biologia i ochrona przyrody

Pole elektromagnetyczne to fragment przestrzeni, gdzie na ciało o ładunku elektrycznym działają siły magnetyczne, pole jest układem dwóch pól elektrycznego i magnetycznego. Ciała żywych organizmów maja własne pola elektromagnetyczne, wynika to z ładunków elektrycznych komórek, u zwierząt i ludzi zależy też od przewodnictwa nerwowego. Każda komórka jest spolaryzowana, a organizmy zbudowane są też z jonów metali, wapnia, potasu, sodu, magnezu, także żelaza. Większość procesów życiowych polega na zmianie ładunków elektrycznych. Pole elektromagnetyczne człowieka chroni nas przed słabym promieniowaniem elektromagnetycznym. Urządzenia elektryczne emitują własne pole magnetyczne. Niektórzy twierdzą nawet, że nasze pole elektromagnetyczne może niszczyć patogeny. Nasze pole jest potrzebne do utrzymania homeostazy. Jedne badania mówią, że elektrosmog, czyli promieniowanie EM emitowane przez sprzęty RTV i AGD są szkodliwe, inni uważają, że mikrofale, fale radiowe i świetlne są zbyt długie, by mogły uszkodzić DNA. Jednak EMF emitowane przez elektronikę może wchodzić w interferencje z naszym polem, osłabia je i osłabia pracę naszego organizmu na poziomie molekularnym. Zwiększenie pola Em może wpływać na gojenie ran, transport komórkowy, przyspieszać reakcje biochemiczne, może działać pozytywnie i negatywnie. Kasztany poprzez własne pole EM neutralizują pole urządzeń elektrycznych. Pola EM mogą się wzmacniać i neutralizować. Wzmocnienie naszego pola może być korzystne do pewnego stopnia, za silne może np. ograniczyć syntezę witaminy D, również osłabienie poraża funkcjonowanie komórek. Jak ze wszystkim,pole EM musi być na odpowiednim poziomie, dla ludzi od kilku do kilkudziesięciu Hz. Przekroczenie tych wartości może być przyczyną chorób poprzez zaburzenie procesów biologicznych. O ile naturalne pola EM np. Ziemi korzystnie wpływają na nas, o tyle sztuczne mogą wpływać negatywnie. Dzięki polu magnetycznemu atomów ciała stałe nie przenikają przez siebie. Każdy przedmiot i organizm jest zrobiony z atomów, które są zbudowane z cząsteczek elementarnych zawieszonych w przestrzeni, te cząsteczki dzięki oddziaływaniom utrzymują swoją strukturę. Siły elektromagnetyczne nie pozwalają atomom przenikać się przez siebie jak to mogą robić galaktyki. Koty i niektóre rośliny niwelują elektrosmog dzięki ujemnym jonom. Emisja jonów ujemnych zależy od metabolizmu rośliny, są gatunki, które wydzielają do powietrza metabolity ujemnie zjonizowane.

Są zdania, że używanie papierowych ręczników szkodzi środowisku, papier powstaje z celulozy, drewna rożnych drzew, najpierw izoluje się włókna celulozy, potem układa się je na specjalnych matrycach, czasem papier ma wypełniacze w postaci skrobi, talku, kredy, gipsu i kaolinu. Najczęściej wykorzystywane drzewa to jodła, sosna, świerk, osika, rośliny zielne, len, konopie, słoma, trzcina, bawełna. Drewno trze się aż powstanie ścier drzewny, mamy ścier biały z białego drewna świerkowego, brązowy z parowania drewna pod ciśnieniem i chemiczny, powstały dzięki impregnacji chemicznej. Roztwarzanie to chemiczne uzyskiwanie celulozy z drewna. Potem jest produkcja papieru, pierwszy etap to mechaniczne rozdrobnienie drewna, oddzielenie włókien, pomieszanie z barwnikami, minerałami i innymi składnikami papieru, drugi etap to połączenie włókien na specjalnej prasie, podgrzanie do 1200 st, odparowanie wody i żywicy. Potem papier się studzi. Ze względu na grubość mamy bibułkę, papier właściwy, karton i tekturę. Czasem izoluje się ligninę.

