Archiwum sierpień 2021, strona 78


sie 29 2021 Embriologia roślin 4
Komentarze (0)
przyroda 

Budowa kwiatu krytonasiennych. Kwiat ma działki kielicha, rozwinięte z liści podkwiatkowych, płatki korony, pełniące rolę powabni (wabią zapylaczy). W środku są słupki i pręciki. W każdej rodzinie kwiat ma charakterystyczną budowę. Budowę kwiatu określa wzór kwiatowy, który jest inny dla każdej z rodzin. Opisuje on liczbę płatków korony, słupkó, pręcików oraz opisuje ich budowę. W rodzinie liliowatych Liliceae jest wzór *P3+3A3+3G(3), to znaczy, że jest słupek z trzech owocolistków, sześć pręcików w okółkach i pojedynczy okwiat z 6 płatków w okółkach. Tu słupek ma krótką szyjkę, symetria kwiatu jest promienista tu jest np. tulipan Tulipa sp. U gęsiówki Arabis z rodziny kapustowatych Brassicaceae jest 6 pręcików, 4 są wyższe, 2 niższe. Ma wolne, niezrośnięte działki kielicha. Układ pręcików daje pręcikowie czterosilne. słupek ma znamię, szyjkę i zalążnię. *4k2+2$A2+4G(4). Z punktu widzenia embriologii najważniejsze są organy genratywne: słupki i pręciki zawierające gametofity. Słupek ma żeński gametofit. Pręcki mają męskie gametofity. Pręcik składa się z główki (anthera) i nitki (filamentum). Główka ma 2 ma pylniki połączone płynnym łącznikiem (konektywem). W pylnikach jest tkanka wyścielająca (tapetum). Są dwa rodzaje tapetum jedno odżywia mejocyty, drugie jest sekrecyjne. Tapetum wydzielające (sekrecyjne), ma pełne ściany komórkowe i bierze udział w budowie ścian ziaren pyłku. Tapetum ma ciała dipolowe, które w czasie mikrosporogenezy idą do powierzchni komórki i odkładają się na błonie komórkowej. Te ciała to prociała (proorbikule) Ubischa. Na powierzchni ziaren pyłku odkładana jest sporopolenina. Gdy tapetum kończy swoją funkcje, prociała Ubischa idą na zewnątrz, z komórki przesącza się sok komórkowy z prekursorami sporopoleniny. Zachodzą zmiany chemiczne w prociałach powstają ciała (orbikule) Ubischa. Powstaje ziarno pyłku. Ten proces zachodzi w woreczkach pylkowych. U gęsiówki Arabis sp. są 4 wyższe i 2 niższe. Jest czterosilne pręcikowie. Przed powstaniem ziarna pyłku jest mejoza, powstaje tetrada mirkospor. W czasie mejozy zachodzą zmiany w ściane pylnika. Po wykonaniu swojej roli komórki tapetum ulegają apoptozie - programowanej śmierci komórek. Ciała Ubischa odkładają się przy ścianie pylnika, powstaje pyłek. Każdy woreczek pyłkowy ma archespor męski, jego komórki ściśle do siebie przylegają. Od archesporu męskiego zaczyna się rozwój gametofitu męskiego. Woreczek pyłkowy ma kilka warstw, od środka jest tapetum, tkanka wyścielająca, egzotecjum to tkanka okrywająca, endotecjum jest pod egzotecjum. W środku pylnika są zgrubienia listkowate. Z komórek archesporu powstają komórki macierzyste mikrospor. Jest mikrosporogeneza, proces gdzie z komórek archesporu powstają komórki macierzyste mikrospor (mikrosporocyty / KMM), Mejozę inicjują procesy endogenne: ekspresja genów i wydzielanie hormonów - auksyn, cytokinin i etylenu oraz czynniki egzogenne: temperatura i światło. Musi być optymalna temeratura, temp. odpowiada za długośc mejozy, u roślin wczesnowiosennych przymrozek zatrzymuje mejozę. U większości roslin okrytonasiennych trwa od kilkudziesięciu godzin do kilkunastu dni. Nagonasienny modrzew Larix sp. ma 5 dni. Około pół roku przed mejozą komórki rosną, pomnażają ilość materiału genetycznego, wielkość jądra i ilośc cytoplazmy. W tym czasie mikrosporocyty są połączone plazmodesmami, daje to synchronizację tkanki sporogennej, wszystkie mikrosporocyty dojrzewają w jednym czasie. Plazmodesmy są róznież między tkanką sporogenną i tapetum. Przed mejozą rosnie liczba chromosomów, organizmy 2c, stają się 4c. Początek mejozy daje przerwanie plazmodesm łączących mikrosporocyty z tapetum. Plazmodesmy łączące komórki mikrosporocyty rosną i zmieniają się w kanały cytoplazmatyczne. Ich powierzchnia stanowi 1/5 powierzchni komórek. U niektórych roslin powstaje syncytium. Sygnały swobodnie przechodzą pomiędzy komórkami sporogennymi. Po leptotenie jest zanik kanałów, komórki się izolują. Na początku profazy pierwszej, w pachytenie jest budowa ściany z kalozy. Na początku każdego mikrosporocytu ściana komórkowa ulega lizie (rozpadowi), odkłada się ściana kalozowa. Po mejozie jest zredukowana liczba chromosomów o połowę, mejoza to podział redukcyjny. Jest 1c. Przebieg mejozy: W mejozie cale chromosomy idą na bieguny. Przed rozpoczęciem mejozy jest interfaza, w niej podwaja sią liczba chromosomów, z 2c są 4c. Po interfazxie następuje podział mejotyczny, który przebiega w dwóch etapach, pierwszy podział mejotyczny, składa się z 3 faz. Pierwsza faza to profaza I, podzielona jest na 4 etapów. Najpierw jest leptoten, tu rozpoczyna się kondensacja chromosomów. Odnajdują się homologiczne chromosomy (jeden od ojca, drugi od matki). Są połaczone z otoczką jądrową telomerami. Kolejny etap to zygoten, tu jest koniugacja homologicznych chromosomów, chromosomy te zbliżają się do siebie, powstają pary hologicznych chromosomów (biwalenty), zespolone są kompleksem synaptycznym. Po koniugacji jest pachyten, tu 4 chromatydy biwalentu spiralizują i pekają, jest crossing over. Crossing over to wymiana fragmentów chromatyd między chromosomami w biwalencie. Ma to znaczenie ewolucyjne. Crossing over to rekombinacja cech od ojca i matki. Powstaja chiazmy, czyli miejsca gdzie chromosomy się krzyżują. Kolejny etap to diploten, tu chromosomy rozchodzą sie, ale są dalej połączone chiazmami. Telomery odłanczają się od otoczki jądrowej. Następny etap to diakineza, tu zanikają jąderko i otoczka jądrowa. Kończy się profaza I, jest metafaza I, tworzy sie wrzeciono podziałowe (karikinetyczne), biwalenty chromosomów układają się w płaszczyźnie róznikowej, przyczepiają się do wrzeciona. Anafaza I, tu biwwalenty rozdzielają się, wrzeciono ciągnie je na przeciwległe bieguny komórki. Telofaza I, tu chromosomy są na przeciwległych biegunach, odbudowane są jąderko i błona jądrowa, Chromosomy mogą uledz częściowej despiralizacji. Komórka w drugi podział mejotyczny, który przypomina mitozę. Jest profaza II, zanika jąderko i błona jądrowa, chromosomy kondensują, spiralizują, chromatydy siostrzane łączą się centromerem. Metafaza II, chromosomy układają się w płaszczyźnie równikowej, tworzy się wrzeciono podziałowe, jego włókna łączą się z chromatydami. anafaza II to podział centromerów i wędrówka chromatyd siostrzanych do przeciwległych biegunów komórki, tworzy się wrzeciono cytokinetyczne. Telofaza II zaczyna się gdy chromosomy są na biegunach, chromatyna dekondensuje i despiralizuje, odtwarza się jąderko i otoczka jądrowa. Te podziały to była kariokineza, czyli podział jądra komórkowego, po niej jest cytokineza, czyli podział cytoplazmy. Po mejozie I jest 2c, po mejozie II 1c. Wrzeciono kariokinetyczne tworzą mikrofilamenty cytoszkieletu. Wrzeciono cytokinetyczne (fragmoplast) też. Po mejozie z każdego mirkosporocytu powstaje tetrada mikrospor. W czasie podziału pomiędzy komórkami potomnymi odkłada się kaloza. Komórki tapetum robią enzym kalazę, który hydrolizuje ściany kalozowe, które są barierą dla swobodnego przepływu sygnałów. Ściany komórkowe tapetum też się rozpadają, powstaje periplazmodium zbudowane z ameboidalnych komórek. Każda mikrospora tworzy własną ścianę, sporodermę. W woreczkach pyłkowych jest wiele mikrospor, dwie mikrospory tworzą męski gametofit. Powstaje endotecjum. Tworzenie gamtofitu, gdy mikrospora oddziela się od tetrady, otacza się sporodermą, sporoderma ma dwie warstwy, zewnętrzną egzynę, wewnętrzną intynę. Egzyna jest grubsza. Każda mikrospora ma jedno jądro. Rośnie ilość cytoplazmy. Jest mitoza. Wakuola rozpada się na wiele wakuoli. Wakuola spycha jądro do ściany. Jądro dzieli sie wrzecionowato dzięki układowi wrzeciona podziałowego. Jego główna oś leży prostopadle do powierzchni sporodermy. Powstają dwa jądra, jedno większe, drugie mniejsze o soczewkowatym kształcie. Wielkośc komórki zależy do objętości wody w komórce. Większe, okrągłe jądro idzie na środek komórki, zaczyna się budowa ściany komórkowej, oddzielającej oba jądra. Ściana jest kalozowa, są dwie komórki, jądro przy ścianie nie zmienia pozycji. Obie komórki mają własną plazmolemę (błonę komórkową). Komórka z jądrem bliżej ściany daje komórkę generatywną. Komórka z jądrem na środku daje komórkę wegetatywną. Rozpuszcza się ściana kalozowa, komórka generatywna wnika do wegetatywnej. Obie komórki są odizolowane błoną komórkową i przestrzenią, to stadium to niedojrzałe ziarno pyłku. Jest zanik wakuoli, komórka wegetatywna ma nierególarny, pofałdowany kształt. Dalszy rozwój pyłku przebiega na dwa sposoby. U części taksonów po otwarciu komory pylnikowej np. u lilii Lilium sp. rozwój pyłku jest na danym etapie, tu pyłek dojrzewa gdy łagiewka pyłkowa kiełkuje na znamieniu słupka. Komórka generatywna dzieli się w  łagiewce pyłkowej. Inne taksony np. trawy Poaceae komórka generatywna dzieli się na dwie plemnikowe przed opuszczeniem pylników. Cytokineza to oddzielenie cytoplazmy błona komórkową. Plemniki mogą mieć wici, rzęski lub nie mieć aparatu ruchu, wtedy są komórki plemnikowe. Cały proces wytworzenia ziarna pyłku to gametofitogeneza. Rozwój gametofitu kończy się powstaniem gamet. Komórki plemnikowe czasem różnią się od siebie. Mogą mieć różne organella np. plastydy i mitochondria - różne rozchodzenie się organelli w czasie cytokinezy. Plastydy i mitochondria mają własne DNA, kodujące inne białka, ale nie są autonomiczne. Organella te kodują część białek. Zarodek może mieć chloroplasty/mitochondria od matki, od ojca lub mieszane.

