Najnowsze wpisy, strona 190


sie 30 2021

Słoneczne tatuaże, czyli opalanie we wzorki...


Komentarze (0)

Pojawiła się moda na opalanie ciała w różne wzory, tzw. słoneczne tatuażę. Cudowna sprawa. Ludzie opalając się bez filtra produkują witaminę D, światło widzialne przeciwdziała depresji, ludzie leżą wiele godzin na słońcu, dzięki czemu wytwarzają taką dawkę witaminy D, jakiej potrzebuja ich ciała. Ale to nie tylko to. Takie tatuaże nawet, gdy się znudzą to same schodzą w przeciągu roku. Co roku można wybierać inny wzór. Nie ma problemu z usunięciem, nie ma ryzyka zakażenia HIV, żółaczką, zakażeń bakteryjnych skóry, gdyż nie dochodzi do przerwania jej ciągłości. I można taki tatuaż zrobić wszędzie i za darmo. wystarczy leżak lub ręcznik, balkon, działka, ogródek, podwórko, łąka, leśna polana, plaża, dach bloku mieszkalnego i trochę czasu. Tatuaże są calkowicie bezpieczne, sama od lat opalam sie bez filtra w godzinach 10-15, jeśli czas i pogoda pozwoli. Dzięki temu mam prawidlowe stężenie witaminy D w osoczu (badanie po lecie). Być może takie opalanie we wzorki wygląda nienanaturalnie, w końcu czlowiek opala się równomiernie, chyba, że ubranie przeszkadza, ale przecież wzorek zejdzie, to jest tylko ozdoba. Tymczasem zwykły tatuaż zostanie na zawsze. A jak uzyskać takie tatuaże? Wystarczy założyc korokową koszulę, lub przykryć skórę papierowymi albo zrobionymi z tkaniny wzorkami. Napisy i bardziej niestandardowe wzorki można wykleić plastrem. Są specjalne plastikowe bransoletki i opaski na szyję, które nadają wzorek podczas opalania. sa też specjalne szablony do naklejenia na skórę

Jakie są zalety tych tatuaży?
-Synteza witaminy D oraz melaniny, która chroni skórę także przed toksynami.
-Relaks na świeżym powietrzu.
-Wygrzanie stawów, mięśni, kości łagodzi ich bóle i pomaga na reumatyzm.
-Pobyt na słońcu obniża cisnienie krwi, przeciwdziałając wylewom, zawałom, zatorom.
-Słońce poprawia nastrój.
-Tatuaże są darmowe, same schodzą, nie ma żadnego ryzyka, nie dochodzi do przerwania ciągłości naskórka ani kontaktu z obcymi płynami ustrojowymi innych ludzi, co może mieć miejsce podczas robienia prawdziwych tatuaży, więc nie ma ryzyka chorób zakaźnych.
-Słońce przyspieszy gojenie ran, tych odkrytych.
-Tatuaż jest bezbolesny w przeciwieństwie do prawdziwego, który goi sie przez kilka dni. Tu powstawanie tatuażu jest przyjemne, leży się na słoneczku, które robi swoje.
-Nie ma uczulających barwników wprowadzanych do skóry ani na skórę, chyba, że ktoś używa kremów z wysokim filtrem do narysowania wzorków, ale do używania kontaktowych środków chemicznych nie namawiam.
Teraz jest odpowiednia pora na robienie sobie takich tatuaży. Warto się zabawić. 
Do ludzi, którym się to nie podoba apeluję. Więcej tolerancji! To że coś Ci sie nie podoba nie oznacza, że inni mają mysleć tak samo. Nikt nikogo do tego nie zmusza to tylko zabawa dla ludzi, którzy lubia niestandardowe ozdoby. Wszystkim zainteresowanym życzę miłej zabawy.
sie 30 2021

Dwa oblicza deszczu


Komentarze (0)

