Twardzioszek przydrożny Marasmius oreades średnica kapelusza od 2 do 6 cm, suchy owocnik jest bladoochrowy, kremowocielisty, wilgotny brunatny, ciemnochrowy, najpierw jest kulisty, potem stożkowaty, potem staje sie płaski, ma szeroki, ciemniejszy garbek, powierzchnia owocnika gładka, prązkowany brzeg u wilgotnych okazów, w czasie suszy wysycha, po deszczu staje sie jęrny, nawadnia się, blaszki są rzadkie, maja 3-6 mm, przy trzonie są zaokrąglone, wysyp zarodników biały lub jasnokremowy, trzon ma taka samą szerokośc na całej wysokości, kolor owocnika, gładka powierzchnia, omszona u nasady, jest włóknisty, łykowaty, wyrasta z włóknistej grzybni, przyjemny, białawy miąższ, łaki, pastwiska, tartaki, brzegi lasów, obok dróg i ścieżek, wysyp od wiosny do jesieni.
Szyszkówka świerkowa Strobilurus esculentus wysyp wczesną wiosną, pierwszy grzyb, średnica kapelusza 2,5 cm, ochrowobrązowy lub czerwonobrązowy kapelusz, może być szarawy, jasny, białawy, mlody owocnik wypukły, starszy spłaszczony z garbkiem, cienka warstwa miąższu, blaszki są białe, gęste, cienkie przyśnięte do trzonu, mocny, cienmki, elastyczny, jasnoochrowy lub żółtobrązowy trzon, pusty, cienki o filcowanej popodstawie, biała, cienki miąższ o grzybowym zapachu i łagodnym smaku, na pokrytych ziemia szyszkach świerku, wiosna po zejściu sniegu.
Kozlarz świerkowy Leccinum piceinum w polskiej i słowackiej Orawie w lasach świerkowych, kapelusz ma 3-9 cm średnicy, najpierw jest wypukły, potem poduszkowaty, rdzawy z pomarańczowym odcieniemlub brązowordzawy, przy brzegu czerwonawy, filcowaty, mlode rurki białe, potem szarawe długie na 4-12 mm, pory ciemniejsze, szarobrązowe, brązowy wysyp zarodników, trzon wysoki na 8-13 cm, szeroki na 1,5-2,5 cm, cylindryczny, dołem zgrubiały, cieńszy pod kapeluszem, biały z drobnymi łuseczkami, za młodu w górze są białe, w doleczerwonawe, brązowoczerwonawe, umbrowobrązowe i czerwone, uszkodzony trzon zielenieje, miąższ biały o smietankowokremowym odcieniu, na przekroju barwi sie na szarorózowo, gł. w górze, słabiej w kapeluszu, od lata do jesieni w lasach świerkowych.
Lejkówka szarawa Clitocybe nebularis kapelusz ma 5-25 cm średnicy, najpierw jest wypukły, potem płaski, nieco wklęsły, powierzchnia gładka, matowa, za młodu oszroniona, brzeg silnie, długo podwinięty, może być stalowoszary, popielatoszary, brązowawy, białawy, ciemniejszy lub jasniejszy, blaszki białawe do jasnokremowych przy trzonie przyrośnięte lub zbiegające, gęsto ustawione, szerokie od 3 do 6 mm, kremowy wysyp zarodników, trozn koloru kapelusza, ale jasniejszy, grubsza podstawa, bułaawkowaty, rozszerzony u podstawy, gruba, biała grzybnia przyrośnięta do podłoża, wzdłużnie włókienkowata powierzchnia, białawy, niemzienny po naicęciu miąższ, smak mączysto-ziemisty, słądkawy, zjełczały lekko zapach, pospolita od końca sierpnia do późnej jesienipojedynczo lub w grupach, czarcich kręgach, w lasach i zaroslach rózonego typu.
Podgrzybek zajączek Boletus subtomentosus kapelusz oliwkowy lub oliwkowobrązowy, młody ma nalot, duże, na początku slniące i żółte rurki, potem są oliwkowożółte, trzon bladożółtawy, czerwonobrązowo siateczkowany lub marmukowany lub gładki, często gładki u góry, miąśz białawożółty, kórka nie daje oddzielic sie od miąższu, twardy u młodych grzybków, po sklaeczeniu bardzo słąbo błekitnieje, pospolity w lasach iglastych i lisciastych, owocuje od lipca do października.