sie 29 2021 Embriologia roślin 2
Komentarze (0)
przyroda 
U paprotników dominuje sporofit, ma organy: korzeń, krótką, podziemną lodygę, kłącze i liście. U Polypodium sp. liście pełnią funkcję rozrodczą, na spodzie liścia, pod zawijką (induzjum) w skupieniach rozwijają się sporangia (zarodnie). W środku zarodni jest tkanka sporogenna, przechodzi mejozę, z każdej komórki macierzystej powstają 4 spory. Przy suchym powietrzu pierścień zarodni się kurczy, zarodnia się otwiera, zarodniki wysypują się. W podłożu zarodnik kiełkuje w przedrośle. Gametofit jest plechowaty, ma sercowaty kształt. Ma ryzoidy (chwytniki) czerpiące wodę. Wytwarza rodnie i plemnie. W anteridiach powstają orzęsione plemniki. Archegonium ma krótką szyjkę, nad komórką jajawą jest komórka kanałowo - brzuszna. Plemniki z wodą płyna do rodni jest zapłodnienie krzyżowe. Powstaje diploidalna zygota, która rozwija się mitotycznie w zarodek, wytwarza on zawiązek korzenia (korzeń zarodkowy).   Gametofit odżywia zarodek. Zarodek wytwarza liście, może fotosyntetyzować, wtedy gamtofit zamiera.
Skrzyp Equisetum sp. z kłącza wyrastają obok liści asymilujących tworzy nieasymilujące pędy zarodnionośne. Na szczycie sporofitu jest sporofilostan, to przekształcony liść tworzący zarodnie (sporangia). W czasie przekształcenia jeden z liści zwija się w tarczkę, pod nią powstają zarodnie z tkanką sporogenną. Po mejozie powstają zarodniki z długimi wyrostkami (elaterami, hapterami). W wilgoci się zwijają, rozwijają dgy jest sucho i jest rozsiewanie. Zarodniki kiełkują na wilgotnym podłożu. Z takich samych zarodników powstają przedrośla męskie i żeńskie. Męskie są słabiej rozwinięte, wytwarzaja plemnie z orzęsionymi plemnikami. Na żeńskich powstają rodnie. Gdy przedrosla są blisko siebie, plemniki płyną do rodni i powstaje zarodek, odżywiany przez gametofit żeński. Męski zamiera.
Widłaki na przykładzie widłaka Lycopodium sp. Widłak może mieć rozgałęzione, ulistnione łodygi, dojrzałe rosliny tworzą pędy rosnące pionowo w górę. Są to kłosy zarodnionośne (sporofilostany). Każda część sporofilostanu to przekształcony liść. Sporofilostan składa się z liści zarodnionośnych (sporofili). Każdy listek tworzy u nasady jedną zarodnię, powstają w nich po 4 zarodniki. W czasie suszy ściana zarodni pęka i wysypuja się jednakowe zarodniki. One kielkują w jednakowe przedrośla. Po 6 - 7 latach z zarodników kiełkują przedrosla o burakowatym kształcie. Mlode przedrośle ma mikoryzę z grzybami, żyje pod ziemią, górna część wzrasta na powierzchnię, wytwarza tam rodnie i plemnie. Po 12 - 15 latach dojrzałe przedrośle tworzy rodnie i plemnie. w rodni jest powloka z wody, plemniki maja dwie wici. Płyną tam plemniki, jest zapłodnienie krzyzowe, powstaje zarodek, który wrasta korzeniem zarodkowym w gametofit i jest przez niego odżywiane.Widłaki rozmnażają się też przez rozmnóżki i rozłogi.

 

Widliczka Selaginella sp. Sporofit ma łodygę, liście i korzenie. Gdy dojrzewa tworzy kłosy zarodnionośne ze sporofilami. Na liściach zarodnionośnych powstają różne typy zarodni. Na dolnej stronie są megasporangia tworzące duże zarodniki, na górze są mikrosporangia tworzące małe zarodniki. W megasporangiach dojrzewa tylko jedna megaspora, po mejozie są 4, w mikrosporangiach dojrzewa wiele mikrospor. Zarodniki kiełkują w zarodniach. Z mikrospor rozwijają się gametofity męskie, z megaspor żeńskie. Mikrospora przechodzi jeden podział, powstaja dwie komórki, jedna tworzy gametofit męski i przedrosle męskie, druga organ rozrodczy tego gametofitu, czyli plemnię. 8 komórek tworzy ściane plemni, 4 są plemnikotwórcze. W wyniku ich mitozy powstaje 256 plemników. Plemniki maja po dwie wici. Po rozerwaniu ściany plemni rozsiewają się. W megasporangium powstaz 4 megaspory. Jedna rozwija się dalej by oszczędzić substancje odżywcze. Megaspora kiełkuje w żeńskie przedrośle większe od męskiego. Komórki przedrośla dziela się w plechę, ściana megaspory pęka, część przedrośla wychodzi na zewnątrz., tworzy chwytniki, może żyć na ziemi. Tu tworzą się rodnie. Woda zmywa z góy plemniki do przedrośla żeńskiego. Płyną do rodni. Jest zapłodnienie powstaje zygota, dzieli się w zarodek. Odżywiany jest przez gametofit żeński. Potem się uniezależnia. Gametofit męski jest uproszczony.
sie 29 2021 Embriologia roślin 1
Komentarze (0)
przyroda 

W tym wpisie omówione zostanie rozmnażanie sie roślin. Rozmnażanie płciowe służy mieszaniu materiału genetycznego, powstawaniu kombinacji cech, jest jednym z głównych motorów ewolucji oraz powodują gubienie niekorzystnych cech i przekazywanie i kumulowanie pozytywnych cech. Wymiana odcinków chromosomów daje mozliwośc mutacji, które sa kolejnym motorem ewolucji. U roślin rozmnażających sie płciowo jest przemiana faz jądrowych. Pokolenie haploidalne (1n) i diploidalne (2n). Są trzy typy przemian: zygotyczna przemiana faz jądrowych gdzie organizm dorosły jest haplontem a zygota jest diploidalna. U zielenic Chlorophyta z rodzaju zawłotni Chlamydiomonas. Glon wytwarza gamety, które po połączeniu dają diploidalną zygotę, która w wyniku mejozy traci polowę chromosomów. Heterofazowa przemiana faz jądrowych jest u roślin wyższych, glonów i grzybów. Organizmy te to diplohaplobionty. Faza diploidalna to zarodniki i wielokomórkowe spory, haploidalna to wielokomórkowe gamety. Gametyczna przemiana faz jądrowych, gdzie dorosły organizm jest diploidalny, gamety są haploidalne, jest u zwierząt i morszczyna Fucus. Izomorficzna przemiana faz jądrowych, gdy gametofit i sprofit nie różnią się zewnętrznie, różnią się liczbą chromosomów i typem komórek rozrodczych. Jest u watki Ulva, Dictyota, glonu z rodzaju brunatnic, gałęzatki Chladophora. Heteromorficzna przemiana pokoleń gdy oba pokolenia wyglądają inaczej, ale jedno z nich dominuje. U brunatnicy Cutleria dominuje gametofit, u Laminaria sporofit. U większości glonów dominuje gametofit. Zwykle gametofit przystosowany jest do środowiska wodnego, sporofit do lądowego. Mszaki żyją w obu środowiskach. Dominuje tu gametofit w postaci ulistnionej łodyżgi z chwytnikami. Sporofit jest zredukowany. sporofit ma stopę, którą wrasta w gametofit, łodyżkę setę i zarodnie na szczycie.

u mszaków z jednej komórki powstaje komórka jajowa i komórka kanałowo - brzuszna. Rozmnażanie mchów właściwych (pątników) na podstwaie mchu płonnika Plytrichum sp. Mech płonnik ma dominujący gametofit, rozwój sporofitu jest niepełny, żywi go gametofit. Gametofit utrzymuje sie w glebie przy pomocy ryzoidów, chwytników. Jest to ulistniona łodyżka (gametofor), wyrastaja na niej zbiory organów rozrodczych - rodni (archegoniów) i plemni (anteridiów). W rodni są komórki szyjki i jajeczko, w plemni są plemniki z dwiema wiciami. W czasie deszczu plemnia wypełnia się wodą, plemniki płyną do rodni. Jest syngamia, czyli łączenie się komórek przez zlewanie cytoplazmy (plazmogamia) i jąder (kariogamia). Powstaje diploidalna zygota, ona dzieli się w zarodek. Zarodek rozwija się w rodni, wytwarza stopę, którą wrasta w rodnię, dociera do łodyżki i pobiera z niej wodę, mienrały i asymilaty. Sporofit rośnie w nieulistnioną łodyżkę, setę. Na jej szczycie jest zarodnia. W zarodni jest tkanka sporogenna. Komórki archesporu, powstaja z nich spory, maja mejozę, Zarodnia ma wieczko i perystom (ozębnię, rąbek). W suchym powietrzu zarodniki są uwalniane. Wieczko odpada, otwieraja się ząbki perystomu.Wiatr rusza sporofitem, zarodniki wypadają, upadają na ziemię. w podłożu kiełkuje splątek (protolema). Wytwarza chwytniki i łodyżkę. Rozwija się w gametofit.
Torfowce nie mają chwytników, listki mają obok żywych martwe komórki chłonące wodę. W listkach martwe komórki otoczone są żywimi asymilującymi. gametangia wyrastają na bocznych łodyżkach gametoforu. Są osobne łodyżki z rodniami i plemniami. Plemnie są wyżej od rodni. Plemniki spadają z deszczem do rodni, gdzie następuje zapłodnienie. Sporofity są małe, maja krótką, pękatą setę, są bezzieleniowe i całkowicie zamknięte w rodniach, na ich szczycie jest długa i ostra pozostałośc zarodni. Mają wieczko, które odpada rozsypując zarodniki. W zarodni nie ma ozębni. Po zapłodnieniu łodyżka z rodnią wyrasta na trzoneczku ponad ciało torfowca, żeby rozsypać zarodniki na większą powierzchnię. Zrodnik w podłożu rozwija się w nitkowaty splątek, który rozwija się w gametofit.
Glewiki mają gametofit i sporofit zielone. Gametofity są drobne i płatowate, komórki gametofitu mają po jednym, dużym chloroplaście. Rodnie nie maja ścianek, komórki jajowe są umieszczone w butelkowatych zagłebieniach plechy. Plemnie są osadzone na trzoneczkach i zamknięte wewnątrz plechy. Po zapłodnieniu wytwarza sie zarodek, który rozwija się w sporofit. Ma on bardzo krótką i dużą stopę. W zarodni jest archespor, z niego rozwijają się zarodniki. Po dojrzeniu zarodników zarodnia pęka od szczytu na dwie klapy. Po wypadnięciu zarodników sporofit nie obumiera, tylko dzięki stale dzielącym się komórkom u nasady cały czas wytwarza nowe zarodniki.

