biologia i ochrona przyrody

Torfowiska to miejsca z wysokim poziomem wód gruntowych, na których powstaje torf. Torfowiska to ekosystemy złożonej z określonej roślinności. Są torfowiska niskie, topogeniczne, mają wysoki lub powierzchniowy poziom ruchomych wód gruntowych, nasyconych minerałami, zasilane przez wody podziemne. Występują w wolno płynących rzekach, strumieniach i źródliskach, podłoże mają żyzne, lekko kwaśne, obojętne lub lekko zasadowe. Torfowiska wysokie, ombrogeniczne, czyli mszary są zasilane wodą opadową, mają ubogie gleby, kwaśne pH od 3,5, czasem torfowisko jest wzniesione ponad otaczający go teren, rosną tu torfowce higrofilne, przygiełka biała, bagnica torfowa, turzyca bagienna. Torfowisko przejściowe, soligeniczne korzysta z wód powierzchniowych spływających, gruntowych i opadowych, są tu mszary torfowcowe, mszary mszysto-turzycowe, formacje krzewiaste i drzewiaste z sosna i brzozą.

Na torfowiskach rosną rzadkie rośliny jak wełnianka alpejska i brzoza niska, ważki. Z torfowiskami niskimi są związane motyle mszarnik jutta i szlaczkoń torfowiec, z wysokimi najbardziej jadowity polski pająk bagnik brzeżny, z pośrednimi ważka żółta i przeniela dwuplama.

Przeważnie torfowiska rosną w zagłębieniach terenu, gdzie zbiera się woda, wilgotne podłoże sprzyja mszakom, płonnikom i torfowcom, które rozpoczynają powstawanie torfu. Potem torowiska kolonizują higrofity naczyniowe. Kiedy torfowisko wysokie porośnie mszar, wypiętrza się kopuła torfowiskowa.

Kiedy torfowisko ma wody stojące tworzy się kożuch z hydrofitów, pło. Pło to darniowa roślinność wodna. W takich miejscach mamy rzęsę, żaby składają skrzek, żyją larwy ważek, owadów różnoskrzydłych

Na torfowiskach gniazdują ptaki wodne i brodzące. Pło to inaczej spleja, pływające platformy z roślin tworzą wyspy, albo porastają mokradło od brzegu do środka tworząc kożuch, mogą to być mchy, torfowce, wątrobowce, rośliny naczyniowe, te rośliny nie ukorzeniają się, tylko tworzą kożuch lub wyspy, korzenie pobierają biogeny z gytii. Torfowiska wysokie porastają rośliny z rodziny turzycowatych, wrzosowatych i rosiczki. Formą ochrony torfowisk jest brak ingerencji człowieka.

Na torfowiskach powstaje torf. Hipoteza Iwanowa z 1953 r zakłada istnienie dwóch warstw dojrzewającego torfu. Górna warstwa materii organicznej akrotelm ma dostęp tlenu i materia organiczna rozkłada się przy udziale organizmów tlenowych, tu jest zmienna ilość wody, rosną rośliny, akrotelm ma duża przepuszczalną dla wody, to poziom torfotwórczy, gdzie materia organiczna kumuluje się na dnie. Dolna katotelm nie ma tlenu, tam działają organizmy beztlenowe, których jest mało. Na podstawie hipotezy Iwanowa Ingram w 1978 r nazwał dwuwarstwowe torfowisko diplotelmikiem, a jednowarstwowe bez akrotelmu haplotelmikiem. Torfu przybywa dzięki akumulacji 1mm/rok. Gleby o 10-30 cm warstwie materii organicznej to organiczno-mineralne gleby murszowe. Suo to mokradło z roślinnością torfotwórczą.

