Archiwum 30 stycznia 2022


sty 30 2022 kopalnie uranu a środowisko
Komentarze (0)

Ostatnio jest wielkie parcie na elektrownie atomowe, które są najbardziej niebezpiecznym dla środowiska źródłem energii. Narodowy Instytut Bezpieczeństwa i Higieny Pracy, będący częścią Publicznej Służby Zdrowia USA przeprowadził badania na górnikach uranu. Badania dotyczyły stanu zdrowia górników uranowych od 1950 r. Pracownicy Publicznej Służby zdrowia rozpoczęli badania w 1950 r, Instytut Bezpieczeństwa i Higieny Pracy przejął je w 70 latach. Górnicy poddani badaniom przeszli przynajmniej 1 badanie lekarskie w latach 1950-60 i pracowali w kopalni minimum miesiąc. Przeanalizowano również akty zgonów i porównano je z aktami zgonów górników wykopujących inne rudy. Określono stężenie radonu, jego pochodnych, radioaktywnego pyłu i promieniowania oraz jak zmieniało się zdrowie górników po przepracowaniu kolejnych miesięcy. Badaniu poddano ludzi z różnych grup etnicznych, jednak każdą grupę badano osobno porównując z grupą kontrolną górników pozostałych złóż.

Okazało się, że górnicy uranowi w kopalniach białego uranu są 6 razy bardziej narażeni na raka płuc od innych górników, to radon i jego pochodne wdychane do płuc emitują niebezpieczne promieniowanie. Pylica występowała 24 razy częściej, wskutek wdychania pyłów, tak samo wzrosła liczba zachorowań na krzemicę, której ryzyko rosło wraz czasem pracy. 4 razy więcej było zachorowań na gruźlice, co utożsamiono z krzemicą, która uszkadza płuca czyniąc je podatnym na gruźlicę (ode mnie, promieniowanie niszczy węzły chłonne i szpik kostny, osłabia odporność, przez co jest większa podatność na choroby bakteryjne). 2,5 razy więcej osób zachorowało na rozedmę, utożsamiono to z paleniem papierosów, ale w tamtych czasach znakomita większość paliła. Kopalnie uranu powodowały 2 razy więcej urazów. Niewiele więcej było łagodnych nowotworów i chorób krwi. Wreszcie określono 1,5 razy więcej zgonów.

Kopalnie niebiałego uranu dawały 3 razy więcej raka płuc niż przy innych złożach, 2,5 razy więcej chorób płuc jak krzemica czy pylica, 2,5 razy więcej gruźlicy [https://www.cdc.gov/niosh/pgms/worknotify/uranium.html]

Uran, który przedostaje się do wody i powietrza powoduje nowotwory i choroby nerek, to pierwiastek radiotoksyczny, chemotoksyczny i rakotwórczy [https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/28431380/]. Badania w stawie osadowym Radoniów oraz hałdach skały płonnej i poeksploatacyjnych byłej kopalni Kowary pokazały zmiany w ekosystemie, wokół skażone zostały woda i gleba, nastąpiła koncentracja metali ciężkich i radioizotopów. W stawie nastąpiła dominacja odpornych glonów Palmodicytom lobatum. Spadła liczba mikroorganizmów glebowych, co uniemożliwiło formowanie gleby i wzrost roślin. Naukowcy postanowili usunąć wszystkie pierwiastki i związki chemiczne, w tym ropopochodne substancje, metale ciężkie i izotopy z wody i gleby [http://yadda.icm.edu.pl/baztech/element/bwmeta1.element.baztech-article-BPW8-0001-0042]

kopalnie uranu powodują też niebagatelne skażenie środowiska, zawartość uranu w rudzie wynosi 1%, trzeba wydobyć bardzo dużo złoża, by elektrownia mogła pracować, taki uran trzeba oczyścić z innych minerałów, używane do tego chemikalia są niebezpieczne dla organizmów żywych.

Kopalnie uranu są odkrywkowe i podziemne. Wydobywanie głębokich złóż jest nieopłacalne, więc zostają kopalnie odkrywkowe mające kontakt ze środowiskiem. W trakcie prac kopalni wydostaje się 7426 m3 radonu i pyłów, które zagrażają ludziom i zwierzętom w okolicy. Radionuklidy odkładają się w roślinach powodując ich radioaktywność [http://uranstop.blogspot.com/2011/10/kopalnie-uranu-wpyw-na-srodowisko-zycia.html]

Kiedy uran jest blisko powierzchni, górnicy usuwają warstwę gleby i skały, odsłaniają złoże, następnie ługują je celem wydobycia uranu. Do rudy pompuje się płyn, który ją rozpuszcza, wypływa z nią na zewnątrz przez studnię i potem izoluje się uran. Często rude z kopalni odkrywkowych i podziemnych mieli się w młynie, potem rozpuszcza się rudę i wypłukuje uran. Ługowanie na hałdzie polega na zalaniu zmielonego złoża chemikaliami, powstaje roztwór uranu, który się odlewa. Za każdym razem powstają stałe odpady przeróbcze i płynne rafinaty, które mają niebezpieczne dla środowiska radionuklidy i chemikalia. Takie odpady przechowuje się w stawach, z których skażenie może przeniknąć do wód gruntowych i powierzchniowych [https://www.epa.gov/radtown/radioactive-waste-uranium-mining-and-milling]. Niby pisze, że radon się rozproszy, ale CO2, który jest niezbędny dla roślin i potrzebny ludziom (efekt Bohra, utrzymanie pracy ośrodka oddechowego w mózgu) też się rozprasza, tak samo metan, który ma niską toksyczność, to dlaczego ludzie zaciekle walczą z tymi gazami, jednocześnie tolerując niebezpieczny radon? Reasumując kopalnie uranu czynią znacznie gorsze szkody niż kopalnie poczciwego węgla. Co ciekawe hałdy powęglowe, które czasem ulegają samozapłonowi, co skrzętnie wykorzystują ekolodzy można wykorzystać do elektrowni, jeśli zapalają się na powierzchni, to pod wpływem odpowiedniej ilości tlenu i wysokiej temperaturze można wykorzystać je w elektrowniach, a co do obecnych hałd i gazów pożarniczych, cytując fanatyków atomu, gazy się rozpraszają i na otwartej przestrzeni ani siarczki, ani tlenki siarki, azotu (tlenek azotu wytwarzamy sami w wątrobie, w skórze podczas opalania, obniża ciśnienie krwi, poprawia nastrój, ukrwienie mięśni, korzystnie wpływa na erekcję) nie maja biologicznego znaczenia, więcej ich powstaje w wyniku rozkładu materii organicznej w wyniku działania bakterii, a CO pod wpływem tlenu w atmosferze zmienia się w CO2.