 

Wątrobowce maja postać blaszki lub spłaszczone grzbietowo - brzusznie, ulistnionej łodyżki. Mają skórkę z beczułkowatymi aparatami szparkowymi. Pod skórką są komory powietrzne ze sznurami komórek asymilacyjnych. Miękisz ma mało chloroplastów, gromadzi substancje zapasowe. w dolnej warstwie są chwytniki. Są tu dwa typy gametofitów, pierwszy to plecha zorganizowana w wyżej wymienione tkanki i plecha niezorganizowana z gametoforem, listkami i chwytnikami. Na plesze są rodnie i plemnie.  Plemniki mają 2 lub więcej wici. W wilgoci plemnik płynie do rodni, tam jest zapłodnienie. Rozwija się diploidalny zarodek, rozwija się z niego sporofit. Sporofit ma stopę, którą wrasta w rodnię, nieulistnioną łodyżkę, setę, na jej szczycie jest zarodnia. Tam jest tkanka sporogenna. Tchwiący w rodni sporofit jest zielony, gdy dojrzewają zarodniki traci chloroplasty i staje się czarny, brązowy lub bury. Intensywnie rośnie ok. 1 cm/ha. Rozrywa ściany rodni i wyrasta ponad nią. Rodnie i sporofit okrywają liściowe twory, osłony (periancjum). Sporofit rośnie, stopa mocno pobiera wodę z gametofitu. Woda idzie do sety, komórki rosną, rodnia jest rozrywana, jej pozostałość tworzy kołnierzyk sety. Gdy sporofit urośnie ponad rodnie i periancjum zarodnia otwiera się rozpadając na 4 klapy. Otwoera się powoli, żeby zarodniki byly równomiernie wysypywane. W zarodni są sprężynowato wygięte elatery, przy dużej wilgotności skręcaja się i wiatr ich nie rozwiewa, gdy jest sucho rozkręcają się i wiatr je porywa i rozsiewa. Po wysypaniu wszystkich zarodników klapy otwierają się calkowicie i widać elatery, elaterofor przyczepia elatery do środka zarodni. U Marschantiopsida są plechowate gametofity dobrze zorganizowane. Mają tkanki przewodzące, okrywające i wzmacniające. Gametofit ma aparaty szparkowe z t komorami powietrznymi tworzącymi tkanke przewietrzającą. Jest tkanka miękiszowa, wzmacniająca i na żebrach przewodząca. Otacza te tkanki jednowarstwowa epiderma, dolna ściana jest kilkuwarstwowa. Sa pojedyncze chwytniki utrzymujące wątrobowca w podłożu. Plechy są jednopienne, mają tylko rodnie lub tylko plemnie. W czasie wzrostu tkanka otacza rodnie i plemnie. Tu plemnia to anteridiofor. Plemniostan to talerzyk otaczający plemnię. Rodnie są w kubeczkach, obok są kilkudziesięciokomórkowe rozmnóżki (gemmy) do rozmnażania wegetatywnego. Rodnie to plechy na trzoneczkach. Trzoneczek (archegoniospor) dźwiga rodnię. Na jego szczycie jest rodniostan. Na szczycie ma wyrostek promieniście rozchodzący się. Archegoniospor chroni rodnię, wytwarza tkankę okrywającą ją - perychecjum. Plemnik z wodą wnika do rodni i zapładnia komórkę jajową, młody sporofit jest zielony, potem traci chloroplasty i rozrywa ścianę rodni. Rodnia tworzy kołnierzyk u podstawy sety. Zarodnia rozpada się na 4 klapy. Przykład porostnica Marchantia sp. Są osobne gametofity męskie i żeńskie. Rodnie i plemnie są w parasolowatych utworach wyniesionych ponad powierzchnie gametofitu. Otoczone sa zmodyfikowanymi liśćmi. Liście okrywające plemnię rosną gęsto, maja wypukły kształt i przypominają zwarty kłos. Liście otaczające rodnie są duże i głeboko podzielone, są to liście perychecjalne, sąsiednie liście otaczają rodnie, chroniąc młody sporofit. Sporofit ma krótki trzonek z okrągłą zarodnią na szczycie. Po dojrzeniu zarodników zarodnia peka na cztery klapy. Zarodniki są wyrzucane przy pomocy sprężyc (elaterów), które przy zmianach wilgotności wyrzucają zarodniki. W podłożu zarodnik kiełkuje w splątek. Elatery nie mają protoplastu, maja zgrubienia, podczas nasiąkania wodą, naciska ona na struktury komórkowe i zwijaja się. Jest to kohezyjny ruch higroskopowy.
sie 28 2021 Trawy Polski 3
Komentarze (0)
Śmiałek darniowy Deschampsia caespitosa tworzy gęste kepy, źdźbło gładkie, szorstkie tylko pod kwiatostanem, liście podługowate, zwinięte w zdłuż u nasady, potem proste, nerwy szorstkie, języczek długi, kwiaty zebrane w piramidalne wiechy, górna plewka trójnerwowa, dolna tępa, owoce to brunatne ziarniaki, roslina ozodbna.
Śmiałek pogięty Deschampsia flexuosa źdźbło gładkie, cienkie, wiotkie, podługowate liście, kwiaty zebrane w rozpierzchłe, wielograniaste wiechy, kłoski fioletowawe, pekate, trójkątne, owoce to ziarniaki.
Śmiałka wczesna Aira praecox źdźbło proste, liście podługowate, zaostrzone, niemal przylegają do źdźbła, kwiaty zebrane w zbite wiechy, gałązki przylegają do osi, kloski wrzecionowate, przylegają do gaąłzek, owoce to ziarniaki.
Tomka alpejska Anthoxanthum alpinum źdźbło proste, grube, trójkątne, lancetowate liście, kwiaty zebrane w kłoski, kłoski lancetowate, długie, owoce to ziarniaki.
Tomka oścista Anthoxanthum aristatum źdźbło proste, liście grube, krótkie, trójkątne, kwiaty zebrane w wiechy, wiechy są trójkątne, gałązki krótkie, odstające, kłoski długie, lancetowate, plewy mają długie ostki, owoce to ziarniaki.
Tomka wonna Anthoxanthum odoratum luźne kępki, proste źdźbło, liście lancetowate, owłosione, dolne krótsze, góne dłuższe, języczki owalne, owłosione po bokach, poszarpane, kwiaty zebrane w kłoskształtna wiechę, gaąłzki krótkie, kłoski lancetowate, górne plewy owlosione i ościste, dolne 1 trójnerwowa większa od 2 jednonerwowej, krótkie plewki, owoce to ziarniaki.
turówka wonna Hierochloe odorata źdźbło gładkie, cienkie, ma 2-3 międzywęźla, są rozłogi, liście skupione u podstawy łodygi kwiatostanowej, jest 1 listtek flagowy na górze, liście szorstkie, bruzdkowane, podługowate, języczek szpiczasty, kwiaty zebrane w luźna wiechę, kłoski są owalne, owoce to jajowate ziarniaki, roslina lecznicza, ziele pomaga w chorobach układu pokarmowego.
Trzcina pospolita Phragmites australis sztywne, nagie, wielokolankowe źdźbło, duże, lancetowate, ostro zakończone liście otaczaja pochwami międzywęźla, kwiaty zebrane w rozpierzchłe zwisające wiechy, kłoski dolne sa męskie, reszta obupłciowa, górne mają owłosione szypułki, kłoski są długie, owoce to ziarniaki, źdźbła używa sie do wyrobu mat, krycia dachów, roslina stosowana w oczyszczalniach ściekó i chroni przed erozją wodną, słoma służy za podsciółke dla zwierząt, kwiaty sa wykorzystywane we zdobnictwie. 
Trzcinnik lancetowaty Calamagrostis canescens źdźbło gładkie, nieowłosione, rozgaęłzione w kolankach, liście lancetowate, żeberkowane, owłosione z obu stron, języczek króki, poprzerywany, kwiaty zebrane w wiechy, kłoski lancetowate, cienkie, jednokwiatowe, dolna plewka krótsza, trójnerwowa, środkowy nerw przechodzi w ość, gałązki pogięte, ciemnofioletowe pylniki, owoce to ziarniaki, głęboki system korzeniowy, roslina ozdobna, wiechy nadają się na suche bukiety, chroni przed erozją wodną.
Trzcinnik lesny Calamagrostis arundinacea źdźblo proste, nierozgałęzione, podziemne kłącze z rozłogami, liście płaskie, róznowąskie, owlosione u nasady, postrzępiony języczek, kwiaty zebrane w puszystą wiechę, gaąłzki cienkie, kłoski cienkie, długie, na krótkich szypułkach, ości są długie, owoce to ziarniaki. 
Trzcinnik owłosiony Calamagrostis villosa podziemne rozłogi, luźne kepy, źdzbło nierozgałęzione, łukowato zgięte, liście szorstkie, wiotkie, podlugowate, pochwy owłosione, kwiaty zebrane w wiechy, gaąłzki cienkie, ości owłosione, eliptyczna, pięcionerwowa dolna plewka z długimi włoskami, oś plewki gónej wyrasta ponad nią, owoce to ziarniaki.
Trzcinnik piaskowy Calamagrostis epigeios cienkie podziemne i grube nadziemne rozłogi, źdzblo sztywne, grube, wzniesione, liście podługowate, sztywne, nagie, gęsto żeberkowane, brzegi ząbkowane, tępy, żółtawy języczek, pochwa szorstka i otwarta, kwiaty zebrane w wieche, jest stozkowata, gałązki ida do góry, kłoski, ostre, cienkie, długie, owoce to zółte, oplewione ziarniaki, kłacze silnie rozgałęzione.
Trzcinnik prosty Calamagrostis stricta długie kłącze, podziemne rozlogi, sztywne, nagie źdźbła u góry są szorstkie, liście lancetowate, pochwy nagie, języczek długi, kwiaty zebrane w piramidalne wiechy, kloski jednokwiatowe, lancetowate, 1 slupek ma 3 namiona, 3 pręciki, plewy lancetowate, ostre, górna plewka stępiona, dolna, zielona, otoczona u podstawy włoskami, prosta oś równa jej długoscia, owoce to oplewione ziarniaki.
Trzcinnik pstry Calamagrostis varia źdźbło tworzy luźne kepy, jest wiotkie, zgięte lub proste, liście lancetowate, naprzemianlegle ułozone, ostre, kwiaty zebrnae w trójkątne, cienkie wiechy, gałazki są delikatne, kłoski cienkie, jajowate, plewy trójkątne, zaostrzone, w środku pękate, owoce to oplewione ziarniaki.
Trzcinnik szuwarowy Calamagrostis pseudophragmites luźne kępy, proste, cienkie źdźbło, liście lancetowate, trójkatne, neprzemianlegle ułozone, sztywne, kwiaty zebrane w trójkątne, łukowato zgięte wiechy, gaąłzki są cienkie, jednostronnie zwisają, kloski fioletowe, ciemnie, długie, cienkie, owoce to oplewione ziarniaki.
Trzcinnik zwodnicy Calamagrostis hartmaniana źdźbło proste, liście lancetowate, krótkie, trójkątne, kwiaty zebrane w wąskie, długie, ostro zakończone wiechy, kłoski cienkie, długie, gałązki skierowane do góy, owoce to oplewione ziarniaki.
Tzcinnikownica nadbrzeżna Calammophila baltica źdźblo proste, cienkie, długie, liście podługowate, cienkie, łukowato zgięte, kwiaty zebrane w długie, walcowate kłosy, kloski drobne, trójkątne, ściśle przylegają do osi, owoce to ziarniaki.
Trzęślica modra Molinia caerulea zwarte, gęste kepy, źdźbło długie, proste, wydłuzone międzywęźla, liście podługowate, ostre, sztywne, skierowane do góry, sztywne, szorstkie, pochwami zachodzą na siebie, kwiaty zebrane w długie, wąskie wiechy, gaąłzki idą pionowo w górę, kłoski są delikatne, owoce to ziarniaki.
Turówka leśna Hierochloe australis źdzbło proste, liście długie, podługowate, cienkie, ostre, skierowane w góre, kwiaty zebrane w rozpierzchłe, trójkątne wichy, gałzki odchodzą od osi niemal pod kątem prostym, kłoski są drobne, łezkowate, przylegają do gaąłzek i siebie, owoce ot ziarniaki.
Turówka rozłogowa Hierochloe repens zwarte kępy, źdźbło proste, liście lancetowate, trójkatne, idą do góry pionowo, kwiaty zebrane w rozłożyste wichy, gałązki mocno odstające, kłoski grube, łezkowate, przylegają do osi i siebie grupkami, owoce to ziarniaki.
Turówka szorstka Hierochloe hirta źdźbło łukowato zgięte, wiotkie, liście podługowste, żywo zielone, wiotkie, zgięte, kwiaty zebrane w wiechy, kilka gaąłzek z kilkoma łezkowatymi, grubymi, uciętymi kłoskami, owoce to ziarniaki.
Turówka wonna Hierochloe odorata podziemne rozłogi, źdźbło gładkie lub słabo owlosione, ma 2-3 międzywęźla, liście równowąskie, pochwiaste, na pędach płodnych skupione u podstawy łodygi, krótki listek falogowy pod wiechą, pochwa dluga i naga, długi szpiczaste jezyczek, liście na pędach płonnych owłosione, szorstkie, kwiaty zebrane w trójkątną, rozpierzchłą wieche, kłoski owalne, owoce to jajowate, drobne ziarniaki, roslina lecznicza, ziele leczy choroby układu pokarmowego.
Tymotka alpejska Phleum commutatukm źdźbło proste, pod ziemią krótkie, czołgające kłacze, liście równowąskie, pochwa najwyższego liścia rozdęta, ulistnienie naprzemianległe, kwiaty zebrane w jajowate, owłosione wiechy z krótkimi gałązkami, kłoski jednokwiatowe mają 2 ścięte, równe plewy z ostkami, plewki bez ości, owoce to ziarniaki. 
Tymotka Boehmera Phleum phleoides źdźbło proste, rozgałezione, liście lancetowate, zwężone ku końcowi, w nasadzie szersze, kwiaty zebrane w długie, cienkie, kłosokształtne wiechy, kłosy mają drobne, przylegająće do osi, trójkątne kłoski, owoce to ziarniaki.
Tymotka halna Phleum rhaeticum źdźbło proste, liście lancetowate, skierowane do góry, proste, sztywne, kwiaty zebrane w walcowate, krótkie, klosokształtne wiechy, kłoskisą fioletowe, krótkie gałązki, plewy z ośćmi, owoce to ziarniaki.
Tymotka kolankowata Phleum nodosum źdźbło proste, liście lancetowate, kwiaty zebrane w kłososkształtne, śrdnio długie, cinkie, wydłuzone wiechy, gaąłzki krótkie, kłoski długie i cienkie, owoce to ziarniaki.
Tymotka łakowa Phleum pratense źdźbło okrągłe na przekroju, proste, widoczne międzywęźla, tworzy luźne kępki, liście lancetowate, płaskie, pochwy zachodzą na siebie brzegami, języczek liściowy ostro zakończony, kwiaty zebrane w długie, walcowate wiechy podobne do kłosów, gałązki krótkie, kloski drobne, plewy ucięte, orzęsione, żółte, kłoski jednokwiatowe, owoce to ziarniaki, roslina łąkowa i pastwiskowa.
Tymotka Michela Phleum hirsutum zdzblo proste, liście lancetowate, ulozone naprzemianlegle, skierowane w górę, kwiaty zebrnae w walcowate, krótkie wiechy, gałązki krótkie, kłoski cienkie, na zewnątrz wystają białe znamiona słupków, owoce to ziarniaki.
Tymotka szydlasta Phleum subulatum źdźbło proste, tworzy luźne kepy, liście lancetowate, długie, kwiaty zebrane w klosokształtne wiechy, gaąłzki krótkie, kłoski drobne, wiechy długie, cienkie, walcowate, owoce to ziarniaki.

