biologia i ochrona przyrody

Woda brzozowa to dobry kosmetyk dla wzmocnienia włosów i skóry, jest też zdrowa do picia. Ma cukry, witaminy m. in. witamin z grupy B i C, biogeny: wapń, fosfor, magnez, potas, żelazo, miedź, związki żywiczne, garbniki, flawonoidy, białka, aminokwasy, wolne peptydy, olejki eteryczne, kwasy owocowe: cytrynowy i jabłkowy. Zwykle kupuje sie ją w sklepach kosmetycznych, ale każdy może sam ją wyprodukować. Woda brzozowa to sok, który wydobywa się z brzozy wczesna wiosną, kiedy rozmarzająca ziemi umożliwia pobieranie wody w ryzosferze, ale nie ma jeszcze liści, więc nie funkcjonuje parowanie, wtedy woda wydzielana jest przez hydatody, czyli szparki wodne. To zjawisko to gutacja. Gutacje przeprowadzą tez rosliny, które mają duży dostęp do wody, ale nie mają na nią zapotrzebowania, więc nadmiar wydalają hydatodami, które u ziół moga być na liściach, gałeziach lub korze. W naszym klimacie gutacja jest głównie wiosną, ale też podczas podtopień, gdy zalane wodą rośliny musza pozbyć się jej nadmiaru. Płacz roślin zachodzi u roslin naczyniowych jak drzewa. Woda płynie naczyniami transportując biogeny z gleby i korzeni wyżej. woda ma zdolność rozpuszczania róznych substancji, które transportowane są dalej. Dzięki kohezji i adhezji cząsteczki wody podciągane sa do góry, w korzeniach powstaje parcie korzeniowe, które powoduje dalsze pobieranie wody. Latem nadmiar wody odparowałby przez liście, wiosną jest usuwany przez szparki wodne lub w miejscu zranienia. Nacięcia na lodydze powodują wydostawanie się przez nie wody. Dawniej nacinało się łodygę, w miejsce nacięcia wkładało się rurkę, którą sok płynął, mocowało butelkę, do której spływał sok brzozowy, tak samo zbierano sok z klonu, z którego pozyskuje się cukier klonowy. Również niektóre palmy mają zdolność płaczu. Soki roslinne zawierają wiele substancji odżywczych, dlatego są doskonałym urozmaiceniem diety i napojem. Sfermentowane stanowią wina. Soki z roślin rosnących na nieskażonyh terenach sa jeszcze zdrowsze. Uzupełniają niedobory biogenów, są ich dobrym źródłem, tak samo źródłem cukrów i białek. Soki z drzew to dobre napoje na co dzień, mozna je pić obok wody, herbatek owocowych, soków owocowych i warzywnych. Mozna rozcieńczać nią soki i nektary. Wadą jest ranienie rosliny, ale wodę brzozową i klonową można pozyskać też z pączków i liści rośliny. Woda brzozowa wzmacnia, dodaje sił, poprawia nastrój usprawnia pracę nerek i układu moczowego. Zewnętrznie łagodzi trądzik. Sok brzozowy, oskoła trzymamy w lodówce i spożywamy w ciągu 4 dni [http://www.swiatkwiatow.pl/poradnik-ogrodniczy/sok-z-brzozy--pozyskiwanie-przechowywanie-i-dzialanie-id1301.html] Podobnie wykorzystywany i przechowywany może być sok klonowy, cukier klonowy ksylitol to poliol, który utrzymuje odpowiednie nawodnienie w komórkach roslinnych, gdy nadmiar jonów jest zamykany w wakuoli, ksylitol obecny w cytozoli zapewnia odpowiednie stęzenie osmotyczne cytozolu, by woda nie uciekała do wakuoli. Wykorzystuje sie go do produkcji gum do żucia i jako zamiennik cukru dla osób chorych na cukrzycę.