 

sty 30 2022 Ciekawostki o grzybach
Komentarze (0)

Smardz jadalny, smorz, smordz, smarszcz, smardz zwyczajny szara lub rdzawoszara lub jasnobrązowa, jajowata lub stożkowata główka ma 3-6 cm głębokie jamki oddzielone żebrowatymi przegrodami, białawy lub rdzawożółty cienki miąższ, sztywny, dołem zgrubiały, podłużnie pomarszczony trzon, rośnie pod klonami, leszczyną, bukami, jesionami, wiązami, owocnik to główka na trzonie, owocniki są puste i kruche, miąższ ma 2 mm, dolna część główki zrośnięta z trzonem, białawokremowy wysyp zarodników, jadalny po ugotowaniu, surowy trujący, całkowicie chroniony, rośnie w widnych liściastych lasach, parkach, ogrodach, zaroślach

Dzieżka pomarańczowa wewnętrzna warstwa silnie pomarańczowa, zewnętrzna jaśniejsza, prószona jakby mąką, młody owocnik miseczkowaty lub kielichowaty, z czasem rozpostarty, pogięty, nie ma trzonu, rośnie na ziemi, pospolity, piękny grzyb, rośnie gromadnie na wilgotnej, nagiej, piaszczysto-gliniastej ziemi, owocniki różnej wielkości rosną wśród mchu i ściółki, miąższ jadalny, rośnie w lasach i na ich skrajach, w zaroślach, parkach, ogrodach, sadach, na wilgotnych łąkach

Próchnilec maczugowaty biały miąższ podkładki korkowy, twardy, niejadalny, biały, na brzegach czarne owocniki z workami z zarodnikami w środku, podkładki czarne, maczugowate, rosną na drewnie, maczugowate lub wrzecionowate u dołu szyjkowato zwężone podkładki z gęsto zbitych strzępek z owocnikami, wysyp zarodników czarnym niejadalny, rośnie w zaroślach, lasach, na drzewach i krzewach liściastych i pniakach

Trufla letnia, trufla czarna, piestrzak czarny, truchla białawy, potem brązowawy miąższ, białawo żyłkowany marmurkowym wzorkiem, ładnie pachnie, owocniki okrągławe lub bulwiaste ze stożkowatymi brodawkami, brązowoczarne, rośnie w lasach liściastych pod powierzchnią ziemi w południowo-zachodniej Europie, głównie w dębinach, mikoryzuje z dębami, rośnie w warstwie próchniczej gleby, na -15 cm głębokości, szukają jej psy i świnie, jadalna, rzadka, dobra

Promieniak wilgociomierz zewnętrzna okrywa pęka w gwiaździsty kształt, wewnętrzna, okrągła okrywa jest szara ma otwór na wierzchu, stare owocniki mają popękaną, ciemnobrązową lub czarną gwiazdkę, owocniki niejadalne, lubi kwaśne gleby, rośnie przy dębach i sosnach, na powierzchni gleby pojawia się 3 centymetrowa kulka, zewnętrzna okrywa pęka na 6-10 ramion, w wilgotne dni ramiona otwierają się w suche zamykają, dojrzałe owocniki stoją kilka dni, rzadki, rośnie na słonecznych brzegach lasów i skalistych zboczach

Kurzawka czerniejąca biały miąższ ciemnieje do brązowego wraz z dojrzewaniem zarodników, kulisty owocnik ma 1,5-5 cm ma sznurkowatą grzybnię, nie ma trzonu, na początku lata na pastwiskach pojawiają się miękkie białe, okrągłe, jajowate owocnik z czasem brązowieją, wtedy wychodzą nowe białe, czarnobrązowe owocniki schną, twardnieją, odrywają się od grzybni, wiatr zrywa je i roznosi wysypując zarodniki z otworu, rośnie na łąkach, pastwiskach, trawiastych stokach, polnych drogach

Tęgoskór pospolity, cuchnący, purchawka kartoflana, fałszywa trufla, dziki kartofel, miąższ twardy, biały, potem różowieje, czernieje, są niebieskie refleksy, owocnik ma 3-15 cm, trujący, powierzchnia cytrynowoochrowa, brązowożółta, skórzasta, łuskowata, spękana, żyje na piaszczystych glebach w lasach liściastych i iglastych, wrzosowiskach, częsty, ma bulwiaste, sztywne owocniki, podobne do ziemniaków, gruba, chropowata skórka nie zdziera się, wysyp zarodników zielonobrązowy

Sromotnik bezwstydny , sromotnik wstydliwy, smardz cuchnący, śmierdziak pod zewnętrzna osłoną galaretowata warstwa, kapelusz pokrywa oliwkowy śluz, owocnik przytwierdzony białymi strzępkami, młode owocniki w osłonach kuliste, jajowate, białe, jadalne, dojrzały pachnie padliną, rośnie w małych grupkach, młode owocniki pachną rzodkiewkami, osłonka pęka, wyrasta prosty biały trzon zakończony naparstkowatym lub dzwonkowatym ciemnym kapeluszem pokrytym śluzem, śluz jedzą muchy i inne owady roznoszące zarodniki, całkowicie chroniony, rośnie w lasach mieszanych i liściastych

Ucho bzowe, uszak bzowy, judaszowe ucho, owocnik miseczkowaty, kubkowaty, czerwonobrązowy podobny do ucha, z czasem ciemniejszy, żeberkowany, fałduje się, w czasie suszy jest twardy po deszczu miękki, przez cały rok na żywych i martwych gałązkach bzu czarnego, rzadziej na klonie, robinii, morwie i innych liściastych drzewach i krzewach pojawiają się owocniki, są mięsiste, galaretowate, wilgotne, przezroczyste, wewnętrzna osłonka błyszcząca, dojrzała oprószona białymi zarodnikami, zewnętrzna aksamitna, wysyp zarodników biały, jadalny

Trzęsak pomarańczowy dojrzałe owocniki wyglądają jak przyprószone mąką, są złote, żółte, rosną na martwych gałęziach, w zimie podczas roztopów w czasie Bożego Narodzenia wyrastają z kory pni drzew liściastych, głównie grabu, owocnik podobny do mózgu, starsze bywają pomarańczowe, wysyp zarodników biały, rośnie w lasach liściastych i mieszanych

Płomykówka galaretowata, płomykowiec galaretowaty miąższ galaretowaty, jadalny nawet surowy, owocniki mają 4-7 cm szerokości, są lejkowate, z jednej strony rozerwane do podstawy, zewnętrzna strona pomarańczowa, rzadki, rośnie grupowo u podnóża drzew iglastych i ich pni, owocnik języczkowaty, łopatkowaty lub lejkowaty zwężony w trzon, dołem zwinięty do środka, górą na zewnątrz, wygląda jak falisty fałd, czerwonopomarańczowy do różowego, półprzezroczysty kolor, w suszę robi się brązowy lub purpurowy, wysyp biały, rośnie w lasach i na ich obrzeżach, rzadka

Pięknoróg giętki lepki, giętki, niełamliwy, sprężysty owocnik wrasta w drewno do 25 cm głębokości, żółty, przypomina drzewko lub krzaczek, podobny do gałęziaka złocistego, suchy staje się twardy i pomarańczowy, po deszczu wraca do miękkiego stanu, wysyp biały, miąższ bez smaku i zapachu, żyje w lasach iglastych i mieszanych, na martwym drewnie iglastych drzew

goździeńczyk grzebieniasty rozgałęzione owocniki, końce ząbkowane, silnie rozgałęzione zaostrzone lub tępe z 2-3 gałązkami, łamliwy, może być rzadko lub gęsto rozgałęziony, pospolity, rośnie w grupach, z krótkiego, białawego trzonu wyrastają gałązki, z czasem brązowieje, miąższ białawy, kruchy, włóknisty, jadalny, gorzkawy, wysyp biały, są żółtawe, szare i fioletowe owocniki, rośnie w lasach liściastych i iglastych