Celuloza, lignina, hemicelulozy to składniki ścian komórkowych większości komórek roślinnych (brak ich w miąższu mięsistych owoców). Rośliny jednoroczne, nadziemne części roślin wieloletnich i dwuletnich, liście drzew i krzewów również dostarczają do gleby tych związków. W glebie są bakterie celulolityczne, które rozkładają celulozę, są bakterie rozkładające ligninę, hemicelulozy, również grzyby rozkładają papier. Szybkość rozkładu zależy od gleby lub zbiornika wodnego, do którego trafi papier, a raczej flory mikrobiologicznej tam obecnej. Bakterie te żyją też w układach pokarmowych przeżuwaczy i u nas, ale mamy ich mało, trawią tylko 5% zjedzonej celulozy. Bakterie te tworzą witaminę B12, poza żywymi organizmami są w glebie i wodzie. Tlenowe bakterie celulolityczne należą do Streptomyces, Cellulomonas, Thermobifida, promieniowce Actinobacteria, Bacillus, Micronospora, śluzowe bakterie Cytophaga i Sporocytophaga, protisty grzybopodobne jak Chytridomycetes, grzyby to grzyby białej pleśni, Fusarium, Chaetomium, Trichoderma, beztlenowe bakterie to Clostridium, Rumincoccus, Caldicellulosiruptor. Bakterie te wytwarzają enzymy celulolityczne, które rozkładają celulozę do prostszych związków, na końcu reakcji powstaje glukoza. W różnych środowiskach papier rozkłada się w różnym tempie tak samo jak słoma, liście i patyki. Bakterie i grzyby glebowe rozkładają też hemicelulozy i ligniny. Celulozę rozkładają też niektóre owady i pierścienice. Enzymy rozkładające celulozę to celulazy.

Prawdziwy problem stanowi wycinanie drzew pod papier, dlatego można kupować papier z recyklingu, a stare gazety i zeszyty oddawać na makulaturę. Dobrze przechowywany papier jest bardzo trwały, dlatego książki istnieją całe lata, są też książki z papieru recyklingowego. Zostawiając stare gazety i zeszyty w skupie makulatury można zarobić, cena za kilogram zależy od skupu. Co prawda drzewa pod papier i drewno budowlane są specjalnie po to uprawiane, ale lepiej pozwolić im żyć.

W tym roku modne są petunie. Najciekawsze odmiany to

Petunia Amore wczesna petunia o średniej sile wzrostu i wzniosło zwisającym pokroju, nadaje się do wysokich donic i zwisających pojemników, ma wiele dwukolorowych kwiatów, na płatkach są rysunki w kształcie serca

Petunia Supertunia kwitnie wcześnie, ma wiele kwiatów, ma wzniosło-zwisający pokrój, nadaje się do wysokich donic i zwisających pojemników, kwiaty mają intensywne kolory, są też dwubarwne

Petunia Supertunia Star ma dwukolorowe kwiaty w kształcie gwiazdy

Petunia Constellation ma mocno, nierównomiernie nakrapiane kwiaty w żywych kolorach np. ciemnego fioletu i purpury

Petunia Surfinia ma różny pokrój, tworzy zwisające kaskady, nadaje się na balkony do skrzynek i wiszących pojemników, szybko rośnie, mocno kwitnie, odporna na niekorzystną pogodę,nadaje się na balkon i na rabatę

Petunia Supertunia Vista jest odporna na deszcze i upały, silnie rośnie, ma wiele kwiatów, szybko się rozrasta, ma kolory ciemnoróżowy, jasnoróżowy, śnieżnobiały i biały z jasnoróżowymi prążkami, szybko zarasta cała skrzynkę lub rabatkę

Wszystkie petunie kwitną przez całe lato do pierwszych przymrozków, lubią dobrze przepuszczalną, żyzną, próchniczą glebę o lekko kwaśnym lub obojętnym pH, lubią słońce, osłonięte od wiatru miejsca, nadają się na południowe i wschodnie balkony, w cieniu słabiej kwitną, ale sobie radzą, w drugiej połowie maja przesadzamy do koszy lub skrzynek, co 2-3 dni podlewamy, w upały codziennie, rano lub wieczorem, na dnie pojemników musi być żwirek lub keramzyt, podłoże nie może przeschnąć ani mieć zalegającej wody. Przekwitłe kwiaty usuwamy, rośliny nawozimy wieloskładnikowymi nawozami do surfinii i innych roślin kaskadowych z większą ilością żelaza, można nawozić przy każdym podlewaniu

Już z w grudniu i styczniu możemy się cieszyć pięknymi wiosennymi kwiatami, jeśli odpowiednio przygotujemy cebulki. Kupujemy zdrowe, twarde cebulki bez pleśni i uszkodzeń mechanicznych, sadzimy w plastikowych doniczkach, by wierzchołki wystawały ponad doniczkę i mocno podlewamy. Doniczki muszą mieć otworki albo warstwę drenażu z keramzytu lub grysu, by woda nie stała w glebie i korzenie nie gniły. Tak chłodzimy je w temp 0-9 st w ciemnym miejscu np. w lodówce lub piwnicy przez 8-10 tygodni, aż cebulki się ukorzenią, potem trzymamy w 10 st, po przeniesieniu do domu trzymamy w jasnym, ale chłodnym miejscu, by kwiaty szybko nie przekwitły. Muszą być daleko od grzejnika, ale blisko okna, by nie wyciągały pędów. Roślinek nie nawozimy, tylko podlewamy na podstawkę co 2-3 dni, by ziemia była stale wilgotna. Po przekwitnięciu odcinamy liście, czyścimy cebulkę i trzymamy w ciemnym miejscu do jesieni, kiedy sadzimy do gruntu, dwa razy nie da się pędzić. Pędzić można krokusy, tulipany, szafirki, narcyzy, hiacynty.