Są hipotezy sugerujące wodnego przodka człowieka. Nie zgadzam się z nimi, ponieważ, człowiek jako jedno z nielicznych ssaków ni umie pływać, nawet nie lubiące wody koty pływają zmuszone, ludzie natomiast w wodzie toną. Autorzy hipotezy wodnej małpy sugerują, że wyprostowana sylwetka czlowieka wynika z brodzenia w wodzie, natomiast to właśnie pionowa postawa powoduje, że czlowiek tonie. Czlowiek w sytuacji zagrożenia odruchowo prostuje się szykując się do walki lub ucieczki, kiedy nie ma pod nogami gruntu, dziala grawitacja i spada lub tonie, pionowa postawa zwiększa nacisk na powierzchnię, co przeważa siłę wyporu, czworonogi mają mniejszy nacisk na powierzchnię i woda je wypycha. Człowiek nie czując gruntu pod nogami panikuje. Autorzy hipotezy wodnej małpy sugerują, że człowiek ma rozkład tłuszczu jak u fok czy delfinów, ale one maja kończyny zmienione w płetwy, ludzie mają nogi od chodzenia i biegania, ręce od noszenia i posługiwania się narzędziami. Foki i zwierzęta ziemno wodne maja futra, ludzie maja albo dużą ilość melaniny albo powstaje ona pod wpływem ultrafioletu, łyse walenie się nie opalają,  ultrafiolet nie przynika głeboko pod wodę, my potrzebujemy go do syntezy witaminy D. Wszystkie ssaki wodne zamykają nozdrza pod wodą, człowiek tego nie może, nie ma i nie miał odpowiednich mięśni. Zdarzają się ludzie poruszający uszami, jest to pozostałość po przodkach, ale nikt nie może zamknąć nozdrzy jak foka. Ssaki morskie maja dużo mioglobiny w mięśniach, barwnika który rozprowadza tlen, człowiek ma jej tyle co typowe ssaki lądowe. Mioglobina ssaków morskich się nie zlepia, dzięki ładunkowi dodatniemu, jej cząsteczki odpoychaja się od siebie, u ludzi tego nie ma. Ssaki morskie maja więcej hemoglobiny w erytrocytach i samych erytrocytów. Czlowiek nie lubi wody, może przeskoczyć dół, ale gdy jest on pusty, jeśli jest w nim woda będzie szukać przejścia, nie zaryzykuje, człowiek źle czuje się mokry, nie mamy sierści ani podszerstka, mokrzy szybko się wychładzamy. Właście autorzy hipotezy wodnej małpy powołuja się na łyse ciało, ale czlowiek ma włosy,ma ich tyle samo co szympans,ale są zredukowane. Sugerują też, że dużo gruczołów potowych wymaga obecności wody, otóż tylko płazy uzupelniają płyny przez skórę, ludzie muszą pić, bedąc w wodzie tak samo się pocimy jak na lądzie. Brodzenie w wodzie to większy wysiłek dla nas niż chodzenie po lądzie, szybciej się męczymy. Cieżko jest brodzić. Ostateczny argument, to, że człowiek zamieszkuje każdą strefę geograficzna,ale są to tylko środowiska lądowe. Są nawet hipotezy, że zwierzęta nie tyja, nie mają problemów z sercem czy stawami, mają, tylko dzikie zwierzęta rzadko dożywaja starości, często nie są badanie, domowe zwierzęta,które zyjąkilkakrotnie razy dłużej niż w naturze (z wolnozyjących kociąt 1% dożywa roku, a średnia życia wynosi 2 lata, domowe żyją nawet 20 lat) ichorują na te same choroby co ludzie. Wprzyrodzie cięzko najeść się do syta i zawsze jest ruch, ludzie tyją głównie dlatego, że malo się ruszają (100 m nie porzejdzie pieszo, tylko autem i jedzą za dużo kalorii), dawniej otyłość była rzadka, a nawet atrakcyjna. Można spytać weterynarza.

Złoża ropy, węgla i gazu kiedyś się skończą, dlatego warto poszukać alternatywnych źródeł energii. Takim paliwem jest wodór, stanowi on niewielki procent atmosfery, ale jest produkowany przez bakterie. Są to bakterie chemosyntetyzujące, beztlenowe, w wyniku ich oddychania powstaje wodór:
Wodór wydziela ie w czasie utleniania amoniaku NH4++ 1,5 O2= NO2- + H2+ H2O + 2ATP.
Związków siarki S+1/2O2+H2O=SO42-+2H++ATP utlenianie jednowęglowych związków organicznych
 CH4+1/2O2=CH3OH=CHOH+2H CHOH+H2O=2HCOOH=2H+CO2
Są tu bakterie siarkowe i utleniające azotany.
Bakterie, które produkuja wodór to:
-Clostridium botulinum
C6H12O6+H2O=C3H4(COOH)3+2H2CO3+2H2
-Nitrosomonas sp., Nitrosycystis sp. 
NH4++ 1,5 O2= NO2- + H2+ H2O + 2ATP
-Thiobacillus sp.
 H2S+1/2O2=S+H2O+2ATP
S+1/2O2+H2O=SO42-+2H++ATP
-Methylocystis sp. Methanomonas sp.
CH4+1/2O2=CH3OH=CHOH+2H
CHOH+H2O=2HCOOH=2H+CO2
Laseczka jadu kielbasianego Clostridium botulinum jest beztlenenowa, nie ma rzęsek, njalepiej czuje sie w 24-33 stopniach na lekko kwaśnej odzywce.
Nitrosomonas to beztlenowa bakteria uczestnicząca w procesie nitryfikacji, w tym procesie nie wytwarza się wodór cząsteczkowy, tylko jony wodorowe, które ktoś z innej dziedziny niż moja mógłby jakoś wykorzystać w przemyśle paliwowym. Nitrosomonas ma 4 gatunki Nitrosomonas europaea,  Nitrosomonas javanensis, Nitrosomonas groningensis, Nitrosomonas monocella, gram-ujemne, zyją w wodzie, sciekach, glebie, na scianach budynków, lubią zanieczyszczone obszary z dużą ilościa azotu, dlatego może słuzyć bioremediacji.
Thiobacillus sp. Acidithiobacillus sp. żyje we złożach pirytu, w rzekach, kanałach, zakwaszonych glebach, ściekach, kopalniach i na obszarach górniczych, metabolizuje związki siarki i żelaza, w górnictwie przy ich pomocy pozyskuje się z rudy metale-bioługowanie, są kwasolubne, samozywne, żyja pojedynczo, w dwoinkach lub złączone w nitkowate kolonie są łatwe i izolacji i hodowli.
 Methylocystis  np. Methylocystis parvus bezwzględny metanotrof, żyje w ściekach, rozkłądającej sie materii organicznej.