Skończyła się kolejna edycja Tańca z Gwiazdami, gdzie jest pociągające to, że są prezentowane rózne style z różnymi choreografiami, pojawiały się opinie, że osoby z wyższym wykształceniem nie oglądają tego programu, otóż albo oglądają albo wyjątek potwierdza regułę. Zaraz ktoś napisze, że to obciach, ale jaki to obciach podziwiać piekne figury, stroje, makijaże, fryzury, pozy? Jeden lubi sztuki walki, drugi lubi taniec. Każdy sport zapewnia rozrywkę, rozwija ciało i umysł, każdy jest wspaniały, ale nie każdy jest dla każdego, ważne by wybrać coś dla siebie. Również taniec można zaliczyć do sportu, tylko, że ten oprócz rywalizacji, daje jeszcze mnóstwo radości, przyjemności, pozwala sie odstresować, zapomniec o problemach, dodatkowo obniża ciśnienie tętnicze, rozwija wydolność oddechowo-krążeniową, wydziela endorfiny. Taniec może być doskonała formą rehabilitacji. Najważniejsze jest jednak to, że o ile pozostałe sporty wymagaja pewnej sprawności o tyle tańczyć może każdy, może nie każdy taniec, ale spokojne tańce nadaja się dla każdego, troche szybsze też. W tańcu amatorskim dla przyjemności każdy dopasowuje tempo i zakres ruchów do swojej sprawności.
Do tańca dla przyjemności nie potrzeba wielkich umiejętności, wystarczy ulubiona muzyka w radiu, na płycie, kasecie, twardym dysku, w telewizji-do wyboru, do koloru, trochę miejsca i gotowe. Ważne by muzyka do nas przemawiała, by dotykała naszych serc, nie każdy lubi ten sam rodzaj muzyki, więc dobrze znaleść to co się lubi. Pod tym względem wszystko ma wartość od rock&drolla po disco polo, ważne, że dana muzyka daje danej osobie radość. Nie trzeba się wstydzic tańca w domu, przecież jedni powtarzaja pompki czy przysiady, które dla innych sa nudne to dlaczego inni mją nie tańczyć, taniec jest o tyle ciekawy, że tańczac dla siebie często za każdym razem tworzymy różne figury, one tworzą się same, ciało poruszane daną melodią dopasowuje się do niej. Różne utwory muzyczne również urozmaicaja ćwiczenia. Ruchy w tańcu sa róznorodne zależą od naszej wrażliwości, wyobraźni i możliwości ruchowych, ale w miarę tańca sprawnośc się rozwija a zakres ruchu zwiększa.
Podczas tańca endorfiny lagodzą ból, niwelują stres, ruch poprawia trawienie, przeciwdziała zaparciom, szybki taniec odchudza-spala się wtedy duzo kalorii, skupienie na muzyce i ruchach pozwala zapomnieć nawet o silnych urazach psychicznych, dlatego choreoterapia leczy nawet nerwice i depresję. Taniec nadaje sie dla osób w każdym wieku, poprawia ogólna sprawność, łagodzi choroby związane z wiekiem, zwiększa ruchomośc stawów, poprawia pewnośc siebie. Tańczyc w domu można samemu, z partnerem, przyjaciółmi, dziećmi, wnukami, rodzeństwem, kto tylko wyrazi zgodę i się odważy. Taniec w szkółkach tanecznych daje mozliwość poznania ludzi o podobnych zainteresowaniach, dodatkowo tańcząć w grupie rodzi się też duch rywalizacji, który każe się nam ciągle doskonalić co tylko poprawia nam zdrowie i kondycję.