Phleum arenarium źdźbło proste, liscie podługowate, tępo zakończone, kwiaty zebrane w owalne lub wydłuzone, duże, kłosokształtne wiechy, gałązki krótkie, kłoski drobne, owoce to ziarniaki.

Wentenata zwodnicza Ventenata dubia źdźbło podnoszące się, gładkie, liście podługowate, bruzdkowane, szorstkie, języczek całobrzegi, pochwy nagie, pszylegające, kwiaty zebrane w wiechy, gałazki wzniesione, odstające, nitkowate, kłoski 2-3 kwiatowe, lewa górna ma dłuższa ość niż dolna, ości skręcone, owoce to ziarniaki.
Wiechlina alpejska Poa alpina gęste kepy, proste źdźblo, liście równowąskie, całobrzegie, pochwy sięgają kolanek, języczek rosnie z wysokością na łodydze, kwiaty zebrane w wiechy, kłoski jajowate, fioletowe, plewy ostre, plewki mają owłosione nerwy, owoce to ziarniaki, roslina ozdobna i pastewna.
Wiechlina babiogórska Poa babiogorensis źdźbło wzniesione, liście podługowate, kwiaty zebrane w piramidalne wiechy, owoce to ziarniaki.
Wiechlina badeńska Poa badensis źdźbło proste, liście podługowate, długie, cienkie, kwiaty zebrane w piramidalne wiechy, gałązki odstające, duże kloski rosną kepkami na końcach gałązek, owoce to ziarniaki.
Wiechlina błotna Poa palustris luźne kępy, proste źdźblo, lancetowate liście maja 1 nerw i 2 rowki po jego bokach, języczek dlugi, pochwa otwarta do połowy, kwiaty zebrane w rozpierzchłe wiechy, kłoski są drobne, owalne, owoce to szare, oplewione ziarniaki, plewki owlosione. Roślina pastewna i łąkowa.
Wiechlina cebulkowata Poa bulbosa źdźblo gałdkie, proste, wzniesione, ma kilka międzywęźli, liście na pędach plonnych krótkie, szorstkie, szpiczaste, na pędach płodnych szydlaste, gładkie pochwy, ostre języczki, kwiaty zebrane w wiechy z szorstkimi gałązkami, wiechy są krótkie, gęste, owoce to ziarniaki.
Wiechlina sudecka Poa chaixii źdźbło proste, liście długie, lancetowate, kwiaty zebrane w rozpierzchłe wiechy, gałązki odstające, kłoski mają jajowate, zaostrzone, w środku zaokrąglone plewy, owoce to ziarniaki.
Wiechlina gajowa Poa nemoralis zdźbło niskie,tworzy luźne kępki, podługowate liście mają 2 rowki wzdłóż nerwu środkowego, języczek owalny, leży u podstawy blaszki liściowej, kwiaty zebrane w rozpierzchłe, wiechy, gaąłzki odstające, kłoski drobne, owalne, owoce to ziarniaki, roslina uprawna.
Wiechlina granitowa Poa granitina zdźbło proste, liście podługowate, kwiaty zebrane w luźne wiechy, gałazki zwisające, cienkie, kłoski drobne, gęsto zebrane na szczytach gaąłzek, owoce to ziarniaki.
Wiechlina łąkowa Poa pratensis zdźbło ma martwe pochwy liściowe, jest proste, tworzy gęste darnie, liście podługowate, unerwione, płaskie, krótki, owalny języczek u nasady liścia, kwiaty zebrane w rozpierzchłe wiechy, gałązki długie, cienkie, odstające, plewy równe, znamiona słupków piórkowwate, pylniki niebieskie, owoce to oplewione ziarniaki, roslina pastewna.
Wiechlina Molineriego Poa molinerii cienkie, wiotkie źdźblo, liście długie, szerokie, lancetowate, kwiaty zebrane w trójkątne, zwisające wiechy, gałazki odstające, kloski drobne, podługowate, owoce to ziarniaki.

 

Wiechlina niska Poa supina zdzbło proste, liście długie, tępo zakończone, łopatkowate tworzą rozetę, kwiaty zebrsne w wiechy, gałazki odstająće, kloski jajowate, brunatne, owoce to ziarniaki.
sie 28 2021 Turzyce Polski
Komentarze (0)
przyroda 

 Turzyce to bardzo liczny rodzaj, którego wielu przedstawicieli jest chronionych.