Gałęziaz złocisty, kozia broda, koziobródka, kozie różki, ma ładnie pachnący, włóknisto-wodnisty, miękki, brudno kremowy miąższ, żółtobiałe lub rdzawożółte owocniki o 7-13 cm średnicy rozgałęzione na proste, sztywne gałązki zakończone stożkowatymi ząbkami, rośnie pojedynczo lub po kilka w miejscu w wilgotnych i cienistych lasach liściastych, rzadziej iglastych, białawy trzon rozgałęzia się krzaczkowato, końce dzielą się dwuczłonowo, wysyp rdzawozłoty, niejadalny grzyb

Szmaciak gałęzisty, strzępiak kędzierzawy, baran jadalny, woskowaty, pachnący miąższ, białokremowe owocniki z czasem brązowieją, grzybnia rośnie na korzeniach i pniach drzew iglastych, pasożyt, rośnie pojedynczo, owocnik wygląda jak kalafior, jest kulisty, złożony z listkowatych rozgałęzień pokrytych z obu stron warstwą zarodnikotwóczą, dojrzałe końce są brązowe, łamliwe, miąższ smakuje orzechami, całkowicie chroniony, wysyp ochrowy, żyje w lasach iglastych

Buławka pałeczkowata miąższ twardy potem gąbczasty, owocnik jasnożółty, potem ochrowy, dotknięty brązowieje, cały pokryty warstwą zarodnikotwórczą, niejadalny, najpierw cylindryczny, potem maczugowaty, gładki lub pomarszczony, rośnie w grupach w lasach liściastych i iglastych, częsty w buczynach, gorzki biały miąższ przekrojony brązowieje, wysyp białawożółty

Sarniak dachówkowaty, kolczak, sarna, łoszak miąższ szarobrązowy, elastyczny, soczysty, potem twardy, suchy, kapelusz ma 6-25 cm średnicy, wklęsły w środku, pokryty zachodzącymi na siebie i odstającymi łuseczkami, trzon szarobrązowy, gładki, dołem zgrubiały, rośnie w grupach, brązowy kapelusz z czerwonym odcieniem, brzeg podwinięty, ostry, powyginany u starszych, na spodzie ma grube, gęste, kruche, brązowoszare lub szare kolce o długości 5-12 mm, zbiegają po trzonie, wysyp szarobrązowy, ma korzenny zapach i słodki smak, sproszkowany to przyprawa, żyje w lasach świerkowych i sosnowych, rzadko w liściastych

Kolczakowiec obłączasty, kolczak biały, kruchy, jadalny miąższ, kapelusz o 6-16 cm średnicy, ochrowy do jasno pomarańczowożółtego, w suszę jaśnieje, falisto powyginany, pospolity, rośnie pod bukami, dębami, sosnami, świerkami, pojedynczo lub w małych grupkach, kapelusz gładki, w środku wklęsły, nieregularny, na dolnej stronie ma kolce, są gęste, krótkie, potem rosną, zbiegają po trzonie, trzon pełny, białawy lub kremowy, w smaku kwaskowaty, starsze gorzkawe, wysyp blado kremowy, ciemniejsze okazy rosną w gęstych kępkach, jasne pojedynczo, żyje w lasach liściastych i iglastych

Lejkowiec dęty, skórzak, cholewka, lejkowiec gładki cienkie, łamliwe owocniki, są wierzchem pofałdowane, lejkowate lub trąbkowate, środek wydrążony, brzegi podwinięte, z czasem powyginane i powcinane, łatwo wysycha, szary miąższ z czasem czernieje, jadalny rośnie w cienistych, wilgotnych lasach liściastych i mieszanych, głównie w buczynach, tworzy czarcie kręgi, w deszczowe dni jest brązowy w suche szary, trzonek pusty, zwężony u podstawy, ładnie pachnie, biały wysyp, suszony to przyprawa, młode jadalne

Pieprznik jadalny, kurka, liszka, kurza stopka ma bladożółty miąższ, smakuje łagodnie, potem pieprznie, spód kapelusza ma nieregularnie, widlasto rozgałęzione listewki zachodzące na trzon, kapelusz ma 1-7 cm średnicy, jest płaski z podwiniętym brzegiem, potem lejkowaty, pofałdowany, trzon jaśniejszy od kapelusza, kapelusz bladożółty, jasno pomarańczowy i pomarańczowy, starsze maja postrzępione brzegi, 1 z najliczniejszych grzybów, rośnie wśród mchu i opadłych liści, wysyp białawy lub żółtawy, lisówka pomarańczowa, fałszywa kurka jest niejadalna, ale podobna, rośnie w lasach liściastych i iglastych

Ozorek dębowy miąższ włóknisty, czerwonym jasno żyłkowanym po rozcięciu wycieka czerwony sok, nerkowaty, półokrągły, lepki, promieniście wzorkowany kapelusz ma 2-6 cm grubości, powierzchnia ma brodawki, jest czerwonopomarańczowa potem krwistoczerwona, rzadki nadrzewny, jadalny grzyb, rośnie na dębach i pniakach w starych drzewostanach pojedynczo lub w grupkach, daje brunatną zgniliznę drewna, przypomina surowy język, przyrasta bokiem lub krótkim trzonem, wysyp biały

Wrośniak różnobarwny skórzasty, biały miąższ, niejadalny, igłowate białawe rurki kremowieją, kapelusz ma kolorowe koncentryczne kręgi, są żółte, brązowe, granatowe, przyrasta bokiem dachówkowato do pnia, pospolity na całym świecie, daje białą zgniliznę drewna, owocniki płaskie, wachlarzowate, brzeg jaśniejszy, wysyp słomkowożółty, żyje w lasach, parkach na pniach i drzewach liściastych, płotach, deskach, palach, podkładach kolejowych, drewnianych konstrukcjach

Laskownica spłaszczona kapelusz ma 3-8 cm grubości, twardy, korkowy, półkolisty, pomarszczony z garbkami, przyrasta bokiem do podłoża, 2 warstwy rurek ma 2-letni grzyb, korkowaty miąższ jest biały, potem brązowy, rośnie pojedynczo lub w grupach, dachówkowato zachodzą na siebie, lubi pnie drzew liściastych, rzadziej iglastych, daje biała zgniliznę drewna, żyje wiele lat, co roku wytwarza warstwę rurek o 8-25 mm wysokości, która rośnie na poprzedniej, skórka kapelusza jest gładka, szara lub rdzawobrązowa podobna do kory, pęka po naciśnięciu, ściśnięte pory brązowieją, wysyp rdzawobrązowy lub kakaowy, żyje w lasach, parkach, zaroślach, przy drogach, na pniach, czasem drzewach

porek bzowy białawe, potem ochrowe kruche rurki z małymi porami, miąższ biały, miękki, suchy jest twardy skórka szarobrązowa lub ochrowa, starsza złuszcza się, kapelusz ma 2-6 cm grubości, najpierw półkolisty potem nerkowaty, zaokrąglony i podwinięty brzeg, częsty grzyb, ma krótki boczny trzonek, rośnie na brzozach i pniach brzóz, daje brunatną zgniliznę drewna, powstały proszek służył do czyszczenia zegarków, jednoroczne owocniki zostają do wiosny, powierzchnia gładka, biaława potem brudnożółta, płowa, miąższ suchy, korkowy, niejadalny, wysyp biały, żyje w lasach, parkach, tylko na brzozach