Taniec to także sposób na życie, pozwala pozbyć się negatywnych emocji, wyrzucić z siebie złość, w paso doble gniew jest nawet pożądany, ale nie wyzwala agresji tylko oczyszcza. Nawet nieatrakcyjni ludzie tańcząć czują się pieknymi, szczególnie po odpowiednim ubraniu, ufryzowaniu i umalowaniu-można także stroić się tańcząc w domu z przyjaciółkami, tu tylko zasoby szafy, kosmetyczki (raczej wszystkich szaf i kosmetyczek uczestniczek imprezy) i wyobraźnia nas ograniczają. Tańczyc mozna samemu, w parze lub grupie, każdy może wybrać cos dla siebie, można wybrać od tańców towarzyskich, klasycznych przy muzyce poważnej, do tańców towarzyskich turnejowych, po taniec nowoczesny. jest tyle tańców i styli, że każdy wybierze coś dla siebie.
Taniec rozwija kreatywność i wrażliwość na muzyke i sztukę, co jest ważne także dla dzieci, pozwala im pozbyć się nadmiaru energii, zmęczone dziecko łatwiej uśpić, rozwija sprawność fizyczną, odciąga od komputera, tabletu i telewizora.
Zaawansowani uczestniczą w róznych turniejach, daje to ogromną satysfakcję i radość, tancerze często podróżuja po całym świecie, mają kontakt  zóznymi ludźmi, oglądaja piekne miejsca, nawet lokalne szkoły tańca organizują międzyszkolne turnieje. Można urządzać dzieciom, nawet sobie domowe konkursy na najlepszy taniec czy strój, daje to ogromną radość. Przecież koleżanki ćwiczą w grupie np. na siłowni to dlaczego nie maja razem tańczyć?
Dzieki Tańcowi z Gwiazdami coraz więcej ludzi chciało uczyć się tańca, powstawały coraz to nowsze szkoły, co poprawiło ludziom kondycję, pozwoliło schudnąć, sprawiło, że wiele osób poznało nowych znajomych, wyszło w ogóle z domu. Taniec także robi furor na Uniewrsytetach Trzeciego Wieku, dzięki czemu ludzie starsi dłużej cieszą się sprawnością, wydolnością, lepszym zdrowiem od nie tańczących rówiesników, sa radosniejsi, bardziej dowartosciowani i czują się lepiej w swoim ciele. Mają po prostu większą radość zycia i wyższa samoocenę.
Taniec doskonale poprawia humor, pozwala zdobyć nowe umiejętności, rozwija wydolność organizmu-mniej się męczymy. w walcu każda kobieta może poczuć sie jak księżniczka, w tangu jak superkobieta.
Dobrze zatem, że Domy Kultury, Uniwersytety Trzeciego Wieku i szkoły organizują takie zajęcia, oby jak najwięcej ich było w ramach projektó ferie w mieście i lato w mieście, to wyciągnęłoby dzieci z domu i rozbudziło w nich zainteresowania.