Turzyca bagienna Carex limosa tworzy luźne darnie, ma cienka, ostrokanciastą łodygę, ma kłącze, rynienkowate, długie, wąskie liście, kwiaty drobne, zebrane w brunatne kłosy, kłos męski jest walcowaty, pojedynczy kwiat ma 3 pręciki, żeński jest jajowaty, ma czerwone przysadki, zielony grzbiet i sine pęcherzyki, słupek ma 3 znamiona, owoce to orzeszki
.Turzyca biała Carex alba ma rozłogi, łodyga sztywna, trójkanciasta, pochwy liściowe żółtozielone, liście podługowate, cienkie, szorstkie na brzegach, miękkie w środku, baiałe przysadki, kwiaty zebrane w kłosy, najniższy ma kwiaty męskie, reszta żeńskie, słupek ma 3 znamiona, pęcherzyki są nagie, brązowe, dłuższe od plew, owoce to trójkanciaste orzeszki.
Turzyca blada Carex pallescens łodyga trójkanciasta, ma kepki bez rozłogów, liście podługowate, zaostrzone, długie, podsadki szorstkie, pochwy czerwone, kwiaty zebrane w kłosy, kłos szcztowy męski, reszta żeńska, szypułki krótkie, żółtozielene pęcherzki, słupek ma trójdzielne znamię, owoc to orzeszki.
Turzyca bladozielona Carex pallens łodyga prosta, wzniesiona, liście podlugowate, cienkie, ostre, skierowane do góry, kwiaty zebrane w cienkie, walcowate, podłużne kłosy, kwiaty osadzone są tak, że przypomianją warkocz, owoce to orzeszki. 
Turzyca błotna Carex acutiformis łodyga sztywno wzniesiona, trójkanciasta, na dole sa same pochwy bez liści, liście podługowte, cienkie, dlugie, szorstkie, przysadki kwiatostanu podobne do lisci, kwiaty zebrane w wiechowate kwiatostane złozone z naprzemianlegle ułozonych kłosów, górne mają kwiaty meskie, do,lne żeńskie, plewy są brunatne, zielone, skośnie odstające pęcherzyki z dzióbkiem, słupek ma 3 znamiona, owoce to orzeszki.
Turzyca brunatna Carex brunnescens łodyga prosta, liście równowąskie, cienkie, kwiaty zebrane w wiechiwate kwiatostany złożone z naprzemianlegle ułozonych, gęsto ułozonych, jajowatych kłosów, kwiaty są wrzecionowate, owoce to orzeszki.
Turzyca brzegowa Carex riparia łodyga szorstka, ostro trójkanciasta, ma kłącze, tworzy rozłogi, liście podługowate, zwężają się ku końcowi, długie, mają po środku rynienkę, kwiaty zebrane w długie, wiechokształtne kwiatostany zlozone z długich, cienkich, skrętolegle ułozonych kłosów, kwiaty brunetne, górny kłos meski, owoce to orzeszki ukryte w pęcherzykach.
Turzyca Bueka Carex buekii łodyga długa, prosta, liście podługowate, ostro zakończone, cienkie, skierowane w górę, kwiaty zebrane w długie, cienkie klosy wyrastające skrętolegle na lodydze, kłosy są brunatne, owoce to orzeszki.
Turzyca Buxbauma Carex buxbaumii łodyga wzniesiona, pełzające rozłogi, czerwone, siateczkowato postrzępione pochwy, liście cienkie, lancetowate, podsadki dłuższe od kwiatostanu, sztywna, skierowana w górę, owalne, prawie okrągłe kłosy, górny est maczugowaty, w górze ma kwiaty męskie, w dole żeńskie, pęcherzyki maja krótkie dziobki z 2 ząbkami, maja walcowate brodaweczki, slupe ma 3 znamiona, owoce to rozeszki.
turzyca cinorowata Carex bohemica łodyga trójkanciasta, gładka, pusta, wzniesiona, prosta, tworzy gęste kepki, liście równowąskie, cienkie, długie, łukowato zgięte w dół, kwiaty zebrane w kłosy, zebrane w główki podparte podsadkami, kwiaty wyrastają w kątach przysadek, owoce to orzeszki otoczone pęcherzykami.
Turzyca ciemnokłosa Carex melanostychya łodyga prosta, trójkanciasta, liście lancetowate, długie, zaostrzone, blaszka liściowa grubsza, kwiaty zebrane w kłosy w kątach 2 naprzeciwległych, sztywnych, cienkich, długich, ostrych podsadek, kwiaty są zielone, łezkowate, owoce to orzeszki.
Turzyca cienista Carex umbrosa lodyga szorstka, trójkanciasta, może byc łukowato zgięta lub prosta, najniższe pochwy liściowe czerwonawe, poszczepione, włókniste, liście cienkie, długie, podługowate, szorstkie, dłuższe od łodygi, najniższa podsadka podobna do liścia, kwiaty zebrane w wiechokształtne kwiatostany, złozone z owalnych, siedzących kłosów, górny kłos męski, reszta żeńska, plewy czerwonawe, maja zielone grzbiety, zielone, owłosione pęcherzyki z dzióbkami są dłuższe od plew, owoce to trójkanciaste orzeszki.
Turzyca czarna Carex parviflora łodyga lekko zgięta, trójkanciasta, liście okółkowe, zetknięte pochwami, długie, szerokie, podługowate, kwiaty zebrane w wiechowate główki, pod nimi jest sztywne, lancetowate, naprzeciwległe podsadki, kłosy są okrągławe, brązowe, ciemne, owoce to orzeszki.
Turzyca czarniawa Carex atrata krótkie rozłogi, tworzy gęste darnie, łodyga wzniesiona, trójkanciasta, ulistniona u podstawy, dolne pochwy purpurowe, liście maja widoczny nerw, są lancetowate, długie, lostre, pogięte, pochylony kwiatostan, tworzy jednostronne grono z wałeczkowatych kłosów na szypułkach malejących ku górze, najwyższy kłos męski, reszta żeńska, pęcherzyki są zółtobrązowe, krósze od plew, maja krótkie dzióbki, słupek ma 3 znamiona, owoce to orzeszki.
Turzyca dacka Carex dacica kłącze z cienkimi, nitkowatymi korzeniami, łodyga prosta, trójkanciasta, liście długie, ostro zakończone, sztywne, pochwy otwarte, kwiaty zebrane w kłosy zebrane w wiechokształtne kwiatostany, kłosy są krótkie, jajowate, grube, żeńskie, szczytowe męski jest długi i cienki, żeńskie kwiaty łezkowate, męskie drobne, przylegające do osadki, owoce orzeszki.
Turzyca darniowa Carex caespitosa lodyga szorstka, trójkanciasta, tworzy gęste darnie, liście płaskie, długie, lancetowate, odziomkowe pochwy purpurowe, postrzepione siateczkowato, jeden męski kłos na szczycie łodygi, żeńskie liczne, kwiaty żeńskie mają jajowate przysadki, są czarne, na grzbiecie mają zielona pręgę i białe obrzeżenie, żółte, nagie pęcherzyki z dzióbkiem, kłosy długie, walcowate, owoce to orzeszki.
Turzyca Davalla Carex davalliana łodyga tworzy gęste kepki, jest sztywna, kanty niewyraźne, pokrywają ją resztki liści, liście szorstkie, trójkanciaste na brzegu, nitkowate, pochwy i liście ciemnozielone, kwiaty zebrane w kłosy wierzchołkowe, męskie mają zaostrzone, lancetowate, żółte plewy, 3 pręciki, żeńskie mają plewy zaostrzone, jajowate, z jasnobrązowym rąbkiem, pęcherzyki dłuższe od plew, owoce to jajowate, spłaszczone orzeszki.
Turzyca delikatna Carex supina gęste kepki, sztywne kłącza, lodyga wzniesiona, w górze szorstka, liście cienkie, podługowate, krótsze od łodyg, kwiaty zebrane w kłosy w kątach przysadek, szczytowy, wąski, dlugi kłos męski, w kwiecie są 3 pręciki, żeńskie są niżej, są okrągłe, słupek ma trójdzielne znamię, owoce to orzeszki w pękatych, kulistych, żółtych pęcherzykach.
Turzyca długoklosowa Carex elongata łodyga szorstka w górze, trójkanciasta, okryta pochwami liściowymi, liście wiotkie, długie, podługowate, cienkie, maja trójkanciasty szczyt, kwiaty zebrane w klosy w kątach jajowatych przysadek, kłoski podłużne, walcowate, niżej męskie z 3 pręcikami, wyżej żeńskie z 1 słupkiem z 2 znamionami, podsadki podobne do liści, owoce to jajowate orzeszki otoczone pęcherzykami, zebrane są w skierowane ku góze owocostany.
Turzyca drobna Carex demissa łodyga łukowato zgięta, liście szerokie, lancetowate, długie, rynienkowato zgięte, kwiaty żeńskie zebrane w jajowate kłosy zebrane w kątach podsadek, kłoski szerokie, owalne, męski klos szczytowy jest długi i cienki, kłoski ma drobne, przylegające do osadki, owoce to orzeszki.
Turzyca drobnozadziorkowa Carex microglochin łodyga długa, prosta, trójkanciasta, liście podługowate, cienkie, zaostrzone, kwiaty zebrane w kłosy, kłoski żeńskie są podługowate, zaostrzone, przylegające do siebie i osadki, kłosy skierowane są do dołu, są wrzecionowate, zaostrzone, kłos męski szczytowy, szerszy, ciemniejszy, wrzecionowaty, kłoski mniej przylegające, owoce to orzeszki.
Turzyca drżączkowata Carex brizoides kłącze długie, płożące, łodyga łukowato wygięta, szorstka u góry, kanty ostre, podstawę okrywają bezlistne pochwy, liście wiotkie, zaostrzone, rynienkowate, podługowate, cienkie, dlugie, kwiaty zebrane w kłosy z gęstych kłosków, plewy wydłużone, górne żeńskie mają 1 słupek z 2 znamiona, pęcherzyki są dluższe od plew, sa lancetowate, odstające, mają dzióbek, męskie dolne mają 3 pręciki, owoce to jajowate, połaskie orzeszki. 
Turzyca dwupienna Carex dioica łodyga wzniesiona, gładka, długie, cienkie kłącze z rozłogami, liście cienkie, zaokrąglone, łopatkowate, krótkie, kwiaty zebrane w 1 kłos szczytowy, jajowate przsadki, pęcherzyki jajowe mają krótkie dzióbki są dłuższe od przysadek, 1 słupek ma 2 znamiona.
Turzyca dwustronna Carex disticha długie, podziemne rozłogi, łodyga wzniesiona, u góry ostro kanciasta, szorstka, u dołu ulistniony, pochwy ostre na brzegach, rynienkowate, liście długie, cienkie, wzniesione, kwiaty zebrane w wysokie kłosy zlożone, kłos pierwszego rzędu długi, szczytowy, kłosy owalne, góne i dolne żeńskie, środkowe męskie, kłoski brunatne, plewy zaostrzone, jajowate pęcherzyki mają dwuząbkowy dzióbek, słupek ma 2 znamiona, owoce to oliwkowe orzeszki.