Podgrzybek brunatny, grzyb kasztanowaty, borowik brunatny, półgrzybek, siniak białawy miąższ po przecięciu sinieje, kremowe lub żółte rurki potem są oliwkowe lub zielone, kapelusz ma 5-16 cm średnicy, jest zamszowy, matowy, potem gładki, w deszczu lepki, śluzowaty, trzon cylindryczny, podłużnie pręgowany, baryłkowaty, zgniecione miejsca sinieją, jeden z najczęstszych borowikowatych, rośnie na kwaśnych glebach pod sosnami i świerkami, rzadziej pod bukami i dębami w lasach iglastych i liściastych, głównie w świerkowych drzewostanach, brązowy, półkolisty kapelusz robi się poduszkowaty, rurki błękitnieją, wysp oliwkowobrązowy, surowy trujący, gotowany jadalny

Maślak żółty, borowik ziarnisty, grzyb pępek, błotownik, zajęczak, podgrzybek miąższ żółtawy, jadalny, kapelusz brązowy lub żółty ma 5-10 cm średnicy, lśniąca skórka, w deszczu śluzowata, pory wydzielają kropelki białego mlecznego płynu, który zasycha tworząc brązowe ziarenka, dobry w smaku, jest pod sosnami w lasach iglastych , w trawie, przy zrębach, na polanach, dojrzały kapelusz poduszkowaty, bladożółty trzon bez pierścienia, u starszych brązowy dołem, wysyp żółtobrązowy

Podgrzybek złotawy, borowik złotawy, grzyb złotawy, zajączek miąższ jadalny, w kapeluszu i górze trzonu błękitnieje po przekrojeniu, kapelusz ma 3-7 cm średnicy, ochrowoliwkowy, skórka pęka w kostki oddzielone jasnymi, różowymi rysami, ochrowy, żółty trzon w środkowej i dolnej części karminowy, jeden z najpospolitszych borowikowatych, żyje w lasach liściastych i iglastych, nie ma go w górach i na torfowiskach, wypukły, poduszkowaty, zamszowy, matowy kapelusz, kremowo żółte rurki stają zielonkawe, oliwkowe, po przekrojeniu zielenieją, po zgnieceniu sinieją, równy, cienki trzon, wysyp oliwkowy, starsze jedzą owady

Maślak żółty, grzyb modrzewiowy, borowik strojny, piękny, żółty, maślak czerwony jasnożółty, soczysty, smaczny, jadalny miąższ, kapelusz ma 4-15 cm, jest pomarańczowy, śluzowaty z odchodzącą skórką, trzon nad pierścieniem żółty, siateczkowany, pod żółtobrązowy, podłużnie włóknisty, rośnie tylko pod modrzewiami, jadalny, żółte przyrośnięte rurki stają się oliwkowozielone, drobne, okrągławe, z wiekiem kanciaste pory, mają kolor rurek, dotknięte brązowieją, trzon ma białawy, lepki pierścień, ochrowy wysyp zarodników, żyje w lasach modrzewiowych i pod pojedynczymi modrzewiami

Koźlarz grabowy miąższ biały po przekrojeniu szarofioletowy, potem czarny, długie, szare do oliwkowobrązowych rurki, poduszkowaty, żółtobrązowy, szarobrązowy, oliwkowobrązwoy, czarny lub czarnobrązowy kapelusz z drobnymi zmarszczkami i wgłębieniami ma 6-12 cm średnicy, trzon z czarnymi kosmkami, borowikowaty z długimi, czarnymi łuseczkami, jest częsty, jadalny, rośnie w wilgotnych, cienistych, liściastych lasach pod grabami, białawe, potem żółte pory po dotknięciu szarzeją i czernieją, miąższ bez smaku i zapachu, wysyp tytoniowobrązowy

goryczak żółciowy, grzyb cierpki, żółciowy, gorzki zajączek lub zajęczak miąższ biały, gorzki, niejadalny, półkolisty, potem poduszkowaty, żółtobrązowy, czerwonobrązowy lub ciemno brązowy kapelusz ma 5-12 cm średnicy, bladoróżowe rurki ciemnieją po dotknięciu, cylindryczny jaśniejszy od kapelusza trzon z różową lub brązową siateczką, rośnie w iglastych i mieszanych lasach na kwaśnych piaszczystych glebach, w wilgotnych miejscach w mchu pod sosnami, w suche dni kapelusz jest błyszczący w mokre lepki, po przełamaniu miąższ różowieje, różowy wysyp

Borowik ponury, grzyb świniak, siniak, dębiak, siniuch po przekrojeniu miąższ robi się sinoniebieski, u podstawy trzonu winnoczerwony, oliwkowy, omszony kapelusz ma 7-23 cm średnicy, trzon ma siateczkę o długich oczkach, lubi ciepło, rośnie głównie na niżu, trujący, by był jadalny trzeba go dobrze ugotować, kapelusz po dotknięciu sinieje, potem robi się czarnobrązowy, rurki są pomarańczowe lub jasno czerwone, zgniecione sinieją, okrągłe pory żółtawe, potem pomarańczowoczerwone, czerwonordzawa siateczka na żółtym lub brudno czerwonym trzonie, złamany trzon sinieje, wysyp oliwkowy

Borowik szlachetny, grzyb prawdziwy, borowy, dębowy, prawdziwek biały miąższ nie zmienia koloru, kapelusz o 6-15 cm średnicy, półkolisty potem wypukły, poduchowaty, ciemnobrązowy, w wilgotne dni lepki i lśniący, młode rurki kremowe, starsze zielonożółte i oliwkowozielone, mocny, baryłkowaty potem maczugowaty biały trzon na górze ma biała lub jasnobrązową siateczkę, najsmaczniejszy grzyb jadalny, rośnie pojedynczo lub w małych grupkach w lasach sosnowych, świerkowych, liściastych pod świerkami, sosnami, głównie w górach, oliwkowobrązowy wysyp zarodników