Jest grudzień, najkrótsze dni w roku, już po 15 musimy świecić elektryczne światło. Najzdrowsze dla naszych oczu jest światło naturalne, do jakiego człowiek przywykł przez miliony lat prowadzenia powierzchniowego, dziennego trybu zycia, jednak zimą tego światła mamy na lekarstwo, trzeba więc je zastąpić sztucznym światłem. Najzdrowsze są dla nas żarówki tradycyjne, wynalazek Edisona, które emitują najbardziej dla nas korzystne widmo swiatła. Rózna moc tych żarówek pozwala na różną intensywność. Sa żarówki słabe-trzydziestki, czterdziestki i bardzo mocne, setki, sto piędziesiątki i dwusetki, zależnie od potrzeb można kupić taką żarówkę jaką potrzebujemy. żarówki tradycyjne dobrze oddaja kolory, od razu świecą takim światłem do jakiego są stworzone, w przeciwieństwie do ekologicznych, które rozświetlaja się przez 20-30 minut. Zuzyta żarówka Edisona zwyczajnie gaśnie, natomiast ekologiczne z czasem zaczynają świecić coraz słabiej. Ekologiczne nie daja światła białego tylko szare, przez co bolą oczy, głowa, ludziom, którzy muszą długo przebywać przy świetle ekologicznych żarówek pogarsza się wzrok, takiego efektu nie daje długotrwałe oświetlenie edisonkami. światło ekologicznych żarówek jest mniej intensywne.
Moim zdaniem, jako osoby, która świeci światło zima od 15 dokąd się nie położy muszę stwierdzić, że intensywne światło białe jest zdrowsze od przytłumionego, słabego. Wiem też, że są ludzie, którzy wolą łagodniejsze światło o mniejszej intensywności. W intensywnym świetle białym widać wszystko dokładnie, wzrok się nie męczy. Można szyć, czytać, rozwiązywać krzyżówki itd. Im mniej intensywne światło tym wiekszy wysiłek dla oczu. W świetle szarym nawet nic nie robiąc wzrok sie męczy, dlatego im wieksza moc żarówki tym lepiej, w edisonkach są to żarówki powyżej setki, dla wielu osób już powyżej osiemdziesiątki. Jesli ktos woli słabsze oświetlenie to edisonki oferuja pełen pakiet zależnie od swojej mocy. Natomiast nie wiem, które żarówki-ekolozki emituja światło białe, te w budynkach uzyteczności publicznej są tak słabe, że nawet patrząc w nie przez dłuższy czas nie ma powidoku, czyli sa słabiutkie, chcąc kupić odpowiednio mocna ekolozkę do domu trzeba by chyba wydać nie wiadomo ile pieniędzy, setka ekolozka odpowiada intensywnością światła sześdziesiątce edisonce. Nie wiadomo czy napięcie w domach czy mieszkania wytrzymało by silniejsza ekolozkę.
Ponadto edisonki emitują cieplejsze światło, które jest odczuwane jako bardziej przyjazne i miłe, zawieraja całe widmo światła widzialnego, za to pojawiły sie ekolozki bez światła niebieskiego i fioletowego, to nie jest naturalne, taki sztuczny twór nie tylko męczy oczy, ale i uniemozliwia fotosyntezę naszych roslin doniczkowych, pasmo fotosyntezy zawiera światło niebieskie i fioletowe, którego tutaj brak, dlatego rosliny przy żarówkach energooszczędnych marnieją, a ludzie się męczą. światło w edisonce powstaje w wyniku świecenia nagrzanej wolframowej spiralki, dzieki czemu powstaje pełne widmo światła, które doskonale oddaje kolory, ekolozki przekłamują kolory i tłumią je. Zwykłe żarówki dają normalne cienie, tak jak światło słoneczne, a ekolozki daja sztuczny efekt braku cienia. Ponadto ekolozki lubią drgać co też bardzo męczy i raczej nie nadaje się do uzytku domowego, przeciez źrenice dopasowująć sie do natężenia światła kurczą sie i rozkurczają razem z ekolozką. 
Edisonki maja bardziej zblizone do naturalnego, cieplejsze światło, są dostępne żarówki o różnej mocy, emitujące światło o różnym stopniu jasności, są jaśniejsze od ekologicznych. Dodatkowo nie maja rtęci, nawet z ekolożkami pojawiła sie hipoteza hormezy rtęciowej, tylko dlaczego nie dotyczy ona termometrów ani ryb zawierających rtęć a właśnie żarówek? Albo cos jest szkodliwe albo nie. http://www.lepszezdrowie.info/tesknota_za_zarowka.htm No i produkcja edisonek jest prosta zawiera mniej energii niż produkcja ekolożek.