Podgrzybek złotawy Xerocomus chrysenteron średnica kapelusza 3-7 mm, poduszkowato wypukły, ochrowooliwkowy, szarooliwkowy lub brązowoliwkowy, skórka sucha, matowa, zamszowata, u starszych popekana na drobne poletka gł. na brzegu, rysy sa różowocieliste, rurki u młodych owocników są kremowożółte, u starych zielonkawe, ciemnooliwkowe, uszkodzone zabarwiaja się na ciemnoniebiesko, są przyrośnięte do trzonu, wysyp zarodników oliwkowobrązowy, trzon ma wymiary 5-10x1-1,5 cm, żóawy, może mieć czerwone smugi, u podstawy równogruby lub wygięty, długi, smukły, podstawa lekko zwężona, powierzchnia sucha, gładka lub wzdłuznie rurkowana, podstawa z białawożółtą grzybnią, miąższ żółtobiaławy, jasnożółty, pod skórka kapelusza czerwony, niezmienny lub błękitniejący, w trzonie włóknisty, w kapeluszu gruby, miękki, słąby zapach, lekko kwaskowy, łagodny smak, najpospolitszy grzyb rurkowy, masowo rosnie w lasach liściastych, iglastych i mieszanych, pojedynczo lub w grupach od lata do jesieni.
Łuszczak zmienny Kuehneromyces mutabilis kapelusz ma 3-6 cm średnicy, żółtobrązowym higrofaniczny, wysychający od środka staje sie jasnobezowy, potem dwubarwny, tworzą się koncentryczne strefy, nagi lub kosmkowaty, brzegi prążkowane od prześwitujących blaszek, dojrzałe blaszki sa rdzawobrązowe, młode bledsze, lekko zbiegaja do trzonu, trozn, brązowy, wysmukły ze wzniesionym pierśncieniem, poniżej pierścienia łuseczkowaty, u nasady ciemnobrunatny, miąższ w kapeluszu białawy, w trzonie rdzawobrunatny, niezmienny, łagodny smak, miły zapach, rosnie w lasach liściastych i iglastych, na obumarłym drewnie drzew liściastych, owocniki rosną kepami od kwietnia do grudnia.
Maslak pstry Suillus variegatus średnica kapelusza 6-15 cm, młodociane stadium ma półkolisty kapelusz z podgiętym brzegiem, potem staje sie poduchowato-wypukły, potem płaski i nieregularnie zgięty, może zapadać sie w środku, powierzchnia jest żółtobrunatna lub pomarańczowoochrowa, pokryta żółtawooliwkowoszarym filcem, gęstszy i silniej przycisnięty jest w środku kapelusza, skóka niezbyt lepka w wilgotne dni w suche sucha, miąższ ma piaskowożółte rurki z wiekiem staja sie oliwkowobrązowe, uszkodzone błekitnieją, piaskowożółte pory sa drobne, okrągławe, ściśnięte ciemnieją, trzon ma 7-10 cm długości, 1,5-2,5 szerokości, najpierw słąbo wybrzuszony, potem walcowaty, jasniejszy niż kapelusz, u podstawy bardziej pomarańczowobrunatny, pokryty delikatnym filcem, miąższ żółtawy lub pomarańczowy, słabiej lub silniej niebieszczeje przy uszkodzneiu, łagodny smak i slaby zapach, pospolity, owocniki od lata do jesieni rosna w grupach na kwaśnych, gliniastych glebach.
Naziemek białawy Albatrellus ovinus kapelusz ma do 6 cm średnicy, młody jest wypukły, często nieregularny, białoszary z wiekiem staje sie szarobrązowy, czasem przebija żółty kolor, rurki są krótkie białe, kremowobiałe, po zgięciu żółknieją, zbiegaja na trzon, pory sa małe, trzon krótki, gruby, mięsisty, molcny w kolorze kapelusza, miąższbiały, stary żółcieje, łagodny smak, zapach migdałów, lasy iglaste, częściej okolice podgórskie.