Mleczaj dołkowy podwinięty brzeg kapelusza o średnicy 8-15 cm, słomkowożółty kapelusz lejkowaty z cienkimi pręgami, w wilgotne dni śliski, w nacięciach jest białe mleczko, które żółcieje, gruby, sztywny trzon w kolorze kapelusza ma ciemnożółte wodniste wgłębienia, rzadki, niejadalny grzyb, rośnie w górach, w lasach iglastych, głównie pod świerkami, równej długości kremowe blaszki, starsze w brązowe plamy, blaszki zbiegają się do trzonu, czasem do niego przyrastają, blado ochrowy wysyp, gorzki, piekący smak

mleczaj przydymiony biały miąższ po pewnym czasie po przekrojeniu różowieje, kapelusz ma 2-10 cm średnicy, ma wypukły środek, jest aksamitny, ciemnobrunatny, starszy ma pomarszczone brzegi, aksamitny, górą pomarszczony trzon, rzadki, niejadalny grzyb, rośnie głównie w lasach iglastych w wyższych partiach gór na kwaśnych glebach, kapelusz o suchej, zamszowej powierzchni, trzon jaśniejszy, w dole ma białawy nalot, czekoladowobrązowe blaszki zbiegają po trzonie, wysyp w kolorze jasnej ochry, miąższ ma gorzkawy, łagodny smak

Mleczaj smaczny, krówka, mleczaj krówka, mleczak, mlecz białawy, sztywny, jadalny miąższ wydziela białe mleczko, u starszych przypomina śledzia, kapelusz ma 5-12 cm średnicy, najpierw wypukły, potem zagłębiony, pomarańczowoczerwony, pomarańczowobrązowy lub brązowawy, suchy matowy, starszy popękany, mięsisty, sztywny owocnik, rośnie pojedynczo lub w grupkach w lasach liściastych i iglastych, rośnie nawet suchym latem, gęste, kremowe lub ochrowe blaszki zbiegają po trzonie, uszkodzone rdzewieją, cylindryczny, gładki, pełny, jaśniejszy od kapelusza trzon, mleczko szarzeje na powietrzu, jemy kapelusze, kremowy wysyp, żyje w iglastych i liściastych lasach

Rydz mleczaj, rydz pański, smaczny, prawdziwy, rydzyk miąższ ma pachnące mleczko o łagodnym smaku, kapelusz ma zielone plamki, 3-12 cm średnicy, podwinięte brzegi, ciemniejsze kręgi, wklęsły środek, młody trzon porowaty, starszy pusty, żyje gromadnie lub pojedynczo, ceglastopomarańczowy kapelusz w zielone plamy, czerwonopomarańczowe blaszki zbiegają po trzonie, zgniecione zielenieją, jaśniejszy trzon ma zielone plamki, białawy miąższ przekrojony pomarańczowy, potem zielonkawy, wysyp kremowo żółty, zbiorowy gatunek, żyje w świerkowych i sosnowych lasach

gołąbek modrożóły biały miąższ o łagodnym smaku i zapachu, w trzonie są jamy, kapelusz ma 5015 cm średnicy, jest żyłkowany, skórka odchodzi, białe, miękkie, elastyczne blaszki, częstszy w lasach liściastych niż iglastych, szary, szarozielony, różowooliwkowy, niebieskoszary, środkiem żółtawy lub ochrowy kapelusz, dojrzały ma wgłębienie, skórka lepka w deszczu, biały, błyszczący, gładki, pełny trzon, starszy gąbczasty, pod skórką lekko fioletowy miąższ, wysyp biały, jadalny grzyb jedzony przez owady i ślimaki

gołąbek brudnożółty biały, lekko ostry miąższ, kapelusz ma 6-9 cm średnicy, brudnożółty, rdzawobrązowy, starszy prążkowany, skórkę można zdjąć z brzegów, biały, szarawy trzon, pospolity, niejadalny leśny grzyb, rośnie w głównie w lasach iglastych, rośnie pod koniec lata i jesienią, w wilgoci kapelusz jest lepki w suche dni błyszczący, bywa żyłkowany lub pofałdowany, jasnokremowy wysp zarodników

gołąbek jadalny blaszki jednakowej długości, biały miąższ o smaku orzechów laskowych, kapelusz płaski, wgłębiony środkiem o karbowanym brzegu i średnicy 5-10 cm, sztywny, biały, dołem zwężony trzon miewa rdzawe plamy, jeden z najlepszych gołąbków, kapelusz ma winnoróżowy, purpurowoczerwony lub blado ochrowy, środek jaśniejszy lub ciemniejszy, kruche, białawe, przyrośnięte lub zbiegające blaszki, miąższ być miejscami rdzawobrązowy, starsze pachną śledziami, biały wysyp, skórka nie sięga brzegów, rośnie w lasach mieszanych i liściastych

gołąbek wymiotny, bedłka, bedłka trująca, surojadka trująca, psi grzyb biały miąższ, cienki w kapeluszu, kapelusz ma 5-10 cm średnicy, bladoróżowy, czerwonoróżowy, płaski kruchy, trzon biały, cylindryczny, gładki, matowy, wilgotna skórka daje się zdjąć, są różne kolory kapelusza, najczęstsze wiśniowoczerwone są w lasach iglastych, różowoczerwone pod brzozami, suchy kapelusz błyszczący, blaszki wąski przyrastają do trzonu, biały wysyp, rośnie w lasach sosnowych, świerkowych, na torfowiskach, na wilgotnych miejscach kwaśnych gleb

maślanka wiązkowa, bedłka opieńka wiązkowa, opieńka dzika, fałszywa, psia miąższ siarkowożółty, dołem trzonu brązowawy, gorzki, bezwonny, blaszki najpierw żółtawe, potem zielonkawe, na koniec fioletowoczerwone, kapelusz ma 2-7 cm średnicy, jest płaski z małym garbkiem, siarkowożółty, w środku ciemniejszy, żółtawy trzon z zielonkawym odcieniem, w dole ma brunatne włókna rośnie w kępkach lub wiązkach do kilkudziesięciu osobników, rozkłada drewno, kapelusz ma porozrywane brzegi, młode blaszki maja błoniastą, szybko pękającą osłonkę, owocnik w wiązce zrastają się, pierścień to szybko znikająca smuga, czarnofioletowy wysyp, słabo trujący grzyb, rośnie na pniakach drzew liściastych i iglastych

łuskwiak nastroszony jasnożółte blaszki ciemnieją, żółtawy miąższ ciemniejszy u podstawy, kapelusz ma 6-10 cm, półkolisty, lekko wypukły, jasnożółty z dużymi, odstającymi, rdzawobrązowymi łuseczkami, trzon pod pierścieniem ma odstające łuseczki, nad gładki, owocniki rosną w kępkach, niejadalny grzyb rozkłada drewno buka, klonu, świerku, drzew owocowych, gęste blaszki przy trzonie zbiegające lub wykrojone, postrzępiony pierścień, gorzki smak, pachnie rzodkiewką, brunatny wysyp, szkody na drzewach widoczne po latach, kiedy wiatr łamie spróchniałe brązowe drewno, żyje w parkach, lasach, sadach, na pniakach i żywych drzewach