Hiacynty specjalnie przygotowane cebule pędzimy od września do grudnia, kiedy posadzimy między 1 a 10 października zakwitną na przełomie grudnia i stycznia. Cebulki sadzimy w doniczkach, by wierzchołki wystawały ponad krawędź, stawiamy w 5-9 st w ciemnym pomieszczeniu, co 10-14 dni podlewamy, po 10-12 tygodniach przenosimy do domu, mocno podlewamy, młode pędy zakrywamy czarnym papierem, gdy pędy urosną zdejmujemy osłonki i ustawiamy w jasnym miejscu, kwiaty zakwitną po 14-16 dniach.

Narcyzy pędzimy od września do grudnia, sadzimy w doniczkach, by wierzchołki wystawały ponad krawędź, stawiamy w 5-9 st w ciemnym pomieszczeniu, co 10-14 dni podlewamy, po 10-12 tygodniach przenosimy do domu, mocno podlewam, jak tylko wypuszcza pędy kładziemy na jasnym parapecie, by pędy nie wygięły się szukając światła

Tulipany pędzimy od września do grudnia, posadzone w listopadzie kwitną w lutym, posadzone do doniczek z wierzchołkami nad krawędzią mocno podlewamy, kładziemy do ciemnego pomieszczenia z temp. ok. 10 st, liście i łodygi wyjdą po 10 tygodniach, wtedy przynosimy do ciepłego pokoju, po tygodniu ustawiamy w chłodnym, ale jasnym miejscu

Szafirki pędzimy od października do listopada, doniczki z wystającymi wierzchołkami podlewamy i chłodzimy w temp. poniżej 10 st przez 10-15 tygodni, w 13 tygodniu przenosimy do ciemnego pomieszczenia w tej samej temperaturze i trzymamy tam do zakwitnięcia, z kwiatami przenosimy do domu.

Krokusy pędzimy od września do grudnia, wsadzamy do doniczki na głębokość 4-5 cm, trzymamy w temp poniżej 10 st przez 14 tygodni, gdy pojawią się pąki podnosimy temp. o 2 stopnie, gdy pojawią się kwiaty trzymamy w jasnym, chłodnym pokoju

Rośliny z rodziny różowatych.
Pigwowiec okazały Pseudocydonia sinensis krzew z naprzeciwległymi, piłkowatymi liśćmi, 5-płatkowe kwiaty różowe, płatki zachodzą na siebie, owoce to żółte, owalne jak cytryny szupinki.

Pigwowiec japoński Chaenomeles japonica rozpostarty krzew z kolcami, odwrotnie jajowate, piłkowane liście, mogą być łopatkowate, 5-działkowe i 5-płatkowe, łososioworóżowe lub pomarańczowo-czerwonawe z licznymi pręcikami i 1 słupkiem powstałym ze zrośnięcia pięciu owocolistków, owoce to żółte szupinki.

Pigwowiec pośredni Chaenomeles superba krzew gęsto rozgałęziony,krótkie jajowate listki, zwężone ku nasadzie, czerwone, 5-krotne kwiaty, zgięte ku końcowi, owoce to żółte szupinki.

Owoce pigwowców również nazywamy pigwami i są jadalne. Roślina jadalna, owoce żelują dżemy, nadaje sie do kompotów, syropów, soków, nalewek, konfitur, i na do jedzenia na surowo, może stanowić podkładkę dla szczepień innych roślin różowatych. Owoce mają prowitaminę A, witaminy z grupy B (wszystkie co ważne dla wegetarian) magnez, fosfor, wapń, potas, żelazo, miedź, siarkę, glukozę, fruktozę, kwasy owocowe: cytrynowy, jabłkowy, bursztynowy, chinowy, kawowy, fumarowy i winowy, garbniki, flawonoidy z kwercytyną, antocyjany, karotenoidy, pektyny, śluzy, olejki lotne, działające ściągająco i odtruwająco pektyny.
Pigwowce sa ozdobne, lubią podobnie jak pigwy, żyzne, przepuszczalne wilogotne gleby, słońce lub półcień, młode okazy trzeba chronić przed mrozem kopczykiem z ziemi. Nadaje sie do ogródów, żywopłotów. Owoce są warde i kwasnie, ale surowe też się zjada.