Methanomonas sp. zyje w wodzie, złożach gazu i ropy naftowej, sa gram-ujemnymi pałeczkami.
Cyanothece 51142 tlenowa sinica zdolna wiązać azot, za dnia przeprowadza fotosyntezę produkując tlen, w nocy wiąże azot, na każą cząsteczkę związanego azotu wydziela cząsteczkę wodoru, produkowany za dnia glikogen powstający z fotosyntetyzowanej glukozy nocą jest zużywany do wiązania azotu, za dnia azot jest wiązany w enzymy potrzebne do syntezy glikogeny, zużywany w metabolizmie glikogenu tlen tworzy nocą środowisko beztlenowe gdzie zachodzi wiązanie azotu.
Produkcja wodoru przez sinice: procesem pośrednim fotosyntezy sinic jest fotoliza pośrednia, sinica wiążą N2 do amoniaku, pierwszym etapem fotolizy pośredniej jest fotosynteza, czyli włączenie CO2 do glukozy, dwutlenek węgla to nosnik elektronów, protony powstają w wyniku rozpadu wody, 2 etap to fermentacja węglowodanów zachodzi pod wplywem światła w fotosytemie PSI, białka z PSI przenoszą elektrony z cukru na ferredoksyne pod wpływem światła, tu działają enzymy: nitrogenaza i dehydrogenaza NiFe pobierająca, która rozkłada cząsteczkę H2 na 2 protony i 2 elektrony i dehydrogenaza NiFe prowadząca dwukierunkową reakcję H2=2H++2e-, nitrogenaza katalizuje redukcję N2 do amoniaku z redukcja protonu i uwolnieniem H2
N2+8H++8e-+16ATP=2NH3++H2+16ATP+16Pi
Nitrogenaza to kompleks bialkowy z reduktazy dinitrogenazay (białka Fe) zrobionej z dinitrogenazy (białka moFe) Heterotetramer α2β2 łańcuch α jest kodowany przez geny nifD, łańcuch β przez nifK  oraz 2 podjednostek białkowych kodowanych przez geny nifH. Dinitrogenaza reduktazy odbiera elektrony od ferredoksyny (zewnętrznego reduktora) przekazując je dinitrogenazie, która przeprowadza główną reakcję 2H++2e-=H2+4ATP+4Pi
Reakcje te są też u rodzajów Nostoc, Anabaena, Oscillatoria i Calothrix. Hydrogenaza skłąda się z białek HupL i HupS i towarzyszy nitrogenazie. Zarówno zdolne jak i niezdolne do syntezy N2 sinice mają hydrogenazę robiącą dwukierunkową reakcję, ma ona 2 podjednostki-diaforaza zbudowana z białek HoxU i HoxF, która odbiera e- z NADPH i hydrogenazy z HoxH i HoxY usuwającej nadmiar siły redukującej przy braku tlenu, tu są Synechoccocus sp., morskie, kokoidalne sinice żyjące w parach, Microcystis sp. okrągłe, kolonijne, słodkowodne sinice, Gloeobacter sp. siostrany rodzaj reszty sinic bez tylokaidów i Aphanocapsa sp. okrągłe, kolonijne sinice.
W beztlenowych warunkach i glony m. in. należące do królewstwa roślin zielenice potrafią wydzielać wodór na drodze biofotolizy bezpośredniej. Tu światło rozbija wodę na tlen i wodór 2H2O=2H2+O2 jest u np. mającej jeden chloroplast i 2 wici Chlamydomonas reinhardtii, Chlorella fusca i wrzecionowatej, kolonijnej, jednokomórkowej Scenedesmus obliquus. Światło absorbuje transbłonowy kompleks polipeptydów PSII, który kieruje elektrony z wody do plastochinonu
2PQ (utl. plastochinon)+2H2O=2PQH2  (zred. plastochinon)+O2 
Cytochrom bf przenosi e- na plastocyjaninę, PSI przenosi je na ferredoksyne, dehydrogenaza odbiera e- ze zred ferredoksyny i redukuje protony H+, powstaje H2, w warunkach tlenowych jest on wykorzystywany do redukcji CO2, kilka minut lub godzin w warunkach beztlenowych powoduje indukcje białek odp. za prod H2, gł. hydrogenazy, te białka to enzymy katalizujące reakcje. Gdy sinicom brakuje siarki (pierwiastek potrzebny m. in. do powstania metioniny i cysteiny oraz utrzymania wyższych rzędów struktur białek) jest zahamowana synteza białka D1, która jest podjednostką PSII, spada absorpcja CO2 i produkcja O2 wydziela się H2, synteza wodoru daje syntezę ATP.