 Za oknem spada, zamiast produkować witaminę D i melaninę, mogę coś napisać. Dzis chciałabym okazjonalnie o deszczu. Dla przyrody, roślin, dźdźownic i innych bezkręgowców jest potrzebny, nawet niezbędny. Także dla rolnictwa, by sadzonki mogły wydać plony. Ale deszcz ma też drugą naturę. Deszcz to przymusowe siedzenie w domu. Oczywiście czasem, trzeba coś załatwić albo wyjść do pracy, sklepu czy apteki. Takie wyjście bez zabezpieczenia grozi przemoczeniem. Przemoczenie natomiast grozi wychłodzeniem. Zauważcie, że gdy pada deszcz temperatura powietrza jest niższa niż, gdy świeci slońce. Chmury zasłaniają je i nie ogrzewa powietrza ani Ziemi. Człowiek moknie, ubranie nabiera wody, przemakają buty. Mokre ubranie wychładza organizm, woda parując odbiera ciepło, ubranie staje sie zimne i odbiera ciepło z ludzkiego ciała. Zwykle po powrocie do domu w mokrych butach nogi mamy zimne jak lody. Zimno powoduje szczypanie i swędzenie skóry stóp i dloni, ktorymi dotykamy np. zimnych klamek. Ból to reakcja obronna, informuje, że ciału dzieje się krzywda. temperatura powietrza podczas deszczu wynosi pon. 16 stopni, to już jest poniżej minimum termicznego dla czlowieka. Zwykle ubranie chroni przed takimi temperaturami (długie, grube spodnie, zabudowany podkoszulek, koszula lub sweter, kurteczka, skarpetki, zabudowane buty), jednak na nic się nie zda ubranie jeśli będzie przemoczone, wtedy szybko traci temperature i schładza organizm. Ludzkie ciało nie jest w stanie wytworzyć tyle sebum by ochronić skórę przed zimnem, trochę wytwarza, dlatego zima i jesienią cera staje sie tłusta, by sie ochronić, ale nie jest to wystarczająca ochrona. Przemoczone nogi oslabiają sluzówkę nosa, człowiekowi grozi katar, zapalenie gardła. Zimno osłabia organizm, przez co jest narażony na atak wirusów np. przeziębienia, anginy wirusowej, mokre wlosy mogą skutkować chorobami zatok, gardła, osoby o słabszym zdrowiu mogą przypłacić wychłodzenie zapaleniem płuc, oskrzeli, pęcherza moczowego, nerek. Objawy hipotermii to drgawki, uczuczucie zimna, szczypanie skóry, w cięższym przypadku utrata czucia, oslabienie organizmu. Ciężka hipotermia jest wtedy, gdy temperatura ciała spada poniżej 35 st. C. Taki stan stanowi zagrożenie dla życia, natomiast róznymi chorobami może skutkować każde wychlodzenie organizmu. Można temu zaradzić stosując odpowiednie zabezpieczenia np. gumiaki, które chronią nogi, muszą mieć wysokie cholewki, połaszcze przeciwdeszczowe z rękawami i kapturami ściągane i zapinane pod szyją. Sam parasol chroni przed deszczem tylko padającym pionowo, a gdy jest wiatr to deszcz zacina z boku. Parasol to dodatkowe zabezpieczenie twarzy. Wiatr dodatkowo wychładza przemoczonego człowieka odbierająć mu ciepło.

Reasumując: deszcz jest potrzebny przyrodzie, rośliny potrzebuja wody do życia, tak jak my. One pobierają wodę korzeniami i wykorzystują ją do procesów metabolicznych, skutkiem czego rosna i sie rozmnażają. Deszcz zasila rzeki, jeziora, stawy, bagna, moczary chroni je przed wysychaniem i umożliwia istnienie całych ekosystemów wodnych i ziemnowodnych. Deszcz zasila wodociągi i wody gruntowe, zmywa pyłki, płynąca woda znosi je ułatwiając zapylanie. Deszcz zasila cieki i zbiorniki wodne, z których piją zwierzęta. Jest potrzebny grzybom do rozwoju i wytwarzaniu owocników, w tym grzybom jadalnym. Potrzebny dla upraw, warzywnictwa i sadownictwa oraz dla hodowli ryb i grzybów. Dla nas nie jest zdrowy, ale wystarczy siedzieć w budynku i wychodzić tylko dobrze zabezpieczonym, by ochronić się przed przykrymi konsekwencjami.
sie 30 2021

słońce leczy rany


Komentarze (0)

Zauważyłam, że rany wsytawione na słońce szybciej sie goją. Nie miałam dużych ran, ale małe od plewienia jeżyń, zacięcia papierem do drukarki, zadrapania, zdarte zadziorki. Zauważyłam, że po jednym dniu opalania rany goja się niczym po kilku dniach bez wystawiania na promienie sloneczne. Takżę w ciągu kilku godzin goją się oparzenia I stopnia (takie do 2 cm od płomienia kuchenki albo gorącego naczynia). Dlaczego tak jest?