Opieńka miodowa Armillaria mellea kapelusz ma 3-10 cm, najpierw miodowożółty, miodowobrązowy, oliwkowożółty, potem oliwkowobrązowy, ciemnoczerwonobrązowy, najpierw półkolisty, wypukły, wypukły, później spłaszczony z czerwonobrązowymi, brązowymi lub czerniawymi łuseczkami, najgęstsze i najciemniejsze są na środku, u starszych okazów łuski zanikają, blaszki najpierw białawe, potem beżoworózowawe, żółtawe, z brązowymi plamami, zbiegające, mają 4-8 mm, cienkie, gęste o róznej długości, trzon ma 5-15 cm gł i 0,4-2,5 cm szerżóławy, midowobrązowy, czerwonobrązowy, czarnobrązowy, u szczytu bledszy, jest wysmukły, cylindryczny, wygięty, podstawa rozszerzona, rzorstka, ciemniejsza z wyraźnym, białawożółtym nalotem, gładka powierzchnia trzonu, może mieć mało białych lub żółtawych kłaczkówbrak ryzomorfów u podstawy trzonu, błoniasty, trwały pierścień, wyraźny, może mieć zółte kłaczki od spodu, miąższ białawy, bladocielisty, nie zmienia barwy po przekrojeniu, miekki, mięsisty u młodych owocników, twardy, łykowaty u starszych, szczególnie w trzonie, smiak łagodny z cierpkim posmakiem, słaby zapach, występuje od sierpnia do listopada w lasach, zaroślach, parkach, ogrodach, porasta zywe drzewa liściaste i iglaste oraz pniaki, rosnie gromadnie w dużych kepach, bardzo popsolity.
Pieczarka łakowa, polna Agaricus campestris może po ulewnym deszczu następuącym po dłuższym okresie suszy masowo wypuścić owocniki, rosnie w nawadnianych ogrodach, kapelusz ma 4-12 cm średnicy, białawy lub szaroochrowy, sucha powierzchnia, gladka lub drobno łuskowata, najpierw kulisty, potem całkowicie rozpostarty, blaszki początkowo rózowawe, po dojrzeniu czekoladowobrunatne, wolne, gęsto ustaiwone, trzon ma 3-10 cm wysokości, 1,5 cm średnicy, białawy, górą różowy, cylindryczny, podstawa zaostrzona, słaby, nietrwały pierścień, miąższ na przekroju biały, lekko rózowieje, lagodny smak, miły zapach, od maja do października wsytepuje na łąkach, polach, świetlistych obrzeżach lasów liściastych, rośnie w czarcim kręgu lub szeregu, pospolita.
Pieprznik jadalny kurka Cantharellus cibarius kapelusz ma 1-7 cm średnicy, bladożółty, żółtopomarańczowy lubpomarańczowe, mlody wypukły, potem płaski, wklęsły, lejkowaty, podwinięty lub falisto powyginany brzeg, starszy postrzępiony, gładki, nagi, matow, listewki barwy kapelusza, w postaci zylastych fałd zbiegających na trzon, rozwidlaja się lub łączą, trzon ma 3-8 cm wysokości, 0,8-2,5 cm średnicy, barwy kapelusza lub troche jaśniejszy, cylindryczny, zwężający sie ku dołowi, wygięty, pełny, gładka powierzchnia, miąższ białawy z żółtym odcieniem lub jasnożółty, jędrny, zwarty, mięsisty, mlode owocniki mają lagodny smak, starsze pieprzny, korzenny, owocowy zapach, od czerwca do listopada rośnie w drzewostanach, głównie borach, w mchu lub opadłych liściach, mikoryza z sosną i świerkiem, dębem, bukiem, grabem, wystepuje gromadnie, czasem w czarcich kręgach, coraz rzadszy, wzybierany.
Gołabek zielonawy Russula virescens kapelusz kapelusz ma 5-12 cm średnicy, masywny, mięsisty, twardy, jędrny, młody kulisty, potem spłaszczony, lekko wklęsły, szarozielony, białogrynszpanowy, brzegi mlecznozielonkawe wpadają w jasnopłowy, najpierw brzeg jest ostry, potem tępy, falisty lub promienisto spekany, na starośc krotko i grubo karbowany, skórka gruba, sucha, przyrośnięta, tylko przy dużej wilgotności można troche oderwać z brzegu razem z miąższem, mączysta, popekana na małe poletka, czasem sa tak drobne jak brodawki, bliżej brzegu poletka są wieksze i jasniejsze, blaszki białe, później jasnokremowe, wolne, niektore rozwidlone przy trzonie, zmirszczki pomiędzy nimi, moga być blaszeczki, biały wysyp zarodników, trzon masywny, równogruby, może byc lekko rozdęty, wymiary 2-9x2-4, gładki, mączysty u szczytu, biały u podstawy, pełny, może byc bezowo nabiegły, z wiekiem staje sie watowaty, miąsz gruby, biały, jędrny, prawie bez zapachu, świeżo zebrany może pachnieć owocami, stary serem, łagodny smak, częsty, ale pojedynczo wystepuje w lasach jasnych, świetlistych, lisciastych-buczyny, grądy, dąbrowy i mieszanych.