Beztlenowe bakterie uwalniaja wodów wyniku fermantacji np. fermentacja masłowo-butanolowa u organizmu Weizmanna Clostridium acetobutylicum gdzie wodór jest gdy oksydoreduktaza ferredoksynowo-wodorowa utlenia zredukowaną ferrefdoksynę (FdH) do utlenionej ferredoksyny Fd, wtedy uwalnia sie wodór, jest to jeden z etapów wieloetapowej fermentacji glukozy prowadzącej do powstania maslanu i butanolu. Tu oksydoreduktaza pirogronianowo-ferredoksynowa utlenia pirogronian do Acetylo-Co-A redukując ferredoksyne, któa ma centrum siarkowo-żelazowe (4Fe-4S) połaczone mostkami siarczkowymi, Acetylo-co-A jest prekursorem produkcji kwasów organicznych, alkoholi itd. Ferredoksyna może byc zredukowana przy pomocy oksydoreduktazy ferredoksynowej-NADPH przy utlenieniu NADPH doNAD+, potem jest reakcja gdzie uwalnia się H2 ferredoksyna red (FdH)=Ferredoksyna utl (Fd)+H2 hydrogenazy przenoszą e- z wewnętrzkomórkowych nosników e- na H+ tu diałaja enzymy PFOR i NFOR. Gdy cisnienie H2 jest większe niz 60 Pa jest hamowana aktywność NFOR tu jest równowaga międze zred i utl ferredoksyną i NADPH, powstają maslan, mleczan, etanol itd. PFOR jest aktywowane gdy P H2 wynosi 3x10do4 Pa, im mniejsze cisnienie H2 tym wydajniejsza jego produkcja.
Fermentacja kwasów mieszanych jest u Enterobacteriaceae gramm-ujemnych pałeczek jelitowych m. in. u Escherichia coli. Ta rodzina fakultatywne beztlenowce. Z glukozy na drodze glikolizy powstaje fosfoenolopirogronian, z niego pirogronian, w warunkach beztlenowych lub przy niedostatku tlenu liaza pirogronianowo-mrówczanowa PFL rozkłada go do mrówczanu i Acetylo-Co-A, mrówczan liaza mrówczanowo-wodorowa rozkłada do CO2 i H2. U E. coli są 3 dehydrogenazy mrówczanowe, 1 to białko FDH-N, produkt operonu fdnGHI w warunkach beztlenowych z dostepem do azotu, on utlenia mrówczan, a reduktaza azotanowa redukuje azotany, 2 białko FDH-O kodowana przez fdoGHI w warunkach tlenowych i gdy w pdołozu sa azotany, to bialka blonowe z centami aktywnymi po stronie ściany komórkowej (peryplazmy), 3 FGH-H produkt genu fdhF, ekspresja w warunkach beztlenowych przy braku akceptorów elektronów, centrum aktywne ma selen i molibden, jest po stronie cytoplazmy, enzym to główny element liazy mrówczanowo-wodorowej, rozkładające mrówczan do OC2 i H2, FGH-H współdziała z 6 białkami Hyc, produktami genu hyc, HycB, HycC, HycD, HycF, HycG odpowiadają za transport e- przez białko HycE, kwas mrówkowy indukuje aktywnośc genu fdhF i hyc, regulon mrowczanowy obok operonów hyc i fdhF ma operony hypA-E, fhlA i hydN-hypF, ulegaja transkrypcji przy dostatku mrówczanu w obnizonym pH. białka HypA-E i HypF odpowiadają za dojrzewanie hydrogenazy Hyd-3 i formowanie kofaktora NiFe, fhlA koduje białko FHLA-induktor regulonu mrówczanu, łaczy się z DNA jako tetramer, reguluje transkrypcję genów regulonu, białko HYCA, produkt hycA wygasza regulon, pomaga mu antysensowne RNA OxyS, HYCA ododziałowuje z FHLA i jego kompleksem z mrówczanem. wodór w wyniku fermentacji glutaminy wytwarzają laseczki Clostridium m. in. C. tetani-laseczka tężcowa. Na podłożach z glicerolem duzo wodoru produkują Enterobacter aerogenes gramm-ujemna, beztlenowa bakteria z przewodu pokarmowego i Klebsiella pneumoniae pałeczka zapalenia pluc, gramm-ujemna, bezrzęskowa, nie tworzy przetrwalników, ma śluzowa otoczkę.
Podłożem dla tych bakterii mogą byc odpady z biomasy: metanol, etanol, octan, celuloza, melasa, glicyna, kreatyna, ścieki, obornik, odchody zwierząt, odpady z przemysłu spozywczego i tłuszczowego.
Fotofermentacja sa tu zielone i purpurowe bakterie siarkowe i bezsiarkowe, donor elektronów to związki siarki: siarka rodzima, siarkowodór, tiosiarczany, wodór dla siarkowych, wodór ze związkami organicznymi dla bezsiarkowych, bakterie maja w błonach barwniki absorbujące światło i białka odp. za transport elektrony, w czasie, którego tworzy się siła protomotoryczna i powstaje ATP, e- dalej idą na ferredoksyne i NAD+, powstaje redukująca siła NADPH, tu jest rodzina Rhodospirillaceae z Rhodopseudomonas sp. z R. palustris, gramm-ujemne bakterie, Rhodospirillum sp. m. in. R rubrum, gramm-ujemny, fakultatywny beztlenowiec, Rhodobacter sp. i Rhodobium sp. pączkują, wykorzystuje ta rodzina związki organiczne, R. rubrum redukuje nitrogenazą N2, nitrogenazie towarzyszy hydrogenaza pobierająca Hup, rozkłąda H2 do 2H+ i 2e-, H+ redukują N2, kolejna hydrogenaza rozkłąda wodór na H+ potrzebne do redukcji CO2, następna w ciemnosci rozkłada mrówczan do CO2 i H2, w ciemności jest fermentacja kwasów mieszanych, kolejna to składnik kompleksu błonowego utleniającego CO, który ja aktywuje CO+H2O=H2+CO2 to białko CODH, produkt genu cooF transportuje H+ i e- na podjednostkę podobna do ferredoksyny (produkt genu cooH) powstaje H2, powstaje syngaz CO, CO2 i H2 produkt rozkładu biomasy. Rubrivivax gelatinosus może życ przy samym CO i świetle, u Enterobacteriaceae jest Citrobacter sp. wykorzystująca CO, bezotoczkowe, nieurzęsione, gramm-ujemne.
