień i tak popłynie starym miejscem, a że koryta już tam nie ma, zasypano je, woda płynie całą okolicą.

Często wydawano pozwolenia na budowę w terenach zalewowych, które w suchych latach, był suche, ale gdy przychodzą bardzo mokre lata są zalewane.

Usuwanie bobrów, bobry budując tamy tworzą naturalne zbiorniki wodne, które chronią przed powodziom, jeśli się zlikwiduje tamy fala powodziowa płynie dokąd nie straci energii.

Wycinanie drzew, wzdłuż rzek rosną drzewa, spijają korzeniami nadmiar wody, zatrzymują falę powodziową, chronią przed podmywaniem brzegów, zatrzymują fale powodziową, wycinanie drzew sprawia, że fala powodziowa płynie dokąd nie straci energii. Wycinanie drzew na zboczach powoduje osuwiska i lawiny błotne, drzewa zatrzymują lawiny błotne, chronią przed erozją

A susza? Fabryki, kopalnie, elektrownie zużywają wodę, nie wiem jak, nie jestem inżynierem, ale zużywają, potem spuszczają ją często w inne miejsce niż wyjściowe, które wysycha. Budowa autostrad też narusza stosunki wodne. Tamy, które zatrzymują wodę i nie dociera ona dalej, za tamą cała rzeka, jej koryto, teren zalewowy i dolina, która w czasie silnych deszczy jest zalewana wysychają.

Drenowanie i osuszanie gruntów pod pola, budynki i drogi usuwa z danych miejsc wodę. Tamy zapobiegają płyniciu rzek poniżej.

Od lat ogrodnicy uprawiają rosliny i tworzą nowe, ozdobne odmiany o danych cechach. W tym celu dokonują krzyżówek między gatunkami w tych samych rodzajach lub rozmnażają mutanty o wybranej cesze. Wybiera się roslinę o np. postrzępionych liściach, dużych kwiatach lub z pozbawionymi chlorofilu plamami, ziera się jej nasiona i wybiera do hodowli interesujące osobniki. Częsrto dorzuca sie okazy o innych cechach, zamiast trzymac je osobno i nie dopuszczać do mieszania. chociaż też często trzyma się wszystkie osobniki i powstają orośliny o róznych cechach.
rosliny rozmnaża sie wegetatywnie przez rozłogi, bulwy, karpie, kłącza i sadzonki, wtedy sa to klony rośliny macierzystej, maja jednakowy kod genetyczny, za to przy takim rozmnażaniu powstają tylko osobniki o danej cesze. Rozmnażanie genratywne, czyli przez nasiona, najpierw musi być zapylenie, czyli przeniesienie ziaren pyłku na znamię slupka, zapylac może wiatr-ozdobne gatunki traw, turzyc i innych ciborowatych, owady-wiekszość kwiatów roślin ozdobnych, wodę-hydrofity albo przez cżłowieka przy pomocy specjalnej szczoteczki lub wacika. Gdy przenosimy pyłek z tej samej rosliny jest samozapylenie, wtedy większość potomstwa ma te same cechy, ale wiele roslin broni sie przed samozapyleniem poprzez receptory i substancje chemiczne niszczące własny pyłek, wtedy trzeba zapylić pyłkiem innego osobnika, potomstwo uzyska kombinacje cech rodziców, do hodowli wybieramy interesujące nas okazy. Obcopylności (zapyleniu krzyzowemu) często towarzyszy rekombinacja cech dalszych przodków, która powoduje powstanie nowych, ciekawych i pieknych cech, rosliny z tymi cechami mogą stanowić nowe, ozdobne odmiany.
Ochrona roślin przed samozapyleniem to usuwanie obupłciowych kwiatów w kwiatostanach, usuwanie pylników, pręcików, pergaminowe osłonki, moga byc z waty lub gazy, po zapyleniu szczoteczka, watką lub przy pomocy owada/wiatru/wody rozwijaja sie owoce, zbieramy dojrzałe owoce lub/i nasiona, z owoców po przejrzeniu bierzemy nasiona, wysiewamy w odpowiedniej glebie, ważna temperatura, pH, skład mineralny, zawartośc wody, dostęp do światła, z nasion rozwijają sie siewki, z nich mlode roslinki reprezentujące cechy rodziców i swoje własne, wybieramy wszystkie, dalej kombinując tworzenie nowych odmian lub o interesujących nas cechach [http://cyklamen.blox.pl/2010/08/Wlasna-odmiana-rosliny.html].
Kolejny sposób to kryzzowanie przedstawicieli tej samej rodziny lub rodzaju, u zwierząt nie jest to takie proste, ale u roslin hybrydyzacja jest jednym z mechanizmów ewolucji, przedstawiciele jednego rodzaju mogą rozmnażać sie plciowo jeśli mają taka samą liczbe chromosomów, nawet jeśli nie jest poliploiddyzacja,a jeśli rozmnażanie płciowe jest zaburzone jest jeszcze rozmnażanie wegetatywne, u roslin wieloletnich. Patrzymy, które osobniki mogą przetrwać i sie rozmnozyć i uprawiamy je dalej z wegetatywnych rozmnóżek, rozłogów, bulw, karpii, cebul, sadzonek lub nasion i wybiera osobniki o danej cesze lub wszystkie, gdzie mozna alej je mieszać szukając nowych cech i romnażać by istniejące już cechy utrwalić. Roslinne poliploidy sa większe i odporniejsze od wyjsciowych ookazów. uprawne poliploidy to większośc roslin warzywnych np. ziemniaki, pszenica, także tytoń szlachetny, w przyrodzie duzo mieszaców powstaje u storczyków. często hodowcy wykorzystuja spontaniczne mieszańce, które sa odporniejsze na patogeny, potem krzyzuja je z formami uprawnymi, to krzyżowanie wsteczne, wielokrotne krzyżowanie kolejnych pokoleń pozwala utrwalic dana cechę i zgubic inne. Bratek oogrodowy to krzyżwka fiolka wonnego Viola tricolor i żółtego V. lutea. Czasem hybrydy maja niepożądane cechy lub sa slabe, wtedy sa eliminowane. Nie powinno się ich odrzucac ani żadnych innych roslin o niepożadanych cecach tylko pozwolic im zyc tyle ile mogą, ale ogrodnicy robia swoje. Krzyżówki również robi się najczęściej przez przeniesienie ziaren pyłku na znamiona słupków.