Hełmówka obrzeżona blaszki i zarodniki rdzawobrązowe, kapelusz ma 304 cm, w wilgotne dni śluzowaty, miodowobrązowy, w suche dni żółtobrązowy, błoniasty pierścień zwykle odpada, smukły, pusty, na szczycie oszroniony trzon, rośnie pojedynczo lub w małych kępkach na pniach i zwalonych koronach drzew iglastych, rzadki grzyb, lubi sosny i świerki, ogórkowomączny zapach, gorzki smak, śmiertelnie trujący, cienkie, gęste, lekko przezroczyste blaszki karbują wilgotny brzeg kapelusza, trzon w kolorze kapelusza dołem ciemnobrązowy, rdzawobrązowy wysyp, rośnie na butwiejących częściach drzew iglastych

łuszczak zmienny, łuskwiak zmienny, bedłka zmienna, opieńka zmienna rdzawobrunatne, przyrośnięte lub zbiegające blaszki, piaskowożółty do rdzawobrunatnego kapelusz ma 3-6 cm średnicy, dzwonkowaty potem płaski z lekkim garbkiem w środku, wilgotny jest ciemniejszy, prążkowany, trzon nad pierścieniem gładki, pod ma brunatne łuseczki, rośnie w kępkach na martwym drewnie drzew liściastych, rzadziej iglastych, w parkach, lasach, ogrodach, w przydrożnych zadrzewieniach, po odcięciu trzonu jadalny, rdzawobrązowy wysyp, miąższ białawy i miękki w kapeluszu, w trzonie twardy i rdzawobrunatny

Boczniak ostrygowaty, bedłka ostrygowata, przyuszek ostrygowaty, biały miąższ, starsze blaszki łatwo się odrywają, kapelusz ma 5020 cm, gładki, boczny, w kształcie muszli o podwiniętym brzegu, blaszki zbiegające, białawe potem szarawe, boczny, krótki, pełny, biały trzon, owłosiony u podstawy, rośnie grupowo, dachówkowato na drzewach liściastych i drewnie topól, wierzb, buków, grabów, brzóz, jesionów, daje biała zgniliznę, kapelusz od popielatego do szarobrązowego, jadalny, młode są miękkie, biały wysyp, rośnie w ogrodach, lasach, parkach

Opieńka miodowa, podpieniek, łopieńka, podpieniek młody kapelusz jadalny po ugotowaniu i odlaniu wody, ma 3-11 cm, półkolisty, potem wypukły, płaski dojrzały ma garbek, może mieć łuski, miodowożółty lub rdzawobrązowy, mięsisty cielisty miąższ, łykowaty w trzonie, walcowaty, białożółty pierścień, gęste blaszki są jaśniejsze, żółtawe od kapelusza mają brązowe plamki, cylindryczny trzon żółtawy u podstawy ciemniejszy, młode zarażone drzewka umierają, starsze dostają białej zgnilizny, wysyp biały, grzyb zbiorowy, rośnie na pniakach i żywych drzewach

Zimówka aksamitnotrzonowa, pieniężnik aksamitnotrzonowy, zimówka, listopadówka, wierzbówka, pniakówka, monetka cienki, łagodnie pachnący miąższ, jadalny grzyb, sztywny, aksamitny trzon górą żółtawy, reszta ciemnobrązowa, kapelusz ma 2-12 cm, w deszczu śliski i lepki, żółtopomarańczowy lub żółtobrunatny z ciemniejszym szczytem, rośnie po pierwszych mrozach, zbieramy w Boże Narodzenie, rośnie w dużych kępkach, owocniki rosną dachówkowato, blaszki białawe, kremowe potem żółtawe, blado kremowy wysyp, rośnie w lasach, parkach, ulicznych zadrzewieniach, na pniach drzew liściastych

łuskawiec jeleni blaszki białawe, różowe potem brązowoczerwone, kapelusz ma 5-15 cm, dzwonkowaty potem płaski, brunatny, szarobrązowy lub szary, na szczycie łuskowany, biały jadalny miąższ, białawosiny miąższ z włóknistymi strzępkami, bulwiasta podstawa, rośnie pojedynczo lub po kilka sztuk, błyszczący kapelusz popękany w suszę, walcowaty, górą zwężony trzon, łatwo się łamie, różowy wysyp, żyje w wilgotnych i cienistych lasach liściastych i mieszanych, na pniakach, martwych drzewach głównie dębach i bukach

Krowiak podwinięty, olszówka jasnożółty u podstawy rdzawobrązowy miąższ, kapelusz ma 5-15 cm, lejkowaty, płaski, środkiem wklęsły, rdzawobrązowy, ochrowobrązowy, oliwkowy, zbiegające blaszki uszkodzone rdzawobrunatnieją, krótki, zwężony u podstawy,pełny cylindryczny jaśniejszy od kapelusza trzon, brzeg kapelusza podwinięty, wypukły młody kapelusik omszony, starszy łysy, suchy matowy, wilgotny lepki, śliski, trujący grzyb, żółtobrązowe blaszki staja się oliwkowobrązowe, rośnie pod olchami, brzozami, świerkami, sosnami, dębami, najczęściej truje on, rdzawobrązowy wysyp, rośnie w wilgotnych miejscach w lasach

Zasłonak szpiczasty miąższ jaśniejszy od kapelusza, który ma 3-7 cm, jest stożkowaty potem wypukły, pomarańczowobrązowy lub rudobrązowy, ma łuseczki, resztki osłonki są na trzonie, fluoryzuje w ultrafiolecie, rośnie na kwaśnych glebach w wilgotnych lasach i na bagnach, w lasach iglastych, młode mają na brzegu resztki cytrynowej pajęczynowatej osłonki, grube, szerokie, rzadkie blaszki, trzon zgrubiały od podstawy, blado pomarańczowy, pachnący miąższ u starszych żółtawy, brązowy pod skórką, rdzawobrązowy wysyp, śmiertelnie trujący, rzadki

Zasłoniak nijaki bzowe potem cynamonowe blaszki, miąższ biały, w trzonie żółtawy, kapelusz ma 508 cm, półkolisty potem wypukły do prawie płaskiego, młode mają pajęczynowatą osłonkę łączącą brzeg kapelusza z trzonem, brzeg kapelusza podwinięty, w wilgoci śluzowata skórka, najsmaczniejszy zasłonak, rośnie na głównie wapiennych glebach w lasach iglastych, żółtobrązowy kapelusz z podwiniętym brzegiem, gęste blaszki zbliżone do białawego trzonu, gruby, szerszy u podstawy trzon, pełny pokryty kosmkowatymi włókienkami, zbity, łagodny w smaku, bezwonny miąższ, rdzawobrązowy wysyp

Strzępiak ceglasty, włókniak ceglasty biały mięsisty kapelusz czerwienieje po przekrojeniu, kapelusz ma 3-8 cm, stożkowaty lub dzwonkowaty, potem płaski z garbkiem, brzeg odgięty popękany, białawe blaszki potem różowawe, gliniastobrązowe, biały potem ceglastoróżowy, oliwkoworóżowy pełny trzon, śmiertelnie trujący, rośnie pojedynczo lub grupowo zwykle pod bukami, białawy lub ochrowy kapelusz starszy ceglastobrązowy, uszkodzone blaszki mają czarne plamki, spirytusowosłodki zapach, smak łagodny potem gorzki, ochrowobrązowy wysyp, rośnie w prześwietlonych lasach liściastych, zaroślach, parkach