Turzyca dzóbkowata Carex rostrata łodyga prosto wzniesiona, gładka, są rozłogi, liście sine, długie, cienkie, zgięte łukowato, podsadki mają krótkie pochwy są dłuższe od kłosów, kwiaty zebrane w kłosy meskie, są szczytowe, wąskie, wałeczkowwate, wzniesione, żeńskie są jajowate, krótkei, żółte, przysadki jajowate, zaostrzone, brunatne, pęcherzyki mają krótki dzióbek z rozwartymi ząbkami, słupek ma 3 znamiona, owoce to orzeszki.
Turzyca filcowata Carex tomentosa łosyga wzniesiona, liście lancetowate, zwężające się ku górze, pochwy długie, kwiaty zebrane w kłosy, żeńskie są jajowate, grube, mają okrągłe kłoski, są w kątach lancetowatych, cienkich przysadek, męskie są smukłe, długie, brązowe, szczytowe, mają drobne kłoski, owoce to orzeszki.
Turzyca gładkodzióbkowa Carex rhynchophysa wiotka łodyga, liście podługowate, długie, kwiaty zebrane w kłosy, żeńskie są jasnozielone, długie, kloski przylegają do osadki, plewy zakończone włoskami, męskie szczytowe, brązowe, mają kłoski odstajace, brązowe, owoce to orzeszki.
turzyca gwiazdkowata Carex echinata łodyga prosta, sztywna, kanty są tępe, liście sztywne, równowąskie, płaskie lub rynienkowato zwinięte, skierowane do góry, zwęzone, zaostrzone, kwiaty zebrane w kłosy zebrane w kątach zaostrzonych, długich przysadek, przysadek, okrągłe, skrętolegle ułozone na łodydze, podsadki szydlaste, kłoski siedzące, okrągłe, 3 pręciki, 1 słupek z dwoma nasionami, owoce to jajowate orzeszki w jajowatych pęcherzykach zebrane w owocostan.
Turzyca Hartmana Carex hartmanii łodyga wzniesiona, liście sztywne, skierowane do góry, podługowate, zaostrzone, kwiaty zebrane w brązowe, ciemnie, długie, cienkie, walcowate kłosy zebrane w wiechowaty kwiatostan, owoce to orzeszki.
Turzyca Hosta Carex hostiana łodyga prosta, wzniesiona, liście długie, lancetowate, proste, sztywne, kwiaty zebrane w kłosy w kątach długich, cienkich, zaostrzonych przysadek, kłosy żeńskie owalne, kłoski stożkowate, zaostrzone, męskie szczytowe, brązowe, walcowate, długie, cienkie, owoce to orzeszki w owocostanie.
Turzyca kulista Carex globularis łodyga prosta, wzniesiona, liście długie, zgięte, równowąskie, wkiaty zebrane w kłosy, żeńskie są krótkie, jajowate, kloski okrągławe, męskie szczytowe, długie, walcowate, cienkie, owoce to orzeszki.
Turzyca krótkowłosa Carex brachystachys łodyga zgięta łukowato, liście długie, róznowąskie, cienkie, zgięte w dół, kwiaty zebrane w kłosy, kłosy są długie, walcowate, cienkie, zwisajaće, mają dlugie szypułki, kłoski podługowate, owoce to orzeszki.
Turzyca Lachenala Carex lachenalii wzniesiona, pogięta łodyga, liście podługowate, długie, odziomkowe, kwiaty zebrane w klosy, które zebrane są w gęste, trójkątne wiechy, klosy są okrągłe, kłoski trójkątne, owoce to orzeszki.
Turzyca leśna Carex silvatica krótkie rozłogi, łodyga wzniesiona, zwisła u góry, tępe kanty, liście równowąskie, ostre, brzegi i nerwy szorstkie, kwiaty zebrane w zwisające, warkoczowate kłosy z wrzecionowatych kłosków żeńskiech i szczytowe, walcowate, proste, cienkie kłosy z klosków męskich, kłosy na długich szypułkach, owoce to orzeszki w pęcherzykach.
Turzyca lisia Carex vulpina wzniesiona łodyga, kanty oskrzydlone, wklęsłe boki łodygi, kłącze, liście szerokie, długie, lancetowate, zaostrzone, na końcu zwężone, podsadki klosków są szczeciniaste, maja uszka, przysadki sa dlugie, jajowate, zaostrzone, kwiaty zebrane w klosy zebrane w kłos zbiorowy, kłos ten jest długi, walcowaty, kłosy pojedyncze okrągłe, pęcherzyki jajowate, podłużne, ząbkowane, słupek ma 2 znamiona, owoce to orzeszki.
Turzyca loarska Carex ligerica łodyga zgięta łukowato, wiotka, cienka, liście podługowate, wąskie, długie, kwiaty zebrane w kłosy, zebrane w wiechy, kłosy okrągłe, kłoski odstające, wiechy trójkątne, krótkie szypułki kłosów, owoce to orzeszki.
Turzyca luźnokwiatowa Carex vaginata lodyga na szczycie zgięta, wzniesiona, długa, cienka, liście podłuogwate, długie, cienkie, zwinięte w rurkę, przysadki długie, lancetowate, zaostrzone, kwiaty żeńskie zebrane w długie, walcowate, skrętoległe kłosy w kątach przysadek, kłoski okrągłe, długi, cienki, ciemny, szczytowy kłos męski, owoce to orzeszki.
Turzyca łuszczkowata Carex lepidocarpa prosta lodyga, liście podługowate, cienkie, przysadki, długie, ostre, szydlaste, kwiaty zebrane w owalne, długie kłosy żeńskie w kątach przysadek, pękate, łezkowate kloski, męskie kłosy długie, cienkie, brązowe, szczytowe, kłoski drobne, owoce to orzeszki.
Turzyca Michela Carex michelii lodyga prosta, lekko zgięta u góry, podługowate, długie, cienkie liście skierowane w górę, kłosy owalne, maczugowate, plewy maja długie zakończenia, kłoski okrągławe, zaostrzone na szczycie, owoce to orzeszki. Szczytowy kłos męski ciemniejszy.
Turzyca mocna Carex firma łodyga wzniesiona, kanty tępe, gęste kepy, liście szosrtkie, krótkie, ostre, lancetowate, kwiaty zebrane w kłosy, męskie jajowaty, krótki, gruby, zwisajcy, dolne żeńskie szypułkowe, górne bezszypułkowe, długie i cienkie, cienkie blaszki pdosadek, przysadki tępe, długie, pęcherzykli maja dzióbki, owoce to orzeszki.
Turzyca najeżona Carex pairae łodyga proste, liście proste, bardzo dlugie i cienkie, skierowane w górę, długie, zamknięte pochwy, kwiaty zebrane w długie kłosy złozone, pojedyczne klosy okrągłe, skrętoległe, kloski wrzecionowate, owoce to orzeszki.
Turzyca nibyciborowata Carex pseudocyperus łodyga łukowato zgięta, ma ostre kanty, tworzy gęste kępy, liście długie, cienkie, zgięte, róznowąskie, kwiaty żeńskie zebrane w zwisające, długie, walcowate kłosy z cienkich klosków, męskie zebrane w brązowy, krótszy i cieńszy kłos szczytowy, lancetowate, pilkowane przysadki, 3 pręciki, 1 słupek z 3 znamionami, owoce to trójkanciaste, jajowate orzeszki.
Turzyca nibylisia Carex cuprina łodyga prosta, kanty ostre, powierzchnia wklęsła, liście podłuogwate, cienkie, przsadki szydlaste, kwiaty zebrane w walcowate kłosy złożone, kłosy pojedyncze okrągłe, kłoski maja trójkątne, lancetowate plewy, owoce to orzeszki.
Turzyca niska Carex humilis łodyga ulistniona u nasady, krótka, sąłbe kanty, liście długie, sztywne, szorstkie, lancetowate, pochwy siatkowato włókniste, kwiaty zebrane w szypulkowe klosy, szczytowy męski, reszta żeńska, zeńeskie mają duże, pochwiaste przysadki,  słupek z 3 znamionami, pęcherzyk owłosiony, owoce to trójkanciaste orzeszki.
Turzyca nitkowata Carex lasiocarpa łodyga prosta, wzniesiona, prawie obła, sztywna, u dołu otulona pochwami liściowymi, gęste rozłogi, liście równowąskie, wąskie, sztywne, sine, krótsze od łodygi, długie, kwiaty zebrane w kłosy w kątach przysadek, szczytowy męski jest długi, cienki, prosty, żeńskie dolne szypułkowe, górne bezszypułkowe, podsadki długie, ostre, ancetowate przysadki, 3 oręciki, 1 słupek ma 3 znamiona, owoce to trójkanciaste, odwrotnie jajowate orzeszki.
Turzyca obła Carex diandra lodyga szorstka, tójkanciasta, cienka, u dołu pokryta brunatnymi pochwami liściowymi, towrzy luźne kepy, liście długie, cienkie, szydełkowate, krótsze od lodygi, sine, obupłciowe kłosy w kątach ksztanowych, długich, wąskich przysadek, góne kwiaty męskie, dolne żeńskie zebrane w okagłe kłosy zebrane w walcowate wiechy, 3 pręciki, 1 słupek z 2 znamionami, owoce to orzeszki otoczone kasztanowymi pęcherzykami zebrane w owocostan.
Turzyca odgięta Carex curvata łodyga zgięta łukowato, liście długie, równowąskie, lukowato zgięte, kwiaty zebrane w wąskie, długie kłosy zebrane w wiechowate kwiatostany, kłosy odstające od osi, kłoski lancetowate, odstające, owoce to orzeszki.
Turzyca odleglokłosa Carex distans łodyga prawie okrągła na przekroju, długa, liście podługowate, zwinięte w rynienkę, kwiaty żeńskie zebrane w długie, walcowate kłosy położące na łodydze, kłoski owalne, zaostrzone, odstające, męskie w szczytowe, cieńsze kłosy, kłoski mają długie plewki, owoce to orzeszki.
Turzyca Oedera Carex oederii lodyga prosta, wzniesiona, rozległy, wiązkowy system korzeniowy, liście długie, lancetowate, koniec zwęzony i zaostrzony, kwiaty zebrane w kłosy, żeńskie są okrągłe, maja odstające kłoski, męskie są szczytowe, cienkie, owoce to orzeszki.
Turzyca omska Carex omskiana lodyga prosta, liście długie, sztywne, podługowate, cienkie, wzniesione, kwiaty zebrane w wąskie, długie, walcowate kłosy, żeńskie są zielone łodygowe, męskie szczytowe, brązowe, bardzo długie, owoce to orzeszki.
Turzyca orzęsiona Carex pilosa łodyga wzniesiona, liście długie, łukowato zgięte, lancetowate, zaostrzone, kwiaty zebrane w kłosy, żeńskie są małe, lodygowe, drobne, kilkukłoskowe, męskie długie, większe, czarne, odwrotnie maczugowate, owoce to orzeszki.
Turzyca oścista Carex atherodes lodyga wzniesiona, pusta w środku, liście długie, podługowate, cienkie, zwisłe, pochwy rudawe, kwiaty zebrane w kłosy, dolne, zielone, walcowate, górne podługowate, cienkie, brązowe, zgięte poziomo, owoce to orzeszki z ząbkami na szczycie.
Turzyca owłosiona Carex hirta łodyga owłosiona, wloski odstające pod kątem prostym, liście długie, lancetowate, skierowane do góry, zgięte wzdłóż nerwu środkowego, kwiaty zebrane w grube, walcowate kłosy, kłoski trójkątne, mają kończyki, owoce to orzeszki. 