Otóż prawie wszystkie typy komórek mają receptor witaminy D, zwany receptorem VDR, który pozwala tej witaminie wniknąć do wnętrza komórki, gdzie witamina D tworzy dimery receptorów retinoidowych, które już są czynnikami transkrypcyjnymi, czyli witamina D wnikając do komórki wpływa na transkrypcję, czyli przepisanie informacji na RNA, od tego zależy całe funkcjonowanie i róznicowanie komórek. Witamina D decyduje o ekspresji genów, od której zależy podział i różnicowanie komórek. Gdy komórki już zostaną wyspecjalizowane witamina D opuszcza je, gdy jej brak komórki wolniej się różnicują, ale mogą robić to w nieskończoność. Takie różnicowanie bez kontroli jest jedną z przyczyn nowotworów. Spadek witaminy D to wolniejsza regeneracja, ale zwiększone ryzyko nowotworów, prawidlowe jej stężenie to szybka regeneracja i spadek ryzyka nowotworów. Ponadto wapń, który wchłania się z układu pokarmowego przy udziale witaminy D jest jednym z czynników krzepnięcia krwi, jego niedobór poraża krzepnięcie tak samo jak niedobór każdego innego z 12 czynników krzepnięcia. Dodatkowo to wapń aktywuje kilka innych czynników krzepnięcia krwi-II, VII, IX i X, jony wapnia sa niezbędne by protrombina przekształciła się w trombinę, która przekształca nieaktywny fibrynogen w aktywną fibrynę, która tworzy rusztowanie dla plytek krwi, one odkładają się na niej tworząc skrzep, dodatkowo włókna kurczą sie przybliżając brzegi rany. Jednak do wytworzenia odpowiedniej ilości witaminy D oraz by wapń wchłonął się z pokarmu potrzeba czasu, im ciemniejsza skóra tym czas syntezy tej witaminy jest dłuższy jest dłuższy, jeszcze potrzeba czasu na przemiany holekalcyferolu w kalcytriol i jego przejście z jelit wraz z jonami wapnia do krwi i popłynięcie do tkanek. Jednak sam ultrafiolet przyspiesza podziały komórkowe, które wypełniają ubytek. Także jednorazowa ekspozycja na słońce jest mniej skuteczna niż regularna, tak jak czas pozwoli. Im większa ekspozycja na słońce tym więcej witaminy D się wytworzy, nadmiar się rozkłada, ale częśc zostaje zmagazynowana w tkance tłuszczowej i może być wykorzystana później. Pewnie dlatego zima rany gorzej się goją, gdyż organizm zdąży zuzyć zapasy witaminy D.
Także światło widzialne leczy rany, nawet te trudno gojące się. Do ziemi dociera światło słoneczne o dlugości fali 300 do 800 nm, w tym znajduje się pasmo leczniczych lamp wykorzystywanych do rehabilitacji. Skoro natura daje za darmo po co przepłacać?
witamina D stymuluje odporność  np. witamina D stymuluje róznicowanie się monocytów, dzieki czemu spada ryzyko zakażenia rany, a patogeny dostałe do krwi przez wrota zakażenia (ranę) są szybko niszczone.

 

Przykłady urazów i ich reakcja na słońce pochodzą ode mnie i ludzi z mojego otoczenia. Co do większych ran, ale mechanizmy w organizmie zachodzą te same, co przy małych ranach, tylko proces gojenia przebiega wolniej co jest normalne.
sie 30 2021

Melanina funkcje inne niż estetyczna


Komentarze (0)