Kolczak obłączasty Hydnum repandum kapelusz kremowoochrowy do bladopomarańczowego, suchy jasniejszy, czasem białawy, najpierw wypukły, potem spłaszczony, z wiekiem nierówny, sucha powierzchnia jest gładka, młoda zamszowata, brzeg pofałdowany z wiekiem, kolczasty hymenofor, zwykle zbiega na trozn, kolce najpierw bladożólte, potem barwy kapelusza, z wiekiem staja sie kruche, łatwo się odłamują, trzon centralny, białawy, równogruby lub rozszerzony u podstawy, miąższ biały, bladopomarańczowy, kruchy, smak łagodny, przyjemny zapach, pospolity, owocniki wyrastają w dużych grupach, rzadziej pojedynczo od lipca do października, na ziemi głównie w lasach iglastych, rzadziej w liściastych.
Uszak bzowy Auricularia auricula-judae owocniki o szerokości 4-10 cm, kształtem przypomina ucho, może być muszelkowaty, odwrotnie miseczkowaty, płatowy, skręcony, zwężony u nasady w kształcie trzonu, od barwy czerwonobrązowej do oliwkowobrązowej lub fioletowoszarej, gładka, poprzecinana listwami, błyszcząca wewnętrzna strona ma warstwę zarodnikonosną, zewnętrzna, bezpłodna strona jest szarawa, miąższ ciemnobrązowy, wilgotny, galaretowaty lub chrząstkowaty, elastyczny, prześwitujący, bez smaku i zapachu, wysuszony twardy, lamliwy, pomarszczony, lekki, skurczony, przy wilgotnej pogodzie odzyskuje kształt, wysyp zarodników bialy, szeroko rozpowszechniony, ale nie wsytepuje w wyższych partiach gór, rosnie na gałeziach bzu czarneg i inncyh drzewach i krzewach liściastych, owocniki sa przez cały rok, w okresach wilgotnych i bezmroźnych.
Żółciak siarkowy Laetiporus sulphureus niebiezpieczny pasożyt, powoduje zgnilizne i obumarcie drzewa, grzybnia atakuje i rozkłada w brązową suchą masę cały pień, owocnik przyrasta do drzewa bokiem, ma 5-30 cm średnicy, siarkowożółty, żółtopomarańczowy lub pomarańczowy, starsze owocniki sa jasniejsze, białawe lub białoszarawe, kształt wachlarzowaty lub półkolisty, płaski, powierchnia matowo-zamszowata i kremowożółtawo oszroniona, brzeg delikatnie powinięty, falisty, głeboko popekany, płatowaty, zaokrąglony, niekiedy ostry, owocniki dachówkowato narastaja na siebie lub tworza rozety, bardzo małe rurki, mają 1-4 mm, siarkowożółtawe, zwarte z miąższem, pory maja kolor rurek, okrągławe, bardzo drobne, 3-5 sztuk na 1 mm2, młode moga być pokryte żółtymi kropelkami, wysyp zarodnikówsłomkowżółty lub blednący do białego, miąższ żółty lub żółtawy, białawy, kremowy, bladołososiowy, wyblakły po obumarciu, grubosci 4-30 mm, młody miekki, soczysty, mięsisty, po obumarciu kruchy, łamliwy, lekki, smak kwaskowaty, na starośc gorzkawy, siarkowy zapach, pospolity od maja do września, porasta stare, zaniedbane drzewa, topole, dęby, wierzby, rzadziej klony i olsze, w sadach porasta grusze, śliwy, orzechy, rosnie na przydrożnych drzewach i w parkach, tworzy duże skupienia, surowe owocniki sa trujące, młode jadalne po obróbce cieplnej. Kozlarz grabowy Leccinum pseudoscabrum kapelusz ma 4-12 cm średnicy, ochrowy, żółtawozielonkawy, szarooliwkowy lub całkim brazowy kolor, może być prawie czarny, ma zmarszczki i wgłebienia zwłaszcza młody, suchy pęka na poletka, najpierw półkolisty, potem poduszkowaty, rzadziej płasko rozpostarty, rurki białawe od szarawych do oliwkowobrazowych, po uszkodzeniu staja się najpierw fioltewoszare, potem czarne, długie do 3 cm, przy trzonie głeboko, zatokowo wycięte, pory drobne, szarawe, szarożółte, białawe potem olikwowoszarawe przy dotyku szarzeją i czernieją, wysyp zarodników tytoniowobrązowy, trzon białawoszary, szorstki dzieki szeregowo ułozonym, ciemniejszym łuseczkom, twardy, wysmukły, miąższ białawy, na przekroju zabarwia się na szarofioletowo lub czarnofioletowo, częsty, ciepłolubny, owocniki rosna pod grabami, na początku lata, głównie w wilgotnych i cienistych lasach dębowo-grabowych i lipowo-grabowych.