Turzyca pagórkowata Carex montana łodyga prosta, silnie rozbudowany wiązkowy system korzeniowy, liście proste, skierowane do góry, lancetowate, krótkie, sięgają do 1/3 łodygi, kwiaty zebrane w jajowate klosy zebrane w wąskie kłosy 1 rzędu, owoce to orzeszki. Roslina ozdobna.
Turzyca patagońska Carex magellanica płożace rozłogi, cienka, w górze szorstka łodyga, liście wiotkie, cienkie, podługowate, kwiaty zebrane w klosy w kątach lancetowatych, czerwonawych przysadek, kłos szczytowy pojedynczy, prosty, męski, niżej jest kilka długich, szerokich, warkoczowatych klosów żeńskich, kłoski żeńskie owalne, slupek ma 3 znamiona, są 3 pręciki, owoce to orzeszki otoczone jasnozielonymi pęcherzykami z krótkimi dzióbkami. 
Turzyca palczasta Carex digitata rozłogi i kepy, lodyga ma ostre kanty, jest wielokątna, prosta lub wzniesiona, liście miekkie, puszyste, długie, bazowe liście krótkie, blaszki liściowe płaskie, od spodu owlosione, łagodnie zakończone, szorstkie na brzegach, kwiaty zebrane w palczaste, brunatne kłosy, męskie kłosy lancetowate, żeńskie podłużne, owoce to orzeszki, roslina lecznicza, kłącze leczy kamice, zatrucia, działa moczopędnie, przeciwwysiękowo, leczy choroby układu moczowego i uszczelnia naczynia krwionośne, stabilizuje śródbłonki i sluzówki, roślina ozdobna, wykorzystywana na dywany pod drzewami i krzewami.
Turzyca pchla Carex pulicaris lodyga wzniesiona, gładka, ma paski, liście sztywne, szczeciniaste, rynienkowate, podługowate, pochwy rdzawobrązowe, kwiaty zebrane w kłosy, szczytowy długi, ciemny, w dole ma kwiaty żeńskie, w górze męskie, plewy brązowe, pęcherzyki dłuższe od plew, długie, brązowe, kłosy łodygowe odstają pod kątem prostym od łodygi, są wrzecinowate, cienkie, długie, mają krótkie szypułki, owoce to szarobrązowe orzeszki.
turzyca pęcherzykowata Carex versicaria ma rozłogi i pędy wegetatywne, łodyga prosta, ma ostre kanty, liście podługowate, zaostrzone, proste, ostre na brzegach, pochwy czerwone, szorstkie, siateczkowato postrzepione, kwiaty zebrane w kłosy, męskie mają krótkie szypułki, są równowąskie, szczytowe, są 3 pręciki, jajowate przysadki, niżej są żeńskie, w kątach bezpochwiastych przysadek, siedzące lub krótkoszypułkowe, 1 słupek z 3 znamionami, przysadki lancetowate, owoce to jajowate, trójkanciaste orzeszki zebrane w owocostany, pęcherzyki leżą na osi pod kątem ostrym. 
Turzyca piaskowa Carex arenaria prosto rosnące, pdoziemne rozłogi, łodyga wzniesiona, ma ostre kanty, w czasie kwitnienia pochyla się w dół, liście długie, sztywne, cienkie, lancetowate, rynienkowate, pochwy brązowe, kwiaty żeńskie zebrane są w jajowate kłosy, szczytowe, szerokie u nasady, w górze wąskie kłosy męskie, plewy żółtei wkąskie, owoce to orzeszki w spłaszczonych, oskrzydlonych pęcherzykach z dzióbkami.
Turzyca pigulkowata Carex pilulifera łodyga cienka, wzniesiona, liście długie, cienkie, podługowate, rynienkowate, kwiaty zebrane w klosy zebrane w wiechy, okrągłe kłosy żeńskie maja szerokie, okrągławe, pękate kloski, męskie są długie, cienkie, szczytowe, walcowate, owoce to orzeszki.
Turzyca pospolita Carex nigra tworzy luźne darnie, ma pełzające kłącza i podziemne rozłogi, łodyga pogięa, prosto wzniesiona, sztywna, cienka, kanty ostre, liście sine, wąskie, równowąskie, brunatne pochwy, kwiaty zebrane w kłosy wyrastające w kątach przysadek, 1 kłos szczytowy męski, 3 pręciki w kwiecie, tępe, jajowate, długie, przysadki, żeńskie kłosy krótkie, walcowate, proste, leżą na krótkich szypulkach, przysadki klosów żeńskich tępe, jajowate, 1 słupek, 2 znamiona, wąskie pdosadki, dolna krótsza od kłosa, owoce to kuliste, szypułkowe orzeszki otoczone pęcherzykami zebrane w owocostan.
Turzyca poznańska Carerx repens łodyga łukowato zgięta, liście podługowate, cienkie, zwinięte w rynienkę, pogięte zygzakowato, długie, kwiaty zebrane w okrągłe kłosy zebrane w lekko trójkatne, skierowane do dołu wiechy, owoce to orzeszki.
Turzyca prosowa Carex peniculata gęste kępki z rozłogami, łodyga prosta, sztywna, szorstka, u dołu otulona pochwami liściowymi, liście sztywne, długie, równowąskie, kwiaty zebrane w owalne, krótkie kłosy zebrane w wiechę szczytową, szczytowe kwiaty męskie, pęcherzyk ma dzióbek z 2 ząbkami, słupek ma 2 zbnamiona, owoce to orzeszki.
Turzyca prosowata Carex panicea długie rozłogi, łodyga prosta, gładka, liście podługowate, tępo zakończone, pochwy brunatne, kwiaty zebrane w kłosy, szczytowy, maczugowaty, ciemny męski, prosto wzniesione, krótkie, maczugowate kłosy żeńskie, czerwonawe, lancetowate podsadki z długimi pochwami, pęcherzyki kuliste, szare, słaby dzióbek, słupek ma 3 znamiona, owoce to orzeszki.
Turzyca przydymiona Carex fuliginosa łodyga zgięta u góry w łuk, u dołu wzniesiona, liście łukowato powyginane, podługowate, cienkie, zwinięte w rynienkę, kwiaty zebrane w jajowate klosy zebrane w zwisające wiechy, romboidalne kłoski, owoce to orzeszki.
Turzyca ptasie-łapki Carex ornithopoda wzneisiona, pokrzywiona lodyga tworzy darnie, liście unerwione, dlugie, szorstkie na brzegach, płaskie, podługowate, pochwy czerwonawe, najniższa nasadka krótka, szczeciniasta, pochwiasta, kwiaty zebrane w palczaste, skupione kłosy, kłos szczytowy siedzący, męski, reszta szypułkowe, żeńskie, brązowe plewy mają zielone grzbiety i białe brzegi, owłoisone pęcherzyki mają cienkie dzióbki, owoce to trójkanciaste orzeszki z ostrymi kantami.
Turzyca punktowana Carex punctata lodyga wzniesiona, delikatnie powyginana, liście mają długie pochwy, są jasnozielone, podługowate, cienkie, podsadki długie, lancetowate, sztywne, kwiaty zebrane w kłosy, męski szczytowy, brązowy, cienki, podlugowaty, tępo zakończony, żeńskie są walcowate, krótsze, grubsze, mają króciutkie szypułki, kłoski jajowate, ostro zakończone, mają kończyki, owoce to orzeszki.
Turzyca Reichenbacha Carex reichenbachii prosta wzniesiona łodyga, luźne kepy, długie, sztywne, proste, wzniesione, lancetowate, cienkie, zaostrzone liście, kwiaty zebrane w jajwoate, zaostrzone klosy, zebrane w grona, szczytowy klos męski cienki, palczasty, żeńskie łodygowate owalne, zaostrzone, kłoski podługowate, zaostrzone, owoce to orzeszki. 
Turzyca rozsunięta Carex divulsa lodyga cienka, długa, może sie zginać, tworzy luźne kępy, liście długie, cienkie, podługowate, zgięte łukowato, tworzą poduszki na ziemi, ujście pochwy zgrubiałe iz gięte, kwiaty zebrane w kłosy, męskie wyżej, żeńskie niżej, kłoski odstające, słupek ma 2 znamiona, kwiaty w kątach białąwych przysadek, owoce to orzeskzi otoczone zielonym, gładkim, pęcherzykiem  zdzióbkiem.
Turzyca rzadkoklosa Carex remota łodyga cienka, wzniesiona lub opadająca, tworzy kepki, liście jasnozielone, długie, miękkie, równowąskie, zgięte, kwiaty zebrane w kłosy, męskie są u podstawy, żeńskie na szczycie, długie, podługowate posadki, kłoski odstające od siebie i osadki, 1 słupek ma 2 znamiona, jajowate kłosy w wiesze ułozone sa naprzemianlegle w odległości od siebie, owoce to orzeszki otoczone żółtym, unerwionym pęcherzykiem z dwuzębnym dzióbkiem.
Turzyca siedmiogrodzka Carex transsilvanica niska łodyga zgięa lub prosta, liście odziomkowe, równowąskie, zwinięte rynienkowato, kwiaty zebrane w szerokie, owalne kłosy, owoce to orzeszki. 
Turzyca sina Carex flacca długa, prosta, lekko zgięta u góry łodyga, liście podługowate, długie, cienkie, łukowato zgięe w poduszki, kwiaty zebrane w kłosy, żeńskie walcowate, odstające pod kątem prostym, zielone, kloski szerokie, owalne z kończykami, męskie brązowe, długie, podługowate, ciekie, owoce to orzeszki zebrane w owocostany.
Turzyca siwa Carex canescens kłącze z rozłogami, łodyga trójkanciasta, sztywna, u dołu pokryta pochwami, liście zielone, płaskie, sztywne, ostre na brzegach, podługowate, skierowane do góry, kwiaty zebrnae w kłosy, zebrane w grona, eliptyczne kłosy, podsadka liściasta, kłosy obupłciowe, dolne kwiaty żeńskie, górne męskie, przysadki białe, 3 pręciki, 1 słupek z dwoma, wystającymi z pęcherzyka znamionami, owoce to zółte, jajowate orzeszki otoczone pęcherzykami.
Turzyca skalna Carex rupestris darnie z podziemnymi rozłogami, łodyga wzniesiona, tępo trójkanciasta, liście podługowate, sztywne, łukowato zgięte, na brzegach szorstkie, kwiaty zebrane w długie, szerokie kłosy szczytowe, dolne kłoski żeńskie, górne męskie, jajowate, czerwonawe plewy, pęcherzyki jajowate, trójkanciaste, z krótkimi dzióbkami, słupek ma 3 znbamiona, owoce to trójkanciaste orzeszki.
Turzyca skandynawska Carex scandinavica łodygi zgięte, liście zgięte, podługowate, zaostrzone, długie, kwiaty zebrane w kłosy, krótkoszypułkowe, okrągłe, żeńskie i długi, cienki, palczasty, szczytowy, męski, owoce to rozeszki otoczone pęcherzykami zebrane w groniaste owocostany.
Turzyca skąpokwiatowa Carex pauciflora podziemne rozłogi, łodyga wznieisona, gładka, tępe kanty, liście równowąskie, sąłbo rynienkowate, pochwy brunatne, brak podsadek, kwiaty zebrane w długoe, pojedyncze, palczaste kłosy szczytowe, plewy jajowate, długie, jasnobrązowe z zielonymi grzbietami, żółte, gładkie, zaostrzone pęcherzyki z dzióbkami, dłuższe od plew, słupke ma 3 znamiona, owoce to orzeszki.