Słońce to nie tylko witamina D, która jest nie tylko witaminą, ale i hormonem niezbędnym do zachowania homeostazy w organizmie-zakłócenia homeostazy, czyli równowagi w organizmie wg. Waltera Cannona są powodem wszelkich chorób. słońce to takżę synteza melaniny, czyli barwnika. Alfa melanotropina to hormon stymulujący melanocyty, MC-1R to jej receptor. Przyłaczsnie alfa MSH daje do receptora indukuje szlak sygnału. Wyjściowym związkiem chemicznym reakcji jest tyrozyna, działa na nią enzym tyrozynaza, która aktywuje całe pasmo UVB-280-315 nm, powduje ona hydroksylacje tyrozyny do DOPA, 3,4 dihydroksyfenyloalaniny, jest to niebiałkowy aminokwas, będący również prekursorem dopaminy-neuroprzekaźnika, tyrozynaza bierze udział w konwersji DOPA do dopachinonu, z którego powstaje melanina. Sa 3 rodzaje melanin eumelanina to ciemny, brunatny barwnik jest u ludzi nierudych, ilośc melanosomów z nim warunkuje kolor włosów, oczu i skóry, feomelanina żółto-czerwony barwnik jest u osób rudych, ilość jego melanosomów decyduje o odcieniu włosów i skóry, neuromelanina, wystepuje na neuronach u ludzi i zwierząt, powstaje z DOPA dzięki DOPA karboksylazie. Melanina to nie tylko piekna brązowa skóra, ale i wymieniacz jonowy (jonit), który neutralizuje w skórze substancje toksyczne. Jonity to to nierozpuszczalne substancje w postaci granulatu posiadające w swojej strukturze cząsteczkowej rodniki kwasu lub zasady, które mogą być wymieniane. Melanina wiąże rodniki, które są potem usuwane. wiadomo, że przez skórę mogą przedostawać się różne substancje toksyczne, a w środowisku, w którym żyjemy są różne toksyny. substancje rozpuszczalne w tłuszczach przenikają przez błony komórkowe, mogą być przekazywane do innych komórek i do naczyń kriwonosnych, mogą działać w samej skórze, która stanowi pierwszą linie obrony przed czynnikami chemicznymi, biologicznymi i fizycznymi. Niektóre substancje jako inhibitory blokują ważne enzymy np. cytochromy, inne wnikają między nukleotydy zmieniając ramke odczytu i powodują mutacje. Każda toksyna ma grupę funkcyjną, która reaguje z cząsteczkami w komórkach np. z enzymami, inne blokują pompy jonowe uniemozliwiająć transport komórkowy czy przewodnictwo nerwowe, wymienniki jonowe w tym melanina łaczą się z tymi centrami, same oddają swoje grupy funkcyjne, które unieaktywniają toksynę, jesli jest ta sama wartościowość to mozliwa jest wymiana. toksyna staje sie nieaktywna, jej grupa funkcyjna zostaje zamrozona w melaninie i traci swą aktywność. Im wieksze stężenie wymieniacza jonowego w roztworze, czyli melaniny tym lepsza detoksykacja tego roztworu, więcej toksyn zostanie zneutralizowanych.  A melanina wytwarza sie pod wpływem wystawiania skóry na słońce. rózni ludzie mają rózną ilośc melaniny, ale każdy może ją wytworzyć. Melanina zwiększa czas syntezy witaminy D, dlatego opalając się na początku potrzebujemy wielu godzin by ja wyprodukować. WGłodny witaminy D organizm wstrzymuje syntezę melaniny, do póki nie wyrówna stężenia witaminy D i nie zrobi zapasów, z każdym opalaniem tempo syntezy melaniny rosnie. często opalony cżlowiek w sierpniu opala sie szybciej niż blady w czerwcu, dlatego, że po zimie brak mu tej witaminy i musi ją wyprodukować. Ale nawet bardzo duże stężenie melaniny nie blokuje syntezy witaminy D, tylko spowalania, wydłużając czas opalania albo jadąć bliżej Równika człowiek wytworzy optymalna dawkę.

Melanina pochłania także promieniowanie jonizujące oraz usuwa wolne rodniki powstałe wskutek radiolizy wody, może nie jest doskonała ochroną przed promieniotwórczością, ale lepsza taka niż żadna. Ciemna skóra dzięki pochłanianiu ciepła lepiej znosi niskie temperatury (niedźwiedzie polarne mają czarna skórę).
Pod wpływem opalania skóra grubieje, dzięki czemu lepiej chroni przed czynnikami fizycznymi np. kucharze dzięki pogrubieniu naskórka mogą utrzymać naczynia w temperaturach, które uszkodziłyby ciało innych ludzi, chemicznymi, grubsza wartswa rogowa to utrudniona droga dla substancji wchłanianych przez skórę, także toksycznych i biologicznych. Grubszy naskórek to lepsza bariera dla wirusów, bakterii, toksyn. Więcej kornerocytów to także większa odporność na urazy mechaniczne np. otarcia, odciski.

 

No i podczas oplania sa aktywowane enzymy dehydratacyjne i naprawcze, które usuwaja mutacje powstałe wskutek działania czynników chemicznych, fizycznych i biologicznych, rosnie ich stężenie i naprawa DNA i RNA jest skuteczniejsza.
sie 30 2021

Nadrzewne grzyby w Polsce


Komentarze (0)

Huby są to grzyby nadrzewne, pasożytnicze. Strzępki grzybni są pomiędzy komórkami drzewa, odbierają im cukry i biogeny, owocniki wyrastają z pni i gałęzi.