Koźlarz pomarańczowożółty Leccinum vercipelle kapelusz ma 5-20 cm średnicy, ceglastopomarańczowy, pomarańczowobrązowy do żółtobrązowego, matowy, nieznacznie filcowaty, rueki za mlodu maja szary docień, trzon białawy z czarniawymi łuseczkami, miąższ nie czerwienieje, najpierw szarzeje, potem czernieje, w podstawie trzonu staje się niebieskozielony, wystepuje pod brzozami od czerwca do października, miąższ czernieje w czasie gotowania bez wpływu na smak.
Maslak ziarnisty Suillus granulatus kapelusz ma 2-12 cm średnicy, najpierw półkolisty, potemspłaszczony i poduchowaty, barwy czerwonobrązowawej, rdzawoczerwonawej, żółtawoochrowej, piaskowobrązowej do ciemnoczerwonej, lepka skórka i śliska, gładka w czasie deszczu, w czasie suszy naga i błszcząca, łatwo oddziela sie od miąższu, rurki mają 5-10 mm dlugości, najpierw śą bladożółte, potem ciemniejsze z odcieniem oliwkowym lub ochrowym, przyrosnięte do trzonu lub trochę zbiegające, łatwo oddzielaja sie od miązszu, pory jasnożółte, drobne, dojrzałe wielkości do 1 mm, nieregularne, kanciaste, młode owocniki wydzielaja krople białego mleczka, wysychając daje na trzonie i porach brązowe ziarenka, trzon ma 4-6 cm wysokości, 0,8-1,5 cm grubości, żółtokremowy, oliwkowożółty, u podstawy brązowieje, równogruby, cylindryczny,pełny, gładki, w góze usiany brazowymi brodaweczkami powstałymi od mlecznego płynu, który schnąc brązowieje, brak pierścienia, miąższ w trzonie i kapeluszu początkowo białawy, potem żótlawy, u podstawy trzonu brązowawy, po uszkodzeniu lub przecięciu nie zmienia barwy, w kapeluszu za mlodu ma konsystencje masła, potem miekki, soczysty lub wodnisty, w trzonie włóknisty, łagodny, owocowy zapach, przyjemny smak, wystepuje w lasach sosnowych i mieszanych, na terenach trawiastych, w młodnikach sosnowych, na polanach i nieużytkach porosniętych samosiewem sosny, lubi piaszczyste, zasadowe gleby, owocuje od maja do października, tworzy mikoryzę z sosnami, wystepuje pojedynczpo lub w dużych grupach, dawniej pospolity, teraz coraz rzadszy.
Maślak zwyczajny Suillus luteus kapelusz ma 5-10 cm średnicy, przewważnie ciemnobrązowy, gładki, wilgotny silnie śluzowaty, rurki najpierw jasnożółte, potem oliwkowożółte, trzon białożółtawy ze skórkowatym, białawofioletowym za młodu wzniesionym pierścieniem, powyżej pierścienia gruzełkowato nakrapiany i żółtawo zabarwiony, miąższ jasnożółty, przeważnie dość miekki, występuje pod sosnami, głównie w młodnikach sosnowych od czerwca do października, pierwszy wysyp może byc w maju w lasach Pystyni Błędowskiej, ma duże walory odżwycze i smakowe, robiąc marynaty ściągamy skórkę.
Podgrzybek brunatny Xerocomus badius kapelusz o średnicy od 3 do 15 cm, mniej lub bardziej kasztanowobrązowy, z wiekiem jasnieje, jest płowobrązowy, najpierw wypukły, z wiekiem rozpostarty, powierzchnia sucha, matowa, filcowata, podczas wilgotnej pogody lepka, rurki przyrastające do trzonu lub zatokowo wycięte, jasne później oliwkowoóżłtawe lub brudnooliwkowatożółtawe, po ścisnięciu sinieją, za młodu wąskie, potem średniej szerokości, kanciaste, oliwkowobrązowy wysyp zarodników, trzon wysokości 5-12 cm, grubości 1-4 cm, bardzo żóżnego kształtu, mniej lub bardziej walcowaty z lekko zaostrzona podstawą, bywa wybrzuszony o grubej bulwie, zgięty, żółtawobrunatny, często ciemnieje, ma wrosnięte podłużne prążki o żółtawym wierzchołku i podstawie szorstkiej od białawej grzybni, kora trzonu włókniście twardawa, miąższ białawy, żółtawy u starszych owocników ciemniejszy, na powierzchni cięcia sinieje, u młdoych egzemplarzy zwarty, z wiekiem miękki, przyjemny zapach, łagodny, przyjemny smak, pospolity, owocniki wyrastają od lta do jesieni, pojedynczo lub w grupach po kilka, w lasach liściastych lub iglastych.