Trawnik nadaje się do wypełnienia miejsc pomiędzy kwiatami, zazielenienia podwórka, zrobienia miejsca do opalania, zabaw dla dzieci, wtedy potrzeba odpornej na deptanie i gniecenie mieszanki rekreacyjnej, w słońcu rośnie mieszanka okrywowa, w cieniu wrażliwa na deptanie mieszanka parkowa, mieszanki sportowe są wytrzymałe, łąkowe mają kwiaty np. maki, chabry, dzięki czemu tworzą łąki kwietnie Znając warunki można dobrać mieszankę traw np., słońce parkowa lub okrywowa, cień parkowa Trawnik z samych traw potrzebuje koszenia co kilka tygodni, by ograniczyć rozwój chwastów i pobudzić rozrost traw, ścinając ich merystemy wierzchołkowe, pobudzamy boczne, dzięki czemu trawnik gęstnieje, narażony na deptanie trawnik potrzebuje wytrzymałych gatunków jak życica trwała ziemię pod trawnik trzeba przygotować. Trawnik dekoracyjny ma równomierny kolor traw, krajobrazowy ma gatunki w różnych odcieniach. Na podwórka wybiera się odporne na deptanie, lubiące słońce i tolerujące suszę trawniki użytkowe.

Przed posadzeniem trawnika glebę rozpulchniamy kultywatorem, glebogryzarką lub łopatą na jej głębokość, usuwamy kamienie, korzenie, śmieci i inne rzeczy, do gleby dodajemy torfu lub kompostu, przez kilka dni pozwalamy osiąść ziemi i siejemy nasiona, zależnie od mieszanki 15-20 g/m2, powinno pisać na opakowaniu, grabkami lub pazurkami wciskamy nasiona na głębokość 1 cm, ziemię zraszamy, cały czas musi być lekko wilgotna, pierwsze koszenie robimy, kiedy trawa ma 10 cm wysokości. Następne, gdy urośnie o4-6 cm, ścinamy do 1/3 wysokości Trawnik siejemy wiosną lub późną latem, by ziemia była wilgotna i ciepła Można użyć trawnika z rolki, jest mniej trwały i droższy od klasycznego.

Trawy odporne na deptanie kosimy co tydzień, podlewamy kiedy liście żółkną, ale ścieżki trzeba wyłożyć kamieniami, ponieważ na zbyt często deptanych miejscach trawa zanika, ziemia się ubija. Trawy bardzo odporne na deptanie szybko rosną, mają mocne liście, na ścieżkach kosimy je na wys. 3 cm, by zapełniały luki potrzebują podlewania, nawożenia i dosiewania.

Trawnik potrzebuje dobrych kosiarek, aeratorów i wertykulatorów, które usuwają mech, filc i napowietrzają glebę, przed każdym sezonem narzędzia sprawdzamy i naprawiam. Przy koszeniu ustawiamy noże na 5-6 cm wysokości. W następnych latach pierwsze koszenie robimy, gdy kwitnie forsycja, ostatnie w połowie października, na zimę zostawiamy 4 cm trawy. W sezonie trawy kosimy co tydzień, gdy bujnie rosną co 2-3 dni, wiosną rzadziej niż tydzień, zawsze zostawiamy 1/3 poprzedniej wysokości. Kosimy rano lub wieczorem tylko w słoneczne dni, kiedy jest sucha ziemia. Trawniki użytkowe i sportowe skracamy do 2,5-3,5 cm, rekreacyjne do 5 cm, łąkowe i parkowe do 10-15 cm. Kosimy równolegle, zawracając na końcu trawnika. Pod drzewami i w rogach używamy podkaszarek, po koszeniu podlewamy. Żeby zapobiec parowaniu, zaparzaniu i grzybom podlewamy przed wschodem słońca lub wieczorem. Podlewamy zraszaczami, wężami ogrodowymi, podlewamy raz-dwa razy dziennie, sprawdzamy glebę palcem, nie może wyschnąć do 3 cm. 1 m2 potrzebuje 3 l wody, gleby piaszczyste potrzebują więcej i częstszych podlewań niż gliniaste.

1-2 razy na sezon rozprowadzamy 2 cm kompostu lub używamy wieloskładnikowych nawozów do trawników z dużą ilością azotu, fosforu, potasu, magnezu. Można użyć granulek nawozu mineralnego. 3-5 razy w roku nawozimy, pierwszy raz, gdy jest 5 st, ostatni w połowie sierpnia. Nawozimy, gdy trawnik jest skoszony, suchy i wygrabiony [https://ladnydom.pl/Ogrody/7,162394,21688112,12-sposobow-na-piekny-trawnik.html]. Chociaż zaleca się usuwanie chwastów, to zachwaszczony trawnik ma większą bioróżnorodność oraz jest przyjazny zapylaczom. Nierówny teren może sprzyjać połaciom mchu, tam gdzie zbierać się woda.