Łuskwiak włóknistołuskowaty Hemipholiota heteroclita parasolkowaty kapelusz jest żółtoochrowy lub jasnożółty, z wiekiem brązowieje, gęste,przyrośnięte blaszki, są żółtoochrowe lub jasnożółte, potem brązowieją, żółtawy, maczugowaty trzon z włókienkowatym pierścieniem, wysyp brązowy, zarodniki elipsoidalne
Krowiak bocznotrzonowy Tapinella panuoides podłużny, muszelkowaty kształt, żółtobrązowy wierzch, brzeg podwinięty, blaszki oliwkowo żółte, brak trzonka, kremowy miążśz, na spróchniałych drzewach w lasach.
Boczniak ostrygowaty Pleurotus ostreatus brzeg ostry, kapelusz nagi, ostrygowaty, kolor biały, szarofioletowy, szarobrązowy, stalowobłękitny, blaszki brązowawe, biały lub brązowawy trzon, grzyby wyrastają jeden nad drugim, grzyb jadalny.
Łycznik późny Panellus serotinus kapelusz łopatkowaty, najpierw wypukły, potem płaski, owłosiony szczeciniasto przy trzonie, kolor żółtozielony, oliwkowozielony do oliwkowobrązowawego, trzon krótki z brązowymi łuseczkami, miążśz blady, blaszki jasne, kremowe, potem żółtawe, bladoochrowe, z wiekiem brązowe.
Łycznik ochrowy Panellus stipticus muszlowaty kapelusz o podwiniętym brzegu, żółtawobrązowy, sucha, łuseczkowata powierzchnia, trzon krótki, ochrowożółty, blaszki brązowawe, miąższ żółtoochrowy, na drzewach liściastych gł. dębach. 
Rozszczepka pospolita Schizophyllum commune wachlarzykowaty kapelusz, białe blaszki, biały, omszony, bruzdkowany kapelusz, ochrowy, łykowaty, elastyczny, suchy twardy i kruchy.
Maslanka łagodna Hypholoma capnoides żółty do brązowego kapelusz, półkolisty potem wypukły, osłonka ciemnobrązowa, białawe lub szare blaszki z czasem fioletowieją, trzon białawy u podstawy rdzawobrązowy, wygięty, pusty w środku, miąższ białawy do jasnożółtawego. Saprotrof grzyb jadalny. 
Hubiak pospolity Fomes fomentarius duże, kopytkowate kapelusze, pofałdowana powierzchnia, widac strefy przyrostów, sa w nich szare, czerwone, czarnawe pręgi, jasnobrązowy miążśz ciemnieje z wiekiem, pofałdowany koncentrycznie, trzonu brak, hymenofor rurkowaty, żółtobrązowawy.
Pniarek obrzeżony Fomitopsis pinicola uchowaty, szeroki, przyrosnięty bokiem do drzewa iglastego, starsze kapelusze szare, młodsze czerwonawe, brązowe lub jansokremowe, kremowy, rurkowatu hymenofor, trzonu brak, brzeg pofałdowany, dawniej owocnik śłużył do tamowania krwawień z ran.
Bialoporek brzozowy Piptoporus betulinus owalny kapelusz, brzeg pofaldowany, kolor kremowy, bezowy lub brązowawy, kremowy rurkowaty hymenofor, jednolity miąższ, najpierw miękki potem suchy i kruchy. Grzyb leczniczy wyciąg z owocników hamuje rozmnażanie komórek nowotworowych, owocniki hamują krwawienia.
Lakownica spłaszczona Ganoderma applanatum płaski kapelusz, najpierw biały, potem brązowy, potem szary, najstarsza cześć guzkowata, miąższ korkowaty, cynamonowobrązowy do ciemnobrązowego, hymenofor rurkowaty, białokremowy. 
Lakownica żółtawa Ganoderma lucidum uchowaty grzyb z brązowym, wygiętym trzonkiem, brązowy kapelusz, brzeg czerwonawy i biały, biały miąższ, rurkowaty, żółtawy hymenofor, z czasem brązowieje, grzyb leczniczy, leczy żółtaczke, astmę, bronchit, nadciśnienie, choroby żołądka, stany zapalne stawów i nerek, bezsenność.
Czyreń ogniowy Phellinus igniarius duży, trójkątny owocnik o czarnym lub szarym kolorze i białym cynamonowobrązowym, jasnobrązowym, rdzawym brzegu, kremowy hymenofor rurkowaty, służł do produkcji hubek do rozpalania ognia.
Czyreń jodłowy Phellinus hartigii duży wypukły owocnik, wierzch brązowy, szary lub zielonkawy, hymenofor rurkowaty, rdzawobrązowy, brzeg kremowy, twardy, brązowy miążśz.