W żwaczu przeżuwaczy również zachodzi fermentacja, tu zyja beztlenowe batkerie odp. za rozkład celulozy, hemipektyn, fruktanów, skrobii, pektyn, oligosacharydow i cukrów prostych, tu są bakterie, pierwotniaki, grzyby wytwarzające enzymy rozkładające celulozę, hemicelulozę i pektyny, węglowodany złozone rozkładane sa na cukry proste, które stanowią dla mikroorganizmów i organizmu przeżuwacza, zródlo energii, powstałe CO2, H2 i inne to substraty dla innych bakterii wytwarzających metan, w żwaczu sa Ruminococcus albus i R. flavefaciens, beztlenowe gramm-dodatnie laseczki, Butyrivibrio fibrisolvens, uwiciona laseczka, Clostridium cellobioparum, gramm-dodatnia laseczka, one rozkładają celulozę, pektyny rozkładają Lachinospira multipara, Megasphaera elsdenii, Selenomonas ruminantium.
Ruminococcus albus produkuje octan, etanol, CO2 i H2, gdy inne mikroby wykorzystują wodór wydajnośc produkcji wodoru rosnie do praiwe 4 moli na mol glukozy. Orzęski rozkładające celulozę to Entodiniomorpha, pektyny Holotricha, mają 3 gatunki Dasytricha ruminantium, Isotricha prostoma, Isotricha intestinalis, wykorzystuja one D-glukozę, D-fruktozę, D-galaktozę, oligosacharydy i polisacharydy, orzęśki te sa aktywne, gdy przeżuwacze jedża pokarm z duża liczbą cukrów prostych. Produkują CO2, H2, mleczan, octan i maslan, troche mrówczanu i propionianu, mają organella hydrogenosomy gdzie na drodze fermentacji maslowej powstają te kwasy i gazy. I. prostoma i I. intestinalis na pożywce z glukozy robią gaz z połową zawartości H2. Entodiniomorpha mają Entodinium caudatum, Ophryoscolex caudatus, robią octan, maslan, CO2, H2, propionian, mrówczan i mleczan. Grzyby w zwaczu to Piromyces sp., Orpinomyces sp., Anaeromyces sp. Neocallimastix frontalis w czasie glikolizy zmienia pirogronian w octan, etanol, mleczan i bursztynian, u N. frontalis i Piromyces sp. jest liaza piorogronianowo-mrówczanowa PFL jest w cytoplazmie i hydrogenosomach.
Hydrogenosomy to otoczone podwójną błoną białkowo-lipidową organella u beztlenowych eukariontów, sa u pierwotniaków m. in. rzeęsistka pochwowego Trichomonas vaginalis należacego do wiciowców  Flagellata. Pierwotniaki mają w hydrogenosomach oksydoreduktazę pirogronianowo-ferredoksynowa PFO, która daje dekarboksylacje pirogronianu do CO2 i Acetylo-Co-A przy redukcji ferredoksyny, Acetylo-Co-A na drodze fosforylacji substratowej prowadzonej przez transferazę octanowo-bursztynylo-Co-A i syntetazę bursztynylo-co-A zmienia się w octan, powstaje ATP. U Holotricha reakcję robią fosfoacetylotransferaza i kinaza octanowa, e- idą na ferredoksynę, hydrogenazy redukuja H+ do H2, siła protomotoryczna powoduje syntezę ATP. Holotricha mają też enzymy fosfobutyrylotransferazę, kinazę meslanową, dehydrogenazy mleczanu. N. frontalis i Piromyces pirogronian przetwarza się w Acetylo-Co-A i mrówczan przez liazę pirogronianowo-mrówczanową, Acetylo-Co-A ma fosforylację substratową przy udziale transferazy octanowo-bursztynylo-Co-A i syntetazy brusztynylo-Co-A, powstaje H2 i ATP, z pirogronianu powstaje szczawiooctan, dehydrogenaza malonianu redukuje go do malonianu, z którego może wtónie powstać pirogronian, CO2 i NAD(P)H oksydoreduktaza ferredoksynowo-NADH daje e-na ferredoskynę, hydrogenazy redukują protony do H2. Hydrogenazy to metaloenzymy centrum aktywne stanowią 2 atomy żelaza (FeFe) lub atom niklu i żelaza (NiFe), NiFe sa u archeonów, gamma Proteobacteria i Clostridium, FeFe są u reszty bakterii i eukariontów. niFe utl. wodór to H+ i e-, FeFe robią H2, NiFe mają hydrogenazy podpierające. NiFe robiące H2 są u E. coli, hydrogenazy fermentacji mieszanej, białka Hyd-1, Hyd-2 należace do NiFe utl. wodór, Hyd-3 wchodzi w sklad FHL, Hyd-4 pełni podobna funkcję to FHL, produkt geny hyf. NiFe i FeFe maja rdzeń, domeny i podjednostki. Rdzeń FeFe ma domenę H połaczoną z gr. prostetyczne Fe-Fe i centrum siarczkowo-żelazowym wiązaniem siarkiowym z reszty cysteiny, NiFe ma 2 podjednostki, duża połączona z gr prostetyczna Ni-Fe atomami siarki z 4 cystein i mała wiąze sie z 1 z 4 centrów siarkowo-żelazowych, obie hydrogenazy mają ligandy CO i CN- połaczone z atomami żelaza grup prostetycznych, NiFe mają 1 CO i 2 CN-, FeFe m 5 ligandów każdy wiąże się z centrum aktywnym 1 CO i 1 CN-, domeny kierują e- do centrum aktywnego enzymu. Redukcja siarczanów m. in Desulfovibrio vulgaris wykorzystuja kwas mlekowy, alkohole, wodór do utleniania siarczanów. Mleczan zmienia sie w pirogronian, on w Acetylo-Co-A, powstaje szczawiooctan, tu działają oksydoreduktaza pirogronianowo-ferredoksynowa i liazy mrówczanowe, hydrogenazy cytoplazmatyczne uwalniaja H2, periplazmatyczne rozkładaja go do H+ i e-, H+ redukuja siarczany do H2S, e- na drodze fosforylacji oksydatywnej idą do ATP, tu metabolity pośrednie to CO zmieniany w CO2 i H2 przy pomocy dehydrogenazy CO (CODH).