Najlepsze trawniki to te samosiewne, naturalne, nie tylko z sama trawą, ale innymi ziołami jak pokrzywa, jasnoty, poziewnik, tobołki, komosa, przetacznik, fiołki, niezapominajki, tasznik, łuskiewnik, przytulia, rdest ptasi, babka wielka i zwyczajna, glistnik jaskółcze ziele, pięciornik gęsi, jaskry, bodziszki, lepnice, krwawnik, rumianek, rumian, bluszczyk kurdybanek, barszcz, podagrycznik, żółtlica, mniszek, mlecz, psianka, podbiał, koniczyna, komonica, szczwoł, dzikie ruderalne trawy. Wiele z tych roślin to warzywa lub rośliny lecznicze, rośliny miododajne, odporne na każdą pogodę, nie wymagające pielęgnacji poza koszeniem. Nawet gdyby zerwać ilość np. lebiody na surówkę dla całej rodziny i tak szybko odbije. Zarastają kretowiny, jedyne łyse place to wydeptane ścieżki, nie straszne im zgniatanie. Takie podwórko ma dużą bioróżnorodność, owoce i nasiona są pokarmem dla ptaków, zielone części dla saren i zajęcy.

Starzec zwyczajny Senecio vulgaris łodyga rozgałęziona, pajęczynowato owłosiona, pierzastodzielne, ząbkowane liście obejmują uszkowato nasadami łodygę. Kwiaty rurkowate zebrane są w koszyczki, koszyczki zebrane są w podbaldach, okrywa zewnętrzna jest krótsza od wewnętrznej, owoc to niełupka z puchem kielichowym, rośnie w polach, ogrodach, na miedzach.

Szakłak pospolity Rhamnus cathartica gęste gałęzie z kolcami w rozgałęzieniach. Jajowate, zaostrzone, piłkowane, krótko owłosione liście z okrągłą podstawą, ogonki są owłosione, pączki szpiczaste, czterokrotne, żółte przedprątne kwiaty zebrane wyrastają w pękach w kątach liści. Owoce to okrągłe, czarne pestkowce. Roślina lecznicza, owoce i kora przeczyszczaj, leczą zaparcia.

Szalej jadowity Cicuta virosa naga,m dęta, rozgałęziona łodyga, liście pierzastosieczne, piłkowane, odcinki lancetowate, dęte ogonki i pochwy liściowe, baldachy złożone z baldaszków, wiele szczeciniastych pokrywek, białe kwiaty, kielich ząbkowany, owoc to kulista rozłupnia, rozłupki mają 5 żeberek. kłącze kuliste, rośnie w rowach, na torfowiskach.

Śnieżyczka przebiśnieg Galanthus nivalis liście podługowate, tępo zakończone, odziomkowe, kwiaty na długiej łodydze kwiatonośnej, łodyga bezlistna, kwiaty białe, dzwonkowate, pąki okrywają po 2 podsadki, owoce to trójdzielne mięsiste torebki, lubi zacienione, próchnicze miejsca.

Tojad mocny Aconitum firmum wzniesiona  gruba, sztywna, naga i pusta w środku łodyga, liście skrętoległe, ząbkowane, duże, dłoniaste, głęboko podzielone na kilka odcinków, grzbieciste kwiaty zebrane w grona, górna część tworzy hełm, kwiaty niebieskie, duże, szczytowe, może być kilka, miodniki to zmienione płatki, jest ostroga, owoce to mieszki z oskrzydlonymi krawędziami, chroniony, ozdobny, leczniczy, leczy reumatyzm, artretyzm i nerwobóle.

Wilczomlecz obrotny Euphorbia helioscopia łodyga wzniesiona, rozgałęziona, owłosiona. Ulistnienie skrętoległe, liście odwrotnie jajowate, ogonkowe, piłkowane. Pięcioramienne wierzchotki mają miseczkowate podsadki, kwiaty są żółte, jest kilka miodników w kwiecie. Cienki korzeń, owoc to gładka torebka. rośnie na polach, miedzach, nieużytkach, w ogrodach.