Czyreń dębowy Fomitiporia robusta duży, trójkątny, bokiem przylegający do pnia grzyb, hymenofor rurkowaty żółty, kapelusz brązowy.
Czyreń śliwowy Phellinus pomaceus kopytkowate kapelusze w skupiskach, wierzch najpierw ochrowy, potem kasztanowy, żółtoochrowe pory z szarym nalotem, z czasem ciemnieją na rdzawe, brunatnotabaczkowe, miąższ rdzawobrązowy, korkowaty.
Czyreń sosnowy Phellinus pini mlode owocniki konsolowate, stare kopytkowate, wierzch brązowy, czernieje, ma pojedyncze wloski, szarożóły lub oliwkowy hymenofor z nieregularnymi rurkami, miążśz jednorodny, kasztanowaty, rdzawocynamonowy.
Czyrenica porzeczkowa Phylloporia ribis półkoliste, nieregularne kapelusze w pęczkach, wierzch żółtobrązowy, czernieje z wiekiem, cienki, ostry, falisty brzeg, kapelusz porasta glonami, hymenofor rurkowaty, rdzawocynamonowe, żółtobrązowawe, czerwonobrązowawe, młody ma szary nalot, miąższ żółtawobrązowy, rudy, cynamonowy, dwuwarstwowy, warstwy podzielone linią, dolna ciemniejsza twarda, górna porowata.
Czyreń rozpostarty Fomitiporia punctata poduszkowate, rdzawocynamonowe owocniki, starsze szare, brzeg filcowany, pory brązowe, nieregularne, miąższ cynamonowy, na pniu jest brązowa plama grzybni, z której zawiązują się owocniki.
Niszczyca anyżkowa Gloeophyllum odoratum nieregularny, chropowaty, półeczkowaty, poduszeczkowaty, kopytowaty kapelusz, z wiekiem powierzchnia staje się cynamonowa, rdzawobrązowa, purpurowobrązowa do prawie czarnej, brzeg tepy, ochrowy, płowy, kasztanowy, wydłuzone rurki, hymenofor żółty, miąższ rdzawy, miekki, twardnieje z wiekiem.
Korzeniowiec wieloletni/ sosnowy Heterobasidion annosum rozpostarte, odgięte półeczki, nieregularna powierzchnia, brązowa, jasna lub ciemna albo rdzawa, pomarszczona powierzchnia, jasny, ostry, falisty, nierówny, płonny brzeg, białokremowy rurkowaty hymenofor, miąższ biały z czasem ochorwy.
Niszczyca płotowa Gloeophyllum sepiarium długi, listewkowaty owocnik, półkolisty, rdzawobrązowy, z wieikiem czarnobrązowy, pomarańczowy brzeg, powierzchnia pomarszczona, jednowarstwowy blaszkowaty hymenofor z anastemozami, żółty, pomarańczowy lub rdzawy, brązowy, miąższ rdzawopomarańczowy, suchy orzechowy.
Błyskoporek szczotkowaty Inonotus leporinus półkoliste, kopytkowate, poduszeczkowate kapelusze, góna powierzchnia żółtoczerwona, morelowa, z wiekiem czerwonobrązowa, rdzawoczerwona, ciemniejąca do czarnobrązowej, pofałdowana z wiekiem, miążśz gąbczasty, żółtawy do ochrowego, rdzawobrązowy, z ciemniejszymi strefowaniami.
Błyskoporek podkorowy Inonotus obliquus tworzy czarne popekane narośle na pniach drzew, żółta, rdzawoczerwona lub brązowa grzybnia, żółtooliwkowe, uchowate owocniki, miąższ korkowy, suchy, twardy, łamliwy, hymenofor kremowy.
Wrośniak róznobarwny Trametes versicolor płaskie, wachlarzowate, nerkowate, rozetowate, pofałdowane owocniki rosnące kepami, mają czarne, niebiskie, rdzawe, czerwone i żółe strefy przyrosty, brzeg biały, kremowy, falisty, ostry, cienki miąższ, białe z czasem kremowe i brązowe pory.
Wrośniak strefowany Trametes ochracea brązowy wierzch, biały brzeg, pofałdowany brzeg, hymenofor rurkowaty, kremowy, brązowy, miąższ biały, elastyczny.
Wrośniak szorstki Trametes hirsuta nerkowate, pojedyncze lub zrosnięte filcowate owocniki, koncentryczna, pofałdowana powierzchnia jest  szara, popielata, izabelowata, rudawa, dymnoszara, kremowa, ochrowa, żółtobrązowawa, hymenofor biały, potem szary, rdzawy, miąższ biały, schnąc żółknie.
Wrośniak garbaty Trametes gibbosa półkolisty, konsolowaty, bocznie przyrośnięty do drewna, płaski, brodawkowany kapelusz, biały, żółty, orzechowy, rdzawocynamonowy, hymenofor biały lub żółty, miąższ biały, jednorodny.