Turzyca stopowata Carex pediformis łodyga wzniesiona, prosta, liście długie, lancetowate, zwężające się ku górze, koniec ostry, kwiaty zebrane w długie, wrzecionowate, cienkie kłosy, zebrane w nibywiechy, owoce to orzeszki.
Turzyca strunowa Carex chordorrhiza nadziemne rozłogi, łodyga wzniesiona gładka, prawie okrągła, liście sztywne, zaostrzone, rynienkowate, podługowate, pochwy brązowe, kwiaty zebrane w główkowato skupione kłosy, kłosy męskie u dołu, u góry żeńskie, plewy brązowe, biało obrzezone, pęcherzyki dłuższe od plew, jajowate, brązowe, slupek ma 2 znamiona, owoce to drobne, brązowe orzeszki.
Turzyca szczupła Carex disperma cienka, długa łodyga, liście płaskie, zielone, podługowate, cienkie, kwiaty zebrane w cienkie, długie, groniaste kłosy, przysadki, cienkie, krótkie, lancetowate, kłoski okrągławe z kończykami, leżą na osadce w odległości od siebie, u góry się stykają, owoce to orzeszki.
Turzyca sztywna Carex elata lodyga trójkanciasta, sztywna, u dołu ulistniona, tworzy zwarte kępy, liście długie, wąskie, zaostrzone, krawędzie wąskie, cienkie, podługowate, żółtawe, sieciowato porozrywane pochwy liściowe, kwiaty zebrane w kłosy, kilka wałeczkowatych, cienkich, szczytowych męskich, kiklka długich, walcowatych, żeńskich, 1 słupek z 2 znamionami, przysadki lancetowate, krótsze od pęcherzyków, mają jasną smugę na środku, krótkie, szczeciniaste podsadki, dolna listkowata, owoce to soczewkowate orzeszki ukryte w jajowatych pecherzykach, pęcherzyki mją dzióbki, owoce leża dachówkowato w owocostanie.
Turzyca ściośniona Carex spicata łodyga prosta, wznieisona, ulistnienie naprzeciwległe, liście długie, lekko zgięte, podlugowate, żywozielone, kwiaty zebrane w walcowate kłosy, wrzecionowate, zaostrzone kloski z długimi kończykami, odstają prostopadle od osadki, są zebrane w kępki, owoce to orzeszki.
Turzyca tęga Carex bigelowii grube, pełzające rozlogi otoczone brązowymi pochwami, łodyga wzniesiona, prosta lub zgięta, liście rosną u podstawy pędów płonnych i płodnych, sa podługowate, zgięte, sinozielone, mają podwinięte brzegi, kwiaty zebrane w owalne kłosy ułozone skrętolegle na szczycie łodygi, szczytowy klos męski, boczne żeńskie, przysadki jajowate, czarne z jasnymi brzegami, jajowate pęcherzyki równe przysadkom, maja krótkie dzióbki, owoce to orzeszki.
Turzyca torfowa Carex heleonastes łodyga prosta, prawie okrągła, liście długie, rynienkowato zgięte, proste, skierowane do góry, podługowate, kwiaty zebrane w owalne kłosy zebrane w wiechy, wiechy sa trójkątne, pękate, kłoski wrzecionowate, cienkie, zaostrzone, owoce to orzeszki.
Turzyca tunikowa Carex appropinquata tworzy gęste kępki, łodyga prosta, wzniesiona, u dołu pkryta włóknami, pozostałościami pochew liściowych, liście nagie, oliwkowe, rynienkowate, podługowate, skierowane do góry, lancetowate, zaostrzone, brunatne przysadki maja jasne brzegi, kwiaty zebrane w luxne, wąskie wiechy ze wzniesionymi gałązkami, jajowate, wąskie klosy, szczytowe kwiaty pręcikowe, dolne słupkowe, brunatne, obostronnie wypukłe, żeberkowane pęcherzyki z dzióbkami, słupek ma 2 znamiona, owoce to orzeszki.
Turzyca wąskolistna Carex stenophylla łodyga prosta, gruba, liście lancetowate, grube, mają długie pochwy, zwężają się ku górze, są rynienkowato zwinięte, kwiaty zebrane w ciemne, wrzecionowate kłosy szczytowe, kłoski szerokie, romboidalne, owoce to orzeszki.
Turzyca wczesna Carex praecox łodyga prosta, sztywna, liście lancetowate, krótkie, grube, proste, kwiaty zebrane w kłosy odstająće od osadki zebrane w wiechy, kłosy są wrzecionowate, dlugie, cienkie, zaostrzone, owoce to orzeszki.
Turzyca wiosenna Carex caryophyllea krótkie rozłogi, lodyga wzniesiona, kanty tępe, liście płaskie, krósze od lodygi, podługowate, zaostrzone, pochwy prawie calobrzegie, jasnobrązowe, nasadka plewiasta, ma krótką pochwę, kwiaty zebrane w kłosy zebrane w piramidalną wieche, najwyższy kłos męski, reszta żeńska, kłosy podłużne, tępe, palaczaste, plewki brązowe, ich grzbiety wystają, brązowe pęcherzyki maja krótkie włoski i dzióbki, słupek ma 3 znamiona, owoce to trójkanciaste orzeszki. 
Turzyca włosowata Carex capillaris lodyga krótka, liście lukowato zgięte, lancetowate, zaostrzone, długie, szerokie, tworzą kępę, kwiaty zebrane w kłosy zebrane w graniaste wiechy, kloski podługowate, zaostrzone, odstająće, owoce to orzeszki.
Turzyca wrzosowiskowa Carex ericatorum łodyga dłgua, wzniesiona, prosta, liście podługowate, cienkie, długie, zaostrzone, zgięte wzdłóż środkowego nerwu, kwiaty zebrane w kłosy, 2 małe, okrągłe żeńskie, długi, palczasty, szczytowy męski, owoce to orzeszki.
Turzyca wyciągnięta Carex extensa łodyga pokładająca się, liście tworzą luźne kępy, są podługowate, cienkie, rynienkowato zwinięte, długie, kwiaty zebrane w podłużne, grube klosy żeńskie w kątach podsadek, podsadki są cienkie, długie, rynienkowato zwinięte, podobne do liści, kłoski zaokrąglone, mają kończyki, przylegają łuskowato do osi i siebie, męskie są szczytowe, długie, brązowe, palczaste, owoce to orzeszki.
Turzyca zajęcza Carex ovalis łodyga szorstka, sztywna, wzniesiona, ma ostre kanty, ltworzy gęste darnie, liście podługowate, zaostrzone, płaskie, mają szorstkie brzegi, magą być rynienkowate, pochwy jasnobrązowe, włókniste, kwiaty zebrane w okrągłe kłosy zebrane w groniasty kwiatostan, plewy są zaostrzone, brązowe, biało obrzeżone, maja zielone grzbiety i lancetowaty kształt, jajowate, żółe, równe plewom pęcherzyki, mają dzióbki z 2 ząbkami i są oskrzydlone, słupek ma 2 znamiona owoce to orzeszki.
Turzyca zaostrzona Carex acuta pełzające kłącze i podziemne rozłogi, liście z weirzchu zielone i błyszcząće, od spodu szarawe i matowe, podługowate, długie, wąskie, wyższe od łodygi, pochwy jasnobrunatne, postrzępione, kwiaty zebrane w kłosy, szczytowe męskie, długie, cienkie, palczaste, 3 pręciki w kwiecie, dolne, długie, szypulkowe, zwisające, szypulkowe kwiaty żeńskie, szypułki krótkie, słupek ma 2 znamiona, przysadki lancetowate, zaostrzone, dłuższe od pęcherzyków, męskie kwiaty mają dłuższe przysadki, podsadki liściowate, większe od kwiatostanu, owoc to odwrotnie jajowaty, ukryty w pęcherzyku, brązowy orzeszk, pęcherzyk eliptyczny, zielony, potem brązowy, ma brodawki, nerwy i krótki dzióbek.
Turzyca zwsze zielona Carex sempervirens luźne kepy, pogięte łodygi, liście podługowate, zaostrzone, kwiaty zebrane w kłosy, podsadki pochwiaste, cienkie, ostre, lancetowate, walcowate kłosy żeńskie mają odstające, wydłużone kłoski, widać długie, zielone dzióbki, męskie szczytowe, palczeste, brunatne, gładkie, owoce to orzeszki.
Turzyca zgrzeblowata Carex strigosa krótkie rozłogi, łodyga wzniesiona, liście u nasady, tępe kanty, liście szerokie, długie, lancetowate, brunatne pochwy liściowe, kwiaty zebrane w długie, cienkie, męskie kłosy szczytowe i lodygowe, żeńskie, wlacowate, cienkie, długie na długich szypułkach, zielone, lancetowate, zaostrzone przysadki, owoce to orzeszki w pęcherzykach z uciętymi dzióbkami.
Turzyca zwisła Carex pendula zwarte kępy, łodyga sztywno wzniesiona lub łukowata, liście płaskie, łukowate mają wystająće grzbiety i szorstkie brzegi, sa lancetowate i szerokie, kwiaty zebrane w brązowe, cylindryczne, podobne do bazi klosy, kłsy sa długie, cienkie, męski szczytowy długi, żeńskie niżej położone, dłuższe, owoce to orzeszki w jajowatych pęcherzykach, roslina okrywowa, ozdobna, nadaje sie na brzegi zbiorników wodnych, jest mrozoodporna.
Turzyca żółta Carex flava luźne kęoy jest żółtozielona, łodyga gładka, wzniesiona, ostre kanty, liście wiotkie, mają szorstkie brzegi, sa podługowate, podobne do traw, dolne pochwy są jasnobrązowe, kwiaty zebrane w kłosy szczytowy męski na krótkiej szypułce lub siedzący, lekko wrzecionowaty, jasny, niżej są długie, kuliste, siedząće lub krótkoszypułkowe klosy żeńskie, słupek ma 3 znamiona, podsadki jajowate, tępe, żółtobrązowe, krótsze od pęcherzyków, mają zielone grzbiety, zielone, lancetowate pęcherzyki zwężają sie w odgięty dzióbek, najniższa podsadka liściasta, dłusza od kwiatostanu, owoce to orzeszki.
Turzyca życicowa Carex loliacea luźne kepki z rozłogami, łodyga cienka, długa, wzniesiona, dłuższa od liści, w górze szorstka, liście podługowate, jasnozielone, zwinięte w rynienkę, kwiaty zebrane w kłosy, kwiaty pręcikowe u podstawy, słupkowe na szczycie, kłoski okrągłe, dolne odsunięte od reszty, górne zwarte, kwiaty rosną w kątach jajowatych, tępych, przysadek z zielonym grzbietem, słupek ma 2 znamiona, owoce to orzeszki otoczone zielonymi, żeberkowanymi pęcherzykami bez dzióbków.
Turzyca żytowata Carex secalina łodyga cienka, liście wąskie, równowąskie, kwiaty zebrane w walcowate kłosy z podługowatych, zaostrzonych kłosków, owoce to orzeszki. Roslina ozdobna.
Carex vulpinoidea łodyga prosta, sztywna, podługowate, cienkie, sztywne, skierowane do góry liście, kwiaty zebrane w długie, walcowate klosy z okrągłych, naprzemianlegle ułożonych kłosków drugiego rzędu, kłoski podługowate, zaostrzone, odstająće od osadki, długie, cienkie, ostre przysadki, owoce to orzeszki