Płachetka kołpakowata, niemka, turek, chochołka białawy, bezowy miąższ pod skórką żółtawy, kapelusz ma 5-12 cm, jajowaty, wypukły potem spłaszczony, ochrowaty, w suszę promieniście pomarszczony, na brzegach popękany, w wilgoci ma delikatny biały nalot, gliniastożółte potem rdzawobrązowe, karbowane blaszki, trzon z błoniastym, żółtawym pierścieniem, rośnie w sosnowych, świerkowych i mieszanych lasach, po ciepłych letnich deszczach, wśród borówek czernic, na kwaśnych glebach, młody kapelusz ma białawe łuseczki, resztkę białej błonki na brzegu, prążkowany trzon, rdzawy wysyp

klejówka kleista, ślimak, ślimaczek, klejak, tłuścioch ma biały miąższ u podstawy trzonu cytrynowy, miąższ kapelusza jadalny, niebieskoszary potem orzechowy, brązowy, półkolisty potem wypukły potem płaski z wklęśnięciem na szczycie na szczycie kapelusz ma 5-13 cm, czarne plamki, ma śluz w suszę wysycha i błyszczy, na brzegu wiszą śluzowate resztki osłonki, grube, rzadkie, zbiegające, białawe potem szare blaszki, rośnie pojedynczo lub grupowo w pogórskich i górskich świerczynach, czarny wysyp, lubi lasy iglaste i mieszane

pierścieniak grynszpanowy miąższ białawy z niebieskawym lub zielonkawym odcieniem, kapelusz ma 5-7 cm, miedzianozielony lub niebieskozielony, szczyt ma żółtawy odcień, brzegi watowate ochrowe łatki, białawe potem fioletowoszare, purpurowobrunatne blaszki o białych ostrzach, pod pierścieniem na trzonie są białe odpadające łuseczki, rośnie w małych i dużych kępkach w lasach, suchy kapelusz lśni, mokry jest śluzowaty, trzon jasnoniebieski lub jasnozielony, szczątkowy, nietrwały pierścień, miąższ pachnie rzodkiewką, fioletowobrunatny wysyp, niejadalny, rośnie na martwych iglakach, głównie świerkach, sosnach, jodłach

Czernidłak kołpakowaty, psia bedłka, bedka, czernidlak, czerniak, gnojak, gnojnik, kapelusznik, czarny kolpak młody miąższ dobry, powierzchnia kapelusza ma duże, białe, dostające łuski, kapelusz ma 3-10 cm średnicy, cylindryczny, potem dzwonkowaty, białawy, na szczycie ochrowobrązowy, pusty, biały trzon, rośnie w kępkach, szybko rośnie, brzegi kapelusza pękają i zmieniają się w czarną maź, trzon łatwo się odłamuje, mały, biały, ruchomy pierścień przesuwa się u podstawy trzonu, czary wysyp, młode owocniki jadalne, rośnie na brzegach lasów, przydrożach, podwórkach, łąkach, pastwiskach, parkach, na trawnikach

Grzybówka mleczajowa kapelusz ma 1-1,5 cm, stożkowatodzwonkowaty, brzegiem prążkowany, białoszary do prawie czarnego lub ciemnoszary z ciemniejszym szczytem, wilgotny bruzdkowany od blaszek, blaszki zaokrąglone przy trzonie, trzon suchy, cienki, szary miąższ, białe, wąskie blaszki, cienki trzon, częsty w lasach latem i jesienią, niejadalny, stare owocniki tracą sok, wysyp biały, rośnie w lasach, na polanach

Lakówka ametystowa jedwabosto-włókienkowy trzon, kapelusz ma 2-5 cm, płaski, wgłębiony w środki, fioletowy, młody miąższ fioletowy, potem różowy do bladobrunatnego, grube, rzadkie blaszki, młody kapelusz fioletowy, stary kremowy lub bladoochrowy, starsze blaszki biało oprószone zarodnikami, młode ametystowe, trzon bladofioletowy, brązoworóżowy lub rdzwobrzowy, wysyp biały, żyje wśród mchów, w lasach iglastych i liściastych

Twardzioszek przydrożny, przydrożka, tańcówka, zawieruszka, podróżniczek białawy trzon o zapachu świeżych trocin i miłym smaku, kapelusz ma 2-5 cm, tępo stożkowaty potem płaski z tępym garbkiem, brzeg prążkowany, rzadkie blaszki, suche białawe, wilgotne ochrowe, trzon pełny, rurkowaty, rośnie grupowo po deszczu często w czarcich kręgach, smaczny, jadalny, wilgotny kapelusz jest brązowożółty, suchy blado ochrowy, młody trzon filcowaty, potem gładki, wysyp biały, rośnie w parkach, ogrodach, przy leśnych drogach

Lejkówka odbielona biały miąższ pachnie mąką potem piłowanym drewnem, kapelusz ma 2-4 cm, biały do szarawego, rozpostarty, wgłębiony w środku, falisto powyginany, cienkie, zbiegające blaszki, większość białych lejkówek truje, rośnie pojedynczo lub w małych kępkach, młody kapelusz wypukły z podwiniętym brzegiem, wilgotny śluzowaty, suchy jedwabiście połyskuje, pełny, biały, cylindryczny trzon, biały wysyp, rośnie na brzegach lasów, łąkach, pastwiskach

Gąsówka mglista, bedłka mglista, głąbik mgławy biały, mięsisty miąższ o łagodnym zapachu i ziemistym smaku, kapelusz ma 5-15 cm, wypukły, potem płaski o faliście powyginanym brzegu, białawe, gęste, lekko zbiegające blaszki, kapelusz ma lekko podwinięty brzeg, trzon mocny, gładki, dołem zgrubiały, kapelusz a potem tylko środek są biało zamglone, tworzy czarcie kręgi, w wilgotną pogodę kapelusz ciemnoszary do szarobrązowego, w suchą bladoszary lub białawobrązowy, owocniki jadalne, wysyp biały, rośnie w lasach iglastych i liściastych

Gąsówka naga, gąska naga, bedłka fioletowa, rycerzyk fioletowy, gąska fioletowa trzon i blaszki fioletowe, miąższ jadalny, ma łagodny smak i miły zapach, kapelusz ma 6-15 cm, wypukły potem w środku wklęsły, jasnofioletowy, dojrzały ciemniejszy, starszy brzeg kapelusza pofałdowany, młody ma podwinięty brzeg, trzon pokryty podłużnymi, wrośniętymi włókienkami, saprofit, można go hodować na słomie, sianie, ściółce liściastej i iglastej, tworzy czarcie kręgi, gęste, cienkie blaszki fioletowe potem brunatne, podstawa trzonu filcowata, trzon pokrywa watowata grzybnia, bladoróżowy wysp, jadalny po ugotowaniu, rośnie w lasach, parkach, na śródleśnych łąkach, na grubej warstwie opadłych liści