Podgrzybek czerwonawy Xerocomellus rubellus kapelusz ma 3-10 cm średnicy, młody żywo karminowoczerwony lub w róznych odcieniach czerwieni z wiekiem blednie i jest matoworózowy, najpierw półkolisty, potem rozpostarty do płaskiego, u starszych okazazów pofałdowany, powierzchnia sucha, zamszowa, w czasie suszy może być popekana, w peknięciach miąższ żółtawy, skórki nie mozna oddzielić od miąższu, rurki zielonkawożółte, od 6 do 15 mm długości, przy troznie zatokowo wycięte do nieco zbiegających, pory cytrynowe do jasnożółtych, z wiekiem oliwkowe, uściśnięte błekitnieją, średniej wielkości, kanciaste, wysyp zarodników oliwkowobrązowy, trzon jasnożółty, z czerwonymi smugami lub nakrapianymi strefami, 3-12x0,4-2,5 cm, równogruby, często powyginany, miąższ żółtawy, pod skórką kapelusza czerwonawy, po przekrojeniu nieco błekitnieje, miękki, słaby zapach, łagodny smak, owocniki wyrastaja gromadnie latem w lasach lisciastych, w miejscach trawiastych i nasłonecznionych, dość rzadki.
Pieprznik trąbkowy Craterellus tubaeformis kapelusz ma 2-6 cm średnicy, żółty, brunatnożólty do szarobrązowego lub szaroczarnego, oliwokowoszarobrązowy, rdzawoszary, wypukły, szybko wgłebia się, staje sie lejkowaty, potem trąbkowaty, cienko mięsisty, ma drobne, przylegające łuseczki lub jest gładki, młode maja pogięty, równy brzeg, starszewygięty do góry, silnie pofałdowany, falisty, płatowy, kędzierzawy, listewki szarożółtawe, szarobrązowawe, szarożólte, białoszare, mlode żółte, niebieskoszarawe, czerwonożółtawe, zielonożółtawe, wyraźne, grube, niewysokie,, żyłkowate, rzadkie, połaczone poprzecznymi żyłkami, widlasto rozgałęzione, daleko zbiegające kontrast kolorystyczny z trzonem, trzon ma wysokość 2-8 cm, grubość 0,5-1 cm, szarożółty, przy podstawie żółtawy, gładki lub z zagłebieniami, jamisty do szerokowklęsłego, podłużne wybrzuszenia lub bruzdy, wygięty, smukły, rurkowaty, zwężony ku podstawie, miąższ żółtawobiały, biały, żółtawoszary, jasnoszary, włóknisty, cienki, bardzo sąłby zapach przypominający rzodkeiwkę, ziemisty, stęchły, przy potarciu korzenny, łagodny, słaby smak, od czerwca do listopada występuje w cienistych lasach iglastych, gł. pod świerkami, rzadziej pod sosnami, w wilgotnym mchu, na rozkładającym sie drewnie, przy pniakach, lubi kwaśne gleby, popspolity zwłaszcza na nizinach.