Wilczomlecz sosnka Euphorbia cyparissias zdrewniałe, rozgałęzione kłącze, łodyga rozgałęziona, ulistnienie skrętoległe, liście równowąskie, liście wspierające liście też, z pachwin liści wyrastają pędy płonne z nitkowatymi liśćmi. Żółte kwiaty zebrane są w wierzchotkę, kwiat słupkowy otaczają kwiaty pręcikowe. Owoc to trójkomorowa rozłupnia, ma okrągłe, szare nasiona z wyrostkiem. Roślina lecznicza, leczy kurzajki, piegi i brodawki. Rośnie na polach, miedzach, przydrożach, ugorach. 

Wrotycz pospolity Tanacetum vulgare krótkie kłącza, duże kępy, łodyga sztywna, czterokanciasta, pierzastosieczne, piłkowane liście, ulistnienie skrętoległe, kwiaty zebrane są w koszyczki, zebrane w podbaldachy, brzeżne, pomarańczowe, rurkowate kwiaty żeńskie, środkowe, rurkowate, żółte, obupłciowe kwiaty, koszyczki są spłaszczone, kielich ma kształt rąbka,  owoc to pięciożeberkowa niełupka. Roślina lecznicza, kwiatostany leczą stłuczenia, robaczyce, choroby skóry, zaburzenia psychiczne, pobudzają miesiączkę. Zapach odstrasza owady, napar z ziela to naturalny pestycyd. Roślina ozdobna. Rośnie na polach, miedzach, przydrożach, podwórkach.

Zawilec gajowy Anemone nemorosa owłosiona, nierozgałęziona łodyga, brunatne lub  żółte, czołgające się kłącze, korzenie nitkowate, ulistnienie okółkowe, ogonki są spłaszczone, liście dłoniastosieczne, odcinki są potrójnie wcięte i karbowane, kwiaty w okółku liści podkwiatostanowych, płatki są białe, długie, jest wiele słupków i pręcików, owoce to zielone niełupki, roślina lecznicza, ziele pomaga przy bólach zębów, reumatyzmie,zapaleniu oskrzeli i nadaje się do przemywania ran. Roślina ozdobna.

Ziarnopłon wiosenny Ficaria verna pojedyncza lub rozgałęziona łodyga, cienkie korzenie odchodzą od bulw korzeniowych, karbowane, sercowate, skrętoległe liście, żółte kwiaty z 8-12 płatków i 3 zielonych działek kielicha, owoce to niełupki.

Zimowit jesienny Colchicum autumnaleliście wychodzą wiosną podługowate, zaokrąglone, otaczają pochwą łodygę, rosną w górą, jesienią wychodzi łodyga kwiatonośna, kwiaty fioletowe, białe, liliowe, lejkowate, zrośnięta rurka otacza łodygę, wolne końce tworzą koronę, okwiat niezróżnicowany, 6 pręcików, 1 słupek, owoc to torebka otulona płatkami, roślina ozdobna, chroniona, lecznicza, leczy dnę moczanową.

Bukszpan wieczniezielony, zwyczajny Buxus sempervirens kulisty, zwarty krzew, eliptyczne, skórzaste, naprzeciwległe, ciemnozielone liście, drobne, żółtawe kwiaty w gronach, męskie są z 4 listków okwiatu i 4 pręcików, żeńskie mają 4-8 listków, słupek z 3 znamionami, owoce to torebki, drewno jest surowcem do produkcji mebli i ozdób, roślina ozdobna, lubi słońce i cień, obojętne lub lekko zasadowe gleby, przed zimą trzeba go podlać by zapewnić mu zapas wody, dobrze znosi suszę ale jest wrażliwy na mróz.

Ciemiernik biały Helleborus niger dłoniastodzielne liście na lancetowate odcinki, prosta łodyga, kwiaty dzwonkowate, 5 białych podczas owocowania czerwieniejących płatków, owoce to mieszki.