gąska zielonka, zieleniatka, gąska żółta jaskrawożółte blaszki na jaśniejszym miąższu, miąższ pachnie świeżo zmieloną mąką, jadalny, pospolity, kapelusz ma 4-8 cm, żółtozielony, żółtobrązowy, brązowooliwkowy, w środku ciemniejszy, pełny, żółty, żółtozielony trzon, jeden z najpóźniejszych jadalnych grzybów, spomiędzy igliwia i mchu widać górną część kapelusza, powierzchnia kapelusza ma promieniste włókienka, bywa popękana, w wilgoci kleista, zawsze pokryta ziarenkami piasku, brzeg podwinięty u dojrzałych powyginany, biały wysyp, żyje na piaszczystym podłożu w lasach iglastych

majówka wiosenna, gąska majowa lub wiosenna biały miąższ o zapachu świeżo zmielonej mąki, biały do kremowego kapelusz ma 7-12 cm średnicy, dojrzały żółtobrązowy z podwiniętym brzegiem, krótki, gruby, białawy trzon bez pierścienia, sucha, gładka skórka kapelusza, owocuje w maju, tworzy czarcie kręgi, jadalny, kapelusz dzwonkowaty lub stożkowato wypukły, starszy spłaszczony, cienkie, gęste blaszki przy trzonie wycięte w ząbek, biały wysp, rośnie na łąkach, pastwiskach, skrajach lasów, śródleśnych polankach

Muchomor mglejarka, mglejarka pochwiasta, muchomor pochwiasty, mglejarka pusty, gładki biały trzon zwężony ku górze, nie ma pierścienia, biały, cienki, jadalny miąższ, kapelusz ma 4-12 cm, brunatny biały, szafirowy, żółty z prążkowanym brzegiem, częsty grzyb, rośnie na kwaśnych glebach, w starych parkach, na brzegach rzek w lasach iglastych i liściastych, cienki, łamliwy kapelusz, młody dzwonkowaty, starszy rozpostarty, powierzchnia może mieć do kilku łatek po osłonce, biały wysyp, jadalny po ugotowaniu

Muchomor czerwonawy, muchomor prawdziwy, czerwony, muchorówka, muchoraj biały miąższ przekrojony czerwienieje, najbardziej u podstawy trzonu, kapelusz ma 5-15 cm, młody blado różowy, starszy czerwonobrązowy, płaski, wolne białe blaszki, starsze z czerwonymi plamami, młode owocniki kuliste, prążkowany pierścień, trzon przy podstawie czerwonawy, bulwa u podstawy trzonu, jadalny po ugotowaniu, kapelusz ma białawe lub brązoworóżowe łatki, wysyp biały, rośnie w lasach liściastych i iglastych

Muchomor sromotnikowy, muchomor zielonkawy, bulwiasty, muchoraj zielony, biały miąższ, starszy pachnie surowymi, tartymi ziemniakami, młody bezwonny, kapelusz ma 6-12 cm, zielonożółty, oliwkowozielony, szarobiały, nasada trzonu bulwiasto zgrubiała, otoczona biała pochwą, duży, zwisający pierścień, blaszki białe i wolne, najgroźniejszy, śmiertelnie trujący grzyb, kapelusz ma jaśniejsze plamki, jest wypukły, potem płaski, lśniąca, gładka skórka bez łatek, trzon ma zygzakowaty wzorek, łatwo się odłamuje, wysyp biały, grzyb mikoryzuje z bukami i dębami, żyje w lasach mieszanych i liściastych

Muchomor czerwony, muchorówka, muchomor prawdziwy biały miąższ o słodkawym zapachu, pod skórką żółty, kapelusz ma 10-20 cm, szkarłatnoczerwony, ma białe resztki osłonki, białe wolne blaszki, biały trzon z dużym białawym pierścieniem, piękny, trujący grzyb, koncentryczne łatki na kapeluszu, młody kapelusik kulisty potem płaski, brzeg prążkowany, młody trzonek pełny potem pusty, łatwo się odłamuje, zakończony bulwką ze zgrubieniem, wysyp biały, żyje w lasach iglastych, liściastych, młodnikach brzozowych i brzozowo-sosnowych

Czubajka kania, kania, sowa, parasolnik, parasolowiec, czubajka wyniosła kapelusz ma 10-30 cm średnicy, stożkowato wypukły, potem płaski z brodawkowatym garbkiem na środku, trzon gąbczasty potem pusty, wolne blaszki, ruchomy pierścień łatwo się przesuwa, młody trzon brązowy potem popękany, młode owocniki wyglądają jak pałeczki do bębenka, smaczna, jadalna, młody kapelusz brązowy, potem skórka pęka, powstają dachówkowate łuski, gęste białe blaszki nie dochodzą do trzonu, trzon łatwo się odłamuje, biały wysyp zarodników, żyje w leśnych zrębach, na trawiastych polanach, brzegach lasów liściastych

Pieczarka lśniąca, pieczarka leśna przekrojony miąższ czerwienieje, kapelusz ma gęste, drobne łuseczki, najpierw jasne, potem czerwonawe, na koniec czarnobrązowe, 6-10 cm średnicy, trzon ma szeroki, białawy, odstający pierścień rośnie w lasach iglastych tylko, głównie w świerczynach, na glebach zasobnych w związki azotu, kapelusz najpierw prawie kulisty potem wypukły, gładki biaąłwy lub szary trzon w miejscach uszkodzeń czernieje, starsze miewają brązowawy pierścień, miąższ cienki, białawy, przekrojony pachnie świeżym drewnem, czekoladowobrązowy wysyp

Pieczarka żółtawa białe blaszki stają się jasnoróżowe, rozkrojona biała podstawa trzonu jasnożółcieje, gładki kapelusz miewa baryłkowate łuseczki, błoniasty pierścień zwisający, kapelusz ma 7-11 cm średnicy, najpierw kulisty potem wypukły, trująca, świeża nie pachnie, starsza pachnie karbolem lub atramentem, zwłaszcza ugotowana, ściśnięty kapelusz żółknie, gęste blaszki nie przyrastają do trzonu, wysyp purpurowobrązowy, żyje w parkach, lasach liściastych i iglastych

Pieczarka polna biały, jedwabistowłóknisty, gładki lub z brązowawymi łuseczkami na szczycie kapelusz ma 6-10 cm średnicy, młode blaszki różowe, trzon ma biały pierścień, dobry jadalny grzyb, rośnie od wiosny do jesieni, często gromadnie, młode są prawie koliste, starsze półkoliste, dojrzałe płaskie, łatwo odłamujący się trzon jest biały, dołem rdzawobrązowy, przekrojony miąższ lekko różowieje, delikatnie smakuje, łagodnie pachnie, czerwonobrązowy wysyp zarodników, najpopularniejszy jadalny grzyb, wystarczy jedna mglista jesienna noc, by wyrosły tysiące owocników na polu, rośnie na łąkach, podwórkach, sadach, ścierniskach, w ogrodach

Na podstawie Rośliny i Zwierzęta książka z kluczem do rozpoznawania część 3/5 dodatek do Gazety Wyborczej z 2008 r, na podstawie NASZA PRZYRODA rośliny i Zwierzęta Europy, wydaną przez Reader's Digest Przegląd sp. z.o.o z 2003 r