http://kopalniawiedzy.pl/Himadri-Pakrasi-wodor-cyjanobakteria-cyanothece-51142,12076
www.pm.microbiology.pl/web/archiwum/vol4742008465.pdf

Jest wiele legend dotyczących wpływu księżyca w pełni na człowieka i przyrodę. Wiele z tych opracowań dotyczy bardziej legend niż nauki, ale czy na pewno księzyc nie ma na nas wpływu?
Wiemy, że pływy morskie są skutkiem przyciągania Księżyca, Słońca oraz ruchu Ziemi, wiemy, że wpływają na morską faunę, ale czy pełnia ma tu znaczenie?
Wiele razy doszukiwano się w świetle Księzyca jakiegoś zakresu fal świetlnych, którego nie ma nigdzie indziej, ale świało Księzyca to odbite światło słoneczne, nie ma w nim żadnych nowych długości fali.
Ale sa ludzie, którzy podczas pełni nie mogą usnąć. Prawdopodobnie ich reakcja wynika z większej wrazliwości na światło, wielu osobom nie przeszkadza w zaśnięciu ani spaniu półmrok czy nawet świało dzienne (usypiamy na plaży, drzemki w środku dnia itd.), ale sa ludzie, którzy gdy tylko jest jasniej niż zwykle od razu się budzą, są ludzie, którzy potrzebuja specjalnej maseczki zasłaniającej oczy by zasnąć. Ta wrażliwość jest rózna, niektórym nie rpzeszkadza światło gwiazd czy latarni, ale przeszkadza światło słoneczne, innym przeszkadza światło latarni, ale nie gwiazd, ini potrzebują zupełnej ciemności.
Każdy człowiek ma wewnętrzny oscylator, który reaguje na zmiany czasu, jest to zegar biologiczny. Dobowy oscylator stanowią struktury ośrodkowego układu nerwowego, jest on wrażliwy na dawców czasu, czyli zewnętrzne czynniki regulujące okres snu i czuwania, najważniejszym z nich jest właśnie światło. Nadrzedny zegar biologiczny ssaków jest w przedniej częsci podwzgórza w jądrach nadskrzyzowaniowo-komorowych SCN. Do SCN płyna sygnały z siatkówki oka, ludzie mają barwnik melanopsynę. Szlak nerwowy siatkówkowo-podwzgórzowy RHT to droga sygnału z siatkówki do SCN, jest to wspólna droga dla sygnałów wzrokowych i dawców czasu.  Są też geny segarowe, któych ekspresja jest zależna od obecności światła. Skutkiem molekularnego mechanizmu zegara biologicznego jest białko period, któe hamuje transkrypcję, zawsze i u nocnych i u dziennych zwierz ekspresja genów zachodzi w ciemności. W siatkówce obok pręcików są komórki zwojowe bezpośrednio reagująće na światło ipRGC, mają one barwnik melanopsynę oraz monosynaptyczne połączenie na drodze podwzgórzowo-siatkówkowej, sygnał z ipRGC idzie bezpośrednio do SCN. Biora tu udział neuroprzekaźniki glutaminian, polipeptyd aktywujący przysadkową cyklazę adenylową PACAP, neuropeptyd P. Jest wiele determinatów zegara biologicznego. światło jest tylko jednym z nich, ale najważniejszym, są w mózgu obszary reagująće na te czynniki, w SCN jest ich synchronizacja. Czy światło księzyca jest odpowiednio silne, na pewno w pełni daje więcej światła niz w innych fazach, a ludzie szczególnie wrażliwi mogą mieć problemy ze snem lub wybudzenia w nocy, dlatego nie każdy reaguje na pełnię. ipRGC nie uczestniczą w procesach widzenia, dlatego niewidomi z nieuszkodzonymi komórkami zwojowymi reagują na światło z ominięciem kory wzrokowej i mogą reagować na pełnie księżyca. 
Są teorie, że ruch księzyca wpływa na wodę w naszych komórkach, ale pływy zdarzają się 2 razy dziennie i nie zależą od fazy księzyca.