Kasztanowiec zwyczajny Aesculus hippocastanum drzewo z gęstą, cylindryczna koroną, szarą, łuszczącą się korą, białe kwiaty z czerwonymi plamkami u nasad płatków zebrane są w wiechy, owoce to torebki, zielone, kolczaste, mają 1-3 nasiona, pokarm jeleni, saren, dzików, roślina lecznicza działa przeciwzapalnie, przeciwbakteryjnie, rozkurczająco, przeciwkrwotocznie, uszczelnia naczynia krwionośne, leczy hemoroidy, obrzęki nóg, żylaki, bóle krzyża i bioder, stosowany przy przy hemoroidach i żylakach, zaburzeniach krążenia krwi, zapaleniu żył, miażdżycy, stanach zapalnych wątroby, przy odmrożeniach, obrzękach i puchlinie wodnej, krwiakach, skurczach, zapaleniu ścięgien, dolegliwościach okresu przekwitania, zakrzepach, zastojach żylnych, przepuszczalnością naczyń, stanach zapalnych żołądka i jelit, roślina kosmetyczna na kremy, maseczki, szampony, roślina ozdobna, z drewna robi się meble, z kory barwniki do tkanin, z nasion pasze dla zwierząt.

Narcyz trąbkowy Narcissus pseudonarcissus pojedyncze, białe kwiaty na szczycie łodygi kwiatonośnej, liście języczkowate, wąskie,  odziomkowe, kwiat żółty, gwiazdkowaty okwiat, przykoronek w kształcie dzwonka, owoce to torebki, roślina ozdobna.

Tulipany Tulipa sp. jest tu wiele gatuinków różniących się kolorem kwiatów i liści oraz kształtem płatków, łodyga prosta, sztywna, gładka lub owłosiona, liście podługowate, jajowate, lancetowate lub języczkowate, wszystkie bezogonkowe, kwiaty z 3 wewnętrznych i 3 zewnętrznych listków okwiatu niezróżnicowanych na kielich i koronę, zachodzi w kwiecie zjawisko termonastii, w wyższej temperaturze szybciej rośnie górna strona listków i kwiaty się rozwijają, gdy jest zimno szybciej rośnie dolna strona i kwiaty się stulają, owoce to trójdzielne, trójkomorowe torebki.

Żywotnik zachodni Thuja occidentalis najpierw stożkowata, potem cylindryczna korona, ciemnobrązowa, łuszcząca się wąskimi pasemkami kora, spłaszczone, jasnozielone gałazki, łuskowate, zaostrzone, odstające igły, przylegają do gałązek, u góry mają gruczołek żywiczny, jajowate, żółtozielone, potem brązowe, jasne szyszki w rozgałęzieniach, najbardziej lubi gleby wapienne, wilgotne, potrzebuje dużej wilgotności powietrza, potrzebuje słońca, toleruje półcień.

Len zwyczajny Linum usitatissimum uprawiany w Polsce, roślina zielna, prosta, wzniesione, rozgałęziona u góry, gładka łodyga, skrętoległe, lancetowate, krótkie liście, 3 nerwy brak gruczołów u nasady, 5-krotne, niebieskie kwiaty, płatki ząbkowane na brzegach, owoce to pięciokomorowe, szypułkowe, ciemne, jajowate torebki nasienne, włókna lniane wykorzystuje się do produkcji ubrań, roślina lecznicza, śluz powleka podczas chorób układu oddechowego i pokarmowego, siemię lniane przeczyszcza, wzmacnia kości, poprawia widzenie, regeneruje spojówkę i reguluje ciśnienie wewnątrzgałkowe, zewnętrzne okłady leczą ropnie, wypryski, stany zapalne skóry, trądzik pospolity, odleżyny i uczulenia, roślina jadalna, nasiona do przyprawa do wypieków, sałatek, musli, pieczywa, paluszków, można jeść je z miodem, roślina oleista, z odpadów robi się papier.