Blaszkowiec drobnozarodnikowy Lenzites betulina półkoliste, filcowato owłosione owocniki, blaszkowaty, rdzwy hymenofor, kapelusz szary, rdzawo obrzeżony, bliżej końca biały, miąższ biały lub orzechowy, grzyb leczniczy,leczy udary, przeziębienia.
Gęstoporek cynobrowy Pycnoporus cinnabarinus uchowaty grzyb na wygiętym, bocznym trzoneczku, kolor ceglastoczerwony, pręgowany, rurku jednowarstwowe, rdzawoczerwony, miąższ rdzawy, pręgowany, włóknisty.
Gmatwek dębowy Daedalea quercina poduszeczkowate,  półkuliste, pułeczkowate owocniki, kremowe, ochrowe lub szarawe,miąsz korkowy, elastyczny, brązowawy, hymenofor rurkowaty, rdzawy lub szary.
Gmatwica korkowata Daedalea quercina biały lub orzechowy kolor, może byc morelowy, kasztanowy, kremo blaszkowaty hymenofor, duże pory, orzechowy lub białawy miąższ.
Gmatwica trójbarwna Daedaleopsis tricolor brązowy, uchowaty, postrzępiony owocnik, brązowy, brzeg czerwony, żóły, biały, może byc białoorzechowy i brązowy, hymenofor żółtokremowy, rurkowaty, biały.
Smolucha bukowa Ischnoderma resinosum konsolowate, półkoliste owocniki o zaokrąglonych brzegach, filcowata góra z ciemnymi kroplami cieczy, kapelusz ma kolor brązowy, czarny, cynowy, jasnieje w kierunku brzegu, hymenofor biały, ochrowy, czerwienieje po ścisnięciu, miąższ jednorodny, włóknisty.
Szaroporka podpalana Bjerkandera adusta szary, biało obrzezony, uchowaty owocnik, brzegi starsze są nieregularne, młodsze okrągłe, hymenofor rurkowaty, szary.
Szaroporka odymiona Bjerkandera fumosa kremowobezowe, pomarszczone, masywne, trójkątne owocniki, brzeg i hymenofor białe, hymenofor rurkowaty, krwistoczerwony, mięsisty, pręgowany miąższ.
Wrośniak miękkowłosy Trametes pubescens owalny, gładkobrzegi, przyrośnięty bokiem do pnia grzyb, owocnik biały lub kremowy, hymenofor rurkowaty, brązowy, miąższ biały, kapelusz pofałdowany, widac strefy przyrostu.
Wachlarzowiec olbrzymi Meripilus giganteus dużę, dachówkowato ułożone owocniki, koncentrycznie pręgowane, czerwonobrązowe, brzeg kremowy, miąższ biały, miękki, z czasem włóknisty, przy ściśnięciu ciemnieje,hymenofor rurkowaty żółtobiały, ciemniej przy ucisku.
Jodłownica górska Bondarzewia mesenterica duży, łopatkowaty lub rozetowany, czerwony owocnik z jasnym brzegiem, pofałdowana powierzchnia,  biały lub ochrowy, rurkowaty hymenofor, miąższ biały, miękki, soczysty, elastyczny, biały, środkowy lub boczny trzon.
żagwica listkowana Grifola frondosa szarobrązowy, jasniejszy u podstawy kapelusz, kremowy, rurkowaty hymenofor, miąższ białokremowy, włóknisty, kapelusiki wyrastają od białego środkowego.
Żagiew łuskowata Polyporus squamosus kapelusz spłąszczony wachlarzowaty, brazowy, trozn boczny, biały z brązowym kutnerkiem, miąższ mięsisty, biały lub slomkowy, białwy, porowaty hymenofor.
Uszak bzowy Auricularia auricula-judae owocniki o szerokości 4-10 cm, kształtem przypomina ucho, może być muszelkowaty, odwrotnie miseczkowaty, płatowy, skręcony, zwężony u nasady w kształcie trzonu, od barwy czerwonobrązowej do oliwkowobrązowej lub fioletowoszarej, gładka, poprzecinana listwami, błyszcząca wewnętrzna strona ma warstwę zarodnikonosną, zewnętrzna, bezpłodna strona jest szarawa, miąższ ciemnobrązowy, wilgotny, galaretowaty lub chrząstkowaty, elastyczny, prześwitujący, bez smaku i zapachu, wysuszony twardy, lamliwy, pomarszczony, lekki, skurczony, przy wilgotnej pogodzie odzyskuje kształt, wysyp zarodników bialy, szeroko rozpowszechniony, ale nie wsytepuje w wyższych partiach gór, rosnie na gałeziach bzu czarneg i inncyh drzewach i krzewach liściastych, owocniki sa przez cały rok, w okresach wilgotnych i bezmroźnych.