Płomiennica zimowa Flammulina velutipes dobrze znosi mrozy, po ich ustapieniu dalej się rozwija, kapelusz ma 2-12 cm średnicy, pomarańczowożółty, miodowożółty, brązowawożółty, ciemniejszy w środku, młody wypukły, starszy spłaszczony, stary powyginany, powierzchnia gładka, lekko przyprószona, brzeg jasniejszy, powierzchnia w czasie wilgoci jest śluzowata i błyszcząca, blaszki rzadko rozstawione, róznej długości, przyrastają do trzonu, białawe, z wiekiem żółtawe lub ochrowożółtawe, wysyp zarodników biały, trzon wysoki na 3-12 cm, gruby na 0,2-0,5 cm, kolor szczytu żółtawy, żółtoczerwonawy, dalej ciemnobrązowy lub prawie czarnobrązowy, cylindryczny, centralny, u podstawy może byc korzeniasty, u szczytu nagi, reszta aksamitna, ciemnieje stopniowo w dolnej części, miąższ biały, kremowy, potem żółtawy, nie zmienia barwy po przekrojeniu, cienki, łagodny smak, łągodny, niewyraźny lub korzenny zapach, bardzo rozpowszechniony grzyb, wystepuje od póżnej jesieni do zimy w okresach bezmroźnych i wczesna wiosną, owocniki wyrastają w kępkach na korze drzew liściastych, głównie wierzb, olch, topoli, wiązów, rzadziej buka, bardzo rzadko świerku. Maslak żółty Suillus grevillei kapelusz o 4-15 cm średnicy, najpierw stożkowaty, później spłaszczony i poduchowaty, złocistożółty, żółtobrązowy, gładka, naga i lepka skorka, w czasie deszczu sluzowata i mazista, matowa w czasie suszy, trudno oddziela sie od miąższu, ostry, początkowo podwinięty brzeg, rurki długości 6-12 mm, żółte, potem oliwkowożółte, przyrośnięte do trzonu, oddzielające się od miąższu, po uszkodzeniu przebarwiają się na czerwonobrązowo lub brązowo, za młodu pory żółte, z wiekiem oliwkowe do brązowożółtych, uzkodzone barwia się na kolor rózowawobrązowy, małe są zaokrąglone, potem kanciaste, trzon wysokości 4-12 cm, szerokości 1,5-2,5 cm, żółtopomarańczowy lub złotożółty, nad pierścieniami pokryty często siateczką i drobnymi, brązowymi ziarenkami, poniżej pierścienia żółtawobrązowy, podłużnie włóknisty, równogruby, cylindryczny, niekiedy maczugowaty, pełny, pozostaje pierścień po bonce osłonowej, miąższ w trzonie i kapeluszu jest najpierw cytrynowożółty, póxniej żółtawobiały, po uszkodzeniu rózowoliliowy lub brazowawy, w FeSO4 barwi się szaroniebisko, w kapeluszu mięsisty, miękki i soczysty, w trzonie twardawy i nieco włóknisty, o łagodnym smaku i przyjemnym zapachu, od czerwca do października tylko pod modrzewiami, tworzy z nimi mikoryzę zanika z obumarciem drzewa, rośnie pojedynczo, najczęściej w grupach, rzadki, w niektórych miejscach coraz rzadszy.
Mleczaj rydz Lactarius deliciosus kapelusz ma 5-12 cm średnicy, za mlodu plasko wypukły, potem rozpostarty z wgniecionym środkiem, z czasem lejkowaty, mięsistoczerwony, pomarańczowopłowy, brzeg długo pozostaje podwinięty, skórka kapelusza na jaskrawym tle ma ciemniejsze koliste kręgi, miejscami nie zawsze zielone podbarwienia, wilgotna jest lekko kleista, blaszki tak samo zabarwione jak kapelusz, gęsto ustawione, róznej długości, wąskie, nieco zbiegające przy trzonie, po uścinięciu barwi się na zielonkawo, trzon ma 3-7 cm wysokości i 1-2,5 cm grubości, prawie walcowaty, u podstawy wyraźnie cieńszy, koloru owocnika, na powierzchni ma małe płytkie wgłębienia, szybko staje się jamisty i łamliwy, miąższ biały na brzegach i pod skórka pomarańczowy, sok mleczny pomarańczowo-czerwony, szybko blednie i zielenieje, łagodny smak, przyjemny zapach, miesjcami częsty, owocniki wyrastaja od lata do jesieni gromadnie pod sosnami, lubi piaszczyste gleby, obrzeża lasów i trawiaste miejsca, podobny mleczaj świerkowy Lactarius deterrimus szybko zielenieje i ma gorszy smak, wszystkie mleczaje z pomarańczowym mleczkiem są jadalne.