Czy gwiazdy wpływają na sze życie? Naukowo rzecz biorąć istnieje kilka dowodów. Wpływ na rozwój roślin: Księżyc i gwiazdy emitują nisko energetyczne pulsy dalekiej czerwieni, indukuje ona odwracalne reakcje niskoenergetyczne.  Dł. fali wpływa też na rozwój liści, maksymalne hamowanie jej wzrostu daje światło zielone, czerwone przyspiesza. Antagonistyczne działanie światła czerwonego R i dalekiej czerwieni FR. R silnie hamuje wzrost łodygi i promuje wzrost liścia, bezpośrednie działanie FR po R niweluje działanie R. Na wzrost roslin wpływa stosunek dł. okresu światła do ciemności (dnia do nocy), to fotoperiod. Fotoreceptor R i FR to fotochrom, jest w każdej tkance u wszystkich roslin. Ma rozpuszczalną w wodzie chromoproteinę. Ma ona błekitny kolor, zbudowana jest z polipeptydu o masie 120 - 130 kDa i grupy fitochromowej. Fitochrom ma dwie formy molekularne: Prabsorbuje światło czerwone i ulega fotokonwersji do Pfr, absorbującą daleką czerwień. Pfr jest katywna fizjologicznie, indukuje transdukcję sygnału i odp. fizjologiczną. Forma Pr jest nieaktywna. Forma Pfr absorbuje FR i ulega fotokonwersji do nieaktywnej formy Pr. Pfr pod wpływem ciemności ulega spontanicznej konwersacji do Pr. Pr jest stabilna, Pfr może uledz destrukcji pod wpływem światła. Obie formy fitochromu są w komórce róznocześnie, tworzą stan fotostacjonarny. Stopień obu form obok siebie zmienia się zależnie od ilościowego udziału w działającym świetle zakresu R i FR. Ma to znaczenie ekologiczne, działające światło słoneczne w zakresie komórkowym, jest absorbowane przez baldachim liści, do niższych warstw idzie FR, w wyniku jego działania powstaje duże steżenie Pr, indukuje wzrost pędu i roslina rosnie na długość, roizwijać baldachim liści i osiągnac pełny dostep do światła. Typy reakcji fotochemicznych. Reakcje niskoenergetyczne, są odwracalne, generują je pulsy FR, są bardzo nisko energetyczne emitowane przez gwiazdy i księżyc. Nieodwracalne, wysokoenergetyczne reakcje indukowane przez FR indukuje silne światło działające przez długi czas. Budowa polipeptydu, ma ok 1128 reszt aa i ma 2 domeny. Domena N - końcowa ma dołączoną 321 resztę cysteiny przez mostek siarczkowy, to gr. chromoforowa, domena odp. za absorbcję światła. mniejsza domena C - końcowa odp. za tworzenie dimeru z 2 części fitochromu. Fitochrom to homodimer (z tych samych aa jest zbudowany), kowalencyjne wiązanie łatwo się rozpada. Synteza fitochromu w roslinach etiolowanych (będących w ciemności) i poddanych dizałaniu czerwonego światła daje syntezę labilnych (łatwo rozpadających się) Pfr, obk tej formy jest stabilne Pfr, rosliny roznące w pełnym naświetleniu mają kilka rodzajów fitochromów, A, B, C, D, któe różnią się składem aminokwasów. Fotokonwersja fitochrom ma gr. chromoforową, ma podobną budowę do barwników fikobilinowych (ta sama biosynteza, jest alanina, protohem, biliwerdyna its.)Absorbcji światła towarzyszy izomeryzacja gr. chromoforowej, inicjująca zmiany konformacji w cząsteczce białka. Gr. chromoforowa rotuje względem polipeptydu, fitochrom wpływa na tRNA i iRNA, aktywnośc genówm jądrowych i geny chloroplastowe, kontroluje aktywność metaboliczną roślinwpływa na syntezę barwników fotosyntezy, redukcję azotanów, metabolizm kwasów tłuszczowych, degradacje skrobii i wiele innych procesów w komórkach, jest w cytoplazmie, przylega do plazmolemy, najwięcej go w organach najaktywniejszych metabolicznie. Morfologiczna odp. na fitochrom jest w krótkim czasie np. kilku minut, to reorientacja chloroplastów u zielenicy mużocji Mougeotia sp. lub kilku tygodni np. przy indukcji zakwitania. Indukowana reakcja zakwitania na R jest odwracalna przez FR tylko w krókim czasie, gdy odp. nie podlega już kontroli przez światło. Stopień R do FR ma różne wartości. W środowisku fitochrom może byc indykatorem stopnia zaciemnienia środowiska np. Gdy rosliny odetną innym dostęp słońca, rosnie zacienienie, spada st. R do FR i spada stopień Pfr do Pr, daje to szybszy wzrost Pr. Pr total=(Pr+Pfr). Fotoperiodyzm , kiełkowanie fotoplastycznych (zal. od światła) nasion u niektórych odmian sałat Lactuca sp. miktonastyczne ruchy listków mimozy Mimosa sp. Fasola za dnia ma liść otwarty, nocą zamknięty. Aktywna forma fitochromu daje wzrost Ca2+, aktywacja kalmodulina, ona przyłącza 4 atomy Ca, aktywuje niekóre kinazy, jest efekt