Ozorek dębowy Fistulina hepatica czerwonobrazowy owocnik, brzeg jasniejszy, płaska, pofałdowana powierzchnia, czerwony, soczysty, mięsisty, ścisnięty wydziela czerwoną ciecz, rurkowaty hymenofor biały, potem czerwonawy lub żółty.
miękusz rabarbarowy Hapalopilus nidulans brazowy, pofałdowany owocnik z prostym jasnym brzegiem, brązowy hymenofor rurkowaty, miąższ koloru owocnika, odbarwia się na czerwonobrązowo po ściśnięciu.
Skórnik szorstki Stereum hirsutum odgięte, rozpostarte owcniki koloru pomarańczowego, żółtego lub bezowego, jasne pasy na brzegu, pomarańczowy, rurkowaty hymenofor i miąższ pomarańczowy.
Soplówka bukowa Hericium coralloides białeokremowe, rozgałęzione sopelkibiały, kruchy miąższ.
Soplówka jodłowa Hericium alpestre pomarańczowobezowe rozgałęzione sopelki, miekki, elastyczny miąższ.
Soplówka jezowata Hericium erinaceus kula bezowych igiełek, może mieć kształt kalafiora, zwarty, biały miąższ.
Swiecznica rozgałęziona Artomyces pyxidatus coraz bardziej rozgałeziające się gaąłzki koloru cielistego, , biały lub żółtawy miąższ brązowieje po przerwaniu.
Uszak skórnikowaty Auricularia mesenterica dachówkowato ulozone owocniki, górą omszone i strefowane, brązowe, jasniejszy brzeg, może byc szary lub żóltobrazowy, spód niebieski lub purpurowy.
Kisielnica trzoneczkowata Exidia truncata czarne, galaretowate, uszkowate owocniki, z czasem miąższ mięknie.
Trzęsak listkowaty Tremella foliacea pomarańczowe, galaretowate uszkowate owocniki, miąższ pomarańczowy.
żylak promienisty Phlebia radiata pomarańczowe plamy grzybni, z których wyrastają owocniki w postaci pomarańczowobrązowych rózków, może być cielisty, bezowy lub rózwawy, miąższ najpierw miękki potem twardszy, w kolorze owocnika i grzybni.
Żółciak siarkowy Laetiporus sulphureus niebiezpieczny pasożyt, powoduje zgnilizne i obumarcie drzewa, grzybnia atakuje i rozkłada w brązową suchą masę cały pień, owocnik przyrasta do drzewa bokiem, ma 5-30 cm średnicy, siarkowożółty, żółtopomarańczowy lub pomarańczowy, starsze owocniki sa jasniejsze, białawe lub białoszarawe, kształt wachlarzowaty lub półkolisty, płaski, powierchnia matowo-zamszowata i kremowożółtawo oszroniona, brzeg delikatnie powinięty, falisty, głeboko popekany, płatowaty, zaokrąglony, niekiedy ostry, owocniki dachówkowato narastaja na siebie lub tworza rozety, bardzo małe rurki, mają 1-4 mm, siarkowożółtawe, zwarte z miąższem, pory maja kolor rurek, okrągławe, bardzo drobne, 3-5 sztuk na 1 mm2, młode moga być pokryte żółtymi kropelkami, wysyp zarodnikówsłomkowżółty lub blednący do białego, miąższ żółty lub żółtawy, białawy, kremowy, bladołososiowy, wyblakły po obumarciu, grubosci 4-30 mm, młody miekki, soczysty, mięsisty, po obumarciu kruchy, łamliwy, lekki, smak kwaskowaty, na starośc gorzkawy, siarkowy zapach, pospolity od maja do września, porasta stare, zaniedbane drzewa, topole, dęby, wierzby, rzadziej klony i olsze, w sadach porasta grusze, śliwy, orzechy, rosnie na przydrożnych drzewach i w parkach, tworzy duże skupienia, surowe owocniki sa trujące, młode jadalne po obróbce cieplnej.
miękusz szafranowy Hapalopilus croceus żółty, kremowy, pomarańczowy, guzkowaty grzyb bocznie przyrośnięty do drzewa, hymenofor rurkowaty, jasnożółty, beżowy, miążśz jasnożółty, brązowy, włóknisty.
Pomarańczowiec błyszczący Pycnoporellus fulgens pofałdowany, płaski, pomarańczowy kapelusz, kremowobiały, rurkowaty hymenofor, miąższ kremowy, brzeg jasny.

 

gąbkowiec północny Climacocystis borealis biały muszlowaty grzyb, brzeg prosty, hymenofor rurkowaty, biały, z czasem brzeg fałduje się i ciemnieje na ochrowo, miąższ jasny.