Kozlarz babka Leccinum scabrum kapelusz ma średnicę 3-20 cm, od jasnoorzechowej do ciemnobrązwej, szarawej, orzechowej po szarobrązową barwę, początkowy ksztalt półkolisty, podem wypukły do poduszkowatego, powierzchnia sucha, jedwabista, gładka lub drobno kosmkowana, połyskliwa, słabosluzowata w porze wilgotnej, skórka nie oddziela się od miąższu, rurki białawe, potem szarobrązowe, szare, niezmienne, od 10 do 25 mm długości, przy trzonie głeboko wycięte, wolne i oddzielające sie od siebie, łątwo oddzielające się od miąższu, pory białąwe, żółtawe, z wiekiem ochrowoszarawe, drobne, okrągłe, trzon dł. 8-20 cm i grubości 1-3,5 cm, białawy lub jasnożółty, u podstawy bywa nieco zielonkawy, usiany ciemniejszymi, ochrowobrązowawymi lub czarnymi łuseczkami, pod kapeluszem może mieć łuseczkę, powierzchnia wzdłużnie bruzdowana, włókienka podłuzne, cylindryczny i smukły lub maczugowaty, zwężający sie ku szczytowi, u podstawy rozszerzony, często wgięty, pełny, miąższ w kapeluszu białwy, mięsisty, u młdoych zwarty, twardy, elastyczny, z wiekiem miekie i robi sie wodnisty, w trzonie biąłwy, niekiedy zielonkawobiaławy lub zóławy u podstawy, z wiekiem szarzejący, włóknisty, łykowaty, drewnieje z wiekiem, u niekórych owocników powierzchnia ciecia niebieszczeje i powoli ponownie blednie przyjemny zapach i łagodny, przyjemny smak, bardzo pospolity, związany z wystepowaniem brzozy, brodawkowatej, omszonej i gatunków introdukowanych, z którymi tworzy mikoryzę, owocniki wyrastaja od lipca do listopada, pojedynczo lub w grupach po kilka rosnie w lasach liściastych i mieszanych, podczas przetwarzania miąższ czarnieje.
Kozlarz czerwony Leccinum aurantiacum kapelusz ma 5-20 cm średnicy, czerwonobrązowy, jaskrawy, rdzawobrązowy do ceglastoczerwonego, początkowo półkolisty z wiekiem wypukły, poduchowaty, powierzchnia sucha, matowa, aksamitna, rurki młode zwarte z miąższem, długie, białe, później szarawe, z odcieniami żółtawego, uszkodzone sa brązowfioletowe, gęste, wolne, pory w barwie rurek, drobne, okraglawe, uszkodzone brązowieją, trzon bialawy z kosmkami, najpierw białawymi, potem pomarańczowymi od brązowczerwonych, bardzo dlugi, cylindryczny, miązsz bialawy w trzonie, zwłaszcza przy podstawie zdrewniały, wystepuje od lata do jesieni mikoryzuje z topolą i osiką.
Borowik szlachetny Boletus edulis kapelusz ma 5-25 cm średnicy, młody biały, potem piaskowy, jasnobrązowy i ciemnobrązowy, czasem karminowy, gładki, początkowo półkolisty, potem wypukły, poduchowaty, powierzchnia matowa, okrągławe rurki 8-30 mm długości, młode mają białe lub kremowe, starsze żółtawooliwkowe, żółtozielone i oliwkowozielone, trzon ma 5-20 cm wysokości i 1,5-10 cm szerokości, szarobiaławy lub piaskowy, mlody pekaty, starszy maczugowaty, ma delikatną białawą lub jasnobrązową siateczkę widoczną zwłaszcza w górze trzonu, miąższ biały, kremowy, piaskowy, na brzegu czerwonawobrązowy, u młdych twardy u starszych gąbczasty, przyjemny smak i zapach, lasy liściaste, iglaste i mieszane, tworzy mikoryzę gł. ze świerkami, lubi głównie lasy i drzewostany iglaste, wystepuje od maja do października.
Pieczarka leśna Agaricus sylvaticus kapelusz ma 3-10 cm średnicy, młody dzwonkowaty lub półkulisty, starszy łuskowaty, stary plaski, powierzchnia sucha, od ciemnobrązowej do ochrowej, pokryta włóknistymi, cynamonowobrązowymi przylegającymi łuseczkami, gęste, wolne blaszki, u młodych są siwoczerwonawe u starszych ciemnobrązwe, maja jasniejsze brzegi, błoniasta, biała osłona częściowa, czarnobrązowy wysyp zarodników, trzon ma wysokośc 5-12 cm, grubośc 1-2 cm, biały, pierścień ciemniejszy, ściśnięty czerwienieje, potem brązowieje, cylindryczny, górą bulwiasty, młdy pełen, potem pusty, łamliwy, biały miąższ, przekrojony czerwienieje, rosnie w lasach mieszanych, iglastych, liściastych, parkach i zaroślach, pod świerkiem pospolitym, jodła pospolitą, olszami i wierzbami.
Nie są to wszystkie jadalne grzyby, nie sposób opisać wszystkie, jednak ze względu na różnice osobnicze między poszczególnymi owocnikami oraz podobieńtwo do grzybów trujących zalecam zbieranie tylko tych gatunków, które doskonale znamy.