fotomorfologicvzny. Fotoperiodyzm to zdolnośc roślin do określania długości dnia, daje to możliwość występowania danego procesu w danej porze dnia lub roku. Dł. dnia to główna determinanta czasu zakwitania. Zal. od wymagań rośliny na bodziec świetlny aktywujący indukujący zakwitanie dzielimy rośliny na rośliny dnia krótkiego RDK i rośliny dnia długiego RDD. RDK mają indukcję zakwitania gdy dł. okresu świetlenego jest krótsza od krytycznego. Czas krytyczny ma ok. 12 godzin. RDD zakwitają gdy indukcja tego procesu jest w czasie dłuższym niż krytyczny, powyżej 14 godzin. Są też rośliny neutralne periodycznie i rosliny o neutralnych wymaganiach świetlnych ok. 12-14 godzin. Rośliny dnia krótkiego śledzą dł. dnia przez pomiar dł. nocy, wymagaja dł. nocy i krótkiego dnia. Noc nie może byc przerwana błyskiem światła. RDD zakwitają gdy noc przerwie błysk światła. RDK zakwitają gdy dzień przerwie okres ciemności, nie wpływa to na rozwój RDD. Krótki dzień i krótka noc nie dają zakwitu RDK, są wegetatywne, zakwitają wtedy RDD. Cykl dłuższy od 24 godzin przy zachowaniu długości nocy daje zakwit RDK, RDD są wegetatywne. Fitochrom daje odp. fotoperiodyczną, naświetlanie pasmami R lub FR w czasie nocy zmienia kierunek indukcji fotoperiodycznej. Istotne jest działanie ostatniego pulsu światła. Analiza diagramów wykazuje, że rosliny RDK wymagaja do indukcji kwitnienia niskiego stężenia Pfr, a RDD wysokiego stęż. wymagają. Gdy ostatni jest puls FR, jest przejście Pfr do Pr, indukuje to zakwitanie RDK i hamuje zakwit RDD. Gdy ostatni działa puls R, rośnie stężenie Pfr, zakwitaja RDD, hemowany jest zakwit RDK. Sukulent kalanchoe Kalanchoe blossfeldiana. liśc to wrażliwy organ fotoperiodyczny, on odbiera światło, mała powierzchnia liścia wystarczy by indukowac kwitnienie. Fotoperiodyzm jest odbierany liśćmi, pojedynczy liść traktowany odp. periodem wystarczy by roslina wytworzyła makroskopowe kwiaty. Fotoperiodyczna indukcja może być w roslinach, które były oddzielone od rosliny i przemieszczone na roslinę niepoddaną indukcji fotoperiodycznej. Gdy roślina potrzebuje kilku cykli fotoperiodycznych muszą być dawkowane na ten sam liść. Indukcja w liściach daje transmisję sygnałó, które regulują przejście do kwitnienia. Sygnały zakwitania są transportowane przez łyko. Są to czynniki chemiczne, usunięcie floemu lub ogrzanie go wysoką temp. daje brak indukcji fotoperiodycznej. Procesy zachodzące w liśćiu poddanego działaniu dużego natężenia światła. Jest fotokonwersja fitochromu. Pomiar czasu zależy od zmian zachodzących w stosunku Pfr do Pr, daje to syntezę stymulatorów, synteza rosnie do potrzebowanego poziomu. Procesy procesy postindukcyjne i translokacja stymulatora jest w łyku. Idzie on do pączka, do merystemu generatywnego i indukuje kwitnienie. Światło działa na fitochrom (kryptochrom), jest translokacja fitochromowa, łańcuch transdukcji sygnałów, zmiany metaboliczne, ekspresja genów. 
Ludzie potrafią dzięki światłu gwiazd orientować się w terenie np. marynarze, podrózniczy na podstawie gwiazd określaja kierunki geograficzne. Osoby obdarzone dobrym wzrokiem potrafią dzięki światłu gwiazd widzieć w nocy, nie jest to pełne widzenie, ale potrafili dawniej, gdy nie było ulicznych latarni trafić do domu.
Jak podaje http://www.eureknews.pl/index.php/rosliny-i-zwierzeta/1255-skarabeusze-podazaja-za-swiatlem-gwiazd.html skarabeusze Scarabaeus satyrus wykorzystują w nawigacji światło słońca, gwiazd i księżyca. Skarabeusz znajduje kulę gnoju ucieka z nia wykorzystując do orientacji latwo dostępne źródło światła. Nawet w czasie bezksiężycowych nocy skarabesze poruszają sie po prostej ścieżce, badania pokazały, że one widzą światło Drogi Mlecznej, inne gwiazdy są dla nich za słabe. Podobnie reaguje żuk gnojarz Geotrupes stercorarius, cyli jego oczy też rozróżniają światło gwiazd z Mlecznej Drogi [http://wiadomosci.onet.pl/nauka/zuk-gnojarz-kieruje-sie-swiatlem-drogi-mlecznej/p742h].
Zwierzęta widzące w ciemności, psy, koty, gryzonie, mają warstwę komórek odbijających słabe światło do siatkówki, dzięki czemu widzą w zbyt słabym dla nas świetle. Oko kota ma aż 15 warstw tych komórek, pręciki zwierząt nocnych i aktywności całodobowej są wrażliwsze na słabe światło gwiazd.
Wrażenia estetyczne, gwiazdy są piękne, stwarzają romantyczny klimat, nadają nocnym spacerom nastrój.